Odpowiedz jako specjalista
WsteczJak przezwyciężyć lęk przed jedzeniem po zatruciu pokarmowym? Strategie i techniki
Liczne zatrucia pokarmowe wywołały u mnie silny lęk przed jedzeniem. Zawsze byłem osobą, która cieszyła się jedzeniem i eksperymentowała z nowymi smakami, ale teraz każda myśl o posiłku budzi we mnie niepokój i obawy. Obawiam się, że sytuacja może się powtórzyć, co prowadzi mnie do unikania niektórych potraw i restauracji. Zauważyłem, że ten strach wpływa na moje codzienne życie i zaczynam tracić przyjemność z jedzenia. Zastanawiam się, jak mogę odbudować zdrowy stosunek do jedzenia i czy istnieją strategie, które mogą pomóc mi przełamać ten lęk? Czy terapia może być skutecznym rozwiązaniem w takim przypadku? Jakie techniki radzenia sobie mogą być pomocne, aby zredukować ten niepokój? Czuję, że muszę zapanować nad tą sytuacją, zanim zacznie ona wpływać na moje zdrowie fizyczne i psychiczne. Każda rada dotycząca radzenia sobie z lękiem związanym z jedzeniem byłaby dla mnie niezwykle cenna. Dziękuję za wszelkie sugestie i wsparcie.
Andrzej
10 miesięcy temu
Sentire. Centrum Psychoterapii, Seksuologii i Pracy z Ciałem
Dzień dobry,
dobre efekty w Pana sytuacji może przynieść terapia w podejściu EMDR. Praca mogłaby wiązać się z przepracowaniem negatywnych wspomnień związanych z zatruciami i ich nieprzyjemnymi konsekwencjami, a także z obecnie pojawiającym się lękiem. W ramach naszego ośrodka, zapraszamy na wizytę do mgr Michaliny Markowskiej, która pracuje również w tym podejściu.
Pozdrawiamy serdecznie
Zespół Poradni Sentire
10 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Paweł Franczak
Drogi Andrzeju,
jak najbardziej terapia może pomóc w powrocie do przyjemności płynącej z jedzenia (mam bowiem nadzieję, że konsultowałeś kwestię tak licznych zatruć z lekarzem?). Są oczywiście pewne sposoby, które mógłbyś stosować już teraz - np. jedzenie w towarzystwie bliskiej, pełnej zaufania osoby, która sama ma życzliwy stosunek do jedzenia i jak największa dbałość o to, byś sam przyrządzał jedzenie i by było ono wizualnie apetyczne. Ale może warto przyjrzeć się tematowi w gabinecie? Niekiedy najlepsze techniki i sposoby powstają spontanicznie w czasie terapii, kiedy zdobywamy zaufanie do terapeuty/tki. A w Twoim przypadku zaufanie zdaje się mieć duże znaczenie.
Powodzenia,
Paweł Franczak
10 miesięcy temu
Joanna Łucka
Dzień dobry,
Panie Andrzeju, przykro mi z powodu trudności, jakie się u Pana pojawiły. Tak jak Pan pisze, Pana obawy dotyczące jedzenia oraz posiłków warto potraktować poważnie i zająć się nimi, nim eskalują wpływając destrukcyjnie na Pana zdrowie psychiczne oraz fizyczne. Wspaniale, że wyłapał Pan te sygnały na wczesnym etapie.
Oczywiście, jak najbardziej terapia może być tu bardzo skutecznym rozwiązaniem! W terapiach zaburzeń jedzenia/odżywiania się, ale także lęku, skuteczne są nurty zarówno poznawczo-behawioralny, jak i psychodynamiczny. Jeśli pyta Pan o konkretne techniki, które można także wykorzystywać poza sesjami w domu, może być Panu bliższe podejście poznawczo-behawioralne. Psychoterapeutę (online lub stacjonarnie) może znaleźć Pan na tym portalu poprzez wyszukiwarkę lub też formularz doboru. Ważne, aby wybrana przez Pana osoba miała ukończone tytułem magistra studia psychologiczne oraz 4-letnie szkolenie psychoterapeutyczne.
Życzę Panu wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka
10 miesięcy temu
Emilia Jędryka
Panie Andrzeju,
To, co Pan opisuje, brzmi naprawdę trudne i jednocześnie bardzo zrozumiałe. Po kilku zatruciach pokarmowych, które mogły być traumatycznym doświadczeniem, Pana organizm i umysł zaczęły chronić Pana przed podobnymi sytuacjami. Strach przed jedzeniem, który się pojawił, to sposób Pana ciała na sygnalizowanie: „Uważaj, coś może być zagrożeniem”. Jednak w dłuższej perspektywie ten mechanizm obronny zaczął ograniczać Pana codzienność i radość z życia.
Pierwszym krokiem do odbudowania zdrowej relacji z jedzeniem jest przyjęcie, że to, co Pan teraz przeżywa, jest normalne i można nad tym pracować. Ważne, że zauważa Pan problem i chce coś zmienić – to już duży krok naprzód. Terapia może być bardzo skutecznym rozwiązaniem, pomaga ona przepracować lęki i zmienić sposób, w jaki o nich myślimy. Terapeuta mógłby pomóc Panu stopniowo oswajać się z jedzeniem i wypracować zdrowsze schematy myślowe.
Jeśli chodzi o techniki, które może Pan wypróbować samodzielnie, oto kilka pomysłów:
Stopniowe oswajanie lęku – Warto zacząć od spożywania potraw, które uznaje Pan za bezpieczne, i powoli poszerzać swoje menu o nowe dania, jedząc je w małych ilościach w kontrolowanym środowisku. To może pomóc odbudować poczucie bezpieczeństwa.
Uważne jedzenie – Skupienie się na zmysłach podczas posiłku: wyglądzie, zapachu, smaku. Spożywanie posiłków w spokojnym tempie i obserwowanie reakcji organizmu, zamiast automatycznego zakładania, że coś pójdzie nie tak, może być bardzo pomocne.
Praca z myślami – Kiedy pojawiają się niepokojące myśli („A co, jeśli znowu się zatruję?”), warto zastanowić się, na ile są one prawdopodobne i jakie dowody przemawiają za tym, że jedzenie, które Pan spożywa, jest bezpieczne.
Relaksacja – Ćwiczenia oddechowe, medytacja lub inna forma relaksacji mogą pomóc w redukcji napięcia przed posiłkiem.
Proszę pamiętać, że w procesie odbudowy relacji z jedzeniem nie musi Pan być sam. Wsparcie terapeuty, a czasem nawet bliskich osób, może bardzo pomóc. Może Pan zacząć od rozmowy z psychologiem, który pomoże opracować indywidualny plan działania. To, że chce Pan odzyskać radość z jedzenia, pokazuje, jak ważne jest dla Pana zdrowie i jakość życia – i to już jest piękny motywator do zmian.
Życzę wszystkiego dobrego,
psycholog
Emilia Jędryka
10 miesięcy temu
Zobacz podobne
Jak pokonać lęk przed jedzeniem w miejscach publicznych?
Nie wiem, co się ze mną dzieje, ale coraz bardziej boję się jeść w miejscach publicznych. Nawet myśl o tym, że ktoś na mnie patrzy, sprawia, że mam ochotę uciec. Boję się, że ktoś mnie oceni — jak jem, co jem, albo nawet jak wyglądam przy stole.
Kiedyś uwielbiałam wyjścia do restauracji, spotkania z ludźmi, a teraz to mnie paraliżuje. Już kilka razy wymyślałam wymówki, żeby tylko nie musieć nigdzie iść. Chcę to zmienić, ale nie wiem, od czego zacząć. Może powinnam próbować chodzić w mniej zatłoczone miejsca? Ale czy to coś da? Jak w ogóle przestać się przejmować tym, co myślą inni? Czuję się coraz bardziej zamknięta w sobie przez ten strach, a to tak bardzo nie jestem ja. Pomóżcie mi, proszę, bo nie wiem, jak z tym walczyć, a chciałabym znowu cieszyć się życiem i zwykłymi rzeczami.
Lęk przed wymiotowaniem - czy warto rozważyć psychoterapię?
Od lat zmagam się z ogromnym lękiem przed wymiotowaniem. Zaczęło się to już w dzieciństwie i utrzymuje się do dziś (w tym roku skończyłam 19 lat). Zdarza się, że ten właśnie lęk paraliżuje moje codzienne życie (szukam wokół siebie dostępnych toalet, gdy ktoś ma jakieś zatrucie pokarmowe, odliczam dni od kontaktu z tą osobą, jakoby to miało zapobiec zarażeniu ewentualną chorobą wywołującą wymioty, noszę ze sobą zawsze woreczki jednorazowe, unikam dużych skupisk ludzi i dzieci).
Zastanawiam się, czy to jest etap, kiedy powinnam myśleć o psychoterapii?
Jak pokonać lęk przed jedzeniem? Co to jest?
Jedzenie stało się dla mnie ostatnio czymś, czego bardziej się boję, niż czymś, z czego czerpię przyjemność. Lęk przed jedzeniem – kompletnie przejęła kontrolę nad moim codziennym życiem. Ciągle unikam wszystkiego, co wydaje mi się „niezdrowe” albo „złe”. Każdy kęs to myśli: „A co, jeśli mi zaszkodzi?”, i to naprawdę mnie wykańcza. Chcę znowu móc jeść normalnie, bez ciągłego analizowania każdego składnika i zamartwiania się.
Lęk przed nowym jedzeniem - jak radzić sobie z Arfid?
Czuję, że moje jedzenie to teraz jedna wielka bitwa, a ja coraz bardziej w niej przegrywam. Mam tak okrojoną listę tego, co mogę włożyć do ust, że czasem aż się boję, co to robi z moim zdrowiem. Kiedy próbuję coś nowego, zamiast normalnej reakcji pojawia się stres, panika, a nawet obrzydzenie, jakby to była jakaś straszna rzecz. I to nie jest tak, że nie chcę — po prostu nie mogę.
Wiem, że to może być coś jak Arfid, ale co ja mam z tym zrobić? Jak mam się przełamać? Boję się, że nigdy nie uda mi się zmienić tych schematów, a moje zdrowie zacznie się sypać.
Zależy mi na znalezieniu jakiejś drogi wyjścia, ale nie wiem, od czego zacząć. Jak w ogóle działa taka terapia na coś tak dziwnego? Jak można oswoić ten strach i jakoś wprowadzać nowe rzeczy do diety, bez tego całego chaosu w głowie? I czy to w ogóle kiedyś mija?
Jak pokonać lęk przed jedzeniem w towarzystwie?
Mam taki problem, że jedzenie w towarzystwie strasznie mnie stresuje. Każde spotkanie przy stole to dla mnie totalna męczarnia. Boję się, że ktoś mnie oceni – jak jem, co jem, albo że zrobię coś głupiego i się ośmieszę. Z tego wszystkiego coraz częściej unikam wspólnych posiłków, co, wiadomo, nie wpływa dobrze na relacje z rodziną i znajomymi. Nie chcę ich unikać, ale ten lęk mnie przytłacza i nie wiem, co z tym zrobić
