Partner izoluje się, odchodzi, nie ma w nim radości. Co robić?
Karolina
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry .
Opisane przez panią zachowania i nastroje partnera mogą świadczyć o stanach depresyjnych lub innych zaburzeniach psychicznych u partnera. Być może w ostatnim czasie miały miejsce jakieś trudne wydarzenia w życiu partnera, które wpłynęły na jego nastrój oraz postawę wobec pani i dziecka.. Podejmowane przez panią próby rozmów nie odnoszą rezultatów prawdopodobnie dlatego, że jego stan myśli i odbioru rzeczywistości jest zakłócony.
Wskazana byłaby konsultacja nie tylko psychologiczna, lecz psychiatryczna. Rozumiem, że partner odmawia wizyty. Niekiedy dobrym rozwiązaniem w taki przypadku jest konsultacja z lekarzem rodzinnym i zgłoszenie niepokojących objawów u partnera. Jeśli partner nie zgodzi się na taką konsultację to warto samej się wybrać i porozmawiać z lekarzem, które zasugeruje konkretne rozwiązania medyczne.
Z poważaniem
Beata Matys Wasilewska
Patryk Falerowski
Dzień dobry,
Sytuacja, w której się Pani znajduje, musi być niezwykle trudna i frustrująca, zwłaszcza gdy partner zamyka się w sobie i odmawia wsparcia. Objawy, które Pani opisuje, mogą sugerować głębsze problemy emocjonalne, takie jak depresja, która często manifestuje się brakiem energii, smutkiem, wycofaniem z relacji oraz trudnościami w podejmowaniu decyzji.
Proszę pamiętać, by nie traktować tego jako osobistą porażkę, ale jako sygnał, że coś głębszego może dziać się ze zdrowiem psychicznym partnera. Ważne jest wyrażenie swojego zaniepokojenia w sposób empatyczny, bez wywierania presji, pokazując, że zależy Pani na jego dobrostanie i że jest Pani gotowa wspólnie szukać rozwiązań.
Jeśli partner stanowczo odrzuca wszelką pomoc i unika rozmowy, równie istotne będzie, aby zadbać o swoje potrzeby emocjonalne i dobro dziecka. Warto rozważyć skorzystanie z pomocy psychologa dla siebie, aby uzyskać narzędzia do radzenia sobie z tą trudną sytuacją. Specjalista pomoże Pani zarówno wspierać partnera, jak i zadbać o własne granice oraz zdrowie psychiczne.
Pozdrawiam,
Patryk Falerowski
Ewa Perłowska
Pani Karolino,
jeżeli obserwuje Pani, że wycofanie, apatia partnera pojawiły się w pewnym momencie Waszego związku i znacząco zmieniły jego funkcjonowanie, jak najbardziej uzasadniona jest konsultacja ze specjalistą. Kryzys w związku, który objawia się tym, że partner chce Panią zostawić, nasuwa myśl o terapii par, jednak bardziej priorytetowe wydaje mi się rozpoczęcie terapii indywidualnej, która miałaby na celu zadbanie o nastrój i motywację partnera, wypracowanie narzędzi radzenia sobie z trudnościami. Na podstawie tych informacji, które Pani podała, polecam też konsultację z psychiatrą, być może pomocna okaże się farmakoterapia - po to, żeby partner był w stanie podjąć terapię, czuł motywację do dbania o lepszy stan. Ważne jest też, żeby w całej tej sytuacji zadbała Pani o to, żeby nie być sama z tą sytuacją. Może dobrym pomysłem jest poinformowanie o niej innych bliskich partnera - rodziny, przyjaciół - i poproszenie ich o wsparcie Pani w rozmowach z partnerem, może komuś innemu partner powie więcej niż Pani?
Wszystkiego dobrego,
Ewa Perłowska
Edyta Kwiatkowska
Droga Karolino,
Bardzo mi przykro, że jesteś w trudnej sytuacji. To co opisujesz może wywołać wiele emocji. Masz porównanie jaki był wcześniej Twój partner i teraz, widzisz zmianę. Wycofanie, brak energii, trudności w funkcjonowaniu mogą wskazywać, na jakieś zaburzenia psychiczne np. jak depresja czy wypalenie. Możemy przypuszać co się dzieje ale aby dokładnie dowiedzieć co się dzieje zachęcam do rozważenia kontaktu czy to na początku u internisty albo bezpośrednio u psychiatry aby dokonać diagnozy, nazwać i wiedzieć w którym kierunku pracować. Piszesz, że Twój partner odrzuca rozmowy i wsparcie- nie masz kontroli nad podjętą przez męża decyzję ale nadal masz wpływ na to, jak Ty reagujesz w tej sytuacji. Możesz dać do zrozumienia, że jesteś tu, aby go wspierać, kiedy będzie gotowy na rozmowę. Czasem osoby w kryzysie potrzebują czasu, aby zdecydować się na jakikolwiek krok. Pamiętaj też, że Twoje emocje i dobrostan są również ważne. To naturalne, że w tej sytuacji odczuwasz frustrację, zmęczenie i smutek. Dbaj o siebie i dziecko w tym trudnym okresie. Jeśli partner nie chce współpracować, to nie oznacza, że Ty musisz ponosić cały ciężar tej sytuacji sama. Szanuj jego decyzję, ale też bądź konsekwentna jeśli nie chce iść do psychologa, nie możesz go do tego zmusić, ważne jednak jest, byś wyraziła swoje obawy i wyjaśniła, to jakie ma skutki dla Waszej relacji. Możesz także zaproponować, że Ty sama udasz się po pomoc psychologiczną, aby lepiej zrozumieć sytuację i uzyskać wsparcie, co może być pierwszym krokiem ku pozytywnej zmianie.
Najważniejsze, abyś nie zostawała z tym sama. Kryzysy w relacjach są trudne, ale istnieją sposoby na ich przejście. Szukaj wsparcia u bliskich, jeśli to nie pomoże rozważ spotkanie z terapeutą, aby uzyskać indywidualną pomoc.
Służę pomocą, Edyta Kwiatkowska
Bartosz Łopatka
Dzień dobry,
opisany przez Panią problem musi być bardzo trudny do wytrzymania i zapewne powodujący bardzo duże odczucie bezsilności oraz frustracji i lęku. To ważne by zarówno pokazać partnerowi chęć do wsparcia go w tym trudnym momencie, ale jednak zadbać również o swój dobrostan psychiczny oraz dziecko.
Warto podejmować rozmowy z partnerem dotyczące jego aktualnego stanu, relacji jaka toczy się między państwem oraz swoich odczuć, jeśli jednak partner odmówi, a Pani stan będzie trudny do wytrzymania warto rozważyć wizytę u specjalisty, który pomoże Pani przetrwać ten trudny czas.
Myślę, że wartym byłoby zachęcić męża do podjęcia próby zajęcia się problemem, który wyraźnie go trapi, jednak mieć również na względzie, iż może to być dla niego bardzo trudny obszar do poruszania.
z poważaniem
Bartosz Łopatka.
Kamila Fidziukiewicz
Dzień dobry,
Wyobrażam sobie, że niezrozumiałe zachowanie męża może budzić w Pani bezsilność w tym jak do niego dotrzeć. Opisane wycofanie, smutek, brak zaangażowania w życie rodzinne mogą wskazywać na objawy depresyjne. Niekoniecznie jest to odpowiedź na Waszą relację, a reakcja na to, że mąż przeżywa wewnętrzny kryzys.
To naturalne, że chciałaby mu Pani pomóc. Jeśli dotychczas odrzucał propozycję rozmów lub wizyt u specjalistów, może warto dać mu przestrzeń i empatyczny sygnał, że jest Pani obok i oferuje swoje wsparcie, kiedy będzie na to gotowy. Rozumiem, że to może być trudne widzieć, kiedy bliska osoba zaczyna się dystansować, kiedy w Pani jest tak wiele silnych emocji. Ważne, żeby spróbowała się Pani zatroszczyć również o siebie - skorzystanie z dostępnego wsparcia, tak aby nie została Pani sama. Może pomocne będzie udanie się do psychologa/psychoterapeuty, aby lepiej przyjrzeć się i zrozumieć obecną sytuację, a następnie podjąć odpowiednie działania.
Serdecznie pozdrawiam,
Kamila
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry Pani Karolino,
czy myślała Pani o tym, aby umówić się sama do psychologa na jednorazową konsultację i opisać szczegółowo sytuację w celu pokierowania Pani do odpowiednich działań oraz tego, żeby wiedziała Pani jak zachować się w konkretnych sytuacjach związanych z mężem? Proszę o tym pomyśleć.
pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Witam, mam duży problem, zdradziłem emocjonalnie żonę (pisałem z inną kobietą), nigdy nie miałem zamiaru się z nią spotkać i Żona o tym wie (wysłała mnie na badanie wariografem), stało się tak, bo od samego początku naszego związku istnieje jeden dla mnie ogromny problem (Żona nie okazuje uczuć)
Mąż nie godzi się na rozstanie. Postanowiłam rozstać się z mężem. Nie układało nam się od dawna.
Nasze 8-letnie małżeństwo trwało w dużej mierze w milczeniu. Nie było między nami komunikacji. Rzadko ze sobą szczerze rozmawialiśmy. Pojawił się u mnie ktoś, kto wyznał mi miłość. Mąż ws
Mieszkam od 3 lat w Wiedniu, moja partnerka jest Austriaczką. Poznaliśmy się zaraz po tym, jak się tu przeprowadziłem.
Od dłuższego czasu bardzo tęsknię za Polską i rodziną. Pochodzę z okolic Szczecina, loty są drogie, a podróż pociągiem zajmuje dużo czasu. Rozmawialiśmy już o tym z
Ostatnio widzę, że mój dobry kumpel przechodzi coś, co wygląda na nagły kryzys psychiczny. Zawsze był niesamowicie pełen energii i optymizmu, a teraz jakby nagle wycofał się, stał się apatyczny i widać, że coś go przygniata.
Zauważyłem, że unika kontaktu, często się izoluje i ma prob
Coraz częściej zastanawiam się, skąd te trudności w utrzymywaniu zdrowej relacji z moim partnerem.
On wydaje się całkowicie skupiony na sobie, a rozmowy z nim to jak monologi o jego sukcesach czy problemach.
Czuję, że jestem dla niego przezroczysta, co nie pomaga mi w po
Nie mam się komu wygadać, więc muszę się tutaj wygadać. Jestem w ciężkim stanie, mam straszny nerwoból i jest mi ciężko funkcjonować. Muszę zacząć od mojego męża.
Kilka miesięcy temu okazało się, że jest narkomanem i oszukiwał mnie przez cały nasz związek, ale to chyba nawet nie jest
Dzień dobry,
zacznę może od początku skąd wg.mnie może brać się problem.... Żona w dzieciństwie była przez ojca bita, zmuszana do pedantycznego sprzątania i rygoru posłuszeństwa, wszystko pod karą bicia. Od ponad dwóch lat, a w ciągu ostatniego półrocza najbardziej, nasilają się u ni
Od jakiegoś czasu zmagam się z dwubiegunowym zaburzeniem nastroju i czuję, że moje życie to istny rollercoaster emocjonalny. Gdy jestem w euforii, podejmuję spontaniczne decyzje, które w chwilach depresji wydają się katastrofalne.
Staram się zrozumieć, jak utrzymać równowagę emocjona
Dzień dobry.
Mam pytanie, odnośnie do zachowania pewnego chłopaka Tomka, a mianowicie mówi mi, że tęskni za mną itd, a za chwilę opowiada mi o jakiś koleżankach, a to, że do niego piszą, a to, że musi się spotkać z jedną z koleżanek i jest tak cały czas.
Przez jego
Dzień dobry,
mój przyjaciel lat 52 (znamy się od szkoły podstawowej) dziwnie się zachowuje. Odwiedza mnie np. w pracy lub w domu, rozmawiamy długo, zawsze mamy temat do rozmów, rozmawia też z moimi współpracownikami, z rodziną. Niby wszystko ok, ale zauważyłem, że ma nastawiony w tel
Dlaczego w obecności osoby, z którą żyjemy, nie mamy ochoty nic robić, wykonywać obowiązków i mamy poczucie zmęczenia, a gdy jej nie ma, to wszystkie obowiązki jesteśmy w stanie wykonywać bez większych kłopotów?
Od pewnego czasu przeżywam trudności w moim związku.
Mój partner ma stwierdzone zaburzenia osobowości, co sprawia, że nasza relacja stała się trochę toksyczna.
Często czuję się manipulowany i obwiniany za sytuacje, na które nie mam wpływu. Z jednej strony bardzo mi na ni
Jak mogę pomóc mojej bliskiej przyjaciółce, u której zauważyłam mocno niepokojące zachowania związane z odżywianiem? Coraz częściej unika wspólnych posiłków, narzeka na swoje ciało i obsesyjnie koncentruje się na kaloriach. Martwię się, że mogą to być oznaki zaburzeń odżywiania, ale nie wiem, jak
Czasami czuję, że ta cała izolacja, której każdy z nas musiał doświadczyć, wpłynęła na mnie bardziej, niż się spodziewałam. Byłam zawsze osobą towarzyską, ale zamknięcie w czterech ścianach sprawiło, że poczułam wielką samotność, a z nią przyszła depresja. Nadal każdy dzień ciągnie się w nieskońc
Często łapię się na tym, że moje życie nie rozwija się tak, jak sobie kiedyś wyobrażałam. Coraz częściej myślę o tym, co do tej pory osiągnęłam i czy to wystarcza, wydaje mi się, że nie.
Te myśli mnie przytłaczają. Zaczęłam unikać sytuacji, które kiedyś były dla mnie zwyczajne, bo bo
Pracowałam przez kilka lat w zawodzie medycznym.
Mam 33 lata. Zostałam tak zgnojona przez lekarzy, że popadłam na pół roku w depresje i z uśmiechniętej dziewczyny zrobił się wrak. Lekarze to potwory, narcyze i praca z ich humorami jest męką. Wszystkie osoby, które znam, mają takie sa
Dzień dobry, ponad trzy lata temu zdarzyła mi się trudna historia, której konsekwencje ponoszę do dziś i nie wiem, jak się z tej sytuacji wyzwolić. Poznałam mężczyznę, który jest obcokrajowcem i zakochaliśmy się w sobie.
Najpierw on się bardzo zaangażował, choć widział mnie tylko par
Dzień dobry,
jestem po ślubie 2 lata, mamy 8-miesięczne dziecko i odkąd się pojawiło, nie potrafimy się dogadać. Znamy się z mężem 9 lat, mieszkaliśmy razem 3 lata. Od poniedziałku do piątku było super, a na weekend wracaliśmy do domów rodzinnych i pojawiały się problemy. W rodzinie
Witam serdecznie.
Pisałam nie tak dawno temu do Państwa w sprawie z partnerem, który ciągle opiniuje, komentuje i broni ostro jednej naszej wspólnej znajomej nie biorąc pod uwagę mojej osoby, jak i moich uczuć. Dziś rozmawiam z nim ponownie.
Jeszcze raz przestawiłam mu m
Kiedy nadchodzi zima, zawsze zauważam, że zmienia się nie tylko pogoda, ale i moje samopoczucie.
,,Sezonowe'' zaburzenia nastroju, o których często czytałam, chyba naprawdę mnie dotykają. Coraz częściej mam problem, by wstać z łóżka rano, wieczorami czuję, że przygniata mnie jakaś dz
Dzień dobry,
Chciałabym zasięgnąć opinii innych osób, które znają ten temat doskonale. Na początku października zaczęłam spotykać się z chłopakiem, który po około 3tyg powiedział mi, że ma depresję. Do tego momentu codziennie pisał i rozmawialiśmy.
Po wyznaniu tego konta
Witam wszystkich,
po spotykaniu się z dziewczyną przez 2 miesiące stwierdziła, że nic do mnie nie czuje, od początku nic do mnie nie czuła, tak stwierdziła w wiadomości.
Regularnie się spotykaliśmy, zabierałem ją wszędzie - na kino, basen, łyżwy, do różnych restauracji.
Dlaczego ciągle rezygnuję, wycofuję się i unikam trudności? Cztery razy zmieniałam szkołę średnią, a dwa razy studia. Próbowałam podejmować różne aktywności, na przykład zajęcia sportowe, ale po pierwszym razie szybko rezygnowałam. Chodziłam kiedyś przez kilka miesięcy na terapię, jednak również
Witam,
narzeczony chyba nie do końca akceptuje moich synów 19 i 30 lat.
Wypowiada się o nich w naszych rozmowach w bardzo niepochlebny sposób (młodszy to poj*b filozof i itp, starszy też nie lepszy). Natomiast w ich towarzystwie jest poprawny (synowie nie mieszkają z nami). Sp
Dzień dobry,
Mam problem, chcę zerwać kontakt z moją przyjaciółką.
Znam ją 9 lat i jest to trudne, bo obie się ranimy nawzajem.
Ja zaczęłam, niestety nie schowałam języka za zębami i się wyglądałam. Bardzo mi było przykro z tego powodu i ją przepraszałam, ale od t
Dzień dobry,
Mam poważny problem z partnerką. Zacznę od początku:
Byłem w związku z kobietą, z którą mam syna, obecnie nie jesteśmy ze sobą już 2 lata, a jestem niepełna rok z ówczesną partnerką. Na jej pytanie, ,,czy jeśli była ex zaprosiłaby mnie na kawę, to czy bym pr
Witam,
mam problem po rozstaniu z moim narzeczonym, niestety to on podjął taką decyzję.. Ponieważ nie chciałam po ślubie mieszkać z jego rodzicami, nie czułam się u niego w domu szczęśliwa, czułam się wiecznie upokarzana i kimś gorszym, szczególnie przez jego ojca, który niejednokrotnie mn
Długotrwała choroba i śmierć partnera oraz setka innych problemów. Pięć miesięcy temu zmarł mężczyzna, z którym przez 11 lat byłam w związku. Nie była to śmierć nagła – właśnie mija druga rocznica od dnia, w którym dostał udaru.
Stało się to w mojej obecności i było to dla mnie stras
Witam,
Jestem mężczyzną w wieku 32 lat. Dodaję ten wpis z poczuciem całkowitej bezradności. Na portalu randkowym poznałem wartościową kobietę (ma 26 lat), skończyła studia magisterskie, ma dobrą pracę i mnóstwo pozytywnej energii.
Mieliśmy wspólne poglądy i zainteresowania, by
Witam, leczę się od 2 lat na depresje i biorę leki deprexolet I fluxemed. Czy mogę brać ashwagandha?
TW. Samookaleczanie
Mam duży problem.
Miałam pogadać z moją mamą o samookaleczaniu wczoraj i przy tym miała pomoc mi siostra. Niestety jak wróciłam ze szkoły mama dostała wyniki badań, które nie wyszły najlepiej, bo ma podejrzenie szpiczaka.
Nie wiem teraz, czy rzeczywi
Mam myśli samobójcze i one ciągle trwają, nie mijają, co pewien czas wracają. Przyczyną ich są nierozwiązane problemy natury sytuacyjnej. Wszyscy, dosłownie wszyscy piszą, że kryzys to stan przejściowy, który zawsze mija. Dlaczego więc w moim przypadku nie mija? Czy ja w sposób nieświadomy sztucz
Ludzie mi dokuczają, że nic w życiu nie mam.
To prawda. Wszystko zasługa przemocy w domu, o której nikt nie wie i że nie rozwijałam się prawidłowo. Miałam też wypadek i nie mogłam pracować przez prawie 10 lat.
Czuje się jak zero. Dbam o siebie, robię małe kroki, ale w mo
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
Dzień dobry,
zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami.
Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os
Jestem zrozpaczony, że muszę żyć i zagniewany, że pojawiłem się na świecie.
Jestem mężatką od 18 lat z Włochem. Mieszkamy we Włoszech, mamy 2 dzieci, syn 10 lat i córka 15 lat.
Od wielu lat to małżeństwo nie funkcjonuje, tak jak powinno, a dokładnie od narodzin drugiego dziecka.
Mój mąż zaczął oddalać się ode mnie po narodzinach syna.
TW samookaleczanie.
Nie wiem, jak mam porozmawiać z moimi rodzicami o tym, że się tnę.
Robię to od 2 lat, zaczęłam robić to z ciekawości i zakończyło się na tym, że gdy jestem czymś bardzo przytłoczona, zaczynam to robić. Nie robię tego jakoś często, ale teraz zdarza się to częściej
Zwracam się z pytaniem odnośnie do mojego zachowania, które jest dla mnie niezrozumiałe.
Często doświadczam z tego powodu mętliku w głowie i natrętnych myśli. Chodzi o moje relacje z ludźmi.
Mam 16 lat, chodzę do szkoły średniej.
Całe życie miałam koleżanki, a w z
Nie mam już siły. Jestem w związku 11 miesięcy, a znamy się około 2 lata. Nie mieszkamy razem.
Po ok. dwóch miesiącach związku zaczęły się sprzeczki, a dokładniej to raczej według mojego partnera ja wyłączam myślenie. Zawsze lub prawie zawsze robię coś źle i mój partner to mówi, a ra
Witam,
chcę wiedzieć, co mówią te objawy czy to jakieś zaburzenie? Borderline? Depresja?
Nie, że chcę diagnozy, po prostu z ciekawości chcę opinii doświadczonych psychologów itp.
Jak z państwa strony to wygląda?
Objawy z tekstu:
1. Psychi
Mam 16 lat i odczuwam głębokie uczucie pustki oraz dezorientacji, które towarzyszy mi na co dzień. Często czuję się zagubiona, nie wiedząc, gdzie się znajduję ani kim naprawdę jestem, co wprowadza mnie w stan frustracji i zniechęcenia. Zmagam się z problemami z agresją, które przejawiają się w sk
Ostatnio czuję się przytłoczony emocjami, z którymi przyszło mi się zmierzyć po narodzinach dziecka. Wydawało mi się, że będę potrafił poradzić sobie z nową rolą i odpowiedzialnością, ale rzeczywistość okazała się znacznie trudniejsza. Czuję się przygnębiony, a moje nastroje zmieniają się jak w k
Mam trudności z regularnym snem. A dokładniej z kładzeniem się spać o "normalnej" godzinie, bo nie chcę, żeby dzień się kończył i tylko to przeciągam.
Jestem osobą młodą, ale bez dzieci. Pracuję standardowo 7-15. Wracam z pracy i idę z psami na spacer. Po południu nie mam na nic siły
Witam. Mam 22 lata i od dziecka zmagam się z objawami zaburzeń integracji sensorycznej, nerwicy natręctw, tików, a ostatnio w pełni rozwiniętej nerwicy lękowej i depresji.
Objawy po raz pierwszy pojawiły się w szkole podstawowej (łącznie z zaburzeniami sensorycznymi, co jest nietypow