Syn przestał cieszyć się życiem, dużo śpi, zapomniał podstawowych czynności.

Mój syn przestał się cieszyć życiem, często śpi, nie docierają do niego informacje, zapomniał podstawowych czynności, jak pływanie czy mycie się. Sam śmieje się do siebie. Rezonans magnetyczny wyszedł ok i nie wiem co robić.

rodzicielstwo i rodzina zaburzenia nastroju

Jerzy

9 miesięcy temu

Odpowiedz jako specjalista

Aleksandra Kaźmierowska

Dzień dobry

Pana opis jest bardzo oszczędny w informacje. Ważne jest ile lat ma Pana syn, czy wydarzyło się coś w jego życiu ostatnio co co mogło spowodować takie zachowanie? Ponadto ważne jest to czy to zachowanie zmieniło się gwałtownie czy występowały wcześniej jakieś zmiany, które Pan zauważył? W tej sytuacji rekomendowałabym konsultację z lekarzem psychiatrą.

Pozdrawiam,

Aleksandra Kaźmierowska

9 miesięcy temu

Aleksandra Kaźmierowska

Psychoterapeuta w trakcie szkolenia

Zobacz profil

Katarzyna Kania-Bzdyl

Dzień dobry Panie Jurku,

skąd wynika zmiana zachowania i zaprzestanie codziennych czynności higienicznych u syna? Czy przeszedł jakiś kryzys albo stracił sens życia? Czy są jeszcze jakieś rzeczy, które Pana niepokoją? Dlaczego syn miał robiony rezonans magnetyczny?

Istotną informacją tutaj byłby wiek syna.

Niestety w opisie jest zbyt mało szczegółów, aby udzielić Panu konkretnej odpowiedzi.

Pozdrawiam.

9 miesięcy temu

Katarzyna Kania-Bzdyl

Psycholog

Zobacz profil

Anna Gwoździewicz

Witam!
Rozumiem, że bardzo martwi się Pan o syna i że jego zmiany w zachowaniu są dla Pana bardzo niepokojące. To naturalne, że chce Pan znaleźć odpowiedź i pomóc mu jak najszybciej. Objawy, które Pan opisuje – utrata zainteresowania życiem, nadmierna senność, trudności w zapamiętywaniu i wykonywaniu codziennych czynności, a także śmianie się do siebie – mogą być oznaką różnych zaburzeń psychicznych, jak np. depresja czy schizofrenia. Ale mogą też wynikać z kryzysu psychicznego, spowodowanego silnym stresem, traumatycznym wydarzeniem lub innymi trudnymi sytuacjami życiowymi (np. utrata bliskiej osoby, rozwód własny/rodziców, zmiana miejsca zamieszkania, utrata pracy, wypalenie zawodowe, trudności szkolne – nie wiem, w jakim wieku jest syn, podaję najczęstsze przykłady). Konieczna jest diagnoza psychiatryczna oraz wsparcie psychologiczne/psychoterapeutyczne! Nikt na podstawie opisu na forum nie postawi diagnozy.

Kiedy zauważył Pan pierwsze zmiany w zachowaniu syna? Czy miały miejsce jakieś konkretne wydarzenia lub sytuacje, które mogły wywołać te zmiany? Czy syn odbył konsultację psychiatryczną? Czy syn miał wcześniej jakiekolwiek problemy zdrowotne, psychiczne lub neurologiczne? Czy w rodzinie występowały przypadki problemów psychicznych lub neurologicznych? Czy syn przyjmuje obecnie jakieś leki? Nadużywał jakichkolwiek substancji psychoaktywnych (narkotyki, alkohol) przed pojawieniem się objawów? Kto zlecił rezonans magnetyczny? Pomimo że rezonans nie wykazał żadnych nieprawidłowości, konieczne jest, aby skonsultować się z neurologiem (chyba, że syn jest już po konsultacji i neurolog wykluczył neurologiczne podstawy objawów syna), a następnie z psychiatrą i psychologiem. Psychiatra przeprowadzi szczegółową ocenę stanu psychicznego syna i zaleci odpowiednie leczenie farmakologiczne. Natomiast terapia psychologiczna powinna być ważnym uzupełnieniem leczenia farmakologicznego.

Wiem, że to może być trudne, ale ważne jest, aby działać jak najszybciej i szukać pomocy specjalistów. Dzięki temu możecie dowiedzieć się, co dokładnie dzieje się z Pana synem i znaleźć najlepszy sposób, aby mu pomóc.

Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia,
psycholog Anna Gwoździewicz

9 miesięcy temu

Anna Gwoździewicz

Psycholog

Zobacz profil

Teresa Woińska - Kozłowska

Szanowny Panie, nie podaje Pan, w jakim wieku jest pański syn, a ma to duże znaczenie dla prawidłowej diagnozy. Myślę, że lekarze po wykonaniu u syna rezonansu magnetycznego - zasugerowali Panu dalsze postępowanie. Jeżeli nie - radziłabym udać się z synem do psychologa, który w razie potrzeby skieruje do innych specjalistów. Rezonans magnetyczny wykazuje organiczne uszkodzenie struktur mózgu, a to nie jest jedyna przyczyna takiego zachowania syna, jakie Pan opisuje.

Serdecznie Pana pozdrawiam.

9 miesięcy temu

Teresa Woińska - Kozłowska

Pedagog

Zobacz profil

Justyna Czerniawska (Karkus)

Dzień dobry,

z jakiego powodu syn miał wykonywany rezonans magnetyczny? Istotną informacją jest również wiek syna.

Opisane przez Pana trudności mogą być wynikiem wielu trudności. Myślę, że warto iść z synem do psychologa lub psychoterapeuty w celu wykonania dokładnego wywiadu diagnostycznego.

Pozdrawiam serdecznie,

Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta

9 miesięcy temu

Justyna Czerniawska (Karkus)

Psycholożka, Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Zobacz profil

Natalia Galus

Panie Jerzy,

W celu skutecznego planu pomocy istotne jest poznanie szczegółów sytuacji, przeszłości Syna, jego wieku, czy Waszej sytuacji rodzinnej. Być może opisywany problem ma charakter przejściowy i pozostaje ściśle związany z etapem rozwojowym, czy okresem dojrzewania. Niemniej, przy tak niewielkiej liczbie danych ciężko o wskazanie jakichkolwiek hipotez diagnostycznych. Kluczowe jest także poznanie perspektywy Syna. Sugerowałabym skorzystać z pomocy w formie psychoterapii indywidualnej, a także psychoterapii rodzinnej.

Życzę powodzenia,

Natalia Galus

9 miesięcy temu

Natalia Galus

Psycholog

Zobacz profil

Izabela Czak-Kunert

dzień dobry,

Na podstawie przekazanych przez Pana informacji, niemożliwe jest postawienie diagnozy i planu działania. W opisywanej przez Pana sytuacji warto rozważyć konsultację z lekarzem psychiatrą lub psychologiem/psychoterapeutą, którzy pracują z nastolatkami.

Pozdrawiam

9 miesięcy temu

Izabela Czak-Kunert

Psycholożka, Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Zobacz profil

Odpowiedz jako specjalista

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Dobierz psychologa

Zobacz podobne

Mój 30-sto letni syn nie radzi sobie w życiu

Mój 30-sto letni syn nie radzi sobie w życiu. Nie potrafi znaleźć lub utrzymać pracy i samego siebie. Jest dosłownie na naszym garnuszku. W dzieciństwie miał zdiagnozowane ADHD. Teraz nie ma przyjaciół i zamyka się w sobie. Chcemy mu pomóc, ale nie wiem, jak i czy to, co robimy jest złe, czy dobre.

Moczenie się w nocy u dwunastolatka - jak mu pomóc?

Mam syna dwunastoletniego, który moczy się w nocy. Jest leczony u urologa. Niestety bez efektów. Prawdopodobnie chodzi tu o to że on nie czuje że mu się chce sikać. Ale to też nie jest pewne bo są sytuacje kiedy syn potrafi wstać san w nocy pójść do WC. Np wtedy gdy jesteśmy na wakacjach i czuję presję że nie może się poszukać. Ja osobiście myślę, że siedzi to w jego głowie. Jak mogę mu pomóc? Czy terapia mu pomoże?

Syn wydaje się być samotny, nie potrafi nawiązać kontaktu.

Syn ma problem z kontaktami z kolegami z klasy, ciągle jest sam, nie umie nawiązać relacji, ostatnio ma nawet problem, by zjeść coś poza domem, bo inni się patrzą oraz ma problem z emocjami, tymi pozytywnymi, jak i negatywnymi, mam wrażenie, że nie umie sobie z nimi poradzić.

Brak myśli w głowie, nadmierna senność, poczucie otępienia. Nie wiem, co się dzieje

Nie mam myśli w głowie, tylko oczy I nic więcej Z dnia na dzień mózg wyłączony dosłownie, jakby już nie dopuszczał do siebie żadnych myśli. Skończyło się tak, że tym czym się stresowałem, przejmowałem już się nie przejmuję a pustka w głowie została. U mnie z myślami jest tak, że nie mam ich stałego przepływu, nie czuje ich w głowie, żeby myśleć muszę na siłę się zmuszać i doszukiwać się ich gdzieś w głębokiej podświadomości, to zupełnie nienaturalne .Czyli zero automatycznych/spontanicznych myśli, czuję się jakbym był bez mózgu, tylko oczy i nic więcej. Pustka powoduje, że człowiek się obawia wszystkiego, czy to załatwiać jakieś sprawy, czy nawet wyjścia do sklepu i kupienia czegokolwiek. Taki strach i niepewność. Odkąd to się zaczęło to żyje jak zombie, chodzę po domu, jem, piję i śpię i tak dzień w dzień to samo. Z powodu niemyślenia nie rozmawiam, prawie nic nie robie!!! Następne dni mijają tak, jak poprzednie. Do tego otępienie, nadmierna senność, potrafię spać po 12-15h. Z tego co pamiętam to moja głowa jest pusta przez całe dnie dosłownie, ogólnie czuję ciszę.

18-letni syn ma trudności z nawiązywaniem relacji. Dodatkowo pochłania go komórka oraz telewizor, tak, jakby był zahipnotyzowany. Jakie badania wykonać?

Dzień dobry mam problem z 18-letnim synem. Ma duże problemy z nawiązywaniem znajomości, oczywiście unika ludzi. Zapisałam go na TUS, czekamy aż utworzy się grupa. Pochłania go nadmiernie komórka zaniedbując obowiązki zarówno domowe, jak i szkolne. Co nas bardzo niepokoi to to, że podczas oglądania telewizji syn się zawiesza. brak z nim kontaktu nawet, jeśli mamy gości, on mimo woli musi spoglądać na telewizor, działa na niego hipnotyzująco. Aby uniknąć takich sytuacji wyłączamy telewizor. Jednak obawiam się czy to nie ma jakiegoś innego podłoża i czy nie powinnam wykonać mu jakiś badań. Bardzo proszę o poradę.

Syn nie chce mi się przyznać, że jest gnębiony.

Pewna matka z klasy mojego synka zadzwoniła do mnie, że mój syn jest gnębiony od pewnego czasu. Syn nic mi w domu takiego nie opowiada. Co w związku z tym mam zrobić? Syn nie chce się otworzyć, na pytanie czy chce zmienić szkołę odpowiada, że nie. Co mam robić?

Mój syn zaczął unikać szkoły

Cześć, jestem tatą 10-letniego Jasia i naprawdę nie wiem już, co robić 😟 Ostatnio Jaś zaczął unikać szkoły, każdego ranka płacze, boli go brzuch, a czasem mówi, że po prostu nie da rady... Nauczycielka też mówi, że jest wycofany i przestał się uczyć, chociaż kiedyś miałem same dobre oceny. To już trwa kilka tygodni i nie wiem, jak mu pomóc 😢 Kiedy pytam, co się dzieje, nie potrafi mi powiedzieć… tylko mówi, że jest mu „niedobrze” i że „boi się szkoły”. Próbowałam wszystkiego, ale nic nie pomaga. Czy ktoś miałem podobne problemy z dzieckiem? Jak rozpoznać, czy to może być jakiś rodzaj lęku, a może po prostu stres związany ze szkołą? Będę wdzięczna za każdą radę 💔

Syn, 12 lat, boi się szkoły i spotkań z przyjaciółmi, a ja nie wiem, jak mu pomóc.

Ostatnio zauważyłem, że mój syn, lat 12, coraz częściej unika sytuacji, które wcześniej nie sprawiały mu problemu. Każde wyjście do szkoły czy spotkanie z rówieśnikami wywołuje u niego silny lęk, a ja nie wiem, jak mu pomóc. Próbowałem rozmawiać z nim o tym, ale często zamyka się w sobie. Zastanawiam się, czy powinienem bardziej skupić się na budowaniu jego poczucia własnej wartości i pewności siebie, czy raczej na jakichś przyjemnościach i aktywnościach, które lubi, które pomogą mu radzić sobie z lękiem w danej chwili. Rozumiem, że każde dziecko jest inne, ale może istnieją uniwersalne zasady, które mogą pomóc w takich sytuacjach.

Syn w wieku 17 lat w złym stanie psychicznym, nie chce pomocy. Co zrobić?

Witam, mój syn jest w złym stanie psychicznym i fizycznym, ma 17 lat prawie nic nie je, ciągle płacze albo jest zły.

Mówi, że nie chce mu się żyć, że nie ma kolegów, nic go nie interesuje, jest smutny, ale też chamski, wulgarny.

Straszy, że odbierze sobie życie. Nie chce pójść do psychologa ani do psychiatry. Nie wiem, co mam robić