10-letni syn unika szkoły, boli go brzuch. Pogorszyły się oceny, wycofał się. Co robić?

Dzień dobry

Z tego, co pan opisuje wygląda , że Jaś obawia się prawdopodobnie jakieś sytuacji w szkole . Dzieci nie zawsze potrafią opowiedzieć co się dzieje i pytane mogą milczeć lub zdawkowo opowiadać. Może wynikać to z lęku przed oceną, przed nie zrozumieniem problemu ze strony dorosłego , przed tym jakie konsekwencje ta rozmowa przyniesie itd. Proszę pomyśleć co zmieniło się w w tym roku szkolnym u Jasia- czy doszedł jakiś kolega do klasy, wśród dzieci były jakieś konflikty, zmienili się nauczyciele prowadzący, ktoś z nauczycieli jest surowy, wymagający czy niesprawiedliwie oceniający.

Jeśli Jaś lubił jakąś formę zabaw z panem, np. piłką, gry komputerowe, szachy , planszówki itd można wykorzystać tą przestrzeń do porozmawiania nie wprost o tym co dzieje się w szkole. Czasem dzieci otwierają się na rozmowę, gdy słyszą od rodzica opowieści z ich własnego życia o tym, jak sami w ich wieku zmagali się z problemami. 

Dzieci otwarte na świat książki inspiracje do rozwiązywania problemów znajdują tam. Na rynku wydawniczym  jest mnóstwo literatury psychologicznej  o tej tematyce. 

Warto podzielić się spostrzeżeniami na temat zachowania Jasia także z wychowawcą klasy.  Im więcej informacji pan pozyska tym skuteczniej będzie można działać. 

Warto rozważyć także kontakt z psychologiem dziecięcym jeśli będzie pan czuł, że pomimo dowiedzenia się co stanowi przyczynę niepokojów u Jasia i otoczenia go wsparciem , problem nadal występuje czy wręcz nasila się.  Specjalista posiada więcej metod psychologicznych  i doświadczenie, stąd  trafniej  udzieli pomocy synowi a  pana nakieruje na to jak jego wspierać.

Pozdrawiam

Beata Matys Wasilewska

Dzień dobry,

To, co opisujesz, może być bardzo trudnym doświadczeniem zarówno dla Ciebie, jak i dla Jasia. Widać, że jako tata bardzo troszczysz się o swojego syna i próbujesz zrozumieć, co się dzieje, ale mimo Twoich starań, problem nie znika. Objawy, które przedstawiasz – płacz, bóle brzucha, wycofanie się ze szkoły – mogą wskazywać na coś więcej niż tylko chwilowy stres. To, że Jaś nie chce chodzić do szkoły, mówi, że czuje się "niedobrze", i że "boi się szkoły", może świadczyć o tym, że dziecko doświadcza lęku szkolnego lub silnego stresu związanego z nauką czy sytuacjami społecznymi.

Lęk szkolny to zjawisko, które dotyczy wielu dzieci, zwłaszcza w okresie wczesnej podstawówki, kiedy wymagania edukacyjne i społeczne stają się bardziej intensywne. Dzieci, które wcześniej dobrze radziły sobie w szkole, mogą nagle zacząć mieć trudności, gdy pojawi się coś, co je przytłacza. Często mogą to być sytuacje, które dorosłym wydają się mało istotne, ale dla dziecka mogą być źródłem ogromnego stresu, np. problemy z rówieśnikami, konflikt z nauczycielem, strach przed niepowodzeniem czy nawet zmiana atmosfery w klasie.

Objawy, które opisujesz – bóle brzucha, nudności, płacz – są typowymi fizycznymi reakcjami na lęk u dzieci. Kiedy dziecko odczuwa silny lęk, jego ciało reaguje na sposób, który przypomina reakcję na zagrożenie. To dlatego Jaś może mówić, że jest mu "niedobrze" i odczuwa bóle brzucha. Dla niego pójście do szkoły może być równoznaczne z wejściem w sytuację, która wydaje się nie do pokonania.

Skoro Jaś nie jest w stanie powiedzieć, co dokładnie sprawia, że się boi, może to oznaczać, że jego lęk jest na tyle silny i skomplikowany, że trudno mu znaleźć słowa, aby go opisać. Dzieci w wieku Jasia często jeszcze nie potrafią w pełni zidentyfikować i nazwać swoich emocji. W takich momentach ważne jest, aby podejść do rozmowy spokojnie i bez presji, starając się stworzyć przestrzeń, w której będzie czuł się bezpiecznie i zrozumiany. Możesz spróbować porozmawiać z nim, używając otwartych pytań, np. "Czy coś w szkole sprawia, że czujesz się nieswojo?", "Czy jest ktoś lub coś, co Cię martwi?", a także dać mu możliwość wyrażenia swoich uczuć przez rysunek lub zabawę, co czasem pomaga dzieciom lepiej pokazać, co je trapi.

Kolejnym krokiem, który możesz podjąć, jest rozmowa z nauczycielką i zapytanie o szczegóły dotyczące zachowania Jasia w klasie. Czy jego wycofanie się pojawia w konkretnych momentach, np. podczas zajęć grupowych, na przerwach, czy może podczas trudniejszych lekcji? Nauczycielka może zauważyć rzeczy, które są niewidoczne dla Ciebie jako rodzica, a które mogą być kluczowe w zrozumieniu problemu.

Jeśli objawy Jasia utrzymują się przez kilka tygodni, warto także rozważyć konsultację z psychologiem dziecięcym. Specjalista pomoże zidentyfikować źródło problemu, a także zaproponuje strategie, które pomogą Jasiowi radzić sobie z lękiem. Może to być praca nad wzmacnianiem pewności siebie, nauką technik relaksacyjnych lub stopniowym oswajaniem się z sytuacjami, które budzą niepokój.

Ważne jest również, abyś jako rodzic zachował spokój i okazywał Jasiowi wsparcie, nie naciskając go nadmiernie na chodzenie do szkoły, ale jednocześnie pomagając mu stopniowo stawić czoła swoim obawom. Możesz spróbować małych kroków, np. spędzić z nim trochę czasu w szkole na początku dnia lub umówić się, że odbierzesz go wcześniej, jeśli poczuje się źle. Daj mu odczuć, że jesteś po jego stronie, że rozumiesz jego lęk, ale też że wspólnie będziecie pracować nad tym, aby sytuacja się poprawiła.

To, co przeżywa Jaś, może być sygnałem silnego lęku szkolnego, ale kluczem jest cierpliwość, empatia i wsparcie. Rozmowa z nauczycielką oraz wizyta u psychologa dziecięcego mogą być ważnymi krokami w zrozumieniu, co wywołuje taki stan, a także w znalezieniu sposobu, jak pomóc Twojemu synowi wrócić do równowagi i poczuć się bezpiecznie w szkole. Pamiętaj, że dzieci potrzebują czasu, aby przepracować trudne emocje, ale z Twoją miłością i wsparciem będzie to możliwe.

Pozdrawiam serdecznie,

Psycholog dzieci i młodzieży Magdalena Żukowska 

Rozumiem, że sytuacja, w której znajduje się Pana syn, jest bardzo trudna i frustrująca, zwłaszcza gdy nie potrafi on dokładnie określić, co się dzieje. Z tego, co opisuje Pan w wiadomości, objawy mogą wskazywać na lęk związany ze szkołą, co jest dość częstym problemem u dzieci. Unikanie szkoły, bóle brzucha i wycofanie się z aktywności to często symptomy, które pojawiają się u dzieci przeżywających stres czy niepokój. To może być związane z wieloma czynnikami, takimi jak presja szkolna, relacje z rówieśnikami, problemy w klasie lub zmiany w życiu rodzinnym.

Lęk przed szkołą może wynikać także z tego, że dziecko czuje się przytłoczone wymaganiami lub po prostu nie potrafi poradzić sobie z emocjami związanymi z codziennymi obowiązkami. To może nie być tylko "zwykły stres", ale coś, co wymaga wsparcia.

Warto zacząć od rozmowy z nauczycielami, aby sprawdzić, czy zauważyli jakiekolwiek zmiany w zachowaniu Jasia, które mogą pomóc w zrozumieniu przyczyn jego lęku. Może to też być dobry moment, aby porozmawiać z psychologiem dziecięcym, który pomoże określić, czy problemem jest lęk czy coś innego, i zaproponuje odpowiednią formę wsparcia. Terapia może pomóc Jasiowi zrozumieć swoje uczucia i nauczyć go, jak radzić sobie z trudnymi emocjami.

Dodatkowo warto obserwować, jak dziecko reaguje na codzienne sytuacje i starać się stworzyć w domu atmosferę bezpieczeństwa i zrozumienia, by Jaś mógł poczuć, że ma wsparcie, nawet gdy nie potrafi wyrazić, co dokładnie go niepokoi.

Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego,

Urszula Małek