Rozumiem, że sytuacja, w której się Pani znajduje, jest bardzo trudna i pełna sprzecznych emocji. Z jednej strony marzy Pani o powrocie do Polski, gdzie czuje Pani silne więzi emocjonalne, zwłaszcza z rodzicami, a z drugiej strony partner, z którym planuje Pani przyszłość, widzi swoje życie w Anglii. To, że partner daje Pani do zrozumienia, że może Pani wrócić do Polski sama, jest dla Pani bolesne, bo sugeruje, że jego priorytety mogą być inne niż Pani, co naturalnie budzi lęk o przyszłość.
W tej sytuacji, obie strony mają swoje potrzeby i marzenia, ale wydaje się, że te potrzeby są na ten moment rozbieżne. Partner ma w Anglii dziecko, co jest dla niego ważnym powodem do pozostania, a Pani ma silną więź z Polską, co zrozumiale budzi w Pani chęć powrotu. Obydwie strony mają prawo do swoich uczuć i marzeń, ale jeśli nie możecie znaleźć wspólnej wizji przyszłości, może to wywołać trudności w relacji.
Warto przeprowadzić szczerą rozmowę z partnerem, aby zrozumieć, czy są możliwości kompromisu. Może wspólne odwiedzanie Polski częściej, rozważenie przenosin na dłuższą metę za jakiś czas, gdyby sytuacja się zmieniła? Ważne, by zrozumieć, jak bardzo dla obojga z Was ważne są te kwestie. Jeżeli jednak partner stanowczo odrzuca myśl o przyszłości w Polsce, a Pani nie czuje, że Anglia jest dla Pani, warto zastanowić się, jakie są Pani priorytety i jak może Pani pogodzić swoje potrzeby emocjonalne z obecną sytuacją.
Ostatecznie to, jaką decyzję podejmiecie, zależy od Waszych wzajemnych priorytetów i kompromisów. Jeśli jednak czuje Pani, że presja, którą Pani odczuwa, wpływa negatywnie na Pani samopoczucie, ważne jest, aby Pani potrzeby również zostały wysłuchane i uwzględnione w tej relacji.