TW: myśli samobójcze. Jestem w klatce: Depresja, praca z narcyzem, brak wsparcia

Pani Kamilo,

To, przez co Pani przechodzi, jest naprawdę trudne, ale już samo to, że otworzyła się Pani tutaj, jest ogromnym krokiem. Środowisko, w jakim Pani funkcjonuje, przez – zakładam – dużą część czasu przyczynia się do spadku nastroju, nasilania negatywnych emocji oraz pojawienia się myśli rezygnacyjnych, a nawet samobójczych. W takiej sytuacji warto, a nawet należy, szukać wsparcia. Pierwszy krok już Pani zrobiła, pisząc tutaj – to pokazuje, że chce Pani o siebie zawalczyć, a to bardzo ważne.

Praca i to jak w niej funkcjonujemy, ma na nas ogromny wpływ. Może warto zastanowić się, czy pozostawanie w takim środowisku jest warte wynagrodzenia, które Pani otrzymuje, oraz czy istnieją inne opcje lub możliwości, z których mogłaby Pani skorzystać.

Proszę pamiętać, że na pewno znajdą się miejsca i specjaliści, którzy będą chcieli Pani pomóc. W Warszawie działa wiele miejsc, gdzie można uzyskać darmową pomoc psychologiczną. Jest także telefon zaufania:  116 123 (bezpłatny i anonimowy, działa codziennie).

800 70 2222 - Linia wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego

Pani Kamilo!

Dobrze, że odważyła się Pani napisać. To, co Pani opisuje, może świadczyć o epizodzie depresyjnym. Depresja to choroba, którą powinno się jak najszybciej leczyć i odbiera Pani napędu do uwolnienia się z tej sytuacji. 

Pozdrawiam Pani Kamilo

Dzień dobry

To bardzo ważny krok. To, co Pani opisuje, brzmi jak silne przeciążenie i objawy depresji. Proszę pamiętać — nie jest Pani sama i są miejsca, które pomogą.

Centrum Wsparcia dla Osób w Kryzysie Psychicznym — całodobowa, bezpłatna pomoc psychologiczna: 800 70 2222

Telefon Zaufania – Fundacja Itaka: 22 484 88 01 (codziennie 11:00–21:00)

W Warszawie działa też Ośrodek Interwencji Kryzysowej – można umówić się na bezpłatne spotkanie z psychologiem.

Jeśli nie ma Pani sił wychodzić z domu. wielu specjalistów przyjmuje również on-line. 

Myśli samobójcze to sygnał ogromnego bólu, a nie dowód słabości. Pomoc jest dostępna — krok po kroku da się z tego wyjść. Pierwszy krok Pani zrobiła, napisała tutaj, zachęcam do kolejnego, wizyta u specjalisty psychiatry, który pomoże ci lepiej funkcjonować dzięki farmakologii a dalej praca z psychologiem lub terapeutą. 

Ściskam i życzę dużo siły,
Aleksandra Siwek Psycholog

Pani Kamilo,

Ja w tym, co Pani pisze, słyszę bezsilność. Nie bezradność, nie to, że "nie wiem, co zrobić", a że właśnie "brakuje mi sił". Takie środowisko pracy, uwięzienie w nim, niestety nie pomoże. I w pierwszym odruchu zadbałabym o ten wymiar energetyczny, bo by coś zmieniać, zwłaszcza gdy pisze Pani o tym, że zmian się boi, będzie to potrzebny zasób. Może warto rozważyć urlop lub wizytę u psychiatry, który zdecyduje, czy taki czas będzie pomocny? Zastanawiam się też, jak wcześniej dbała Pani o "ładowanie baterii", co pomagało nabrać sił? Pisze Pani też o tym, że nie ma siły poszukać psychologa. Zdaję sobie sprawę, że w takich momentach decyzje wydają się być trudne, jednak może jest ktoś, kto może taką selekcję dla Pani zrobić? 

Przesyłam moc wsparcia w tym trudnym czasie!

Asia Zioło,

Psycholog, Coach

Dzień dobry,

to, co opisujesz, wskazuje na to, że od dłuższego czasu borykasz się z ogromnym stresem, samotnością i poczuciem bezsilności, które mogą wynikać zarówno z trudnych relacji w pracy, jak i z problemów w sferze emocjonalnej. Warto, byś wiedziała, że Twoje uczucia i doświadczenia są bardzo ważne, a to, co przeżywasz, nie jest czymś, z czym musisz zmagać się sama.

Z psychodynamicznego punktu widzenia, Twoje poczucie „związania” i „braku sił” może wynikać z głęboko zakorzenionych mechanizmów, które kształtowały się przez lata. Możliwe, że w dzieciństwie borykałaś się z trudnymi relacjami lub brakiem poczucia bezpieczeństwa, co wpłynęło na Twoją obecność w tej toksycznej sytuacji. Być może w relacji z Twoim byłym partnerem powtarzają się te same mechanizmy, które były obecne w innych aspektach Twojego życia – poczucie bycia niewystarczająco docenioną, zniekształcone postrzeganie siebie i poddawanie się manipulacji. W takich przypadkach, osoba, nawet jeśli jest świadoma, że jest manipulowana, może czuć się uwięziona i niezdolna do podjęcia jakiejkolwiek zmiany.

Wiem, że powiedzenie „zrób krok, wyjdź z tej sytuacji” może brzmieć jak pusty frazes, szczególnie gdy brakuje Ci energii i sił. Poczucie więzienia, które opisujesz, jest często wynikiem przewlekłego stresu, depresji oraz lęku przed nieznanym, czyli przed tym, co mogłoby się wydarzyć, gdybyś spróbowała wprowadzić zmiany. Żadne słowa nie wyjmą Cię od razu z tej pułapki, ale bardzo ważne jest, abyś zrozumiała, że nie jesteś sama i masz prawo do pomocy.

Twoje myśli samobójcze są alarmującym sygnałem, który pokazuje, jak głęboko cierpisz. To oznacza, że twoje cierpienie stało się nie do zniesienia, a Twoje poczucie bezradności i osamotnienia jest ogromne. W tej chwili najważniejsze jest, byś natychmiast szukała wsparcia – masz prawo do pomocy. W Warszawie dostępne są usługi psychologiczne, które mogą Ci pomóc w tej trudnej chwili. Proszę, rozważ skontaktowanie się z najbliższym punktem interwencji kryzysowej. Możesz zadzwonić na numer interwencji kryzysowej (116 123) lub udać się do najbliższego szpitala, gdzie znajdziesz pomoc w przypadku kryzysu emocjonalnego.

Dodatkowo, mogę zasugerować podjęcie terapii, która pomoże Ci uporządkować emocje, zrozumieć, co jest źródłem Twojego cierpienia i nauczyć Cię, jak wyznaczać granice w relacjach, zarówno zawodowych, jak i osobistych. Terapia psychodynamiczna, która daje przestrzeń na zrozumienie, dlaczego powtarzają się te mechanizmy, może pomóc Ci odzyskać poczucie kontroli i poczucia wartości.

Pamiętaj, że Twoje życie ma wartość, niezależnie od tego, jak ciężko jest Ci to teraz dostrzec. Czasem pierwszy krok, choćby mały, może otworzyć drzwi do zmiany.

Pozdrawiam serdecznie

Witaj,

Droga Pani Kamilo dziękuję za to, że napisałaś. To już pierwszy krok, ważny i odważny. Widzę, że jesteś w bardzo trudnej sytuacji, w której czujesz się uwięziona, bez sił do działania i z poczuciem, że nie masz już nadziei. Ale chcę, żebyś wiedziała: nie jesteś sama i są wyjścia, nie musisz przez to przechodzić bez wsparcia.

Z tego, co opisujesz, jesteś w miejscu, które Cię rani – i to na kilku poziomach: Praca z byłym partnerem, który Cię manipuluje i traktuje źle. Pomimo że jesteś świadoma jego toksycznych zachowań, trudno Ci się z tego wyrwać. Poczucie osamotnienia i braku szacunku, mimo że dajesz innym bardzo dużo. Myśli samobójcze, które pojawiają się jako sposób na „ucieczkę” od bólu i poczucia więzienia.

To wszystko jest bardzo dużo do udźwignięcia – ale to NIE oznacza, że nie da się z tego wyjść.

Twoje zasoby są widoczne i wskazują, że masz w sobie siłę. Nawet jeśli teraz tego nie czujesz, już sama świadomość tego, co Cię rani, pokazuje Twoją siłę. Wiesz, że to, co się dzieje, jest niesprawiedliwe. Wiesz, że Twój szef manipuluje Tobą. Wiesz, że potrzebujesz zmiany. To bardzo ważne – bo wiele osób trwa latami w takich relacjach, nie widząc, co im się dzieje. Ty to widzisz. To znaczy, że już teraz masz w sobie coś, co może Ci pomóc wyjść z tej sytuacji.

Co możesz zrobić samodzielnie?

1. Zabezpiecz siebie teraz – jeśli masz myśli samobójcze, nie zostawaj z nimi sama. Jest miejsce, gdzie możesz natychmiast uzyskać pomoc:

Telefon Zaufania dla Osób Dorosłych w Kryzysie: 116 123 

Telefon Kryzysowy 800 70 22 22 – całodobowa, bezpłatna pomoc dla osób w kryzysie

Centrum Interwencji Kryzysowej w Warszawie; 22 855 44 32 lub 514 202 619, bądź 511 200 200 - można tam zgłosić się osobiście lub zadzwonić

Jeśli czujesz, że sytuacja jest krytyczna, możesz udać się na izbę przyjęć psychiatryczną – dostaniesz tam natychmiastową pomoc.

2. Zacznij planować odejście z tej pracy – on nie ma nad Tobą władzy.

Wiem, że boisz się zmian, ale masz prawo do godności i szacunku. Nie jesteś jego własnością. Może teraz nie masz siły odejść, ale możesz zacząć powoli szukać nowego miejsca pracy. Nawet jeśli wydaje się to niemożliwe, jest to pierwszy krok do uwolnienia się.

3. Ustal swoje granice, nie musisz z nim chodzić na posiłki po pracy. To daje mu tylko kolejne narzędzie do manipulacji i kontrolowani  Ciebie. Wiem, że może być trudno powiedzieć „nie”, ale warto zacząć od małych kroków.

4. Odzyskaj poczucie wartości, zaczynając od małych rzeczy, które robisz dla siebie. Spróbuj codziennie zrobić choć jedną rzecz, która jest tylko dla Ciebie, nawet jeśli to będzie spacer, słuchanie muzyki, pisanie w dzienniku. Twoja wartość nie zależy od tego, ile dajesz innym. Zasługujesz na szacunek i wsparcie niezależnie od tego, co robisz dla innych.

Nie musisz przechodzić przez to sama. Pracuję z osobami, które były w toksycznych relacjach i były zmanipulowane, wykorzystywane przez osoby z narcystycznym zaburzeniem osobowości. Wiem, jak trudno się z tego wyrwać – ale wiem też, że to jest możliwe.  Jesteś ważna i zasługujesz na to, by żyć bez tego bólu. Pamiętaj, że masz w sobie zasoby, a to świadczy o sile i możliwościach na lepsze.

Z pozdrowieniami 

Kacper Urbanek 

Psycholog, diagnosta