WsteczJak radzić sobie z emocjami po narodzinach dziecka i postporodowymi zaburzeniami nastroju?
Ostatnio czuję się przytłoczony emocjami, z którymi przyszło mi się zmierzyć po narodzinach dziecka. Wydawało mi się, że będę potrafił poradzić sobie z nową rolą i odpowiedzialnością, ale rzeczywistość okazała się znacznie trudniejsza. Czuję się przygnębiony, a moje nastroje zmieniają się jak w kalejdoskopie. Czasem mam wrażenie, że nie jestem w stanie cieszyć się z tego, co powinno przynosić radość. Zdarza mi się odczuwać nieuzasadniony lęk i zmęczenie, które nie mijają nawet po odpoczynku. Zastanawiam się, jak mogę odbudować równowagę emocjonalną i czy są konkretne strategie terapeutyczne, które mogłyby mi pomóc. Czy terapia może skutecznie wspierać w tego typu zaburzeniach nastroju? Jakie są pierwsze kroki, które powinienem podjąć, aby zacząć czuć się lepiej? Chciałbym zrozumieć, jak mogę efektywnie pracować nad swoimi emocjami i jak długo może potrwać proces powrotu do równowagi. Będę wdzięczny za wszelkie wskazówki i porady.
Marek
Odpowiedz jako specjalista
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry Marku,
Narodziny dziecka to ogromna zmiana w życiu, która wiąże się z nowymi obowiązkami, emocjami i odpowiedzialnością. To naturalne, że może Pan czuć się przytłoczony, zwłaszcza jeśli pojawiają się trudności w odnalezieniu równowagi emocjonalnej. Warto pamiętać, że wiele osób w podobnej sytuacji odczuwa podobne emocje – nie jest Pan w tym sam.
Pierwszym krokiem, który może pomóc, jest przyznanie sobie prawa do tych uczuć. Zamiast oceniać siebie za to, że nie zawsze potrafi Pan cieszyć się z nowej roli, proszę zaakceptować, że zmienne nastroje, lęk czy zmęczenie są częścią adaptacji do nowej sytuacji. To zupełnie normalne i może wskazywać na potrzebę lepszego zrozumienia swoich emocji i znalezienia wsparcia.
Terapia, może być bardzo pomocna w pracy nad trudnymi emocjami i zaburzeniami nastroju. Pozwala ona nauczyć się rozpoznawania myśli, które wpływają na samopoczucie, oraz opracowania strategii radzenia sobie z lękiem i przygnębieniem. Warto rozważyć konsultację z psychologiem lub terapeutą, który pomoże zidentyfikować przyczyny trudności i wspólnie wypracować rozwiązania.
Oprócz terapii pomocne mogą być:
- Rozmowa z bliskimi - dzielenie się swoimi odczuciami z partnerką, rodziną lub przyjaciółmi może przynieść ulgę i zbudować poczucie wsparcia.
- Dbanie o siebie - nawet w trudnym czasie warto znaleźć momenty na regenerację, aktywność fizyczną czy krótki odpoczynek – to pomaga łagodzić napięcie.
- Małe kroki ku równowadze - warto zacząć od drobnych działań, które mogą przynosić codzienną radość i spokój, nawet jeśli wydają się niewielkie.
Czas powrotu do równowagi może być różny dla każdego, ale już sama decyzja o szukaniu pomocy i wprowadzeniu zmian jest ważnym krokiem naprzód. Proszę być dla siebie wyrozumiałym i pamiętać, że adaptacja do nowej sytuacji to proces, który wymaga czasu. Wsparcie specjalisty, bliskich i własne starania mogą pomóc Panu odnaleźć spokój i cieszyć się nową rolą.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Psycholog
Emilia Jędryka
Panie Marku,
To, co Pan opisuje, jest naprawdę trudnym i złożonym doświadczeniem, które jednak dotyka wielu świeżo upieczonych rodziców – choć rzadko się o tym otwarcie mówi. Narodziny dziecka to ogromna zmiana w życiu, niosąca nie tylko radość, ale też nowe wyzwania i emocje, z którymi czasem trudno się uporać. Chciałbym, żeby wiedział Pan, że to, co Pan czuje – przygnębienie, lęk, zmęczenie – nie jest niczym niezwykłym w takiej sytuacji. Nie oznacza to, że jest Pan "złym" czy "niewystarczającym" rodzicem. Wręcz przeciwnie, samo zauważenie tych trudności i chęć pracy nad nimi świadczą o Pana trosce o siebie i bliskich.
Odbudowanie równowagi emocjonalnej to proces, który wymaga czasu, ale jest jak najbardziej możliwy. Terapia może być w tym bardzo pomocna, zwłaszcza jeśli chodzi o zrozumienie przyczyn Pana nastrojów, pracę z lękiem i zmęczeniem oraz budowanie nowych strategii radzenia sobie. Współpraca ze specjalistą od zdrowia psychicznego może dostarczyć narzędzi, które pomogą w pracy z negatywnymi myślami czy trudnymi emocjami.
Pierwsze kroki, które warto podjąć:
Rozmowa z kimś zaufanym – czasem już samo wyrażenie swoich uczuć przynosi ulgę.
Zgłoszenie się do psychologa – specjalista pomoże Panu lepiej zrozumieć, co się dzieje, i zaproponuje indywidualnie dopasowane wsparcie.
Dbanie o podstawowe potrzeby – nawet drobne rzeczy, jak regularne posiłki, sen czy chwila dla siebie, mogą mieć ogromny wpływ na samopoczucie.
Jeśli ma Pan wątpliwości co do terapii, proszę wiedzieć, że może ona być zarówno miejscem zrozumienia, jak i praktycznym wsparciem. Proces zdrowienia i odzyskiwania równowagi trwa różnie w zależności od osoby, ale już pierwsze rozmowy mogą przynieść ulgę i jasność co do dalszych działań.
Chciałbym, żeby wiedział Pan, że nie jest w tym sam. Sięganie po pomoc nie świadczy o słabości, lecz o odwadze i trosce o siebie oraz swoich bliskich. Na stronie TwojPsycholog.pl znajdzie Pan wielu życzliwych specjalistów, którzy z chęcią wesprą Pana i pomogą odnaleźć drogę do lepszego jutra.
Życzę Panu dużo siły i wszystkiego dobrego!
psycholog
Emilia Jędryka
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Od jakiegoś czasu zmagam się z dwubiegunowym zaburzeniem nastroju i czuję, że moje życie to istny rollercoaster emocjonalny. Gdy jestem w euforii, podejmuję spontaniczne decyzje, które w chwilach depresji wydają się katastrofalne.
Staram się zrozumieć, jak utrzymać równowagę emocjona
Czasami czuję, że ta cała izolacja, której każdy z nas musiał doświadczyć, wpłynęła na mnie bardziej, niż się spodziewałam. Byłam zawsze osobą towarzyską, ale zamknięcie w czterech ścianach sprawiło, że poczułam wielką samotność, a z nią przyszła depresja. Nadal każdy dzień ciągnie się w nieskońc
Pracowałam przez kilka lat w zawodzie medycznym.
Mam 33 lata. Zostałam tak zgnojona przez lekarzy, że popadłam na pół roku w depresje i z uśmiechniętej dziewczyny zrobił się wrak. Lekarze to potwory, narcyze i praca z ich humorami jest męką. Wszystkie osoby, które znam, mają takie sa
Kiedy nadchodzi zima, zawsze zauważam, że zmienia się nie tylko pogoda, ale i moje samopoczucie.
,,Sezonowe'' zaburzenia nastroju, o których często czytałam, chyba naprawdę mnie dotykają. Coraz częściej mam problem, by wstać z łóżka rano, wieczorami czuję, że przygniata mnie jakaś dz
Dzień dobry,
Chciałabym zasięgnąć opinii innych osób, które znają ten temat doskonale. Na początku października zaczęłam spotykać się z chłopakiem, który po około 3tyg powiedział mi, że ma depresję. Do tego momentu codziennie pisał i rozmawialiśmy.
Po wyznaniu tego konta
Dlaczego ciągle rezygnuję, wycofuję się i unikam trudności? Cztery razy zmieniałam szkołę średnią, a dwa razy studia. Próbowałam podejmować różne aktywności, na przykład zajęcia sportowe, ale po pierwszym razie szybko rezygnowałam. Chodziłam kiedyś przez kilka miesięcy na terapię, jednak również
Witam,
mam problem po rozstaniu z moim narzeczonym, niestety to on podjął taką decyzję.. Ponieważ nie chciałam po ślubie mieszkać z jego rodzicami, nie czułam się u niego w domu szczęśliwa, czułam się wiecznie upokarzana i kimś gorszym, szczególnie przez jego ojca, który niejednokrotnie mn
Długotrwała choroba i śmierć partnera oraz setka innych problemów. Pięć miesięcy temu zmarł mężczyzna, z którym przez 11 lat byłam w związku. Nie była to śmierć nagła – właśnie mija druga rocznica od dnia, w którym dostał udaru.
Stało się to w mojej obecności i było to dla mnie stras
Witam,
Jestem mężczyzną w wieku 32 lat. Dodaję ten wpis z poczuciem całkowitej bezradności. Na portalu randkowym poznałem wartościową kobietę (ma 26 lat), skończyła studia magisterskie, ma dobrą pracę i mnóstwo pozytywnej energii.
Mieliśmy wspólne poglądy i zainteresowania, by
Witam, leczę się od 2 lat na depresje i biorę leki deprexolet I fluxemed. Czy mogę brać ashwagandha?
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
TW samookaleczanie.
Nie wiem, jak mam porozmawiać z moimi rodzicami o tym, że się tnę.
Robię to od 2 lat, zaczęłam robić to z ciekawości i zakończyło się na tym, że gdy jestem czymś bardzo przytłoczona, zaczynam to robić. Nie robię tego jakoś często, ale teraz zdarza się to częściej
Zwracam się z pytaniem odnośnie do mojego zachowania, które jest dla mnie niezrozumiałe.
Często doświadczam z tego powodu mętliku w głowie i natrętnych myśli. Chodzi o moje relacje z ludźmi.
Mam 16 lat, chodzę do szkoły średniej.
Całe życie miałam koleżanki, a w z
Witam,
chcę wiedzieć, co mówią te objawy czy to jakieś zaburzenie? Borderline? Depresja?
Nie, że chcę diagnozy, po prostu z ciekawości chcę opinii doświadczonych psychologów itp.
Jak z państwa strony to wygląda?
Objawy z tekstu:
1. Psychi
Mam 16 lat i odczuwam głębokie uczucie pustki oraz dezorientacji, które towarzyszy mi na co dzień. Często czuję się zagubiona, nie wiedząc, gdzie się znajduję ani kim naprawdę jestem, co wprowadza mnie w stan frustracji i zniechęcenia. Zmagam się z problemami z agresją, które przejawiają się w sk
Mam trudności z regularnym snem. A dokładniej z kładzeniem się spać o "normalnej" godzinie, bo nie chcę, żeby dzień się kończył i tylko to przeciągam.
Jestem osobą młodą, ale bez dzieci. Pracuję standardowo 7-15. Wracam z pracy i idę z psami na spacer. Po południu nie mam na nic siły
Witam. Mam 22 lata i od dziecka zmagam się z objawami zaburzeń integracji sensorycznej, nerwicy natręctw, tików, a ostatnio w pełni rozwiniętej nerwicy lękowej i depresji.
Objawy po raz pierwszy pojawiły się w szkole podstawowej (łącznie z zaburzeniami sensorycznymi, co jest nietypow