
Witam, ostatnio mam zaburzenia w formie nocnych wybudzeń z lękiem.
MAJA
Adrianna Czajka
Dzień dobry,
przed zażyciem jakichkolwiek leków należy skonsultować się z lekarzem psychiatrą jak i ginekologiem. W ciąży wiele substancji może być zagrażających dla dziecka i tylko lekarz znający Pani stan zdrowia i historię ciąży może podjąć taką decyzję.
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Agnieszka Matusiak
Ciąża to czas wielu przemian i burzy hormonów. Czasem też wiąże się z zaburzeniami somatycznymi. Warto byłoby najpierw skonsultować się z lekarzem internista , wykluczyć arytmię, choroby tarczycy itd ). Ewentualnie z lekarzem psychiatrą, (ale warto znaleźć takiego któremu problemy kobiet w ciąży nie są obce) zdiagnozować problem i rozważyć czy zastosujemy jakieś leki czy może w czasie ciąży warto podeprzeć się psychoterapią. Warto byłoby przyjrzeć się temu lękowi, który Panią wybudza, skąd on pochodzi , czego się Pani obawia, może to chodzi o ciążę i przyjście na świat malucha, a może jakieś przeszłe nierozwiązane problemy. Pozdrawiam . Agnieszka Matusiak
Arkadiusz Parker
Dzień dobry,
nie polecam zażywania leków bez konsultacji z lekarzem specjalistą. Przyczyn lęku, wybudzeń podczas snu może być wiele. Gdyby chciała je Pani poznać i sobie z nimi również poradzić, po wykluczeniu podłoża medycznego, może Pani skorzystać z konsultacji u psychologa lub psychoterapeuty.
Pozdrawiam
Arkadiusz Parker

Zobacz podobne
Dzień dobry, czy psychosomatykę przy zaburzeniach lękowych i zespole depersonalizacji-derealizacji (przewlekłe uczucie gorączki, biegunka, wymioty, duszności, bóle mięśni, bóle gardła i ogólnie chroniczne zmęczenie) można wyleczyć całkowicie farmakoterapią?
Są na to jakieś dowody, potwierdzenie, że to na prawdę pomaga?
Z psychoterapii ostatnio nie korzystam, w tej sprawie pomagała tylko chwilowo, a te objawy trwają półtora roku i utrudniają codzienne życie.
Z góry dziękuję za odpowiedź. :)
Dzień dobry, od jakiegoś czasu na własną rękę staram się wyjść z napadów objadania. Były górki i dołki, ale mam wrażenie, że idę w dobrym kierunku. Za 4 dni jadę na wyjazd w góry z tatą (mój pomysł) i od 2 dni już panikuję, bo okrutnie boję się, że przez to, że nie mogę zaplanować sobie jedzenia, ale policzyć jego kcal zjem za mało (co wywoła napad)/zjem za dużo (co też go wywoła, bo mam tendencje do podejścia 'wystko, albo nic')/nie będę miała poczucia kontroli (a to już na 100% skończy się napadem). Chciałam tam sobie gotować, nawet na oko, ale tata powiedział, że to strata czasu i obiady będziemy jeść na mieście (nie jem mięsa, a na mieście zapominają o istnieniu białka robiąc wege jedzenie, więc będę szybko głodna).
Co mogę zrobić, żeby ograniczyć możliwość wystąpienia napadu/przytycie oraz co zrobić, żeby nie panikować na samą myśl o braku poczucia kontroli i braku planu, bo aktualnie natrętnie myślę o tym przed snem starając się to wszystko zaplanować (aż nie mogę zasnać), a oprócz tego na samą myśl strasznie szybko bije mi serce, nieświadomie wstrzymuje oddech/biorę je plytkie i trzęsą mi się ręce.
Z tatą o tym nie porozmawiam, bo jedyne co to będzie się martwił i ślęczał nade mną odnośnie jedzenia (jem teraz x kcal, bo redukcja - x kcal, i trenuje 5/6 x tygodniowo siłowo) opcjonalnie wyślę mnie do psychologa, a mam z nimi słabe doświadczenia. Mam 21 lat.
