Left ArrowWstecz

Moja córka bardzo emocjonalnie reaguje na błahe (z perspektywy rodzica) problemy

Witam Mam problem córka. Moja córka ma 8 lat, chodzi do szkoły, jest radosnym dzieckiem, intelektualnie bardzo rozwinięte, nigdy nauczyciele nie zgłaszali problemów. Jest uczynna, raczej spokojna. Mamy ze sobą dobry kontakt. Jednakże są sytuacje które mnie niepokoją. W sytuacji gdy stanie się coś złego/stresującego córka kuli się, płacze i nie chce powiedzieć co się stało. To najczęściej są błahe problemy, przynajmniej ja to tak odbieram. Gdy płacze pytam się jej czemu płacze, ona nie odpowiada tylko przytula się mocno. Gdy się przytula wtedy się uspokaja. Ale i tak rzadko kiedy uzyskuje odpowiedz. Generalnie ja zgaduje o co chodzi a ona kiwa głową. Sytuację nie zdarzają się często, Ale jednak są i trochę mnie to niepokoi. Nie wiem czy są to jakieś stany lękowe czy napady strachu. Dodam że córka bardzo nie lubi gdy się na nią krzyczy. Unikamy tego bo wtedy wpada w płacz wręcz taki lekowy. Gdy zrobi coś źle to po prostu jej tłumacze i rozmawiam. Nie wiem czy przesadzam czy mam się o do martwić. Czy wybrac się z córką na jakieś zdjęcia radzenia sobie z emocjami ....
User Forum

Ewelina

4 miesiące temu
Joanna Łucka

Joanna Łucka

Dzień dobry, 

Pani Ewelino, uważna mama jest specjalistką od swojego dziecka - jeśli Pani widzi jakiekolwiek powody do obaw, to należy się im przyjrzeć dokładniej i zweryfikować hipotezy. 

Rozumiem, że są takie sytuacje, które zdarzają się z pewną częstotliwością, kiedy córka nie do końca adekwatnie do sytuacji zaczyna płakać w reakcji na trudne odczucia/wydarzenia. Nie chce wówczas powiedzieć, czego dotyczy jej smutek, natomiast chce być wtedy w kontakcie, gdyż przytulenie się do Pani daje jej ukojenie. 

Nie zawsze dzieci, nawet te które płynnie i bezproblemowo posługują się mową, potrafią opisać, co czują. Tym bardziej, że wraz z rozwojem pojawia się więcej myśli, samoświadomości, emocji, które nie są łatwe w obsłudze. Myślę, że zgadywanie powodów płaczu córki może Pani zamienić na opisanie, co można czuć w sytuacji, która się właśnie wydarzyła oraz podzielenie się swoim doświadczeniem, co dodatkowo wzmacnia więź i zacieśnia zaufanie. Np. w ten sposób: To była naprawdę stresująca sytuacja, rozumiem Cię. Niełatwo jest sobie poradzić, kiedy czuje się tyle napięcia... Wiesz, że ja też czasem czuję stres w takich sytuacjach? O tu, w brzuchu, takie ukłucie. Wtedy lubię z kimś o tym porozmawiać i się przytulić. Chciałabyś mi powiedzieć, co Ty teraz czujesz w swoim ciele? 

Zatem istotne jest: 

1) nazwanie emocji, które mogą pojawić się w danej sytuacji
2) okazanie zrozumienia 
3) podzielenie się doświadczeniem 
4) zachęcenie do podzielenia się odczuciami
5) zapewnienie o bezpieczeństwie i swojej pomocy w każdej trudnej sytuacji 

Takich przykładowych 5 kroków w sytuacji kryzysowej warto zastosować przy następnym wydarzeniu, na które córka zareaguje płaczem i kuleniem się. 

Warto także poszerzyć psychoedukację w zakresie emocji. Gorąco zachęcam do rodzinnego seansu filmu W głowie się nie mieści (na początek zdecydowanie część 1., gdyż 2. porusza zagadnienia wieku nastoletniego). Po seansie warto odbyć rozmowę na temat tego, jakie emocje dziecko w sobie odczuwa i kiedy. Później dzięki wizualizacji emocji z bajki można posługiwać się od czasu do czasu nawiązaniami do filmu np. Chyba teraz stery przejął ten fioletowy, prawda?

Natomiast jeśli w dalszym ciągu zachowania będą się pojawiać, nadal będą one niezrozumiałe, a córka mimo psychoedukacji w zakresie emocji nie będzie chciała podejmować rozmowy, proszę niezwłocznie udać się na konsultację do psychologa rozwojowego (dziecięcego). 

Jeśli zauważa Pani, że córka doświadcza przykrych stanów częściej lub intensywniej, to proszę umówić się na wizytę już teraz, oczywiście nadal można jednocześnie wdrożyć powyższe zalecenia. 

 

Życzę Pani i córeczce wszystkiego dobrego! 
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka 
psycholożka

4 miesiące temu
Anita Konarska

Anita Konarska

Witam,

Prawdopodobnie pani córka jest dzieckiem bardzo wrażliwym. Niektóre dzieci potrzebują więcej czasu na opanowanie umiejętności radzenia sobie z trudnymi emocjami (niektórzy dorośli nawet miewają z tym problem). 

Polecam literaturę dla dzieci, którą może pani czytać wspólnie z córką:

Bajkoterapia, czyli bajki-pomagajki (Artur Barciś) - tantis.pl

Self-Regulation. Szkolne wyzwania, wydanie 2 (Agnieszka Stążka-Gawrysiak) - tantis.pl

Proszę na początek udać się na konsultacje do psychologa w szkole do której uczęszcza córka. W szkołach bardzo często psycholog prowadzi zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne. Jeśli nadal nie będzie poprawy można udać się na badanie do Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej (psycholog szkolny pokieruje). Często w Poradniach organizowane są również zajęcia dla dzieci. Po badaniu córka otrzyma opinię (informację) dla nauczycieli o sposobie dostosowania wymagań indywidualnych na lekcjach i w szkole ogólnie, co pozwoli córce lepiej się w niej czuć. 

 

Pozdrawiam

Anita Konarska

Psycholog 

4 miesiące temu

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Dobierz psychologaArrowRight

Zobacz podobne

Jak wspierać dziecko z lękiem przed szkołą?

Coraz częściej zauważam, że moja córka naprawdę boi się chodzić do szkoły, co mnie martwi. Każdego ranka ten lęk wydaje się rosnąć, a próby uspokojenia pomagają tylko na krótko. 

Rozmawiałam z dzieckiem o jej uczuciach i obawach, ale często się wycofuje albo mówi, że nie wie dokładnie

Jak rozmawiać z dzieckiem po burzliwym rozstaniu z toksycznym partnerem?

Dzień dobry. 

Rozstałam się z partnerem w maju 2023 roku w sposób burzliwy, zostałam pobita i wyrzucona z domu razem z dzieckiem. Do dzisiaj nie oddał mi rzeczy prywatnych po 16 latach związku. Mamy 3 sprawy, w tym o widzenie. 

Sąd wyznaczył 2 widzenia w miesiącu i 2 razy

Czy krytykowanie śmiechu dziecka przez rodzica jest uzasadnione?

Dzień dobry, Mąż do córki niespełna 6-letniej, powiedział, że „śmieje się jak głupi do sera”. Powiedział to w sytuacji, gdy śmiała się wg niego w ramach głupawki. Powiedziałam mu później sam na sam, że takie słowa są upokarzające i absolutnie nie powinien tak mówić do swojego dziecka. On się nie

Syn w wieku 17 lat w złym stanie psychicznym, nie chce pomocy. Co zrobić?

Witam, mój syn jest w złym stanie psychicznym i fizycznym, ma 17 lat prawie nic nie je, ciągle płacze albo jest zły.

Mówi, że nie chce mu się żyć, że nie ma kolegów, nic go nie interesuje, jest smutny, ale też chamski, wulgarny.

Straszy, że odbierze sobie życie. Nie chce pójść do ps

Jak pomóc dziecku przezwyciężyć lęk przed ciemnością i problem z zasypianiem?

Od pewnego czasu widzę, że mój syn ma coraz większe problemy z zasypianiem, bo boi się ciemności. 

Każdego wieczora, gdy przychodzi czas na sen, zaczyna robić się niespokojny i nawet płacze, gdy tylko gaszę światło. 

Wiem, że lęk przed ciemnością to dość powszechny problem

Nie chcę być ciężarem dla rodziny. Presja bycia idealnym z zespołem Aspergera.

Mam od miesiąca 16 lat i mam wrażenie, że jestem ciężarem dla mojej rodziny. Staram się każdemu chyba na siłę pomóc, starszej siostrze, tacie, mamie. Staram się pomóc też w życiu rodzinnym np. robieniu zakupów, sprzątaniu. Staram się być wsparciem (psychologiem) rozumieć innych ich problemy i tru

Jak wspierać emocjonalny rozwój adoptowanego dziecka i budować zaufanie?

Zauważyłem, że nasze dziecko, które kilka miesięcy temu adoptowaliśmy, ma trudności z wyrażaniem emocji i nawiązywaniem więzi. Rozumiem, że rozwój emocjonalny adoptowanego dziecka to wyzwanie, a ja jako rodzic chcę wspierać jego potrzeby, jak najlepiej potrafię. 

Wiem, że ważne jest s

Czy dzwonienie do dziecka podczas pobytu u ojca wpływa na jego tęsknotę za matką?

Witam. Od jakiegoś czasu słyszę opinie od rodziców, szczególnie matek, że nie dzwonią do swoich pociech w momencie przebywania ich u swoich ojców, bo to wywołuje tęsknotę. 

Jak jest naprawdę ? 

Dzięki za odp 

Pozdrawiam

Dziecko 2,5 roku budzi się z krzykiem i płaczem w nocy - lęki nocne czy problemy emocjonalne?

Moje dziecko (2,5 lat) od dwóch miesięcy budzi się 2-3 razy w nocy (od zawsze idzie spać około 19-19,30, budzi o 21,24,2 lub 5) z niekontrolowanym płaczem, krzykiem i histerią nie do opanowania. Nie daje się uspokoić, mimo że próbujemy razem z mężem na różne sposoby, a w trakcie tych epizodów dzi

TW. Jak rozmawiać z mamą o samookaleczaniu w obliczu jej problemów zdrowotnych?

TW. Samookaleczanie

Mam duży problem. 

Miałam pogadać z moją mamą o samookaleczaniu wczoraj i przy tym miała pomoc mi siostra. Niestety jak wróciłam ze szkoły mama dostała wyniki badań, które nie wyszły najlepiej, bo ma podejrzenie szpiczaka.

Nie wiem teraz, czy rzeczywi

Przyjaciółka woli spotykać się z kimś innym - a ja nie radzę sobie z zazdrością. Jak sobie pomóc?

Witam,

Ilekroć widzę swoją przyjaciółkę, że znowu gdzieś wyszła, ze swoją najlepszą przyjaciółką to się denerwuję, wręcz gotuje się we mnie. Nie radzę sobie z zazdrością.

Przyjaciółka jako wymówki używa mojej choroby (jestem chora na padaczkę od 12 lat), w tej kwestii nie mogę liczy

Problemy z agresją, lękami i derealizacją u 16-latki: Jak sobie pomóc?

(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy ) 

Witam,

mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,

Jak radzić sobie z zaburzeniami lękowymi i stresem w szkole? Problemy z terapią i wsparciem nauczycieli

Dzień dobry, 

zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami. 

Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os

Jak pomóc dziecku nauczyć się delikatnego okazywania sympatii innym dzieciom?

Szanowni Państwo, mój synek (23 miesiące) zaczął bardzo chętnie przytulać się do innych dzieci. Zdarza się, że robi to zbyt mocno i nachalnie, nie zwracając uwagi na reakcję innych dzieci. 
Co najlepiej zrobić w takiej sytuacji? 
Żeby zachować strefę komfortu innych dzieci, al

TW. Jak porozmawiać z rodzicami o samookaleczaniu?

TW samookaleczanie.

Nie wiem, jak mam porozmawiać z moimi rodzicami o tym, że się tnę.

Robię to od 2 lat, zaczęłam robić to z ciekawości i zakończyło się na tym, że gdy jestem czymś bardzo przytłoczona, zaczynam to robić. Nie robię tego jakoś często, ale teraz zdarza się to częściej

Jak radzić sobie z zazdrością o przyjaciółkę?

Dzień dobry,

nie radzę sobie z zazdrością o przyjaciółkę. 

Ilekroć widzę, że była gdzieś ze swoją najlepszą przyjaciółką to się wściekam. Jak jej ostatnio mówiłam, że mnie olewa, to ona używa mojej choroby (choruję na padaczkę), jako wymówki, przez co zazdrość tylko się u mnie

TW. Jak radzić sobie z poczuciem pustki, agresją i lękiem przed odrzuceniem?

Mam 16 lat i odczuwam głębokie uczucie pustki oraz dezorientacji, które towarzyszy mi na co dzień. Często czuję się zagubiona, nie wiedząc, gdzie się znajduję ani kim naprawdę jestem, co wprowadza mnie w stan frustracji i zniechęcenia. Zmagam się z problemami z agresją, które przejawiają się w sk

Jak radzić sobie z nasileniem derealizacji i depersonalizacji w stresującym okresie?
Dzień dobry, postaram się szybko opisać swój problem. Od dłuższego czasu leczę OCD, któremu towarzyszy derealizacja i depersonalizacja. Pierwsze zaburzenie już jest na akceptowalnym przeze mnie poziomie, męczą mnie wprawdzie natrętne myśli, lecz nie wywołują one jak dawniej lęku. Samo odrealnienie t
Córka i diagnoza ADHD.

Moja córka, 13 lat, dostała diagnozę ADHD, a ja jestem w szoku. Zawsze się dobrze uczy, potrafi się zająć czym tam chce (np. polubiła dzierganie włóczką), nie widziałam, żeby była nadpobudliwa. Skierował nas do poradni psycholog szkolny. Niby omówiono ze mną diagnozę, ale w zasadzie to i tak nie

Problemy emocjonalne i agresja u 16-latki - czy to może być borderline?
witam. Mam 16 lat i mam problemy które ostatnio za bardzo utrudniają mi życie. Mam ciągłe uczucie pustki, nie wiem czy to co jest wokół mnie w ogóle jest realne, często nie wiem jak znalazłam się w danym miejscu. Odczuwam to tak jakbym wiedziała w środku mniej więcej co się dzieje, gdzie jestem, kim