WsteczRóżnice między oporem a blokadą w psychologii: jak je rozpoznać i zrozumieć?
Czym różni się opór od blokady?
Po czym poznać, że to blokada czy opór?
Oba mogą być nieświadome i stać się świadome, gdy je rozumiemy.
Natalia
Odpowiedz jako specjalista
Paulina Urbanowicz
Dzień dobry Pani Natalio,
opór i blokada to zupełnie dwa różne, natomiast powiązane zjawiska psychiczne.
Opór to często nieświadoma, aktywna forma unikania zmiany. Wynika z lęku przed konfrontacją z niechcianymi czy nieprzyjemnymi aspektami w naszym życiu, czy po prostu obawą przed zmianą. Opór możemy rozumieć jako mechanizm obronny, który nas uchroni, ale jednocześnie utrudni nasz rozwój. Zazwyczaj przejawia się on jako unikanie, bagatelizowanie czy nawet świadome sprzeciwianie się. Możemy go rozpoznać, gdy ktoś zmienia temat, ironizuje.
Blokada natomiast to już bardziej pasywne zatrzymanie się. Zazwyczaj odczuwamy to jako uczucie "zamrożenia", pustki w głowie. Blokada może wynikać z naszych wcześniejszych doświadczeń, które były traumatyczne lub powodują silny lęk. Osoba, u której występuje blokada, może mieć trudności w nazwaniu tego, co czuje, może odczuwać brak emocji, pustkę.
Aby te zjawiska stały się świadome, zrozumiane zachęcam do skorzystania z bezpłatnej konsultacji psychologicznej, na której uda się ustalić cel i wszelkie potrzeby. Rozpoczęcie spotkań psychologicznych pomoże w poradzeniu sobie z nimi w życiu codziennym.
Pozdrawiam serdecznie,
Paulina Urbanowicz
Anastazja Zawiślak
Opór to świadome lub nieświadome unikanie zmiany, które często wynika z lęku przed nieznanym, dyskomfortem lub utratą kontroli. Możemy czuć opór wobec nowej sytuacji, emocji czy decyzji, bo wiąże się to z koniecznością wyjścia ze strefy komfortu. Opór może być mechanizmem obronnym – nasza psychika „stawia mur”, żeby chronić się przed czymś, co wydaje się trudne lub zagrażające. Przykładem może być odkładanie ważnej rozmowy, unikanie konfrontacji z trudnymi emocjami czy sabotowanie własnych planów, mimo że świadomie wiemy, że chcemy czegoś innego.
Blokada natomiast to coś głębszego i bardziej paraliżującego – to stan, w którym czujemy, że nie możemy ruszyć naprzód, nawet jeśli tego chcemy. Blokady często mają swoje korzenie w przeszłości, np. w doświadczeniach traumy, ograniczających przekonaniach czy wzorcach, które głęboko zakorzeniły się w naszej psychice. Przykładem blokady może być lęk przed bliskością wynikający z dawnych zranień, niemożność podjęcia działania mimo motywacji lub silne poczucie, że coś jest „niemożliwe”, nawet jeśli obiektywnie wiemy, że jest inaczej.
Oba te mechanizmy mogą być nieświadome i uświadamiamy je sobie wtedy, gdy zaczynamy je rozumieć – kiedy dostrzegamy swoje lęki, schematy myślenia i mechanizmy obronne. Praca nad sobą, terapia czy autorefleksja mogą pomóc w zrozumieniu, co nas blokuje i gdzie stawiamy opór.
Jeśli czujesz, że coś Cię zatrzymuje, warto zadać sobie pytanie: Czy to mój lęk przed zmianą (opór), czy głębszy wzorzec, który mnie ogranicza (blokada)? Czasem już samo uświadomienie sobie tej różnicy pozwala ruszyć do przodu.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Mam takie różne egzystencjalne rozkminy. Martwi mnie to, że za niedługo skończę 24 lata, a nie jestem jeszcze dojrzała, nie czuję się tak. Oczywiście żyję sobie jak zwykły człowiek, studiuję i dorywczo pracuję, nie mam też ambicji, żeby coś wielkiego osiągnąć w życiu, więc akurat fakt braku więks
Witam!
Mam pytanie, co zrobić, jeśli pewna osoba usiłuje wpędzić mnie w kompleksy? Mówi, że racja, że jestem tłusta i, że mam wielki tyłek i jestem brzydka przy ludziach, publicznie. Codziennie to powtarza, jest to element nękania, ale to już inna sprawa.
A wcale nie jestem jakoś st
Niedawno napisałam zapytanie o chorobę Munchausena.
Jedna z Pań zapytała, co daje mi ból. Od nastoletnich lat się okaleczałam i po prostu sprawiało mi to przyjemność. I fizyczną i psychiczną. Czułam fizyczną ulgę i choć przez chwilę ktoś się mną interesował. W wieku 17 lat poznałam m
Dzień dobry, Kilka tygodni temu rozpocząłem sesję spotkań z psychologiem, dotychczas odbyłem trzy takie spotkania i zastanawiam się nad sensem kontynuowania terapii.
Jestem 28-letnim mężczyzną i właściwie od 10 lat (zaczęło się od studiów) miewam zaburzenia nastroju (włącznie z myśla
Kilka lat temu zaczęłam chorować i pojawiła się u mnie obsesja na punkcie zdrowia, badań medycyny. Teraz mój stan się znacznie poprawił, właściwie poza wszczepionym rozrusznikiem i wadami serca jestem zdrowa. I tu leży problem. Nie cieszy mnie to, wręcz każda dobra wiadomość związana z moim zdrow
Dzień Dobry. Poniżej opiszę swoją sytuację, ponieważ bardzo długo się zastanawiałem czy dobrze zrobiłem.
Jestem z żoną 10 lat po ślubie, mamy 5-letniego synka. Jeszcze przed małżeństwem planowaliśmy wspólne życie. Pomysłem moim było na wynajęcie mieszkania i w przyszłości odłożenie n
Dzień dobry,
od 5 dniu biorę Medikinet cr 10 mg.
Od pierwszego dnia poczułem, że szum uszny, którego nabawiłem się 10 lat temu na koncercie, zwiększają swoją intensywność. Zazwyczaj słyszę je tylko w bardzo cichym pomieszczeniu, np. przed snem, ale po leku są trochę głoś
Witam, mam 22 lata w tym roku 23.
Czuję się przytłoczona, czuję, że jestem w tyle. Po liceum miałam rok przerwy, ponieważ musiałam poprawić maturę, aby dostać się na wymarzoną studia, dodatkowo pracowałam zarobkowo, nie miałam wtedy zbyt wielu znajomych, większość czasu spędzałam w d
Ludzie próbują na mnie wpływać, narzucać swoje zdania/ pomysły, ale... w "dobrych" intencjach, traktują mnie jak dziecko. Mam 30 lat, pracuję jako księgowa, nie mam partnera ani dzieci. Moja przełożona i bliższa koleżanka z pracy to kobiety w ok. 45 lat, zamężne, z dziećmi i... mam wrażenie, że t
Drobnostka potrafi mnie wyprowadzić z równowagi.
Mąż coś mówi, a ja już przewracam oczami. Dzieci proszą o pomoc z lekcjami? Mam ochotę krzyknąć: "Czy nikt nie może sobie poradzić beze mnie?!" Najgorsze, że to nie jestem ja. Zawsze byłam cierpliwa, umiałam słuchać, tłumaczyć.
Witam, syn 12 lat zmaga się z depresją, myślę, że od około roku. Choruje przewlekle na WZJG spadki nastroju prędzej występowały głównie podczas zaostrzenia choroby i dolegliwości bólowych. Dopiero 3 tygodnie temu została rozpoznana depresja i wdrożone leczenie. Prędzej jego zachowanie było tłumac
Jak się czują osoby chore na dysmorfofobie, które się starzeją? Czy jest im coraz gorzej?