Czy orientacja seksualna może zmieniać się w czasie?
Anonimowo
Krzysztof Zaniewski
Do dzisiaj nie odpowiedzieliśmy z całkowitą pewnością, czy orientacja seksualna jest kwestią genu/genów czy kształtowana jest w procesie rozwojowym.
Orientacja seksualna, jeśli proces rozwojowy przebiega bez większych zakłóceń jest jednak stała przez całe życie.
W życiu niektórych osób zdarzają się bardzo różne zachowania seksualne, nie zawsze jednak świadczy to o tej lub innej orientacji seksualnej lub jej zmienności.
Bywa, że w wieku adolescencji czy młodej dorosłości przeżywamy pewnego rodzaju zagubienie lub niepewność w kwestii orientacji seksualnej. Warto wtedy porozmawiać ze specjalistą.
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Michalina Krywult
Orientacja seksualna jest złożonym aspektem ludzkiej seksualności, który wciąż jest przedmiotem badań i debat naukowych. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, czy jest ona stała przez całe życie, czy może ulegać zmianom.
Badania wskazują, że u większości ludzi orientacja seksualna jest w dużej mierze ukształtowana we wczesnych etapach życia. Jednak u niektórych osób może ona ewaluować wraz z doświadczeniami, relacjami czy zmianami hormonalnymi. Niektórzy określają swoją orientację jako "płynną", zmieniającą się w czasie.
Kluczowe jest podejście z otwartością i zrozumieniem - nie ma jednego prawidłowego wzorca, a orientacja seksualna jest bardzo indywidualna. Najważniejsze, aby każdy miał możliwość jej odkrycia i akceptacji we własnym tempie.
Zobacz podobne
Dzień dobry. Piszę, ponieważ mam problem z nadmiernym przeklinaniem. Nie robię tego przy obcych ani kolegach. Jednak problem się pojawia, gdy jestem z rodziną. Głownie mama i babcia. Wtedy, w co drugim słowie mówię słowo na k. I jeszcze nie jest to żartobliwe tylko z agresją. Problem zaczął się ok. dwa miesiące temu. Wcześniej też występował, ale nie aż tak. Zaczynając od początku, to chciałam być chłopakiem, czyli przejść zmianę płci. Już miałam zapisywać się na operację. Innymi słowy, zachowywałam się i czułam jak chłopak. Wszystko zmieniło się, odkąd obejrzałam serial. Nie wiem, co w nim zobaczyłam, ale już w trakcie poszłam do łazienki i ogoliłam całe ciało, aby nie było włosów i ubrałam się w damską piżamę. Normalnie magia jakaś. Czyli da się wyleczyć z tego dziadostwa zwanego transpłciowością. Poczułam wielką ulgę i od tej pory zabieram ubrania mamy, bo przecież ja mam same męskie. Ale wracając do tematu, zaczęłam tak przeklinać i tyle jest we mnie agresji, że potrafię wyzwać makaron w kuchni różnymi przekleństwami, bo mi się rozsypie. Podejrzewam, że gdy odkąd zaczęłam być kobietą, tak jak bóg przykazał, to zaczęłam dostrzegać, jak mama o siebie nie dba. Tak mnie denerwuje, że bym ją rozszarpała. Byłyśmy zgrane, jak chciałam być chłopcem, a się oddalam jako dziewczyna. Może jest coś, co mogę z tym zrobić?
Co mam zrobić, jak jestem lesbijką i zakochałam się w dziewczynie z klasy, która jest hetero i chyba ma chłopaka?
Jestem facetem, który chce zostać kobieta
