Paniczny lęk i poczucie obrzydzenia przed ginekologiem, służbą zdrowia.
Jagna
Marta Król
Dzień Dobry Pani Jagno,
Warto skonsultować się z psychologiem tak aby móc wspólnie przyjrzeć się które aspekty takiej wizyty budzą u Pani lęk (u każdego może być inaczej). Pomocne jest wyjaśnienie skąd bierze się taki stan i jakie jest natężenie towarzyszących Pani objawów. Dobra rozmowa i wsparcie psychologiczne pomagają przygotować się do takiej sytuacji poprzez przyjrzenie się czy są jakieś czynniki które ułatwiłyby Pani taką wizytę (np. wiedza na temat przebiegu badania albo wzięcie ze sobą bliskiej osoby na czas oczekiwania na wizytę, może konkretne cechy lekarza wzbudzają niepokój i można skorzystać z gotowych list polecanych lekarzy w Pani miejscowości). Istnieją też różne metody doraźnego radzenia sobie ze stresem, które mogłyby pomóc w przygotowaniu się do takiej wizyty (np. ćwiczenia oddechowe).
Aby lepiej sobie pomóc, trzeba poznać i zrozumieć. Oswojony i poznany lęk jest mniej groźny.
Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego,
Marta Król
psycholog, psychoonkolog, psychoterapeutka w trakcie szkolenia
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Nikoletta Dziedzic
Dzień dobry,
Być może jest to fobia swoista - lęk przed lekarzami.
Warto skonsultować to ze specjalistą psychologiem, który pomoże Pani uporać się ze strachem
Powodzenia!
Pozdrawiam,
Nikoletta Dziedzic
Agnieszka Wloka
Pani Jagno
na spokojnie, myślę, że nic na siłę, chyba, że coś się dzieje i należałoby się przekonać:) Myślę, że dobrze sobie nieco podumać bez myślenia o tych, co na Panią naciskają, po pierwsze - co mi to da, że się przebadam - znaleźć plusy (może nie badania, ale, np. uspokoję się, będę miała za sobą, upewnię się, że jestem zdrowa…. - im więcej Pani znajdzie tym lepiej), a dwa- pomyśleć czego konkretnie się Pani obawia, spróbować to nazwać, przegadać czy na indywidualnym spotkaniu z psychologiem, czy z kimś bliskim. Trzeci pomysł, jeśli ma Pani potrzebę pójścia do ginekologa, to spróbować potraktować to jak wyzwanie - jak sobie Pani przypomni, że nie takie wyzwania pokonała, to to jest tylko kolejnym - taka trochę przepychanka ze sobą - udowodnienie sobie:)
Agnieszka Wloka psycholog
Dorota Figarska
Dzień dobry
Dzień dobry, w przypadku silnego lęku, ktory przypomina fobię warto skonsultować taki stan rzeczy z psychlogiem/psychoterapeutą, poznac przyczyny i oswoić go. Niestety z reguły nie mijają samoistnie i wymagają pracy nad nimi.
Pozdrawiam
Psycholog Dorota Figarska
Zobacz podobne
Nie mogę zrozumieć podejścia męża do danych spraw, mówię mu wielokrotnie, ze nie słucha mnie, co mam do powiedzenia o moich smutkach obawach zmartwieniach i potrzebach, za każdym razem jak do niego mówię, to na mnie nie patrzy a gra w telefonie czy coś przegląda sądząc ze słucha, dla mnie to taki brak szacunku lekceważenie. Potrafi mówić pisać, ze tęskni ze ma na mnie ochotę, co do czego, kiedy wróci ze mną z pracy jest zupełnie inaczej nie ma chęci powiedzieć czułego słowa dać gestu objąć wtulić co mówi za każdym razem ze uwielbia sie do mnie przytulać. Nie mogę zadać prostego pytania np,, a dlaczego nie zaczepiasz mnie nie tulisz nie mówisz ciepłych czułych slow,, mąż od razu popada w złość jak on to mówi cyt,, przy tobie człowiek boi sie spać oddychać nie odpocznie, nie dasz chwili dla siebie najlepiej jakbym ru..al cie pół dnia. Robi mi sie przykro bo nie chce rozumieć moich potrzeb jak kazde dni jestem sama tęsknie brakuje mi sexu czułości bliskości Niby uważa ze mnie rozumie ale niestety nie, sadzi ze ja jego nie rozumiem. Jak mam rozumieć skoro nie chce sie ze mna komunikować logicznie rozmawiać??? Owszem sa tematy zazwyczaj sexu ponieważ maz bardzo mnie podnieca a sex z nim jest poorostu magiczny i tłumaczę ze czuje się kochana przez niego porządana sexy czuje ze mnje kocha pragnie. Mąż ostatnio wydaje mi sie albo ma kłopoty w pracy albo cos dzieje sie z nim nie chce powiedzieć uwaza ze wszytko ok. Mamy wspólną zaufana koleżankę tylko ja mam jej moge sie wyglądać nikomu nic nie powie. Mąż byl zły ze rozmawiałam z nią na nasze tematy jak intymne tak prywatne ale nie zrozumiał ze poprostu chciałam sie wygadac porady. Przyjechał po mnie do koleżanki pocałował w drodze do domu opowiadam o swej frustracji jak jestem smutna zniesmaczona kiedy nie mówi do mnie czulo nie zaczepia nie tuli itp. Oczywiście usłyszałam że ku..aaa wiecznie pierd... sz o tym samym ja mam dosyć. Wkurw...s mnie ta sytuacja. Kiedy wróciliśmy do domu około 2 godz cos grzebał na telefonie grał itp nawet mnie nie chciał przytulić. Potrafi mówić podchodz do mnie kiedy chcesz zaczepiaj , niestety kiedy to robię odpycha mnie Potrafi powiedzieć cyt.. ,, nie wytrzymasz do wieczora,??? Robi mi sie przykro kiedy on chce ja nie odmawiam. Poszliśmy kompac sie razem sie zawsze kompiemy byl nie miły wręcz chamski. Wszystko było mily sex czule słowa Maz nad ranem teksty ze zachowywał sie tak bo byl na mnie zły zmęczony pogoda ciśnienie praca ale żeby az tak by odepchnac żonę oziębło nie przytulić sie pomimo zlego samopoczucia??? Nic z tego nje rozumiem. Uwaza ze uwielbia sie tulić sex ze mna ze bedac w pracy strasznie za mna tęskni nie doczeka sie kiedy ujrzysz przytuli co do czego całkiem jest inaczej. Uważa ze tylko ja żadna inna ze kocha tylko mnie lecz jego zachowania mówią co innego. Odrazu mówię terapię małżeńskie czy psycholo itp odpada Potrafi mi powiedzieć ze z nim wszystko ok ze ja jestem chora psychicznie powinnam sie leczyć lub ze jestem kretynka toksyczna..nie mam siły co myśleć na ten temat???. Uwaza ze ja nim manipuluje - tak chcąc ciepła dotyku pieszczot upominam sie maz uwaza to za manipulacje ..sądząc ze taki jest z powodu przesilenia pogody....uważam ze maz w cos gra nie fair mimo iz zaprzecza ...może ma kogoś choc zawsze razem wracamy z jego pracy do domu nie wychodzi nigdzie. Opadam z.sil
Dzień dobry, Jakiś czas temu wydarzyła się sytuacja, która nie daje mi spokoju. Otóż, gdy moja dziewczyna spała, jej spodenki podwinęły się, w sposób ukazujący pośladki, a ja chcąc mieć "pikantne" zdjęcie swojej kobiety, zrobiłem bez jej wiedzy zdjęcie jej pośladków. Jeszcze tego samego dnia zdałem sobie sprawę, że moje zachowanie było niedopuszczalne i wspomniane wyżej zdjęcie natychmiast skasowałem. Jednak cały czas nie mogę sobie poradzić z tą sytuacją, dręczą mnie okropne wyrzuty sumienia, bo potraktowałem osobę, na której mi zależy bardzo przedmiotowo. Czuję się jak śmieć i mam do siebie wielki żal, że tak ohydnie potraktowałem swoją połówkę, nadwyrężyłem zaufanie, bo jak teraz ma się ona czuć przy mnie bezpiecznie, kiedy bez jej wiedzy posuwam się do takich rzeczy.
Moja dziewczyna o wszystkim się dowiedziała, opisała moje zachowanie, jako chore, po czym wyprowadziła się do rodziców. Rozumiem jej zachowanie, bo również i u mnie takie zachowanie budzi wstręt, ale chciałbym poszukać pomocy, gdyż sam nie potrafię odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego posunąłem się do takich rzeczy.
