Odpowiedz jako specjalista
WsteczDepresja czy wysoka neurotyczność? W jaki sposób można odróżnić te dwie oraz jak sobie radzić?
Jak odróżnić objawy nerwicy/depresji od wysokiej neurotyczności? Czy wysoką neurotycznością można wytłumaczyć każde zaburzenie? Jak mogę rozpoznać czy dany problem jest zaburzeniem lękowym czy po prostu wynika to jedynie z wysokiej neurotyczności?
AJ
2 lata temu
Luiza Stańczyk
Dzień dobry. Warto tutaj wyjaśnić, że neurotyczność to pewna cecha osobowości, która w wysokim natężeniu może powodować różne trudności i być podłożem do powstawania zaburzeń lękowych. Dlatego niezależnie od „diagnozy” opisanego problemu, jeśli utrudnia on codzienne funkcjonowanie, warto zgłosić się do specjalisty - psychiatry lub psychologa.
Pozdrawiam
Luiza Stańczyk
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
TwójPsycholog
Dzień dobry,
samodzielnie trudno będzie właściwie rozpoznać na ile dane zachowanie czy tzw. sposób bycia są wynikiem cech temperamentu lub charakteru, a na ile cechy te będą objawami zaburzeń. Badania pokazują, że wysoka neurotyczność współgra z występowaniem różnego rodzaju zaburzeń psychicznych, natomiast nie jest to zasada - nie wszystkie osoby o wysokiej neurotyczności będą chorować na depresję lub zaburzenia lękowe.
Jeśli niepokoją Państwa objawy własne lub bliskiej osoby, powodują one dyskomfort lub utrudniają codzienne funkcjonowanie, warto udać się na konsultację psychologiczną lub psychiatryczną. Specjalista pozwoli uspokoić obawy lub włączy odpowiednie działania wspierające.
W razie dalszych wątpliwości zapraszamy do kontaktu.
2 lata temu
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
wysoka neurotyczność to cecha osobowości, która charakteryzuje się skłonnością do doświadczania silnych emocji negatywnych, takich jak lęk, złość, smutek i frustracja. Osoby o wysokiej neurotyczności są bardziej podatne na reagowanie emocjonalnie na stresujące sytuacje i zdarzenia. Jednak wysoka neurotyczność nie jest tożsama z nerwicą, depresją ani innymi zaburzeniami psychicznymi. Wysoką neurotyczność od zaburzeń lękowych lub depresji można odróżnić odwołując się do:
1. Czas trwania i intensywność: Zaburzenia lękowe i depresja są stanami o znacznie wyższym stopniu nasilenia i długotrwałości niż cecha osobowości, taka jak wysoka neurotyczność. Osoby z zaburzeniami lękowymi lub depresją doświadczają ciągłego lub epizodycznego występowania silnych objawów, które znacząco wpływają na ich codzienne funkcjonowanie.
2. Związane z wydarzeniami: Wysoka neurotyczność może sprawić, że osoba jest bardziej podatna na stresujące sytuacje, ale objawy te zazwyczaj ustępują po ustąpieniu stresu. W przypadku zaburzeń lękowych lub depresji objawy występują często bez związku z konkretymi sytuacjami lub są nadmiernie nasilone w porównaniu do sytuacji.
3. Zakres objawów: Zaburzenia lękowe i depresja charakteryzują się specyficznymi zestawami objawów. Na przykład, lęk może objawiać się atakami paniki, natrętnymi myślami lub unikaniem sytuacji, które wywołują lęk. Depresja może manifestować się poprzez utratę zainteresowania, uczucie beznadziejności, zaburzenia snu i apetytu. Wysoka neurotyczność to ogólna tendencja do doświadczania negatywnych emocji.
Jeśli pojawiają się obawy dotyczące swojego stanu emocjonalnego, warto skonsultować się z profesjonalistą, który pomoże ocenić i zrozumieć objawy oraz ewentualnie zdiagnozować odpowiednie zaburzenie lękowe lub depresję, jeśli takie występuje.
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta
2 lata temu
Alicja Sadowska
Dzień dobry,
Neurotyczność to cecha osobowości, która m.in polega na skłonności do popadania w stany lękowe, niskiej odporności na stres czy na pesymizmie. Osoby, których cechuje wysoka neurotyczność mogą mieć tendencję do występowania skrajnych nastrojów, częstego zamartwiania się czy lęku. Wysokie wskaźniki neurotyczności mogą być czynnikiem ryzyka rozwoju zaburzeń nastroju lub lękowych. Natomiast samo ,,podłoże" nie wystarczy do zdiagnozowania zaburzenia psychicznego. Brakuje tutaj istotnych informacji - jak wpływa to na codzienne funkcjonowanie, czy objawy powodują dyskomfort, czy coś Panią/Pana niepokoi w swoim zachowaniu czy uczuciach.
Warto skonsultować to z psychologiem, który poprzez przeprowadzenie pogłębionego wywiadu zdiagnozuje Pani/Pana trudność i zaleci lub wdroży działania pomocowe.
Życzę powodzenia,
mgr Alicja Sadowska
Psycholog
2 lata temu
Zobacz podobne
Problem z wyrażaniem uczuć i komunikacją w związku - jak sobie poradzić?
Dzień dobry. Mam problem z rozmową z bliskimi na poważne tematy. Nie umiem prosić o pomoc, wyrażać swoje uczucia, często nie potrafię powiedzieć, dlaczego zrobiłem coś tak, a nie inaczej, zamazuje w pamięci argumenty i przykłady dotyczące tego, co mnie nurtuje, co mi przeszkadza, a boję się poruszyć i nazwać coś na bieżąco.
Często nie poruszam pewnych kwestii, ponieważ boję się, że będą odebrane jako bezsensowne, że nie przyniosą efektu, że doprowadzą do konfliktu. Nie widzę sensu w podejmowaniu działań i poddawaniu pomysłów, bo, częściowo z doświadczenia, wiem, że zostaną odrzucone.
Cały ten problem w mojej głowie przekłada się na moje relacje z bliskimi i na rażące obniżenie jakości mojego małżeństwa, które jeszcze przed zawarciem sakramentu nie było rewelacyjne.
Nie wiem co z tym zrobić, nie umiem sobie z tym poradzić. Pozdrawiam i z góry dziękuję za wszelkie konstruktywne podpowiedzi
Jak zachować spokój i nie popadać w skrajną agresję i nie obwiniać się o swoje ja?
Jak zachować spokój i nie popadać w skrajną agresję i nie obwiniać się o swoje ja?
Żona przeżyła ogromną traumę po doznanej przemocy wobec niej i innych. Miesiąc temu wyprowadziła się ode mnie, obwiniając mnie o znęcanie się. Co mam robić?
Żona została wykorzystana 15 lat temu, 13 lat temu jej oprawca zabił 12-letnią dziewczynkę. Ponad 2 lata temu zaczęła się leczyć, ale leczenie łączyła z alkoholem. Pisała, że po tym zdarzeniu prowadziła ryzykowny tryb życia. Reumatyzowała się. Miesiąc temu wyprowadziła się do koleżanki poznanej w psychiatryku i obwina mnie o znecanie się. Ktoś może pomóc, mamy 3 dzieci?
Czy długotrwała nerwica lękowa może prowadzić do schizofrenii?
Witam, od około 18 lat leczę się na nerwicę lękową, mam też nerwicę natręctw. Biorę lek Egzysta. Czy to prawda, że długotrwała nerwica lękowa może prowadzić do schizofrenii? Pytam, bo czasem mam takie myśli, że ktoś mnie obserwuje na ulicy... zdaję sobie z tego sprawę, że to myśli pochodzące prawdopodobnie z nerwicy natręctw.
Dziwne zaburzenia lękowe u 15-latka: nagły lęk przed morzem i odkurzaczem - jak pomóc?
Mam 2 problemy z moim 15-letnim synem. Otóż cierpi on na dziwne zaburzenia lękowe.
1. Lęk przed morzem (od 3 lat). Syn od dziecka bardzo często bywał nad morzem — szacunkowo około 30 razy. Przez wiele lat nie miał żadnego problemu z wodą ani plażą, chętnie uczestniczył w kąpielach i spacerach, kochał wyjazdy nad morze. Około 3 lata temu zaczęło się od lekkiego niepokoju przy morzu (niechęć do wchodzenia do wody, napięcie). Z każdym kolejnym wyjazdem lęk narastał – aż do obecnego momentu, w którym pojawia się panika nawet przy rozmowie o wyjeździe nad morze. Nie wskazuje konkretnej przyczyny – nie pamięta, by coś złego się wydarzyło. Reakcja ma obecnie charakter silny – unika tematu, reaguje lękowo na zdjęcia morza, plany wakacyjne.
2. Lęk przed odkurzaczem (nowy objaw). Około 2 tygodnie temu pojawił się nagle silny lęk przed odkurzaczem. Wcześniej nie miał z nim żadnych problemów — wręcz przeciwnie, często sam odkurzał lub był obok, gdy ktoś odkurzał. Teraz mówi, że „boi się” odkurzacza, unika pomieszczenia, gdy odkurzacz jest włączony, wychodzi z domu na wiele godzin po tym jak włączam odkurzacz. Nie ma nadwrażliwości słuchowej (lubi głośną muzykę), nie ma diagnozy ze spektrum autyzmu.
Poza tymi dwoma lękami syn funkcjonuje normalnie. Chodzi do szkoły, uczy się ponadprzeciętnie, ma znajomych, nie wycofuje się z życia towarzyskiego. Nie zauważyliśmy wyraźnych objawów depresji, problemów ze snem czy odżywianiem. Jedyne, co nas niepokoi, to narastający lęk w jednej sferze i nagły lęk w drugiej.
Chciałbym wiedzieć, co mojemu synowi dolega i jak to leczyć.
Depresja poporodowa - objawy, leczenie i wsparcie dla młodych rodziców
Depresja poporodowa to stan, który może pojawić się w okresie po narodzinach dziecka. Gdy trudności emocjonalne utrzymują się dłużej lub są intensywne, odpowiednia pomoc specjalisty i wsparcie bliskich mogą być niezwykle cenne i potrzebne.