Bardzo obrzydza mnie zachowanie rodziców przy posiłkach. Mam z tym problem od małego.

Mam sytuację losowa i od dłuższego czasu mieszkam z rodzicami. Jestem dorosła. Czasem zaproszą mnie na obiad do kuchni i prawie wymiotuję. Moi rodzice są najdalej od ideału, ale przy posiłku chlapią, siorbią, jedzą palcami, kichają lub kaszlą, że słychać ich w innym mieście. Najgorzej kiedy ciągle smarkają albo pociągają nosem... Od małego uciekałam nawet do piwnicy z talerzem, bo wysmarkanie się może spowodować, że stracę apetyt. Czy to trauma, czy normalnie też innych może mulić? Nie pójdę na terapię, bo mnie nie stać, dlatego proszę o jakąś radę.

inne

Milka

w zeszłym miesiącu

Katarzyna Kania-Bzdyl

Dzień dobry,

nie jest to trauma, a zwykły odruch ludzki - obrzydzenie.

Sugeruję, aby zaprzestać spożywania posiłków z rodzicami., a w pozostałych sytuacjach kiedy widzi Pani, że rodzice zaraz wykonają coś, co Panią odpycha, wyjść z tego pomieszczenia.

Pozdrawiam :)

w zeszłym miesiącu

Katarzyna Kania-Bzdyl

Psycholog

Katarzyna Waszak

Dzień dobry!

Rozumiem, że doświadcza Pani trudności w związku z opisaną sytuacją, to naturalne, że takie zachowanie może zniechęcać do wspólnego spożywania posiłków. Może warto z nimi o tym porozmawiać. Zachęcam do wyprowadzenia się i próbowania budowania życia poza domem rodzinnym.

Powodzenia

w zeszłym miesiącu

Katarzyna Waszak

Psychoterapeuta

Anna Gwoździewicz

Witam!
Choć może to być trudne, spróbuj spokojnie porozmawiać z rodzicami o swoich odczuciach. Wyjaśnij im, że pewne zachowania przy stole są dla Ciebie bardzo trudne do zniesienia, dlatego wychodzisz w czasie posiłków. Poproś, aby spróbowali je zmienić. Możesz powiedzieć, np.: „Często czuję się bardzo niekomfortowo przy stole, gdy słyszę siorbanie czy kichanie. Czy moglibyśmy spróbować jeść w ciszy i zwracać uwagę na te rzeczy? To naprawdę pomogłoby mi czuć się lepiej.”. Każdy z nas jest inny, jednemu siorbanie będzie przeszkadzać bardziej, drugiemu mniej, a trzeciemu wcale. Są osoby którym wysmarkanie się innej osoby przeszkadza, a są takie które nadal potrafią spożywać posiłek. Niestety, będzie trudno nakłonić Twoich rodziców do zmiany długoletnich nawyków (piszesz, że tak było już w dzieciństwie). Przez lata wypracowali sobie swoje własne normy zachowania się przy stole oraz normy higieniczne. Jeśli do tej pory nikt nie zwrócił im uwagi, być może nie są świadomi, że innym osobom, takie zachowanie przy stole może przeszkadzać w komfortowym spożywaniu. Próbuj delikatnie przypominać rodzicom o higienie przy stole, np. proponując chusteczki do nosa czy serwetki przed posiłkiem. Jeśli rozmowa z rodzicami nie przyniesie jednak rezultatów, stwórz sobie oddzielną przestrzeń do jedzenia. Możesz jeść w innym pokoju lub w czasie, gdy rodzice nie są przy stole.

Pozdrawiam serdecznie,
psycholog Anna Gwoździewicz

w zeszłym miesiącu

Anna Gwoździewicz

Psycholog

Krystian Pasieczny

Z definicji traumą takie przeżycie nie jest, gdyż nie doszło do sytuacji zagrożenia życia. Jednak Pani reakcje jest jak najbardziej uzasadniona.

Reakcja odrazy jest wbudowana w nasz kod genetyczny i ma za zadanie nas chronić przed utratą zdrowia lub nawet życia. Chroni nas ona przed ekspozycją przed mikrobami chorobotwórczymi, które powstają w sytuacjach opisywanych przez Panią. Niektórzy mają większą tolerancję na odrazę, inni mniejszą, natomiast czy to należy “leczyć”? Nie jestem przekonany- wszystko zależy od tego jak bardzo w życiu to Pani przeszkadza. Jeżeli mechanizm wychodzenia z pomieszczenia nie powoduje u Pani strat i może Pani z tym żyć to wszystko jest w porządku z mojego punktu widzenia. Oczywiście jeżeli to Pani przeszkadza można podjąć terapie.

Pozdrawiam Krystian Pasieczny

w zeszłym miesiącu

Krystian Pasieczny

Psychoterapeuta w trakcie szkolenia

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

Praca poza psychoterapią nad zaufaniem do innych, nad destrukcyjnymi myślami.

Dzień dobry, w jaki sposób pracować nad nauczeniem się zaufania do drugiej osoby? Jakie narzędzia i metody tutaj zastosować? Pojawiają się myśli, że partnerka może mnie oszukiwać lub zdradzać. Jak nauczyć się nie wierzyć tym myślom i nie podążać za nimi? Jak radzić sobie z takimi rzeczami. Jak praco

Czy jest możliwe prowadzenie psychoterapii 2 razy w miesiącu (chodzi o względy finansowe) czy ma to sens?

Dlaczego psychologowie, terapeuci i współczesna kultura tak często powtarza stwierdzenie, że: "kto wymaga szacunku, to go dostanie, kto go nie wymaga, nie dostanie go"?

Dlaczego psychologowie, terapeuci i współczesna kultura tak często powtarza stwierdzenie, że: "kto wymaga szacunku, to go dostanie, kto go nie wymaga, nie dostanie go" albo "jeśli samego siebie nie pokochasz, nikt cię nie pokocha"? Czyli jeśli ktoś nie szanuje siebie i ktoś wobec niego używa przemoc

Jak odnaleźć swój talent, ten co podobno każdy z nas ma go ukryty?

Jak odnaleźć swój talent, ten co podobno każdy z nas ma go ukryty? Jak rozróżnić talent od umiejętności? Bardzo chciałabym poznać siebie z tej lepszej strony. Znam swoje zalety i wady, jeśli chodzi o charakter i lubię siebie z tym zestawrn. Chciałabym odnaleźć swój talent i umiejętności. Brakuje mi

Dowiedziałem się, od partnerki, o tym, że gdy była młodsza, leżała w szpitalu, u stwierdzono u niej niemożliwość podejmowania decyzji

Witam, mam pytanie, chodzi o moją partnerkę, kobietę, po przejściach. Gdy poznaliśmy się, wszystko układało się nam bardzo dobrze, była osobą, która potrzebowała opieki, potrzebowała bycia, z bliska osoba, i było tak, nie miałem do tego rządnych zastrzeżeń. Pojechaliśmy razem, na wczasy, i było nam

Mam już skończone 24 lata, a tak naprawdę nie byłam nigdy w związku

Od dłuższego czasu zmagam się z problemem dotyczącym mojej przyszłości. Mam już skończone 24 lata a tak naprawdę nie byłam nigdy w związku (był jeden krótki zakończyłam go nie pasowaliśmy do siebie.) Od tego czasu minęło 5 lat, nie mogę znaleźć nikogo normalnego, tracę tylko czas. Trafiam na facetów

Fizjoterapia pomaga mi na depresje - czy psychiatra może wypisać skierowanie na rehabilitacje?

Fizjoterapia pomaga mi na depresję, nie wiem jednak czy psychiatra może mi wypisać skierowanie na rehabilitację? Jak to zrobić żeby było dobrze? Nachodzą mnie coraz częściej epizody negatywnego myślenia o życiu i o tym że sobie nie poradzę sama w życiu.Przytłavzają mnie te myśli co zrobić czy powied

Jak powiedzieć psychoterapeucie, że nie chce kontynuować współpracy?

Uczęszczałam na psychoterapię, podczas wakacji że względu na moją i mojego psychologa mniejszą dostępność zrobiliśmy przerwę. Była dla mnie czasem przemyśleń. Czuję że powrót na nią z tym psychologiem nie ma większego sensu. Nie czułam za bardzo nici porozumienia z tym specjalistą i tego żeby coś zm

Zaburzenia lękowo-depresyjne i trudności w podjęciu działań. Jakim sposobem można zacząć robić rzeczy, które się chce?

Czy jest jakiś sposób na pokonanie depresji, fobii społecznej i zespołu lęku uogólnionego, poza rzucaniem się w rzeczy, przed którymi się wzbraniamy przez te zaburzenia? Moja psychoterapeutka zawsze mi daje do zrozumienia, że warto coś po prostu zacząć robić, z zaznaczeniem, że wie, że to jest bardz

Dwie obce osoby w domu ciotki - zachowują się specyficznie, jak pod wpływem substancji.

Dzień dobry, bardzo proszę o radę albo zasugerowanie odpowiedzi. Od kilku dni jestem świadkiem dziwnej sytuacji. Do mojej ciotki zadzwonił telefon od jakiejś kobiety X, która za wszelką cenę wpajała sobie, żeby przyjechać do niej na kilka dni ze znajomymi, bo ma przecież pusty dom. X nie jest z nią

Nic nie mówię u psychologa - paraliżuje mnie strach.

Podczas wizyty u psychologa paraliżuje mnie strach i nie mogę o niczym myśleć ani niczego powiedzieć, chcę po prostu uciec stamtąd jak najszybciej i jak najdalej, nigdy tam nie wracać. Z każdego, nawet najbłachszego powodu (np. ktoś jest zmęczony i powie do mnie, żebym się odczepił) wpadam w płacz.

Co mam zrobić, nie mam żadnego wsparcia

Co mam zrobić, nie mam żadnego wsparcia. Mam męża dziecko, 3 siostry i rodziców. Mieszkam z mężem u moich rodziców. On nie może na nich patrzeć, ciągle mi wypomina, że ja chciałam z nimi mieszkać. Rodzice niby wszystko jest ok, a tak naprawdę to obgadują nas, że wszystko słyszę, przykro mi, bo nie m

Od dziecka miałem problemy z nauką bądź wykonywaniem jakiejś czynności przez dłużej

Witam serdecznie! Od dziecka miałem problemy z nauką bądź wykonywaniem jakiejś czynności przez dłużej, która była obowiązkiem, objawiająca się np. napięciem lub brakiem przyswajalności wiedzy. Przez to nie radziłem sobie zbyt dobrze w szkole (odrabianie lekcji było dla mnie niejednokrotnie mordęgą -

Wybuchy gniewu i krzyki przez sen. Co to jest?

Witam, często się denerwuję, często mam doła, często wybucham gniewem. Na nic ochoty nie mam, wszystko mnie praktycznie irytuje, mało tego - często krzyczę przez sen. Czy można mi doradzić co to oznacza?

Uczęszczam na terapię, jednak oczekiwałem większej poprawy.

Witam, mam 28 lat i od 6 miesięcy uczęszczam na terapię w nurcie psychodynamicznym. Zdecydowałem się, ponieważ mam problem z poczuciem własnej wartości ,które praktycznie nie istnieje,z nieśmiałością,z samoakceptacją oraz nie potrafię nawiązywać relacji z płcią przeciwną - jestem w tym po prostu tra

Płaczę, gdy ludzie mnie atakują. Nie wiem, jak umieć się skonfrontować i być pewną siebie.

Dobry wieczór. Od dziecka byłam uważana za ofiarę, ludzie się ze mnie śmiali. W szkole nauczycielka od matematyki mnie poniżała przed cała klasa, później gdy poszłam do pierwszej w pracy przy zwracaniu mi uwagi popłakałam się. Teraz mieszkam w Anglii i boję się iść do pracy, że ktoś mnie skrytykuje,

Jaki rodzaj psychoterapii pomógłby mi pochylić się nad moim stylem przywiązania?

Dzień dobry, mam pytanie dotyczące stylów przywiązania. Od wielu lat uczęszczam na terapię. Nigdy nie powiedziano mi jednak wprost, że mogę mieć problem w tym temacie. Podejrzewam, że mam lękowy styl przywiązania. To tłumaczyłoby moje trudności w nawiązywaniu więzi, bliższych relacji. Chciałam pro

Paniczny lęk o zdrowie i podejrzenia najgorszych chorób. Pomocy!

Witam.Jak sobie poradzić z ciągłym strachem o własne zdrowie? Nie ma dnia, abym nie myślała, a raczej była przekonana o chorobie. Szukam objawów w internecie i wszystko pasuje, potem się mocno stresuje, jestem przekonana, że mam jakąś chorobę,czytam dalej i tak codziennie.Panicznie boję się badań z

Żona jest na wycieczce. Umiera jej zwierzątko. Czy dać jej znać, czy poczekać aż wróci?

Żona, za moją namową, pojechała na zagraniczną wycieczkę. W domu, w trakcie wycieczki, umiera jej ulubione zwierzątko. Żona wie, że stan zwierzątka był dość ciężki, nawet omówiliśmy co robić, gdyby... Czy mówić żonie, czy raczej poczekać aż wróci ?