Jak radzić sobie z uczuciem pustki przy OCD i braku możliwości wyjścia z domu?
O

Dorota Mucha
Dzień dobry, rozumiem, że przechodzisz przez trudny czas i doświadczasz niepokojących stanów emocjonalnych.
To, co opisujesz – uczucie pustki, brak emocji, a jednocześnie zdolność do odczuwania radości – może być związane z wieloma czynnikami, w tym z przebytym okresem nasilonego lęku i OCD.
To bardzo częste, że po długotrwałym stresie i napięciu emocjonalnym, organizm i psychika potrzebują czasu, aby wrócić do równowagi. Możliwe, że Twoje obecne stany są efektem "emocjonalnego wyczerpania" po intensywnym okresie walki z OCD. To naturalne, że po tak trudnym czasie możesz czuć się "odrętwiała" lub "pusta".
Rozumiem, że rutyna, choć czasami konieczna, może też przyczyniać się do tego uczucia pustki, zwłaszcza gdy jesteś zmuszona do pozostania w domu. Twoje doświadczenia z przeszłości, kiedy nasilone OCD zamykało Cię w domu, mogą teraz rzutować na Twoje samopoczucie, gdy znów musisz zostać w czterech ścianach.
Oto kilka rzeczy, które mogą Ci pomóc w radzeniu sobie z tymi stanami:
Akceptacja: Pamiętaj, że te stany są przejściowe. Pozwól sobie na ich przeżywanie, nie oceniając się za to. Staraj się traktować siebie z życzliwością i wyrozumiałością.
Małe kroki: Nawet w domu możesz wprowadzić małe zmiany, które pomogą Ci poczuć się lepiej. Może to być zmiana ustawienia mebli, słuchanie ulubionej muzyki, czytanie książki, oglądanie filmu, czy nawet krótka medytacja lub ćwiczenia oddechowe.
Kontakt z innymi: Nawet jeśli nie możesz wyjść z domu, staraj się utrzymywać kontakt z bliskimi przez telefon, internet lub w inny dostępny sposób. Rozmowa z kimś, kto Cię rozumie, może przynieść ulgę.
Planowanie: Planuj małe, przyjemne aktywności na czas, kiedy poczujesz się lepiej. Może to być spacer, spotkanie z przyjaciółmi, wyjście do kina lub cokolwiek innego, co sprawia Ci radość.
Obserwacja: Zwracaj uwagę na to, co wywołuje u Ciebie te stany. Prowadzenie dziennika emocji może pomóc Ci zidentyfikować wzorce i lepiej zrozumieć swoje samopoczucie.
Terapia: Gdy tylko będziesz miała możliwość, skonsultuj się z terapeutą. Wspólna praca nad tymi stanami może przynieść ulgę i pomóc Ci odzyskać równowagę emocjonalną.
Pamiętaj, że nie jesteś sama w swoich doświadczeniach.
Daj sobie czas i bądź dla siebie wyrozumiała.
Pozdrawiam,
Dorota Mucha - psycholog

Aleksandra Siwek
Zauważam, że masz ogromną samoświadomość i determinację do radzenia sobie z trudniejszymi momentami – to bardzo imponujące. Wspomniałaś, że masz chęci do działania, wychodzenia, ale czasem nie możesz, co powoduje uczucie pustki. Skoro masz doświadczenia radości, to znaczy, że potrafisz je odnaleźć – warto się zastanowić, jak możesz to zrobić w obecnej sytuacji.
Możesz zadać sobie kilka pytań:
Kiedy ostatnio czułam się lepiej? – Co wtedy robiłam? Jakie małe elementy z tamtej sytuacji mogę teraz przenieść do swojej codzienności?
Co już mi pomagało w takich momentach? – Nawet jeśli to były drobne rzeczy, warto je zauważyć i powtórzyć.
Jak mogę wprowadzić odrobinę przyjemności nawet, jeśli nie mogę teraz wyjść? – Czy jest coś, co robiłam dawniej, co dawało mi radość w domu?
Jakie najmniejsze działanie mogę podjąć już teraz, żeby poczuć się o 1% lepiej?
Nie musisz od razu czuć pełnej radości – wystarczy drobny krok.
Zachęcam do pogłębienia szukania rozwiązań ze specjalistą.
Powodzenia i pozdrawiam
Aleksandra Siwek
Psycholog

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Ostatnio zauważyłem, że im więcej przeglądam media społecznościowe, tym gorzej się czuję. W zeszły weekend siedziałem w domu, odpoczywałem po ciężkim tygodniu, aż nagle zobaczyłem zdjęcia znajomych z imprezy.
Wszyscy uśmiechnięci, świetna muzyka, mnóstwo komentarzy typu „najlepsza no
Ogólnie to mam prawie 15 lat. Przez długi czas w szkole mnie wyzywali (i dalej to robią) pewnego dnia miałam dosyć tego i chciałam się postawić, ale powiedziałam o słowo za dużo, chociaż nie jest mi przykro z tego powodu, po prostu, gdybym tego nie powiedziała, prawdopodobnie nie zaczęliby mi gro
Cierpię na zaburzenie obsesyjno-kompulsywne i lękowe mieszane. Jak sobie poradzić z wewnętrzną presją dotyczącą wykonywania obowiązków służbowych? Chodzi o to, że muszę swoje obowiązki wykonać jak najlepiej, bo boję się krytyki ze strony przełożonych i innych pracowników. Czasami poświęcam czas p
Przez ostatnie 5 lat pracowałam w bardzo stresującej pracy.
Tak naprawdę przez 7 dni w tygodniu był nacisk ze strony szefa, również wieczorami, bo to była praca na wyższym stanowisku, pod ogromną presją. Zauważyłam, że wykreowały się u mnie nawyki lękowe. To znaczy, teraz mam inną pr
Jakie są najlepsze sposoby leczenia nerwicy?
Męczę się od dziecka od czasu kiedy mnie wyśmiewano, teraz gdy jestem dorosła, nerwica nabrała na sile i nawet gdy nic się nie dzieje, a jestem wśród ludzi, robi mi się słabo w miejscach publicznych lub gdy zbyt dużo ludzi zwróci na mnie u
Od lat zmagam się z ogromnym lękiem przed wymiotowaniem. Zaczęło się to już w dzieciństwie i utrzymuje się do dziś (w tym roku skończyłam 19 lat). Zdarza się, że ten właśnie lęk paraliżuje moje codzienne życie (szukam wokół siebie dostępnych toalet, gdy ktoś ma jakieś zatrucie pokarmowe, odlicza
Witam. Chciałam zapytać, jak żyć z niepewnością.
Leczę się na nerwicę lękową od dziecka. Pamiętam wiele sytuacji, w których nie wiedziałam, czy coś komuś zrobiłam złego, czy nie. Odwracałam się za ludźmi itp. Mam w głowie milion takich sytuacji, ale zawsze szlam na przód, co daje mi
Od 19 lat mam tajemnicę, która mnie zabija. Wiem, że jak się wyda znienawidzą mnie rodzina dzieci. Obecny partner mnie zostawi. Czuję, że wariuje powoli. Od dawna leczę się na nerwice lęki ataki paniki. Teraz mam natłok myśli, co to będzie jak się wyda co mam robić. Błagam pomóżcie, bo czuję że u
Ostatnio zauważyłem, że coś jest nie tak – puste, otwarte przestrzenie zaczęły wywoływać u mnie dziwny, wręcz paraliżujący lęk. Puste pola, ogromne parkingi, a nawet szerokie alejki w parkach – wszystko to sprawia, że czuję się, jakby mnie miało wciągnąć, jakbym tracił kontrolę nad rzeczywistości
Na wstępie Dzień dobry i mam za 1,5 miesiąca 17 lat, jeśli to potrzebne, jestem też zapisana do psychologa, ale jest bardzo długa kolejka, nawet może potrwać rok ten nabór, bardzo proszę o pomoc w tej sprawie, bo mam dziwne emocje, których nie mogę zrozumieć czy to przypomina jakieś zaburzenie?&n
Jak leczy się nerwicę natręctw i czy gdy leki antydepresyjne słabo pomagają, trzeba włączyć psychoterapię?
Czy ciągle pojawiają się nowe rodzaje terapii psychologicznych? Jakie są nowe rodzaje terapii powstałych w ostatnim czasie?
Coraz częściej łapię się na intensywnym lęku związanym z upływem czasu. Mam poczucie, że czas przecieka mi przez palce, a życie mija zbyt szybko. Każdy dzień wydaje mi się kolejnym krokiem ku nieuchronnemu końcowi, co bardzo mnie przytłacza. Trudno mi cieszyć się chwilą, bo ciągle wracam myślami
Mam ogromny problem z nawiązywaniem relacji z ludźmi, ale głównie z kobietami. Jestem chłopakiem, 19 lat.
Od kilku lat całkowicie izolowałem się od ludzi, bo czułem się gorszy od swoich rówieśników. Kończę szkołę w tym roku i coraz bardziej dokucza mi myśl, że jestem inny niż wszyscy