Jak często odwiedzać 4-latka jako ciocia? Zasady zdrowego kontaktu i równowaga w relacjach rodzinnych

Dzień dobry,

To, jak piszesz o swoim siostrzeńcu, pokazuje, że bardzo go kochasz i chcesz dla niego jak najlepiej. Widać, że łączy Was silna więź i że zależy Ci na tym, aby nie zaszkodzić jego emocjonalnemu rozwojowi. Twoje pytania są istotne, gdyż pokazują, że masz ogromną świadomość i troskę o jego dobro. Czy nieregularne wizyty mogą zaszkodzić dziecku? Nie ma jednej „idealnej” liczby spotkań, która byłaby najlepsza dla każdego dziecka. To, co dla niego najważniejsze, to nie sama częstotliwość, ale jakość Waszego kontaktu. To, że nie widzicie się przez tydzień czy dwa, nie oznacza, że mu szkodzisz. Maluch może za Tobą tęsknić, ale jeśli ma stabilne relacje z rodzicami i ogólnie czuje się bezpiecznie, to nie wpłynie to negatywnie na jego rozwój. Ważniejsze niż ilość spotkań jest to, aby Twój siostrzeniec miał pewność, że jesteś dla niego i że kiedy się widzicie, poświęcasz mu uwagę i czas – a to już robisz doskonale.

A Jak często się widywać? Nie ma jednej reguły, ale można kierować się kilkoma zasadami:

Systematyczność jest ważniejsza niż częstotliwość - lepiej, żeby wiedział, że „ciocia zawsze wpada raz w tygodniu” niż, że czasem jest codziennie, a potem znika na dwa tygodnie.

Dostosuj się do jego rytmu - jeśli widzisz, że dobrze reaguje na Wasze spotkania, to możesz być u niego np. 1-2 razy w tygodniu, a w inne dni utrzymywać kontakt w inny sposób (np. krótkie nagranie głosowe czy zdjęcie).

Ważne jest to, by nie bać się zmian - dzieci uczą się, że bliscy ludzie czasem są obok, a czasem nie. To naturalne, że czasem masz mniej sił czy inne obowiązki i nie jest to krzywdą dla dziecka!

Jeśli Twój siostrzeniec jest smutny, gdy wychodzisz, to nie oznacza, że mu szkodzisz - raczej pokazuje, jak bardzo Cię lubi. Możesz mu pomóc radzić sobie z tym, np.:

Zaproponuj rytuał pożegnania np. „Daję Ci przytulasa i zobaczymy się za kilka dni” to da mu poczucie bezpieczeństwa.

Nie wydłużaj pożegnań, jeśli będzie ono zbyt długie i emocjonalne, maluchowi może być trudniej.

Zostaw coś symbolicznego np. rysunek, który zrobiłaś specjalnie dla niego, albo krótką wiadomość nagraną na telefonie mamy/taty, dzięki temu będzie czuł Twoją obecność, nawet jeśli Cię nie ma.

W kontekście relacji z mężem to naturalne, że Twój mąż może mieć inne potrzeby niż Ty, ale ważne jest, żebyście znaleźli równowagę. Może warto ustalić konkretne dni, które są „dla siostrzeńca” i takie, które są tylko dla Was? Dzięki temu unikniesz napięć i będziesz mogła nadal pielęgnować Waszą ważną więź.

Reasumując, nie szkodzisz dziecku, nawet jeśli nie widzisz go codziennie. Ponadto lepiej widywać się rzadziej, ale regularnie i z pełnym zaangażowaniem. Pożegnania warto uprościć i nadać im rytuał, aby dziecko lepiej sobie z nimi radziło. Zadbaj również o relację z mężem, abyście oboje czuli się komfortowo z Twoimi wizytami u siostrzeńca.

To wspaniałe, że jesteś tak zaangażowaną ciocią! 

Twój siostrzeniec na pewno na tym zyska – nawet jeśli czasem Wasze spotkania będą rzadsze. 

Przesyłam dużo ciepła i wsparcia.

Z wyrazami szacunku :) 

Kacper Urbanek 

Psycholog, diagnosta 

Dzień dobry, przede wszystkim jest Pani cudowną ciocią, której zależy na głębokiej więzi z chrześniakiem i jest to niezwykle rzadkie, że poświęca mu Pani tyle troski i uwagi. 

Dziecko ma już 4-latka, więc nie ma obawy, że po dłuższej nieobecności może Pani np. nie pamiętać. W żaden sposób nie zaszkodzi Pani dziecku, jeśli wizyty są nieregularne, czy trwają przez krótki czas. Myślę, że warto ustalać te spotkania z rodzicami dziecka, może będą chcieli wyjść gdzieś razem, albo pozałatwiać różne sprawy i wtedy mogą skorzystać z Pani pomocy, a Pani będzie mogła spędzić czas z ukochanym chrześniakiem. 

Ważne, by pamiętała Pani także o sobie, swoich pasjach, odpoczynku i zadbaniu o swoje potrzeby, a spotkania z dzieckiem mogą być okazjonalne i nie muszą być bardzo częste. Najważniejsze, by znaleźć zdrową równowagę między swoim życiem a tymi spotkaniami. Już wystarczająco dużo czasu poświęciła Pani na zbudowanie więzi z dzieckiem i zmniejszenie ilości spotkań nie wpłynie negatywnie na dziecko, czy waszą relację. 

Pozdrawiam,

Dorota Żurek- psycholog

Dzień dobry,

Twoje pytanie dotyczy bardzo ważnego aspektu relacji rodzinnych, zwłaszcza tej szczególnej więzi, jaką masz z Chrześniakiem. Z tego, co piszesz, widać, że Twoja rola w jego życiu jest niezwykle istotna i pełna ciepła. Jednocześnie zmagasz się z wewnętrznym konfliktem dotyczącym tego, jak pogodzić tę bliską relację z Twoim życiem małżeńskim i dbaniem o siebie.

Przede wszystkim warto przyjrzeć się Twoim wyrzutom sumienia. To naturalne, że czujesz, iż „powinnaś” spędzać więcej czasu z Małym, szczególnie, gdy widzisz, jak bardzo Cię kocha i jak silną więź stworzyliście przez te pierwsze lata jego życia. Jednak warto zadać sobie pytanie, co oznacza dla Ciebie ta odpowiedzialność – czy nie wiąże się z poczuciem, że musisz być "idealną ciocią", która spełnia wszystkie potrzeby dziecka? Zwróć uwagę na to, jak silne są nasze emocjonalne więzi i jak te relacje mogą wpływać na nasze poczucie tożsamości. Być może w tej relacji z Chrześniakiem odnajdujesz część siebie – poczucie bliskości, które daje Ci siłę i poczucie spełnienia. Warto zastanowić się, czy ta więź nie staje się zbyt absorbująca, a może nawet stawiająca Cię w roli, którą trudno Ci porzucić. Innymi słowy: obawiasz się, że chłopiec cię potrzebuje i nie poradzi sobie bez Ciebie. Odwróciłabym to: z czym Tobie trudno będzie sobie poradzić, rozrzedzając spotkania? 

Jakie Twoje pragnienia i tęsknoty są realizowane w tej relacji?

Twoje wyrzuty sumienia dotyczące nieregularnych wizyt mogą wynikać z lęku przed tym, że w jakiś sposób zawiedziesz dziecko. Jest to zrozumiałe, zwłaszcza, gdy widzisz, jak bardzo Mały jest przywiązany do Ciebie i tęskni za Twoją obecnością. Jednak z psychologicznego punktu widzenia, dziecko w wieku 4 lat jest już w stanie doświadczyć pewnej zmienności w relacjach, co nie musi negatywnie wpłynąć na jego rozwój emocjonalny. Ważne jest, by Twoja obecność była pełna uwagi i czułości w momentach, gdy jesteś z nim, a także by dziecko czuło się kochane i bezpieczne w chwilach, kiedy Cię nie ma. Zbyt częsta obecność w życiu dziecka, zwłaszcza w nieregularny sposób, może prowadzić do zależności, a w efekcie do trudności w radzeniu sobie z rozstaniami. Dziecko może wtedy przywiązywać się do Ciebie w sposób, który stwarza wewnętrzny konflikt, zwłaszcza jeśli nie rozumie, dlaczego Twoje wizyty są nieregularne.

Ważne jest, abyś starała się utrzymać równowagę między swoją rolą cioci a innymi obowiązkami życiowymi, w tym małżeństwem i dbałością o własne zdrowie, fizyczne i emocjonalne. Relacje z dziećmi, zwłaszcza w tak młodym wieku, powinny dawać im poczucie bezpieczeństwa, ale także uczyć elastyczności i rozumienia, że osoby, które je kochają, nie zawsze są dostępne, ale zawsze o nich myślą i dbają o ich dobro. Możesz rozważyć ustalenie pewnego rytmu wizyt – na przykład 2 razy w tygodniu – co pozwoli na utrzymanie systematyczności, a jednocześnie nie będzie zbyt obciążające ani dla Ciebie, ani dla dziecka. Długość wizyt również może się różnić w zależności od dnia, ale warto pamiętać, że najważniejsza jest jakość czasu spędzonego razem, nie jego ilość.

Co do Twojego męża, to również warto rozmawiać o jego uczuciach w tej kwestii. Być może jego reakcje na częste wizyty u Chrześniaka wynikają z poczucia, że za bardzo angażujesz się w rolę cioci, co może wpływać na waszą intymność i wspólny czas. Warto, byście wspólnie z mężem ustalili, jak zbalansować Twoje relacje rodzinne z dbałością o Waszą więź, co pozwoli uniknąć poczucia zaniedbania w Waszym małżeństwie.

Na koniec warto podkreślić, że dzieci w tym wieku uczą się przede wszystkim przez doświadczanie relacji – zarówno tych pełnych bliskości, jak i tych, w których uczą się rozstawać. Ważne jest, byś pamiętała, że nie ma jednej idealnej formy relacji, która byłaby "zdrowa". Zrównoważona obecność, która nie powoduje nadmiernego przywiązania, ale daje dziecku poczucie, że jest kochane, jest kluczem. Twoje zaangażowanie w życie Chrześniaka jest piękne, ale równie ważne jest, byś zadbała o swoje potrzeby emocjonalne i o to, by Twoje życie małżeńskie było w pełni satysfakcjonujące.

Nie wspominasz o rodzicach swojego Chrześniaka, jednak mam poczucie, że również ich perspektywa, odczucia wobec tej sytuacji mogłyby być dla Ciebie cennymi wskazówkami. 

Być może jest między Wami przestrzeń do wniesienia tego tematu.

Zachęcam Cię, abyś w tej sytuacji, oprócz dbania o Chrześniaka, równie mocno zadbała o równowagę i o siebie – o Twoje zdrowie fizyczne, psychiczne i relację z mężem.

Pozdrawiam serdecznie

Szanowna Pani, 

widzę, że relacja z chrześniakiem jest dla Pani bardzo ważna, a zmiana częstotliwości spotkań po ślubie naturalnie budzi wątpliwości. Dziecko rzeczywiście może przeżywać Pani nieobecność, ale nie oznacza to, że obecny układ mu szkodzi.

W tym wieku dzieci potrzebują przede wszystkim stabilnych, uważnych kontaktów - niekoniecznie codziennych. Kilka spotkań w tygodniu, nawet krótszych, ale pełnych zaangażowania, może w zupełności wystarczyć. Smutek przy rozstaniu to normalna reakcja przywiązania, nie sygnał zagrożenia.

Warto poszukać kompromisu między potrzebami dziecka, Pani możliwościami a oczekiwaniami męża. Może pomóc lekki porządek (np. stałe dni wizyty), ale bez sztywnych reguł. Najważniejsze, by te spotkania nie stały się źródłem stresu - ani dla dziecka, ani dla Pani związku.

Z wyrazami zrozumienia,

Patrycja Kurowska