
Co grozi, jeśli nie zgłoszę się na terapię po sugestii szkolnego psychologa za spożycie marihuany?
Szkolny psycholog chce mnie wysłać na terapie do specjalisty, bo powiedziałem mu, że spożywałem marihuanę, nie chce iść na ta terapie. Czy grozi mi coś, jeśli nie zgłoszę się do specjalisty i ile będę zmuszony do odwiedzania go? Jestem totalnie przeciw pójścia do niego
Anon
Joanna Lida
Psycholog może sugerować, a nie zalecić terapię, a Ty nie musisz z tego korzystać. Ale jeśli jesteś niepełnoletni to w takiego rodzaju decyzjach powinni brać udział rodzice. Czy oni wiedzą o zaleceniu psychologa? Inna sprawa to niechęć do wizyty, dlaczego jesteś przeciw? Takie rozmowy mogą być b.pożyteczne i wcale nie muszą ściśle dotyczyć używania marihuany, ale Twoich problemów, spraw które są dla Ciebie np trudne, wielu osobom rozmowy b. pomagają.
Pozdrawiam
Joanna Lida
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Patrycja Kurowska
Dzień dobry,
rozumiem Pana niechęć i opór przed terapią – to zupełnie naturalne, że budzi to w Panu sprzeciw, zwłaszcza jeśli czuje się Pan, że to nie jest coś, czego sam potrzebuje. Chcę jednak, żeby Pan wiedział, że szkoła czy psycholog prawdopodobnie kierują się troską, nawet jeśli ich reakcja wydaje się Panu przesadzona.
W praktyce nie grożą Panu żadne prawne konsekwencje tylko za to, że nie zgłosi się Pan na terapię. Jeśli jest Pan niepełnoletni, szkoła może poinformować rodziców, a oni mogą próbować namawiać Pana na wizyty.
Warto zastanowić się, dlaczego w ogóle doszło do tej sytuacji. Może psycholog widzi coś, czego Pan jeszcze nie dostrzega? Może nie chodzi tylko o marihuanę, ale o to, że szkoła zauważa u Pana stres, wycofanie czy coś, co ich niepokoi? Nie mówię, że musi się Pan zgadzać z ich oceną, ale może warto przynajmniej wyjaśnić sobie, o co dokładnie chodzi.
Jeśli naprawdę nie chce Pan iść do terapeuty, może warto porozmawiać o tym szczerze z psychologiem szkolnym? Zapytać, czy są inne możliwości – np. regularne rozmowy w szkole zamiast wizyt u specjalisty. Czasem już samo to może załagodzić sytuację.
Najważniejsze, żeby Pan nie czuł się osaczony ani zmuszony. Terapia ma sens tylko wtedy, gdy jest dobrowolna. Ale jeśli kiedykolwiek uzna Pan, że jednak warto porozmawiać z kimś neutralnym – niech to będzie Pana wybór, a nie przymus.
Jeśli szkoła lub rodzice będą wywierać zbyt dużą presję, zawsze może Pan poszukać wsparcia np. u rzecznika praw ucznia. Ważne, żeby Pan wiedział, że ma swoje prawa i możliwości działania.
Trzymam kciuki, żeby udało się znaleźć rozwiązanie, które będzie dla Pana w porządku. I pamiętaj – to Pan ma ostateczny głos w tej sprawie.
Pozdrawiam serdecznie,
Patrycja Kurowska

Zobacz podobne
Moja córka, 13 lat, dostała diagnozę ADHD, a ja jestem w szoku. Zawsze się dobrze uczy, potrafi się zająć czym tam chce (np. polubiła dzierganie włóczką), nie widziałam, żeby była nadpobudliwa. Skierował nas do poradni psycholog szkolny. Niby omówiono ze mną diagnozę, ale w zasadzie to i tak nie umiem zauważyć w córce tego ADHD. No i nie wiem czy mam się inaczej teraz zachowywać, nie wiem czy mam w czymś jej pomóc? Jest raczej ciekawską, wesołą nastolatką, nie widzę problemów.
Witam, od jakiegoś czasu nie dogadujemy się z mężem. Niestety coraz częściej świadkami kłótni są dzieci. Mimo moich próśb, aby mąż nie podważał moich kompetencji jako mamy czy żony mnie przy dzieciach, niestety całkowicie to lekceważy. Stosuje przemoc psychiczną (podnosi głos, krytykuje przy dzieciach, podważa moje działania jako mamy). Gdyby dotyczyło to tylko mnie, to poradziłabym sobie. Ale boje się, że nie jestem w stanie zaopiekować psychologiczne w tym temacie dzieci, wiem, że bardzo takie sytuacje wpływają na ich psychikę. Mąż nie chce słyszeć o podjęciu żadnej terapii. Ja rozważam rozstanie, ale to też wymaga czasu i logistyki. Proszę o poradę, jak w tym czasie mogę zaopiekować się dziećmi i sprawić by te kłótni jak najmniej je dotykały?
