Wstecz
Odpowiedz jako specjalista
Adrianna Botti-Ballinger
Wszystko zależy od szerszego kontekstu. Świadome karanie milczeniem jest formą przemocy psychicznej. Osoby które tak robią bardzo często doświadczały podobnego zachowania w dzieciństwie i uważają to za dobry mechanizm osiągnięcia swoich celów. Często jednak tego typu działanie może być nieuświadomione i może to być mechanizm obronny.
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Magdalena Bilińska-Zakrzewicz
Dzień dobry,
Fakt zadawania przez Panią tego pytania tu na forum wskazuje, iż takie zachowanie co najmniej wzbudza Pani wsmatiwisci i niepokój. W rzeczywistości „karanie” kogoś milczeniem, wycofywaniem kontaktu, ignorowanie, jest forma biernej agresji i jest zachowaniem bardzo krzywdzacym, bowiem zostawia ofiarę takich zachowań bez wyjaśnienia tego, co się dzieje, a to szczególnie trudne.
Pozdrawiam
Magdalena Bilinska-Zakrzewicz
2 lata temu
Małgorzata Jabłońska-Trautman
Dzień dobry. Karanie milczeniem jest formą przemocy emocjonalnej. W żadnym przypadku nie przynosi pozytywnych lecz tylko negatywne konsekwencje emocjonalne dla pacjenta.
Małgorzata Jabłońska-Trautman
2 lata temu
Karolina Białajczuk
Karanie milczeniem może być sposobem reakcji lub komunikacji, jednak jest to ważne, aby zrozumieć kontekst i przyczyny takiego zachowania. To, czy jest to normalne czy nie, może zależeć od wielu czynników, takich jak kultura, rodzaj relacji i indywidualne preferencje. Ważne jest również, aby znaleźć zdrowe sposoby komunikacji i rozwiązywania konfliktów, które będą budować relacje i unikać negatywnych skutków dla obu stron.
Pozdrawiam
Karolina Białajczuk
2 lata temu
Zobacz podobne
Jak radzić sobie z trudnym zachowaniem pewnej osoby wobec mnie?
Mam problem z pewną Osobą, a właściwie Jej zachowaniem w stosunku do mnie.
Jak uwolnić się od wpływu rodziny i odzyskać pewność siebie?
Jestem dorosła, a mam wrażenie, że rodzina od dawna zawładnęła moim życiem. Mam myśli, że ciągle muszę robić to, co oni chcą lub nie mogę robić tego, co oni uważają, że nie powinnam. Matka, cała rodzina udowadnia od wielu lat, że nic nie potrafię, że nie poradzę sobie w życiu, a ja pomału zaczynam w to wierzyć i wątpić w siebie z dnia na dzień coraz bardziej.
Mam strach o swoją przyszłość, zakładanie rodziny, że będę próbowała dostosować się do rodziny, myśleć czy to, co robię jest ok, lub czy to, co zrobię jest dla mojej rodziny do zaakceptowania na 100%. Nie umiem sobie z tym poradzić.
Jak mam rozumieć pojęcie emocje nieuświadomione?
Jak mam rozumieć pojęcie emocje nieuświadomione?
Samokrytyka, wahania nastroju, bezsenność, ciągłe zmęczenie - czy to objawy depresji?
Mam problem ze sobą jak i z wlasnymi dziećmi.
Dobija mnie wychowanie dzieci i siedzenie tylko w domu, do tego stopnia, że myślę o "drugim świecie". Mam wachania nastroju, samokrytykę, bezsenność przeplatana przez ciągłe zmęczenie. Czy to oznaki depresji? Gdzie szukać pomocy?
Dzień dobry, Jestem po kolejnym niezdanym egzaminie na prawo jazdy
Dzień dobry,
Jestem po kolejnym niezdanym egzaminie na prawo jazdy. Podczas jazd doszkalających świetnie sobie radzę, instruktorzy nie widzą żadnych problemów, a kiedy już jestem pod samym WORDem, stres jest nie do opanowania, drżą mi nogi i ręce, wykonuję banalne i głupie błędy.
Nie radzę sobie ze stresem, a porażki znoszę okropnie trudno - rozpamiętuję, zanoszę się płaczem, mam ochotę się niejako "ukarać" za błędy. Przez całe życie czuję, że muszę być we wszystkim idealny, że nie mogę pozwolić sobie na chwilę słabości. Sukcesy mnie nie cieszą, bo uznaję je za coś, co po prostu musi być. A porażki kompletnie mnie załamują. Ludzie mają wobec mnie bardzo duże wymagania, nie mogę nikogo zawieść. Ciągle gdzieś się śpieszę, bardzo dużo pracuję, kompletnie nie mogę sobie pozwolić na kolejne porażki, odkąd się urodziłem miałem ich już wystarczająco dużo.
Proszę o odpowiedzi, chętnie podejmę długofalową współpracę.
