Wstecz

Dysocjacja w zaburzeniach lękowych. Mam wrażenie, że psychoterapia idzie za szybko.

Dzień dobry, co zrobić z poczuciem odrealnienia przy zaburzeniach lękowych? Mam wrażenie, że właśnie przez takie poczucie ten lęk nadal nie chce odejść. Jednego dnia mam poczucie, że otoczenie wokół mnie nie jest prawdziwe, jakbym oglądała jakiś film, a nie naprawdę tam była, a drugiego dnia, że to nie otoczenie jest problemem, a to ja się od nich oddalam, to ja jestem jak we śnie. Nie wiem co z tym zrobić, bo nie raz utrudnia mi to pokonanie lęku, w najgorszych chwilach, gdy miałam ataki paniki (obecnie praktycznie ich nie widzę) to właśnie wszystko robiło się mniejsze, sztuczne itp. Mówiłam o tym na sesji chociaż jak widać za mało i jedynie co to przegadałam sam lęk, nie to uczucie. A teraz nawet z lęku zbaczamy na inne tematy i nie wiem czy to dobrze, bo jestem dość zestresowana czy to nie za szybko, że może powinnam nadal rozmawiać o problemie, z którym tu przyszłam. O ile właśnie ataki paniki zniknęły, to takie odrealnienia i lęk w głowie są nadal, momentami bardziej nasilone niż parę miesięcy temu. Dawniej to odrealnienie też było, lecz często było tylko kawałkiem ataku paniki, a nie jedynym problemem jak teraz. Naprawdę nie wiem co to znaczy: czy terapia tak naprawdę nie działa i muszę pójść do psychiatry? Czy jest jakiś sposób by sobie z tym radzić?

Ola

w zeszłym miesiącu
TwójPsycholog

TwójPsycholog

Cześć Olu!

Na Forum znajdziesz parę odpowiedzi w temacie dysocjacji - derealizacji i depersonalizacji. Dysocjacja to właśnie to odrealnienie, wynika z “obrony” mózgu przed przeciążeniem, np. emocjonalnym, co jest zrozumiałe w zaburzeniach lękowych. Organizm się zmęczył i to jego sposób na radzenie sobie- dysocjacja jest biologicznym mechanizmem. W psychoterapii bardzo ważny jest wzajemny feedback, czyli również Twój. Terapia jest dla Ciebie, a psychoterapeuta powinien wieść za Tobą, więc istotnym jest, byś na sesji wniosła ten temat- powiedziała, czego Ci brakuje, co idzie za szybko, do czego chciałabyś wrócić + radzić sobie z dysocjacją. 

Bardzo mnie cieszy, że nie zmagasz się już często z napadami paniki, to bardzo duży krok! Zaburzenia lękowe często wpływają na różne elementy funkcjonowania, również na to, jak radzi sobie Twój układ nerwowy z dużym przeciążeniem. Możesz też umówić się na konsultację psychiatryczną, natomiast najpierw postawiłabym na wniesienie tego w psychoterapię.

Pomocną techniką może być skupienie się na zmysłach, gdy czujesz odrealnienie. Skupiasz się na “tu i teraz” i odpowiadasz sobie na pytania co słyszysz, co czujesz w ciele, jakie zapachy zauważasz, temperaturę otoczenia, co widzisz. Skup się na małych elementach, tak żebyś zbliżyła się do siebie samej. 

Przekierowanie uwagi na potrzeby w danym momencie może również okazać się pomocne. Czy potrafisz nazwać potrzebę w danej chwili i wiesz, w jaki sposób mogłabyś na nią odpowiedzieć? To też forma przybliżania się do siebie, komunikowania się ze sobą.

Przede wszystkim spróbuj utrzymywać spokój, oddychać i akceptować odrealnienie, gdy się pojawia. Walka przeciwko niemu zwiększy napięcie i stres, co jeszcze bardziej może nasilić dysocjację i zrobi się koło zamknięte :)

Powodzenia!

w zeszłym miesiącu
Martyna Tomczak-Wypijewska

Martyna Tomczak-Wypijewska

Dzień Dobry

Zdecydowanie proszę wspomnieć o tym na sesji psychoterapeucie, z którym Pani współpracuje. W zależności od nurtu powinien zaproponować Pani dalsze metody pracy. W psychoterapii poznawczo- behawioralnej (do niej się odnoszę, bo w tym nurcie pracuję), mamy konkretne interwencje, natomiast nie wydaje mi się pomocne wrzucanie informacji bez kontekstu Pani i Pani objawów, tych narzędzi, które już Pani opanowała, więc ponownie zachęcam do omówienia tego problemu z terapeutą.

 

Pozdrawiam

Martyna Tomczak- Wypijewska, psycholog, psychoterapeuta cbt

w zeszłym miesiącu

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne