Odpowiedz jako specjalista
WsteczTrudności w pracy: problemy z koncentracją i adaptacją przy stwardnieniu rozsianym, a ADHD?
Co powinnam zrobić, jeżeli w każdej pracy mnie nie chcą? Czuję się głupia. Mam problemy z pamięcią, koncentracją (co może wynikać ze stwardnienia rozsianego, na które choruje albo nie), jestem za spokojna, niesamodzielna, mam problemy z adaptowaniem się i kontaktami z ludźmi, a poza tym jestem za szybka, niedokładna, przez co popełniam błędy nieświadomie. Czuje się z tym fatalnie, bo to nie moja pierwsza praca, a chciałabym mieć coś stabilnego. Z tego powodu zaczynam nie lubić siebie ani innych ludzi i bać się o przyszłość. A może mam ADHD? Czy coś mi pomoże?
Ewa
6 miesięcy temu
Karolina Sobkiewicz-Pyszny
Dzień dobry,
objawy, o których Pani wspomniała mogą być związane z ADHD - jednak, aby to potwierdzić lub wykluczyć należy przeprowadzić diagnostykę (minimum wywiad diagnostyczny DIVA 5.0 + test MMPI-2). Zdecydowanie, aby móc powiedzieć więcej, należy przeprowadzić również dokładny wywiad życiorysowy.
Karolina Sobkiewicz-Pyszny
Ośrodek Psychoterapii PoznajSiebie
6 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Agnieszka Domaciuk
Dzień dobry,
Jeśli podejrzewa Pani u siebie ADHD, warto zgłosić się do Poradni Zdrowia Psychicznego lub specjalnego ośrodka w celu diagnozy. Podstawą do podjęcia działań w kierunku diagnozy pojawiających się problemów z pamięcią i uwagą jest Pani subiektywna ocena, że problemy te zakłócają codzienne funkcjonowanie, zwłaszcza w sferze zawodowej. Bardzo często nie znając diagnozy swoich trudności, obwiniamy siebie, czujemy się gorzej niż inni, a co za tym idzie, również spada nasza motywacja do działania. Nie musi jednak tak być. Znając rodzaj swoich trudności, łatwiej jest dopasować do swoich potrzeb specyfikę pracy, otoczenie, sposoby budowania relacji, jeśli jest to konieczne również wdrożenie odpowiedniego leczenia. Każdy zasługuje na to, aby czuć się dobrze z samym sobą i z tym, co nas otacza, a lęk o przyszłość na pewno ogranicza w pewnym stopniu przeżywanie przyjemnych emocji.
Pozdrawiam,
Domaciuk Agnieszka
Psycholog, Psychoterapeuta w trakcie szkolenia
6 miesięcy temu
Katarzyna Kania-Bzdyl
Droga Ewo,
1) czy w KAŻDEJ pracy pracodawca kończył z Panią współpracę?
2) ile było miejsc tych pracy i jakie stanowiska? Czy je Pani lubiła?
3) z jakich konkretnie powodów nastąpiło rozwiązanie umowy?
Pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
6 miesięcy temu
Weronika Babiec
Pani Ewo, Pani trudności mogą mieć różne podłoże. Jeżeli podejrzewa Pani stwardnienie rozsiane, proszę udać się do neurologa, to on może ocenić, czy występujące trudności mają związek z chorobą. Problemy z pamięcią, koncentracją, o których Pani pisze, mogą być również związane z procesami psychologicznymi - na przykład z przewlekłym stresem, przemęczeniem lub ADHD. ADHD u osób dorosłych może objawiać się m.in. trudnościami w koncentracji, impulsywnością, zapominaniem, dużą podatnością na rozproszenia, a także problemami z organizacją czasu. Opisane przez Panią trudności mogą częściowo wpisywać się w ten obraz.
Opisuje Pani również trudności w relacjach, adaptacji i pracy. Tego typu trudności często mają wiele nakładających się na siebie przyczyn. Zachęcam do wizyty u specjalisty (specjalizującego się w ADHD), który lepiej pozna Pani historię i pomoże zrozumieć, co dokładnie wpływa na Pani trudności, a następnie zaproponuje możliwe kierunki dalszego wsparcia.
Pozdrawiam serdecznie,
Weronika Babiec
Psycholog, Terapeutka ACT
6 miesięcy temu
Zobacz podobne
Z czego wynika duża potrzeba ciągłych zmian w obszarze zawodu, pasji, zainteresowań? Nie potrafię ustabilizować się w jednej dziedzinie.
Dzień dobry. Z czego mogą wynikać częste zmiany pasji, zainteresowań, a także zawodów w wieku dorosłym? Mam pewien nietypowy problem. Otóż jestem osobą dorosłą, natomiast w swoim życiu dostrzegam schemat dużej niestabilności w obszarze zawodowym oraz pasji i zainteresowań. Bardzo często zmieniam zainteresowania, bardzo szybko nudzę się pracą, którą wykonuję. Jest to dla mnie źrodłem dużego cierpienia, zwłaszcza gdy widzę, jak wszyscy moi rówieśnicy są już ustabilizowani w swoich dziedzinach - robią to, co jest ich pasją od dzieciństwa i nie nudzi się im to. Bardzo zależy mi na ustabilizowaniu się w jednym obszarze. Zastanawiam sie, z czego mogą wynikać tak częste zmiany zainteresowań? Czy jest to niedojrzałość emocjonalna? Mówi się, że osoby niedojrzałe emocjonalne bardzo szybko przechodzą z jednych emocji w drugie i wydaje mi się, że to może być przyczyną, ale nie jestem tego pewna. Chciałabym to zwalczyć, bo jest to źrodłem dużego cierpienia w moim życiu i przysparza mi kłopotów w obszarze zawodowo-edukacyjnym.
Jestem studentem medycyny na 2 roku i ilość terminów i obowiązków mnie przytłacza.
Jestem studentem medycyny. Wiem, że chcę skończyć te studia i nie mogę doczekać się przyszłej pracy, ale chwilowo jestem na 2 roku i ilość terminów i obowiązków mnie przytłacza. Niezależnie od tego, ile pracuję, wychodzi tylko coraz gorzej, a pracownicy uczelni utwierdzają nas (studentów) w przekonaniu, jak beznadziejni jesteśmy. Wydawało mi się, że umiem ignorować te uwagi, ale od miesiąca sama myśl o studiach, zaliczeniach i poprawach wywołuje kłucie w klatce piersiowej, przyspieszone bicie serca i ostatnio silne drżenie mięśni, zwłaszcza ud, które ustępuje dopiero po ok. godzinie. Potrzebuję pełni koncentracji, a nie mogę zasnąć mimo silnego zmęczenia. Kiedy już zasnę, śnią mi się slajdy z prezentacji, z której mam zaliczenie albo koszmary, więc i tak wstaję zmęczony. Jak dojść z tym wszystkim do ładu? Czy jest skuteczny sposób na uspokojenie, poza farmakologią?
Jak przestać odwlekać i skutecznie zarządzać czasem?
To zawsze wygląda tak samo. Mam dwa tygodnie na projekt. Myślę: "Spokojnie, jeszcze dużo czasu." Mija tydzień – nic. Cztery dni przed terminem zaczynam się stresować, ale nadal robię wszystko, tylko nie to, co powinienem. Przeglądam maile, sprzątam biurko, oglądam filmiki, które nawet mnie nie interesują. Dopiero noc przed deadlinem siadam i pracuję w panice.
Serce wali, ręce się trzęsą, a w głowie tylko jedna myśl: "Dlaczego znowu to sobie zrobiłem?" I co najgorsze – najczęściej udaje mi się skończyć na czas. To mnie tylko utwierdza w przekonaniu, że mogę czekać do ostatniej chwili. Ale kosztem jest moje zdrowie, sen, a po wszystkim czuję się wyczerpany, zamiast zadowolony. Jak zmusić się do działania, kiedy presja jeszcze nie jest przytłaczająca?
Odbiór mojej osoby na podstawie cech zewnętrznych utrudnia mi życie społecznie i blokuje wiele przedsięwzięć.
Jestem osobą o silnym charakterze, twardo stąpam po ziemi i mam swoje zdanie. Szybko się uczę i mam umysł ścisły. Generalnie rozumienie otaczającego mnie świata nie sprawia mi trudności, łatwo się też adaptuję. Problem polega na tym, że wyglądam na osobę wystraszoną i nieśmiałą tzn. mam delikatny tembr głosu, delikatne rysy twarzy i jestem niska. Z tego powodu nie umiem się przebić, gdyż ludzie oceniają mnie inaczej przez pryzmat moich cech zewnętrznych, przypisują mi te cechy osoby nieśmiałej oraz nie dopuszczają do wiadomości tego, co widzą, coś na zasadzie dysonansu poznawczego. Prowadzi to do moich problemów np. w pracy, gdyż nie wierzy się mi, że dam radę w projektach, w których zawsze świetnie sobie radzę. Nie jestem także przez to widoczna, moja prawdziwa osobowość jest zamaskowana, bo ludzie oceniają mnie pochopnie. To dzieje się zarówno w pracy, jak i otoczeniu, np. dalszych znajomych lub nawet rodziny, z którą widuję się rzadziej. Tylko kilka mi najbliższych osób zna moją prawdziwą osobowość. Odbiór mojej osoby na podstawie cech zewnętrznych utrudnia mi życie społecznie i blokuje wiele przedsięwzięć. Proszę o wskazówki gdzie powinnam się udać, aby nad tym pracować. Pozdrawiam Joanna
Jak radzić sobie z presją w pracy przy zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych i lękowych?
Cierpię na zaburzenie obsesyjno-kompulsywne i lękowe mieszane. Jak sobie poradzić z wewnętrzną presją dotyczącą wykonywania obowiązków służbowych? Chodzi o to, że muszę swoje obowiązki wykonać jak najlepiej, bo boję się krytyki ze strony przełożonych i innych pracowników. Czasami poświęcam czas przeznaczony na przerwę na dalszą pracę, bo boję się, że czegoś nie zdążę zrobić. Nie potrafię wyluzować. Gdy nie zdążę w danym dniu czegoś wykonać, czuje niedosyt i żal do siebie, że mogłem dać z siebie więcej. Męczy mnie to bo czuję się jak nakręcona zabawka.
Ciągła presja wykańcza mnie bardziej niż sama praca.
