
Pomoc w zrozumieniu diagnozy dziecka
Anonimowo

Kornel Miszk
Rozumiem, że ten zapis w diagnozie może być niejasny i budzić niepokój. Postaram się to wyjaśnić.
Określenie „sprawność intelektualna kształtuje się na poziomie powyżej pogranicza niepełnosprawności intelektualnej” oznacza, że u dziecka stwierdzono poziom inteligencji, który znajduje się nieco powyżej progu, który uznawany jest za granicę niepełnosprawności intelektualnej.
Niepełnosprawność intelektualna jest zwykle diagnozowana, gdy iloraz inteligencji (IQ) mieści się poniżej określonego poziomu (najczęściej poniżej 70). Jeśli wynik jest wyższy, ale nadal zbliżony do tej granicy, może być określany jako „powyżej pogranicza”.
Oznacza to, że dziecko może mieć trudności w niektórych obszarach funkcjonowania intelektualnego, takich jak nauka, myślenie abstrakcyjne czy rozwiązywanie problemów, ale nie spełnia kryteriów formalnej niepełnosprawności intelektualnej.
Taka diagnoza wskazuje na konieczność wsparcia dziecka w nauce i codziennych czynnościach, aby mogło rozwijać swoje umiejętności i osiągać sukcesy na miarę swoich możliwości. Ważne jest, aby współpracować z psychologiem, pedagogiem i nauczycielami, aby dostosować metody nauczania do potrzeb dziecka.
Jeśli masz dodatkowe pytania lub potrzebujesz bardziej szczegółowych informacji, warto skonsultować się z psychologiem, który przeprowadził badanie, aby wyjaśnił szczegóły diagnozy i zaproponował dalsze kroki wspierające rozwój dziecka.
Pozdrawiam,
Kornel Miszk

Zobacz podobne
Witam, mam pytanie w sprawie niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim.
Podczas ostatniego spotkania z moim przyjacielem postanowił on wyjawić mi swój sekret, że jest niepełnosprawny umysłowo w stopniu lekkim. W pierwszej chwili pomyślałem, że sobie żartuję, ponieważ lubi żartować z różnych rzeczy, ale po chwili pokazał mi orzeczenie z poradni psychologiczno pedagogicznej.
Byłem w ogromnym szoku, ponieważ znamy się od przedszkola i nigdy przez myśl mi nie przeszło, że jest niepełnosprawny.
W ogóle po nim tego nie widać ,potrafi na każdy temat rozmawiać, żartować, ma również bardzo dobrą pamięć. Pamięta różne sytuacje, incydenty z przeszłości oraz posiada również prawo jazdy, które zdał za pierwszym razem, gdy ja niemiłosierne się męczyłem i potrzebowałem dodatkowych godzin jazdy. Pracuje on jak każdy normalny człowiek.
Moje pytanie brzmi, czy w ogóle możliwe jest, żeby osoba w stopniu lekkim mogłaby zdać prawo jazdy za pierwszym razem i czy ten stopień niepełnosprawności wpływa jakoś na życie i funkcjonowanie w społeczeństwie?
Moim zdaniem przypadku mojego przyjaciela nastąpiła błędna diagnoza.