Dzień dobry,
Rozumiem, że obecnie znalazł się Pan w trudnej sytuacji, która wiąże się z przeżywaniem wielu trudnych emocji.
Tak jak Pan pisze - trudno oczekiwać od Pana pokazania radości z rodziny, w momencie, kiedy rodzina obecnie znalazła się w kryzysie. To nie moment na radość, to moment na podjęcie działań.
W tym kontekście wydaje mi się szczególnie ważne, aby porozmawiał Pan z żoną w celu doprecyzowania jej oczekiwań wobec Pana jako męża i ojca. Bardzo różnie możemy rozumieć komunikat "dokończ remont domu" oraz "przemyśl sobie wszystko". Pozwolę sobie zadać tu szereg pytań, które z pewnością wymagają doprecyzowania:
- Jaki stopień remontu będzie satysfakcjonujący? W jakim czasie ma sie to zadziać? Czy remont oznacza także zapięcie na ostatni guzik całości prac wokół domu - np. także perfekcyjnego posprzątania po pracach i zajęcia się ogrodem? Czy są na to odpowiednie środki i zasoby (finansowe, czasowe, emocjonalne, fizyczne)?
- Ma Pan przemyśleć wszystko - czyli co dokładnie? Po czym żona rozpozna, że już Pan przemyślał? Po Pana komunikacie, zmianie postawy, zachowań, poglądów? Czego dokładnie oczekuje?
- i wreszcie - jak są Pana potrzeby i oczekiwania wobec żony? Czy zgadza się Pan z żoną w jej komunikatach o potrzebie zmian? Jak można byłoby o tym porozmawiać, by dojść do konsensusu?
Zadaje Pan też niezwykle istotne pytanie dotyczące dzieci. Zdecydowanie nie powinny być one ofiarami Państwa trudności relacyjnych - należy zadbać o to, by przeżyły kryzys rodzinny w sposób gwarantujący im poczucie bezpieczeństwa. Dobrym rozwiązaniem byłoby opracowanie wspólnej wersji obecnych wydarzeń, które przedstawią Państwo wspólnie dzieciom. Im wersja będzie szczersza i zgodna z rzeczywistością (oczywiście w dostosowaniu do wieku dzieci!), tym większa szansa, że będą w stanie sobie z nią poradzić. Podczas rozmowy warto uwzględnić:
- powód zmiany dotychczasowego stanu rzeczy (miejsca zamieszkania, mieszkania bez taty, wyjazdów mamy)
- określenie w jakim czasie planują Państwo poradzenie sobie z sytuacją (tylko jeśli są Państwo w stanie ustalić to między sobą i nie biorą Państwo pod uwagę rozwodu)
- zapewnienie, że mimo trudności w Państwa relacji uczucia względem dzieci nie zmieniają się i są one ważne dla obojga rodziców
- otwarcie furtki na rozmowy o trudnościach i emocjach dzieci w związku z zaistniałymi zmianami. Pozwolenie na dowolne wyrażenie tych odczuć i myśli w atmosferze empatii, zrozumienia i wyrozumiałości. Gotowość do odpowiedzi na pytania dzieci o sytuację.
Pytał Pan także, jak nakłonić żonę do powrotu do domu. Niestety - nakłonienie jest tu niemożliwe. Musi to być świadoma i dobrowolna decyzja żony. Oczywiście powyższe rozmowy mogą być pomocne, by się dogadać, omówić najważniejsze dla Pana i żony kwestie, co pozwoli na powrót do wspólnego mieszkania i decydowania. Natomiast celowo podkreślam brak możliwości nakłonienia żony do czegokolwiek, gdyż podjęcie takiej próby może być dla Pana bardzo kosztowne emocjonalnie, nie dając ostatecznie rezultatu, a pozostawiając jedynie frustrację. W tym momencie potrzebnych jest Panu wiele sił, by wspólnie z żoną zarządzić zaistniałym kryzysem w poczuciu obopólnego zaufania i samostanowienia.
Myślę, że w obecnej sytuacji warto, aby rozważyli Państwo wsparcie psychoterapeutyczne dla par. Przy tej eskalacji trudności, może być Państwu niełatwo poradzić sobie z nimi samodzielnie - szczególnie biorąc pod uwagę konieczność zajmowania się dziećmi (także w wymiarze emocjonalnym) i proces zdrowienia żony. Może to być zadanie wymagające i eksploatujące, dlatego przewodnik zarządzania Państwa kryzysem mógłby pomóc Państwu przejść przez niego w bardziej kontrolowany i efektywniejszy sposób.
Spotkania takie można odbyć prywatnie (szukając specjalisty np. poprzez ten portal) lub na NFZ, proszę zorientować się pod tym linkiem:https://pacjent.gov.pl/artykul/psychoterapia
Życzę Państwu wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka