Odpowiedz jako specjalista
WsteczOd jakiegoś czasu córka pisze z jakimś starszym chłopakiem
Mam problem z córką 15 letnia. Dowiedziałam się od mamy przyjaciółki (Ola) mojej córki, że od jakiegoś czasu córka pisze z jakimś starszym chłopakiem. Przyjaciółka martwi się i nią, ponieważ ten chłopak pisał do niej, żeby przestała zajmować czas mojej córce, bo ona nie ma wtedy czasu dla niego. Po rozmowie z córką okazało się, że chłopak ma niby 18 lat, ale ja mam obawy, że córka kłamie. Prosiłam o zakończenie znajomości, ale myślę, że córka tego nie zrobi. Nie wiem, jak z nią rozmawiać. Od czego zacząć ? Proszę o pomoc. Magda
Magda
1 rok temu
Jakub Okoczuk
Dzień dobry,
być może dobrym pomysłem byłoby podzielenie się swoim doświadczeniem z okresu dorastania i sugerowanie innych rozwiązań, oraz zauważanie innych możliwości nawiązywania relacji. W okres adolescencji wpisane są różne zmiany, w tym również doświadczanie nowych sytuacji przez poszczególnych członków rodzin. Rozumiem też, że martwi się Pani, tym co może córkę spotkać w przyszłości. Być może dobrym pomysłem byłaby konsultacja z psychoterapeutą i otoczenie tej przestrzeni w Pani odpowiednią uwagą i troską.
Z poważaniem
Jakub Okoczuk
1 rok temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Kornel Miszk
Rozumiem, że martwisz się o swoją córkę i jej relację z tym starszym chłopakiem, zwłaszcza gdy pojawiają się sygnały budzące niepokój. Troska o bezpieczeństwo i dobro własnego dziecka jest naturalna i zrozumiała, dlatego ważne jest, aby podejść do tej sytuacji z empatią, zrozumieniem i otwartą komunikacją.
Proponuję rozpocząć spokojną i szczerą rozmowę z córką w sprzyjających warunkach, kiedy obie będziecie miały czas i przestrzeń na wymianę myśli bez pośpiechu i stresu. Wyraź swoje obawy w sposób nieoskarżycielski, podkreślając, że Twoim głównym celem jest jej bezpieczeństwo i dobro. Możesz powiedzieć coś w stylu: "Martwię się o Ciebie i chciałabym lepiej zrozumieć Twoją znajomość z tym chłopakiem. Czy mogłabyś mi o nim opowiedzieć więcej?".
Podczas rozmowy staraj się aktywnie słuchać i dać córce przestrzeń do wyrażenia swoich uczuć oraz opinii. Dowiedz się, jak poznała tego chłopaka, co o nim wie i jak wygląda ich relacja. Ważne jest, aby nie oceniać i nie krytykować jej uczuć, ale raczej starać się zrozumieć jej perspektywę. To pomoże zbudować zaufanie i zachęci ją do bycia szczerym z Tobą w przyszłości.
Wykorzystaj tę okazję, aby porozmawiać o bezpieczeństwie w internecie i potencjalnych zagrożeniach związanych z kontaktami z nieznajomymi osobami online. Możesz omówić, jakie informacje są bezpieczne do udostępniania, a jakie nie, oraz jakie zachowania powinny wzbudzać czujność. Ważne jest, aby córka zrozumiała, że w sieci nie zawsze ludzie są tymi, za kogo się podają, i że zawsze może liczyć na Twoje wsparcie w razie jakichkolwiek niepokojących sytuacji.
Zamiast kategorycznie zakazywać tej znajomości, rozważ wspólne ustalenie pewnych zasad i granic dotyczących jej kontaktów z tym chłopakiem. Na przykład możecie uzgodnić, że nie będzie się z nim spotykać osobiście bez Twojej wiedzy lub że jeśli dojdzie do spotkania, odbędzie się ono w miejscu publicznym i bezpiecznym. Taki kompromis pozwoli jej czuć się szanowaną i zrozumianą, jednocześnie zapewniając jej ochronę.
Pamiętaj również o monitorowaniu sytuacji w sposób dyskretny i nienachalny. Obserwuj, czy nie pojawiają się dodatkowe sygnały ostrzegawcze i bądź gotowa do interwencji, jeśli zajdzie taka potrzeba. Jeśli obawy będą się nasilać lub pojawią się konkretne powody do niepokoju, nie wahaj się skonsultować z profesjonalistami, takimi jak psycholog czy pedagog szkolny, którzy mogą udzielić dodatkowego wsparcia i porad.
Najważniejsze w tej sytuacji jest utrzymanie otwartej i pełnej zaufania relacji z córką. Pokaż jej, że jesteś dla niej wsparciem i że może na Ciebie liczyć w każdej sytuacji. Dzięki temu będzie bardziej skłonna dzielić się z Tobą swoimi przeżyciami i problemami, co pozwoli Wam wspólnie radzić sobie z ewentualnymi trudnościami.
Pozdrawiam,
Kornel Miszk
Psycholog Terapeuta
1 rok temu
Zobacz podobne
Jestem Sandra i mam 16 lat. Od kilku tygodni mam problem z moja mamą i nie wiem jak sobie z tym poradzić.
Dzień dobry. Jestem Sandra i mam 16 lat. Od kilku tygodni mam problem z moja mamą i nie wiem jak sobie z tym poradzić. Mam już mętlik w głowie, ale już mówię o co chodzi. Ponieważ jestem jedynaczką i mieszkam z mamą sama od zawsze, moja mama ma 35 lat jest wysoka ładna. I miała kilku partnerów ale jakoś nigdy nie spędzałam z nimi dużo czasu, ma też sporo koleżanek, czegoś ja nie mogę powiedzieć. Niestety od kilku tygodni mam dziwną sytuację. Od kilku tygodni moja mama wychodzi w piątek, a czasami w sobotę na noc i wraca na następny dzień po południu albo nawet wieczorem. To dla mnie bardzo stresujące i dziwne bo mama mówi mi że jej nie będzie, wróci rano i mam iść spać. Wieczorem przyjeżdża po nią jakiś koleś w czarnym samochodzie, a czasami jest ich dwóch. To dla mnie jakieś nie zrozumiałe. Czasami widziałam dwóch mężczyzn i widziałam jak jeden wychodzi i obściskuję mamę. Nie rozumiem tego. Kim są i czego chcą. Kiedy pytałam mamę to powiedziała że czasami chodzi na imprezy z koleżankami i kolegami, raz mówi że impreza firmowa a raz że spotkanie po latach i inne takie kłamstwa. Nie wiem co mam zrobić. Nie rozumiem jej. Moja koleżanka powiedziała mi że może jeden z nich to jej chłopak. Powiedziała też że może uprawia z nimi seks albo ją czymś szantażują. Nie wiem co zrobić. Boję się tego. Koleżanka powiedziała że może ma dwóch chłopaków. Nie rozumiem. To jest chore jakieś. Co powinnam zrobić? Wyprowadzić się? Bo nie chcę już mieszkać z nią. To jakieś wszystko chore.
Mam dwie córki obecnie 18,5 i 17 lat. Starsza w wieku 16 lat urodziła dziecko, ojciec dziecka jest o 9 lat starszy od niej.
Mam dwie córki obecnie 18,5 i 17 lat. Starsza w wieku 16 lat urodziła dziecko, ojciec dziecka jest o 9 lat starszy od niej. Był to dla mnie duży cios psychiczny, nie umiałam sobie tego wybaczyć, że do tego doszło. Zaczęłam się obwiniać, że źle je wychowałam, że za mało czasu im poświęcałam na rozmowę. Dziecko urodziło się zdrowe. Myślałam, że te relacje między mną a partnerem córki jakoś poukładają. Pozwoliłam, aby zamieszkał z nami, ale cały czas nie mogę się jednak z tym pogodzić, co się stało. Ona kończy teraz liceum, musi się uczyć, a jemu to najlepiej siedzi się w domu. Mnie bardzo to denerwuje, że do pracy nie idzie A dzieckiem ma kto się zająć. Przez to jego zachowanie i nieodpowiedzialne podejście często kłócę się z córką i zawsze kończy się to tym, że ma pretensje do mnie, że nigdy jej nie kochałam, nie rozmawiałam z nią. Chciałabym żyć w zgodzie z nimi, ale to jest silniejsze ode mnie. Mam przez ciągłe poczucie winy. Często mi się płacze wieczorami, mam wrażenie, że oni widzą we mnie wroga, bo często się wtrącam, a wydaje mi się, że źle nie robię, każą mi się leczyć. Wydaje mi się, że ja wszystko robię dobrze, a tak naprawdę to chyba życie przegrałam, pomimo że mam pracę męża, który zresztą nigdy mnie nie wspierał. I wszystko się tak nałożyło. Czasami myślę, że sobie z tym już nie radzę. Nie wiem, co mam robić.
Żona pisze z innym mężczyzna, poznanym przez grę mobilną. Jak poradzić sobie z kłamstwami i ukrytymi czatami?
Witam, Jestem mężczyzną.
W małżeństwie jesteśmy z żoną od prawie 15 lat. Ostatnio żona zaczęła pisać wiadomości z innym facetem (poznanym przez grę mobilną). Powiedziała mi, że mają grupę na jednym z komunikatorów i że pisze z jakimś kolegą. Nie przeszkadzało mi to, bo nasz związek opierał się na rozmowie i zaufaniu.
Od paru tygodni zauważyłem, że ma ukryte czaty z tą osobą. Przyłapałem ją na kłamstwie, miała dzwonić do swojej siostry, ale tak naprawdę dzwoniła do tego faceta. Porozmawialiśmy o tym, powiedziała, że to tylko kolega (traktuje go jak brata), że ma problemy osobiste i chciała mu pomóc. Po rozmowie miała ograniczyć kontakt. Po tygodniu zaczęła znowu z nim pisać przez ukryte wiadomości. Dystansować mnie. Jak zaczyna pisać, a widzi, że idę, szybko odkłada telefon. Wczoraj zauważyłem, że wysyła mu zdjęcia swoje (bardzo mnie to zraniło). Porozmawialiśmy szczerze o tym, powiedziałem, co mnie boli.
Ona dalej mówi, że to tylko kolega "brat". Żona zapewnia mnie, że mnie tylko kocha, że to pisanie nie ma żadnych podtekstów intymnych, seksualnych. Zawsze sobie mówiliśmy prawdę, teraz się boję, że okłamała mnie w krótkim czasie 2 razy. Czuję, że nie mówi mi całej prawy odnośnie do tego pisania.
Nie wiem, co robić? Ma przerwać kontakt z tą osobą, co pisze, ale boję się, że znowu na chwilę. Co mam zrobić dalej z nią rozmawiać? Czy czekać na rozwój sytuacji?
Córka ma lat 11, jest bardzo dojrzała jak na swój wiek, zachowuje się, ubiera i maluje jak 16-17 latka
Córka ma lat 11, jest bardzo dojrzała jak na swój wiek, zachowuje się, ubiera i maluje jak 16-17 latka, w głowie raczej na 11 lat. Konflikt z ojcem, ignoruje go, często powtarza, że nienawidzi. Z premedytacją robi mu na złość. Często straszy mnie, że zrobi sobie krzywdę. Gdzie się udać po pomoc, co robić, jak z nią rozmawiać?
Witam, mam taki problem, mam wrażenie, że moja 9 letnia córka boi się taty swojego.
Witam, mam taki problem, mam wrażenie, że moja 9 letnia córka boi się taty swojego. Boi się go, np. obudzić, cały czas pyta czy go kocham, albo żeby taty nie denerwować, boi się czasami odebrać telefon, żeby tata nie był zły. Czy to o czymś świadczy? Znajomi i rodzina mówią mi też, że tylko ze mną zachowuje się bardziej swobodnie- śpiewa, tańczy itd, a gdy jest jej tata to siedzi po prostu. Proszę o odpowiedź.
