Dysmorfofobia u starszych osób: jak starzenie wpływa na percepcję swojego ciała?
Jak się czują osoby chore na dysmorfofobie, które się starzeją? Czy jest im coraz gorzej?
Andrzej

Anastazja Zawiślak
Dysmorfofobia (ang. Body Dysmorphic Disorder, BDD – cielesne zaburzenia dysmorficzne) to zaburzenie psychiczne, które zgodnie z DSM-5 objawia się „zaabsorbowaniem jednym lub kilkoma dostrzeganymi defektami, lub wadami w wyglądzie, które są niezauważalne lub uważane za niewielkie przez innych. Starzenie się może być dla takich osób szczególnie trudnym procesem, ponieważ zmiany w wyglądzie stają się bardziej widoczne, a ich lęk i niezadowolenie mogą się nasilać.
Wiele osób z BDD odczuwa ogromny stres związany z każdą, nawet drobną zmianą w wyglądzie. Mogą pojawiać się jeszcze silniejsze próby kontrolowania swojego wyglądu, obsesyjne porównywanie się do młodszych osób, unikanie luster lub przeciwnie – ciągłe ich sprawdzanie. Część osób szuka rozwiązań w zabiegach kosmetycznych, ale efekty często nie przynoszą im ulgi, bo problem nie leży w rzeczywistych zmianach fizycznych, ale w sposobie ich postrzegania.
Nie oznacza to jednak, że starzenie się zawsze pogarsza stan psychiczny osób z BDD. Wiele zależy od tego, czy mają wsparcie, czy pracują nad sobą – np. uczestniczą w psychoterapii.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Psycholog

Martyna Jarosz
Dzień dobry Panie Andrzeju!
W odpowiedzi na Pana pytanie: osoby cierpiące na dysmorfofobię, które się starzeją, mogą doświadczać nasilających się trudności emocjonalnych i psychicznych. Dysmorfofobia to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się nadmiernym skupieniem na rzekomych defektach wyglądu, co prowadzi do silnego dyskomfortu i obniżonej samooceny. Starzenie się może dodatkowo pogłębiać te problemy, ponieważ naturalne zmiany w wyglądzie, takie jak zmarszczki, utrata elastyczności skóry czy siwienie włosów, mogą być postrzegane przez osoby z dysmorfofobią jako kolejne defekty, które wymagają ukrycia lub poprawy. W miarę jak osoby te starzeją się, mogą odczuwać coraz większy lęk i niepokój związany z utratą młodzieńczego wyglądu. Mogą spędzać więcej czasu na analizowaniu swojego wyglądu, porównywaniu się z innymi oraz podejmowaniu prób ukrycia domniemanych defektów za pomocą makijażu, ubrań czy zabiegów kosmetycznych.
Pozdrawiam,
Martyna Jarosz

Karolina Maciejewicz
Dysmorfofobia to zaburzenie, które powoduje intensywne skupienie na wyimaginowanych lub wyolbrzymionych defektach wyglądu. Starzenie się może nasilać te trudności, zwłaszcza jeśli samoocena jest mocno związana z wyglądem. Zmarszczki, zmiany skórne, czy spadek jędrności mogą stać się źródłem dodatkowego niepokoju.
Jednak nie musi to oznaczać, że objawy zawsze się pogłębiają. Wsparcie psychoterapeutyczne, praca nad akceptacją siebie i skupienie na innych wartościach niż wygląd mogą znacznie poprawić jakość życia, niezależnie od wieku.

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Dzień dobry, Kilka tygodni temu rozpocząłem sesję spotkań z psychologiem, dotychczas odbyłem trzy takie spotkania i zastanawiam się nad sensem kontynuowania terapii.
Jestem 28-letnim mężczyzną i właściwie od 10 lat (zaczęło się od studiów) miewam zaburzenia nastroju (włącznie z myśla
Kilka lat temu zaczęłam chorować i pojawiła się u mnie obsesja na punkcie zdrowia, badań medycyny. Teraz mój stan się znacznie poprawił, właściwie poza wszczepionym rozrusznikiem i wadami serca jestem zdrowa. I tu leży problem. Nie cieszy mnie to, wręcz każda dobra wiadomość związana z moim zdrow
Dzień Dobry. Poniżej opiszę swoją sytuację, ponieważ bardzo długo się zastanawiałem czy dobrze zrobiłem.
Jestem z żoną 10 lat po ślubie, mamy 5-letniego synka. Jeszcze przed małżeństwem planowaliśmy wspólne życie. Pomysłem moim było na wynajęcie mieszkania i w przyszłości odłożenie n
Dzień dobry,
od 5 dniu biorę Medikinet cr 10 mg.
Od pierwszego dnia poczułem, że szum uszny, którego nabawiłem się 10 lat temu na koncercie, zwiększają swoją intensywność. Zazwyczaj słyszę je tylko w bardzo cichym pomieszczeniu, np. przed snem, ale po leku są trochę głoś
Witam, mam 22 lata w tym roku 23.
Czuję się przytłoczona, czuję, że jestem w tyle. Po liceum miałam rok przerwy, ponieważ musiałam poprawić maturę, aby dostać się na wymarzoną studia, dodatkowo pracowałam zarobkowo, nie miałam wtedy zbyt wielu znajomych, większość czasu spędzałam w d
Ludzie próbują na mnie wpływać, narzucać swoje zdania/ pomysły, ale... w "dobrych" intencjach, traktują mnie jak dziecko. Mam 30 lat, pracuję jako księgowa, nie mam partnera ani dzieci. Moja przełożona i bliższa koleżanka z pracy to kobiety w ok. 45 lat, zamężne, z dziećmi i... mam wrażenie, że t
Drobnostka potrafi mnie wyprowadzić z równowagi.
Mąż coś mówi, a ja już przewracam oczami. Dzieci proszą o pomoc z lekcjami? Mam ochotę krzyknąć: "Czy nikt nie może sobie poradzić beze mnie?!" Najgorsze, że to nie jestem ja. Zawsze byłam cierpliwa, umiałam słuchać, tłumaczyć.
Witam, syn 12 lat zmaga się z depresją, myślę, że od około roku. Choruje przewlekle na WZJG spadki nastroju prędzej występowały głównie podczas zaostrzenia choroby i dolegliwości bólowych. Dopiero 3 tygodnie temu została rozpoznana depresja i wdrożone leczenie. Prędzej jego zachowanie było tłumac