Odpowiedz jako specjalista
WsteczCzuję ogromny lęk przed krzywdą. Boję się najbliższych, dźwięków, przeszłam przez traumatyczne wydarzenia. Co się dzieje?
Dzień dobry, w ostatnim czasie bardzo mocno nasilił się u mnie lęk, do takiego stopnia, że czasami odnoszę wrażenie, jakby najbliżsi mi ludzie (głównie rodzina) chcieli wyrządzić mi krzywdę. Od razu budzę się w nocy, gdy tylko usłyszę jakiś nawet najcichszy dźwięk. Często śpię z nożem w ręce, aby móc się choć drobinę uspokoić pomimo tego, że raczej nic mi nie grozi. Wszędzie doszukuję się drugiego dna i kompletnie nikomu nie ufam. Mam wrażenie, jakby obudziły się we mnie traumy przez to, że czasem jako mniejsze dziecko byłam ofiarą przemocy fizycznej oraz psychicznej ze strony najbliższych. Nie jestem jeszcze osobą pełnoletnią i zastanawiam się czy byłabym w stanie normalnie funkcjonować w przyszłości przez tak mocno nasilony lęk, z którym żyję każdego dnia i każdej nocy. A może jest to oznaka jakiejś choroby psychicznej? Występuje u mnie również wiele innych, niepokojących objawów, natomiast jest ich zbyt wiele, aby się tutaj rozpisywać.
Anonimowo
2 lata temu
Daria Dobrzyńska
Dzień dobry! Doświadczenia, o których wspominasz są bardzo trudne i przykro mi, że Cię spotkały. Pierwsze co nasuwa się na myśl, to to, czy przemoc pojawiła się ze strony rodziców? Jeżeli nie, a są to osoby, z którymi może Pani o tym porozmawiać, to może warto skonsultować to właśnie z nimi. Jeżeli w Twoim otoczeniu są osoby, którym ufasz i możesz im się zwierzyć - tego również warto spróbować. Dodatkowo, w przypadku jeżeli takie objawy są tak silne, można zastanowić się czy nie jest to moment, aby skorzystać z pomocy terapeuty. Im wcześniej zaczynamy pracować nad naszymi trudnościami, tym lepiej. Jeżeli jesteś osobą niepełnoletnią, poinformowanie rodziców może być konieczne, aby skorzystać z pomocy terapeuty. Jest też opcja odezwania się do psychologa szkolnego. Czy jest to osoba, której możesz zaufać? Jeżeli tak czujesz, to pamiętaj, że jest to ktoś, kto posiada tytuł magistra psychologii i powinien posiadać kompetencje, żeby pomóc i doradzić, a w cięższych przypadkach pokierować dalej :)
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Ewelina Czerny
Dzień dobry. Biorąc pod uwagę doświadczenie przemocy trzeba liczyć się z tym, że trudne uczucia ,których doświadczyliśmy same nie nie znikają i przychodzi moment , że dają o sobie znać w różnych objawach najczęściej lękowych. Wnioskuję, że w dalszym ciągu w tych relacjach nie doświadczasz poczucia bezpieczeństwa więc nie ma mowy o wsparciu i zmianie . Jeśli tak jest, to nie warto się dłużej z tym męczyć, tylko poszukać osoby, z którą przepracowanie tych doświadczeń oraz wsparcie będzie możliwe. Odwagi, powodzenia.
2 lata temu
Zobacz podobne
Dzień Dobry, Chciałabym zadać pytanie dotyczące leku Seronil
Dzień Dobry,
Chciałabym zadać pytanie dotyczące leku Seronil,
Obecnie przeżywam kryzys psychiczny związany z podjęciem nowej pracy, nie mam na nic siły, pojawiają się myśli głeboko depresyjne i tracenie poczucia sensu, lęki, nadużywanie alkoholu i wywoływanie wymiotów, niska samoocena, kiedyś przypisano mi Seronil, jednak bałam się go brać, obecnie czekam na wizytę na nfz a pomocy potrzebuję na już, wzięłam Seronil już 4 dzień 10mg, czy mogę kontynuować? czy lepiej nie brać? Boję się że jestem uzależniona od alkoholu, i że mam bulimię, i że sama nie dam rady z tym wszystkim. Pomocy
Relacja z terapeutą jest ważna, a jak jest z psychiatrą?
Z psychoterapeutą trzeba nadawać na tej samej fali, a jak jest z psychiatrą? Bo ja nie czuję, że z moją psychiatrką się tak wspaniale rozumiemy, ale może nie trzeba?
Myślę, że kręci mi się w głowie i wpadam w panikę.
Myślę, że kręci mi się w głowie i wpadam w panikę. Dodam, że wszystkie wyniki są super. Nic mi niby nie jest.
Czy w pracy po 7 latach można wypalić się zawodowo?
Czy w pracy po 7 latach można wypalić się zawodowo?
Jak pomóc 15-latkowi z przygnębieniem i stresem spowodowanym presją rówieśników i oczekiwaniami
Mam pewien problem z moim synem, który ma 15 lat.
Widzę, że często jest przygnębiony i zestresowany.
Kiedy z nim rozmawiam, wychodzi na to, że czuje się pod dużą presją ze strony rówieśników i boi się, że nie spełni oczekiwań innych. Z jednej strony chce być akceptowany przez grupę, a z drugiej musi sprostać wymaganiom szkoły.
To wszystko go przytłacza, a ja nie wiem, jak mogę mu pomóc skutecznie. Bardzo mi zależy, żeby czuł się wspierany, ale jednocześnie nie chciałbym, żeby czuł jeszcze większą presję z mojej strony. Myślę, jakie metody mogłyby pomóc mu w radzeniu sobie ze stresem w takich sytuacjach?
Dziękuje
