Czy uzależnienie emocjonalne w związku jest normalne? Jak radzić sobie z niepokojem

W tym związku dostaje Pani akceptację i rozumiem, że pojawia się obawa, że ją Pani w jakiś sposób utraci. Polem pracy psychoterapeutycznej może być w tym przypadku zbadanie, skąd bierze się mocne uczucie niepokoju wobec nieobecności partnera i uczucie, jak rozumiem, złości na narzeczonego, że nie ma czasu przyjechać, jak te uczucia wiążą się z historią Pani życia, z Pani przeszłością. 

W związkach często dość nieświadomie odgrywamy sceny i powtarzamy schematy, które wywodzą się z wcześniejszych doświadczeń, również tych dziecięcych, w relacjach z opiekunami. Warto byłoby się przyjrzeć temu, czy to, co się dzieje obecnie, ma jakiś powtarzalny wzorzec, jest odpowiedzią na niezaspokojone niegdyś potrzeby. Czasami nawet spokój po burzliwych relacjach może paradoksalnie powodować napięcie. 
Zauważam, że jest kilka uogólnień i zniekształceń poznawczych w Pani pytaniu- można przyjrzeć się temu, jakie przekonania ma Pani na temat siebie w ogóle, siebie w relacjach i relacjach ogólnie. 

To wszystko może dostarczyć nam nowego kontekstu, spojrzenia i więcej zrozumienia tego, co się dzieje. Motyw stylu przywiązania również byłby w mojej ocenie warty obejrzenia. 
Na pewno trochę uwagi wobec tego, co się dzieje i przeanalizowanie źródeł tych zachowań może być pomocne w odnalezieniu zrozumienia wobec siebie, podjęciu działań naprawczych (jeśli takie się okażą wskazane i możliwe) oraz zabezpieczeniu relacji na przyszłość. 

Zachęcam Panią do konsultacji ze specjalistą.

Powodzenia! 

Rozumiem, jak wyczerpujące jest dla Pani przeżywanie tak sprzecznych uczuć, jak radość i szczęście z bycia w satysfakcjonującym związku, a jednocześnie niepokoju i lęku, że mogłaby Pani to utracić.

Obecny partner daje Pani poczucie akceptacji i wsparcie, których nie doświadczyła Pani w poprzednich związkach, ale i tak nie ma Pani poczucia bezpieczeństwa. Czuje się Pani dobrze tylko wtedy, gdy partner swoją obecnością potwierdza, że jego uczucia nie uległy zmianie.

Warto się zastanowić, jakie są źródła Pani obaw.

Być może nie jest Pani pewna, czy zasługuje na te uczucia? Poprzedni partnerzy krytykowali Panią, obwiniali, że nie jest Pani wystarczająco dobra, a to mogło negatywnie wpłynąć na Pani poczucie własnej wartości. Jeśli tak się stało, warto nad tym popracować.

Ma Pani świadomość, że nadmiernie uzależnia Pani własne samopoczucie od obecności i bliskości Pani partnera.

To jest dobry punkt wyjścia do zastanowienia się, jakie ma Pani potrzeby w tym związku? Warto otwarcie porozmawiać o tym z partnerem, podzielić się z nim tym, co Pani czuje, poznać jego potrzeby i uczucia oraz poszukać wspólnie rozwiązań, które byłyby satysfakcjonujące dla obu stron.

Szczera i otwarta rozmowa w przyjaznej atmosferze, gdy opadną trudne emocje, sprzyja budowaniu bliskości i zaufania.

Zawsze warto też rozważyć czy nie zwrócić się po pomoc do specjalisty lub poszukać profesjonalnych warsztatów psychologicznych, dla osób, które są w podobnej sytuacji.

Droga Autorko,

To, co Pani przeżywa, jest zrozumiałe – po trudnych związkach naturalnie pojawia się lęk przed utratą bliskiej osoby. Ważne pytanie: Czy są momenty, gdy czuje się Pani dobrze sama ze sobą? Jeśli tak, można je stopniowo wydłużać. Jeśli nie, warto poszukać aktywności, które sprawiają Pani przyjemność niezależnie od obecności narzeczonego. 

Proszę pomyśleć – jak wyglądałaby dla Pani zdrowa równowaga w tej relacji? Jaki mały krok mogłaby Pani zrobić, by poczuć, że Pani potrzeby są lepiej zaopiekowane?

Pozdrawiam serdecznie,

Emilia Jędryka

Rozumiem, że przeżyła Pani wiele trudnych i toksycznych relacji, w których była Pani obwiniana i krytykowana. To mogło sprawić, że obecny, zdrowy związek jest dla Pani czymś zupełnie nowym i budzi silne emocje. Cieszę się, że ma Pani wspaniałego narzeczonego, który Panią wspiera i traktuje z szacunkiem. 

To naprawdę piękne i zasługuje Pani na taką miłość. 

Czy to jest normalne ? 

To, co Pani opisuje, wskazuje na silną więź emocjonalną, ale także na lęk przed utratą bliskości. Poczucie niepokoju, gdy partnera nie ma obok, może być związane z doświadczeniami z przeszłości – kiedyś w relacjach czuła się Pani odrzucona, niepewna i obwiniana, więc teraz nawet mała przerwa w kontakcie może wywoływać lęk.

Nie jest to „nienormalne”, ale może być sygnałem lęku przed opuszczeniem lub silnej zależności emocjonalnej. Zdrowy związek powinien dawać poczucie bezpieczeństwa, ale jednocześnie warto budować także własną niezależność emocjonalną.

Co może Pani zrobić?

- Zrozumieć, skąd bierze się ten lęk
Czy boi się Pani, że jeśli partnera nie ma, to może się oddalić? 

Czy myśli Pani wtedy o przeszłości i dawnych doświadczeniach? Czasem nasza podświadomość automatycznie „przenosi” stare lęki na nowe sytuacje, nawet jeśli obiektywnie nic złego się nie dzieje.

- Pracować nad swoją samodzielnością emocjonalną
Bliskość jest ważna, ale dobrze jest też czuć się dobrze ze sobą – nawet gdy narzeczonego nie ma. Może warto zaplanować na te dni coś dla siebie? Spotkanie z kimś bliskim, hobby, książka, coś, co sprawi, że ten czas bez niego nie będzie budził aż takiego napięcia.

- Rozmawiać otwarcie z narzeczonym, ale nie atakować
Można powiedzieć:
„Wiem, że czasem czuję się niespokojna, kiedy nie możemy się zobaczyć. To nie dlatego, że Ci nie ufam, tylko przez moje doświadczenia z przeszłości. Staram się nad tym pracować.”
Dzięki temu Pani partner będzie wiedział, co Pani przeżywa, ale nie poczuje się oskarżony. Rozważyć pracę z psychologiem
Jeśli ten lęk bardzo Panią obciąża i utrudnia codzienne funkcjonowanie, warto rozważyć rozmowę z terapeutą. 

Może pomóc zrozumieć mechanizmy, które sprawiają, że tak silnie Pani reaguje na brak obecności partnera.

To, że Pani tak mocno przywiązała się do obecnego partnera, jest naturalne po trudnych przejściach. Ważne jednak, by relacja opierała się na miłości i wsparciu, a nie na lęku i zależności. Pracując nad swoją niezależnością emocjonalną, może Pani jeszcze bardziej cieszyć się tą zdrową relacją.

Trzymam kciuki! 

Dzień dobry, 

Przykro mi, że miała Pani w przeszłych związkach tak trudne doświadczenia i cieszę się, że udało się Pani znaleźć kogoś, przy kim czuje się Pani dobrze. Myślę, że ta trudna przeszłość związana z wcześniejszymi związkami może być przynajmniej jednym z czynników, który wywiera wpływ na Pani zachowanie i emocje w obecnym związku. 

Wskazuje Pani, że narzeczony Panią wspiera i akceptuje, jednocześnie też nie opisując żadnych negatywnych zachowań z jego strony. Proszę się zastanowić, czego konkretnie dotyczy ten niepokój, który Pani odczuwa, kiedy narzeczonego z Panią nie ma? Jakie myśli i uczucia pojawiają się, kiedy jest Pani sama?

Zastanawia mnie, jak wygląda u Pani kwestia związana z samodzielnością i niezależnością? Jak pod tym kątem wyglądało Pani życie, zanim poznała Pani obecnego partnera? Jak radziła sobie Pani z codziennymi obowiązkami w przeszłości? 

Istnieje możliwość, że trudne doświadczenia z przeszłości wpłynęły na Pani przekonania dotyczące zdolności do samodzielnego i niezależnego funkcjonowania. Do lepszego zrozumienia pochodzenia i mechanizmu funkcjonowania problemu potrzebne jest jednak więcej informacji. Na bazie jedynie krótkiego opisu nie da się postawić pełnoprawnej diagnozy. 

Fakt, że zdecydowała się Pani podzielić swoim problemem i poprosić o pomoc jest bardzo dobrym pierwszym krokiem w kierunku zadbania o siebie i swój dobrostan psychiczny, do czego ma Pani pełne prawo. Odczuwam w Pani wpisie, że zarówno trudna przeszłość, jak i aktualny problem mają negatywny wpływ na Pani funkcjonowanie oraz samopoczucie, dlatego myślę, że warto skorzystać z pomocy specjalisty. 

Pozdrawiam,

Borys Goławski 

Psycholog  

Piszę Pani o poczucie winy w poprzednich związkach oraz o wadach Pani, które akceptuje narzeczony. Rozumiem, że taka fiksacja na obwinianiu siebie oraz "wadach" wywołuje dużo niepokoju i trudnych uczuć (lęku, niepokoju, gniewu) i może być związana z poprzednim doświadczeniem w związkach oraz z doświadczeniami z dzieciństwa.  Praca psychoterapeutyczna mogłaby tu być pomocna. Co do tego, czy jest "normalnym", że Pani atakuje narzeczonego, to tu warto byłoby się przejrzeć całej sytuacji oraz przeanalizować, na co dokładnie Pani reaguję, czy na nieobecność partnera, czy może na własne myśli i wspomnienia. To, co może Pani zrobić - skierować uwagę na swoje zasoby i mocne strony, wzmacniając siebie.

Witaj,
To, co opisujesz, może mieć swoje korzenie w Twoich wcześniejszych doświadczeniach. Bycie w toksycznych związkach mogło wpłynąć na Twoje poczucie własnej wartości oraz na sposób, w jaki postrzegasz relacje. 

Jeśli w przeszłości byłaś krytykowana, obwiniana i musiałaś walczyć o akceptację, teraz możesz nieświadomie odczuwać silny lęk przed odrzuceniem – nawet jeśli Twój narzeczony daje Ci pełne wsparcie.

Silne przywiązanie do partnera jest naturalne. 

Jeśli jego nieobecność powoduje u Ciebie niepokój, utrudnia codzienne funkcjonowanie i sprawia, że reagujesz impulsywnie, może to być sygnał, że warto się przyjrzeć, co leży u źródła problemu. 

Może warto przegadać to ze specjalistą? 

Pozdrawiam,
psycholog Anna Martyniuk-Białecka

Rozumiem Pani przeżycia. Jest to zupełnie naturalne, że po tylu złych doświadczeniach bardzo ceni Pani swój obecny związek.

To, co Pani opisuje, to silne przywiązanie do narzeczonego, które wynika częściowo z Pani wcześniejszych trudnych relacji. 

Gdy w końcu mamy kogoś, kto nas szanuje i wspiera, chcemy być z nim cały czas.

Niepokój podczas rozłąki i atakowanie partnera, gdy nie może się z Panią spotkać, to sygnały, że warto popracować nad swoją samodzielnością. Te reakcje pochodzą głównie z lęku przed utratą kogoś dobrego w życiu. Proszę spróbować znaleźć własne zainteresowania i sposoby na spędzanie czasu, gdy jesteście osobno. To pomoże zbudować zdrowszą relację, w której oboje będziecie szczęśliwi.

Nie ma w tym nic "nienormalnego" - po prostu Pani serce uczy się, że miłość może być bezpieczna.

Dzień dobry, 

pyta Pani „czy to normalne” a czy Pani widzi w tym coś niepokojącego? Czy widzi Pani, żeby utrudniało to Pani funkcjonowanie lub czy partner coś takiego sugeruje? 
Warto zastanowić się nad tym, co się z Panią dzieje w tym czasie, kiedy go nie ma. Czy to jest związane z lękiem o niego, czy bardziej jest Pani trudno być bez niego? Być może mogłaby Pani poszukać odpowiedzi na to,  jak się Pani czuje bez niego i czy ma Pani rzeczy, które sprawiają Pani satysfakcję mimo tego, że nie ma przy Pani ukochanego. Może być wiele wyjaśnień tego, dlaczego tak się dzieje - może partner ma dla Pani tak duże znaczenie, że trudno jest czerpać przyjemność lub mieć inne rzeczy, z których się Pani cieszy lub ma Pani lęk związany z utratą tej drugiej osoby. 

Pozdrawiam, 

Daria Kwaśniewska  

Dzień dobry,

Warto przyjrzeć się swojemu stylowi przywiązania, w jaki sposób prezentował się on w poprzednich związkach i jak to wygląda teraz. Z tego, co Pani opisuje, zachowanie narzeczonego nie budzi żadnych wątpliwości, czuje się Pani kochana i akceptowana. 

Są to bardzo sprzyjające i wspierające warunki do pracy nad sobą.

Życzę powodzenia!

Justyna Papurzyńska- Parab 

Dzień dobry, 

Rozumiem, że doświadczyłaś wielu trudności w poprzednich związkach i teraz boisz się utraty stabilizacji. To naturalne, że po przejściach z toksycznymi partnerami, w nowym, zdrowym związku pojawia się lęk przed powtórką. Twoje obawy są zrozumiałe, jednak ważne jest, abyś pamiętała, że każdy związek jest inny i nie musisz przenosić negatywnych doświadczeń na obecną relację.

Twoje zachowanie, polegające na atakowaniu narzeczonego, gdy nie ma czasu, może wynikać z lęku przed odrzuceniem i utratą kontroli. Warto popracować nad tymi emocjami, aby nie zniszczyć dobrej relacji. Spróbuj skupić się na budowaniu własnej niezależności i zaufania do partnera. Pamiętaj, że zdrowy związek opiera się na wzajemnym szacunku i zaufaniu, a nie na kontroli i zależności.

Pozdrawiam, 

Dorota Mucha - psycholog

Z tego, co rozumiem, miała Pani trudne doświadczenia związane z partnerami w przeszłości. Uczucie niepokoju jest zupełnie normalne, organizm przyzwyczajony do tego, co było, tylko wyczekuje momentu, kiedy znów doświadczy tego, co kiedyś. 

Tak jak zauważyłaś, masz wspaniałego narzeczonego, który daje ci wsparcie i poświęca ci czas. Zachęcam do zastanowienia się do wyobrażenia, że problem zniknął. Jak by wyglądała twoja rutyna/ codzienność? Jak odpowiesz sobie na to pytanie spróbuj małymi krokami realizować to, co powiedziałaś. Zachęcam do przemyśleń na tym polu i życzę powodzenia.

Pozdrawiam

Aleksandra Siwek