Nadużywanie alkoholu przez 13-latka - kłótnie z samym sobą w głowie
Anonimowo

Joanna Łucka
Dzień dobry,
przykro mi, że doświadczasz wspomnianych przez Ciebie w wiadomości trudności. Wyobrażam sobie, że niełatwo jest radzić sobie z tym samemu.
Myślę, że to bardzo ważne, że mimo myśli, które podpowiadają Ci, żeby nie mówić nikomu o tym, czego doświadczasz, zdecydowałeś się napisać pytanie na tym portalu. To faktycznie warte uwagi obserwacje. To bardzo cenne, że widzisz u siebie problem ze spożywaniem alkoholu i ten dialog, rozmowę, która toczy się w Twojej głowie.
Jednak by w pełni móc opowiedzieć na Twoje pytanie co z tym zrobić i co to może być potrzebnych jest trochę więcej informacji - jak np. czy te rozmowy w głowie dzieją się głównie po alkoholu? Czy także wtedy, gdy jesteś zupełnie trzeźwy. Natomiast na pytanie czy to tylko Twój wymysł mam odpowiedź :) Wszystko to, co niepokoi nas w naszym funkcjonowaniu, co znacząco odbiega od tego co znamy, jest warte zadania pytania i potraktowania poważnie. Dokładnie tak, jak to zrobiłeś pisząc na tym portalu. Zatem to nie wymysł, to temat, który zdecydowanie warto omówić, bo jest Twoim indywidualnym doświadczeniem, czyli ważną rzeczą.
Zastanawiam się, czy może jest ktoś dorosły w Twoim otoczeniu, z kim mógłbyś trochę pogadać, o tym, co Cię martwi? Nie zawsze chcemy o takich sprawach gadać z rodzicami czy opiekunami, ale czasem jest ktoś w naszym środowisku, do kogo zaufania mamy więcej. Niedługo powrót do szkoły, może masz tam jakiegoś nauczyciela, za którym przepadasz albo psychologa (takiego jak ja) albo pedagoga specjalnego? W szkole, w której ja pracuję drzwi do gabinetu wachlują bez przerwy, tylu jest chętnych, żeby porozmawiać o tym, co ich trapi. Być może w Twojej szkole też jest taka osoba?
Najważniejsze, to żebyś omówił ten temat z dorosłym, bo tylko w taki sposób można realnie znaleźć rozwiązanie dla Twoich obaw.
Jeszcze jedna rzecz, bo nie mogę jej pominąć - alkohol to najczęściej kiepski pomysł. Zarówno jak jest się dorosłym, jak i wtedy kiedy jest się dorastającym chłopakiem. Wpływa kiepsko na wszystko - emocje, myślenie, pamięć, a dodatkowo w Twoim przypadku na Twój rozwój w każdym aspekcie. Jednak wyobrażam sobie, że masz swoje powody, by po alkohol sięgać. To superważne i bardzo dojrzałe, by te powody znać i zastanowić się, do czego alkohol Ci służy, w czym Ci pomaga i co Ci daje.
Jakbyś miał wakacyjną chwilę polecam ten artykuł: https://mlodeglowy.pl/kompendium/jestem-mloda-osoba/proszenie-o-pomoc-copy-copy-copy-copy/
Życzę Ci wszystkiego dobrego, zadbaj o siebie! Naprawdę warto :)
Trzymaj się ciepło
Joanna Łucka
psycholożka

Magdalena Deresińska
Dzień dobry,
dziękuję, że dzielisz się swoimi przeżyciami. Trudno po opisie postawić diagnozę czy coś Ci dolega czy też nie. Głosy, które słyszysz w głowie mogą być związanie z nadużywaniem alkoholu, jednocześnie też mogą być niezależną od tego dolegliwością. Z pewnością jednak, to czego doświadczasz wymaga wsparcia, najlepiej specjalistycznego, lekarza lub psychologa.
Zachęcam Cię abyś porozmawiał z bliską Ci osobą dorosłą. Zastawów się czy masz wokół siebie osobę dorosłą, której ufasz. Może to być rodzic, ktoś z rodziny lub nauczyciel czy psycholog w szkole. Opowiedz tej osobie o tym co czujesz i przeżywasz, tak jak opisałeś to tutaj.
Możesz też skorzystać z bezpłatnego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży, gdzie porozmawiasz ze specjalistą, który bezpośrednio Cię wesprze i podpowie jakie działania możesz podjąć, numer telefonu: 116 111 /Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę/.
Pozdrawiam,
Magda Deresińska

Katarzyna Waszak
Dzień dobry!
Twoje informacje wskazują na to, że koniecznie trzeba poinformować o zaistaniałej sytuacji osobę dorosłą. Im szybciej przestaniesz nadużywać alkoholu, tym lepiej dla Twojego zdrowia. Warto skorzystać z pomocy psychologa, aby otrzymać wsparcie. Trudno przeżywać takie trudności w samotności. Z pewnością ważny jest powód sięgania po alkohol. Używki nie rozwiązują problemów, nawet jeśli dają chwilową ulgę, to jest to destrukcyjny sposób radzenia sobie.
Postaraj się zadbać o siebie. Powodzenia

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Cześć, mam 15 lat i co powiedzieć mamie, żeby wypisała mnie od psychiatry? Nie chce chodzić już do psychiatry, od dwóch tygodni czuje się lepiej i poprawiłam kontakt z rodziną, mam więcej siły i wychodzę z pokoju. Nie wierzy mi, że już jest lepiej.
Kilka dni temu rozmawiałam ze znajo
W październiku tamtego roku, siedziałam z moimi koleżankami na stołówce, gadałyśmy o moim ówczesnym chłopaku, który mi się podobał. Wtedy wszedł tam też on, nazwijmy go Mateusz.
Wszedł ze swoimi kolegami na stołówkę, mieliśmy krótki kontakt wzrokowy, wtedy ja się skuliłam. (Ponieważ,
Mama oskarża mnie o coś, czego ja nie robię: o to, że rzekomo donoszę do rodziny na to, co się dzieje u nas w domu, a przez to myślę, że mama mi nie ufa, stąd te oskarżenia.
Co robić?
Dzień dobry, aktualnie nie mam pracy.
Uczę się niemieckiego od 2,5 roku. Pomyślałam, aby wyjechać do pracy Austria na 2 miesiące. Podszlifuje niemiecki oraz zarobie trochę kasy. Ale męczy mnie to, że muszę zostawić dzieci z tatą. Syn ma 17 lat mieszka w tygodniu w internacie, bo tren
Mam 14 lat na imię Monika. Od roku jestem z chłopakiem. Bardzo się lubimy, ale zaczął się ostatnio "dziwnie" zachowywać.
Poprosił mnie, abym podniosła bluzkę do góry (nie noszę jeszcze stanika). Zawstydziłam się, ale zrobiłam to, bo to mój chłopak. Chciał również, abym zdjęła spodnie, ale
Pytanie dotyczy karmienia piersią i w związku z rozwojem więzi. Otóż ciężko znaleźć mi informacje, jaki wpływ na budowanie stylu przywiązania etc. może mieć karmienie dziecka przez więcej niż jedną osobę - w bliskim otoczeniu matka czasami pozwala opiekunce, która ma nadmiar pokarmu (tez niedawno
Witam, jestem osobą po trudnym poprzednim związku, gdzie występowała przemoc emocjonalna względem mojej osoby, zadawana przez byłego partnera, który obecnie przebywa w Zakładzie Karnym. Posiadam 9- letnią córkę, która nie utrzymuje kontaktu z ojcem. Od dwóch lat jestem w nowym związku, z partnere
Coś jest nie tak z moimi relacjami z ludźmi, ale nie bardzo wiem, jak to ująć. Zaczynam zauważać, że to może być coś z osobowością unikającą, bo odczuwam lęk, kiedy mam być w towarzystwie innych – to powoduje, że unikam spotkań, imprez, po prostu wszystkiego, co wiąże się z byciem z ludźmi.
Ostatnio czuję, że wszystko kręci się wokół sprzątania. Dosłownie! Każdy drobiazg, bałagan, coś nie na swoim miejscu – od razu mnie spina. Muszę to ogarnąć, nie ma wyjścia, bo inaczej czuję taki dziwny niepokój, że nie mogę się skupić na niczym innym. Problem w tym, że zaczyna mi to odbierać całą
Zmagam się z trudnościami w nawiązywaniu bliskich relacji z ludźmi. Bardzo chciałabym móc zbudować głębsze więzi, ale paraliżujący lęk przed odrzuceniem i krytyką mnie przed tym powstrzymuje. Często wycofuję się, zanim relacja zdąży się rozwinąć. Tęsknię za bliskością i zrozumieniem, ale nie wiem
Chodziłam do szkoły w latach 90. Pamiętam tylko, że nauczycielki zadzierały nosy i popisywały się jedna przed drugą (jak np. krzyczą na dzieci). Do tego było szarpanie, ośmieszanie, a nawet bicie... Tak było wszedzie - w mniejszym lub większym natężeniu. Jak wytłumaczyć tamta agresje ze strony na
Muszę być w centrum uwagi, i zaczyna mi to doskwierać.
Czuję, że przesadzam z emocjami albo próbuję przyciągnąć uwagę w sposób, który nie zawsze jest fajny dla innych. To psuje moje relacje z bliskimi i w pracy. Mam wrażenie, że coś w tym wszystkim jest nie tak, miałem podejrzenie za
Moje emocje przejmują nade mną kontrolę. Czasami coś mnie tak wyprowadza z równowagi, że zanim zdążę pomyśleć, już reaguję — często za ostro, za szybko, a potem są konflikty.
I to nie tylko w pracy czy z obcymi, ale z bliskimi, których wcale nie chcę ranić. Czuję się, jakbym ciągle s
Nie wiem już, co mam robić. Mój syn przeżywa coś strasznego, bo jest nękany w internecie. To zaczęło się niby od głupich komentarzy, ale teraz… mam wrażenie, że to go przytłacza.
On się zamyka w sobie, unika rozmów, a ja nie wiem, jak do niego dotrzeć. Czuję się tak cholernie bezradn
Matka dziecka wskazuje, że doświadcza trudności emocjonalnych związanych z zespołem stresu pourazowego (PTSD) związanych z rozstaniem podczas ciąży. Dziecko ma pięć miesięcy, pojawiły się problemy z kontaktem z dzieckiem oraz sprzeczne z dobrem dziecka zachowania podczas kontaktów (krzyk, wyzwisk
Moja córka przeżywa duży stres, bo niedługo się przeprowadzamy. To dla nas wszystkich duża zmiana, ale dla niej chyba największa. Jest bardzo przywiązana do obecnego domu, szkoły i przyjaciół, a myśl o zostawieniu tego wszystkiego sprawia, że jest wyraźnie przygnębiona i pełna obaw. Najbardziej b
Mam trochę nietypową sprawę. Zauważyłam, że moja córka, choć jest jeszcze młoda, zaczyna martwić się tematem aborcji i praw kobiet. Nie wiem, skąd dokładnie wzięły się te obawy, ale widzę, że wpływa to na jej nastrój. Unika rozmów o ciąży, a jak tylko w mediach pojawiają się te tematy, robi się n
Witam.
Odnoszę wrażenie, że mama często faworyzuje młodszą siostrę. Gdy siostra na mnie nagaduje, to mama jest po jej stronie, niż po mojej, co mi sprawia przykrość i często jej przyznaje rację, nawet jak siostra jej nie ma.
Co robić?
5-latek przywiązuje się do każdego przedmiotu, nawet śmieci, jak tylko coś mu się przestawi, wpada w szał - płacze, kopie mnie pluje. Spokojna rozmowa nie pomaga, wyznaczanie mocnym, stanowczym głosem, żeby się uspokoił, to porozmawiamy, nie działa. Dochodzi do tego, że nawet dostanie słabego kla
Zauważyłem, że moje kontakty z bliskimi stają się coraz cięższe do zniesienia. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że nie daje mi się podejmować samodzielnych decyzji... i każda próba postawienia na swoim kończy się poczuciem winy i strachem przed odrzuceniem. Myślę, że może być to związane z moim zabu
Przez ostatnie miesiące walczę z nowym wyzwaniem - wspieraniem mojego dziecka, które ma zdiagnozowane ADHD. Sytuacja jest dla mnie zupełnie nowa i mam wrażenie, że bez wsparcia specjalisty nie dam rady dowiedzieć się, jak najlepiej pomóc mojemu maluchowi radzić sobie z emocjami i trudnościami wyn
Często czuję, że dopada mnie jakaś dziwna pustka i nuda, z którą nie umiem sobie poradzić. Wydaje mi się, że to może mieć związek z zaburzeniem osobowości schizoidalnej, bo relacje z ludźmi mnie męczą, a nowe zajęcia szybko przestają mnie interesować. Mam wrażenie, jakbym była zawieszona w próżni
TW. Myśli samobójcze
Witam mam 27 lat, chciałbym prosić o pomoc z tym, z czym codziennie walczę. Wszystko zaczęło się jak miałem 16 lat, byłem świadkiem, jak moja mam próbowała sobie odebrać życie. Wiele razy to robiła, raz nawet musiałem jej odebrać nóż z ręki, żeby sobie kr
Jak rozładować ogromną wściekłość, wręcz furię, którą czuję bardzo często, ponieważ spotkało mnie wiele niesprawiedliwości i nie mogę zmienić tego, co się wydarzyło, ani co się dzieje.
Kilka razy wydarłam się w swoim mieszkaniu (mieszkam sama), ale trochę mi głupio, bo to na pewno sł
Zauważyłam, że moja córka bardzo dużo czasu spędza przed lustrem, krytykując swój wygląd. Mam przeczucie, że może zmagać się z czymś więcej, jak na przykład z dysmorfią ciała. Jako mama to strasznie mnie martwi. Wiem, że to problem, który może poważnie wpływać na jej samoocenę i kontakty z innymi
Zauważyłem, że moje relacje z ludźmi stają się coraz bardziej napięte. Mam odczucie, że wszyscy wokół mają jakieś ukryte intencje, jakby próbowali mnie oszukać.
Ta ciągła podejrzliwość ma negatywny wpływ na moje życie osobiste i zawodowe, i przez to czuję się coraz bardziej odizolowa
Cześć, zastanawiam się nad czymś, dokładniej, z czego go się mogło wziąć, ogólnie to mam tak od zawsze.
Przejdę do sedna, nie odczuwam empatii, poczucia winy, ani odpowiedzialności. Gdy ktoś mi mówi o swoich problemach, to nie wiem, co mam robić i unikam tego, bo mnie to denerwuje tr
Coraz częściej zastanawiam się, skąd te trudności w utrzymywaniu zdrowej relacji z moim partnerem.
On wydaje się całkowicie skupiony na sobie, a rozmowy z nim to jak monologi o jego sukcesach czy problemach.
Czuję, że jestem dla niego przezroczysta, co nie pomaga mi w po
Dzień dobry.
Jak rozpoznać czy ktoś ma narcystyczną osobowość, czy może jest to ktoś o unikającym stylu więzi?
Jakie są znaczące różnice i podobieństwa między unikającym stylem więzi a osobowością narcystyczną?
Pozdrawiam
Dzień dobry,
zacznę może od początku skąd wg.mnie może brać się problem.... Żona w dzieciństwie była przez ojca bita, zmuszana do pedantycznego sprzątania i rygoru posłuszeństwa, wszystko pod karą bicia. Od ponad dwóch lat, a w ciągu ostatniego półrocza najbardziej, nasilają się u ni
Od pewnego czasu przeżywam trudności w moim związku.
Mój partner ma stwierdzone zaburzenia osobowości, co sprawia, że nasza relacja stała się trochę toksyczna.
Często czuję się manipulowany i obwiniany za sytuacje, na które nie mam wpływu. Z jednej strony bardzo mi na ni
Od dłuższego czasu mierzę się z codziennymi wyzwaniami, które przez moje borderline osobowościowe stają się naprawdę skomplikowane. Czuję się jak na emocjonalnej huśtawce – od euforii po totalną rozpacz w kilka sekund.
Każda rozmowa potrafi być jak chodzenie po polu minowym, a moje r
Dzień dobry,
mam znajomego, ma 30 lat. Uważam, że ma jakiś problem.
1) Nie lubi, jak mówi się coś nie po jego myśli
2) Nie znosi krytyki, zaraz następuje jakaś kontra niekoniecznie przyjemna
3) Jest bardzo impulsywny, łatwo wpada w złość, zupełnie nieadekwatnie d