Czy jąkanie w dorosłości można wyleczyć?
J.K.
Hanna Markiewicz
Witam Panią,
Przyczyną jąkania mogą być zarówno czynniki o podłożu rozwojowym, organicznym,
jak też neurotycznym czy psychologicznym a także środowiskowym.
Powodem jąkania może być niska samoocena, lęk, stres, przykre doświadczenia przeżyte
w dzieciństwie, silne emocje, psychiczne traumy i wiele innych.
Leczenie jąkania u dorosłych jest trudniejsze, gdyż zakłócenia płynności mowy
a także stres z tym związany oraz obniżona samoocena utrwalały się przez wiele lat..
Jednak jest możliwe.
Żeby pomóc Pani partnerowi trzeba poznać dokładnie naturę problemu,
dotrzeć do jego źródła i na tej podstawie opracować właściwą metodę terapii.
Dobre rady tu nie wystarczą.
Dlatego zachęcam Pani partnera do podjęcia odpowiedniej psychoterapii, która naprowadza
na zmianę powstałych uwarunkowań w wyniku czego zostanie wypracowane właściwe
reagowanie i zachowanie, a co za tym idzie – płynność mówienia a także spokój,
równowaga wewnętrzna i radość życia .
W razie jakichkolwiek pytań czy wątpliwości, służę pomocą
Pozdrawiam serdecznie,
Hanna Markiewicz,
Natalia Serkies
W takich sytuacjach zachęcam do skorzystania z hipnoterapii. Jest to jedna z lepszych metod wykorzystywana u osób, u których występują problemy z płynnością mowy.
Odpowiadając na pytanie- tak, jąkanie można wyleczyć.
Problemy psychiczne są wtórne - są skutkiem jąkania.
Pozdrawiam
Dorota Figarska
Dzień dobry
Istnieje wiele przyczyn jąkania się. Stres może być przyczyną, ale również czynnikiem zwiększającym jąkanie.
Warto poszukać przyczyny.
Wśród potencjalnych przyczyn mogą znajdować się:
- geny
- nieprawidłowości neurologiczne
- opóźnione przetwarzanie językowe
- utrwalone zaburzenia w rozwoju mowy
- stres
- zaburzenia lękowe
- problemy z aparatem mowy
Warto poszukać przyczyny, aby móc podjąć odpowiednie leczenie. Oprócz terapeuty można między innymi udać się do logopedy/neurologopedy (to nie lekarze tylko dla dzieci), aby wykluczyć przyczyny poza lękiem i popracować nad aparatem mowy.
psycholog Dorota Figarska
Katarzyna Aleksandrzak
Dzień dobry!
Jąkanie to złożone zjawisko, które może mieć różne przyczyny i objawiać się w różny sposób, a możliwości jego leczenia również zależą od wielu czynników. Z jednej strony mamy aspekt neurologiczny i fizjologiczny – niektóre osoby jąkają się z powodu specyficznego funkcjonowania układu nerwowego i mechanizmów odpowiedzialnych za mowę. Z drugiej strony istnieją również silne powiązania z emocjami, stresem, a nawet sposobem, w jaki dana osoba wyraża siebie w relacjach z innymi. To, co Pani opisuje, sugeruje, że u Pani partnera emocje, takie jak stres i lęk, mogą odgrywać istotną rolę w nasileniu się jąkania.
Jeśli chodzi o leczenie, jąkanie można złagodzić i w wielu przypadkach znacznie poprawić płynność mowy, ale nie zawsze oznacza to całkowite „wyleczenie” w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. Skuteczne podejście często wymaga wielokierunkowej terapii – regularnej pracy z logopedą, który uczy technik kontroli nad mową i płynnością, oraz wsparcia psychoterapeutycznego, które pozwala zrozumieć i przepracować emocje związane z jąkaniem. U Pani partnera, jak wynika z tego, co Pani napisała, jąkanie może mieć związek z trudnościami w wyrażaniu własnych potrzeb i opinii, co często wiąże się z pewnym lękiem przed oceną lub odrzuceniem. Kiedy uczy się on częściej wyrażać swoje zdanie, może pojawiać się dodatkowy stres, który nasila objawy jąkania – stąd wrażenie, że problem się pogłębia.
Nie oznacza to jednak, że nie ma nadziei na poprawę. Proces terapii, szczególnie jeśli dotyczy głębszych emocji, takich jak lęk przed wyrażaniem siebie, może z czasem przynieść lepsze rezultaty, choć wymaga cierpliwości i pracy. Dobrze, że Pani partner jest otwarty na omawianie tych kwestii w terapii – może to pomóc mu lepiej zrozumieć, jakie emocje wpływają na nasilenie się jąkania i jak nad nimi pracować. Warto również kontynuować współpracę z logopedą, nawet jeśli wcześniej efekty były niewielkie – zmiana podejścia lub znalezienie specjalisty, który stosuje inne techniki, może przynieść lepsze rezultaty. Istnieją również nowoczesne metody terapeutyczne, takie jak biofeedback czy programy wspomagające mówienie, które mogą wspierać klasyczne techniki logopedyczne.
Ostatecznie ważne jest, aby wspierać partnera w drodze do zrozumienia siebie i pracy nad swoją mową, ale również zaakceptować, że całkowite pozbycie się jąkania może być trudne do osiągnięcia. Najważniejsze to stworzyć dla niego bezpieczną przestrzeń, w której będzie czuł się swobodnie, nawet jeśli pojawiają się trudności z płynnością mowy. W takiej atmosferze będzie mu łatwiej przełamać lęk i pracować nad swoimi reakcjami. Proszę pamiętać, że praca nad jąkaniem to proces, który często wymaga czasu i wielokierunkowego podejścia, ale nawet małe kroki do przodu mogą przynieść dużą różnicę w jego samopoczuciu i pewności siebie.
Łączę pozdrowienia.
Katarzyna Aleksandrzak
Psycholog, Psychoterapeuta
Anna Haczyk
Odpowiadając na Twoje pytania:
- możliwe
- niewykluczone
- tak
Tu chciałam zakończyć odpowiedź, ale system wymusza minimum 200 znaków. Dopiszę więc myśl, która mi się pojawiła. Poszukajcie wyjątków, sytuacji, kiedy jest lepiej. I róbcie tego więcej :)
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Czasami wracam myślami do przeszłości, a wtedy ogarniają mnie silne emocje i niepokój. Mam podejrzenie, że mogłem przeżyć traumę, a objawy, które zauważam, mogą wskazywać na PTSD. Nocne koszmary to już właściwie codzienność, a za dnia męczą mnie natrętne myśli o tym, co się wydarzyło.
<Witam!
Chciałbym zadać pytanie, na jaki typ zaburzenia lub zachowania wskazuje: używanie w agresywnych, poniżających wiadomościach emotikonek o wydźwięku pozytywnym, jak np. serduszka, uśmiechy, całusy.
Dziękuje z góry za odpowiedz
Dzień dobry,
mój przyjaciel lat 52 (znamy się od szkoły podstawowej) dziwnie się zachowuje. Odwiedza mnie np. w pracy lub w domu, rozmawiamy długo, zawsze mamy temat do rozmów, rozmawia też z moimi współpracownikami, z rodziną. Niby wszystko ok, ale zauważyłem, że ma nastawiony w tel
Mam problem.
Umówiłam się do psychologa, bo już nie radzę sobie z sobą. Rodzina nie akceptuje psychologów dla osób dorosłych.
Rodzina - to mąż, moja mama i tata, z którymi mieszkamy. Uważają, że powinnam sama radzić sobie z problemami, w końcu jestem dorosła i znaleźć po
Czasami czuję, że ta cała izolacja, której każdy z nas musiał doświadczyć, wpłynęła na mnie bardziej, niż się spodziewałam. Byłam zawsze osobą towarzyską, ale zamknięcie w czterech ścianach sprawiło, że poczułam wielką samotność, a z nią przyszła depresja. Nadal każdy dzień ciągnie się w nieskońc
Dzień dobry,
Mam zaburzenie lękowe, chodzę od 1,5 roku na psychoterapię Gestalt. Jest to pełnopłatna terapia.
Dodatkowo od kilku miesięcy stosuje farmakoterapię.
Moje zaburzenie jest bardzo silne i połączone z objawami somatycznymi. Zauważyłem, że terapia raz w ty
Dzień dobry,
gdzie można się udać w celu otrzymania kompleksowej diagnozy psychologicznej? Chodzi o wywiad, testy w kierunku ADHD, zaburzeń lękowych, zaburzeń osobowości.
Chodzi o zdefiniowanie problemu i opinię psychologiczną. Zależy mi na tym, żeby wykonać to na NFZ.&n
Dzień dobry,
moje pytanie dotyczy takiej sprawy, czy terapeuta powinien kontaktować się z pacjentem poza sesją?
Wysyłając mu różne filmiki oraz pisząc o odczuciach po sesji? Jestem trochę zaniepokojona takim zachowaniem.
Dzień dobry.
Z góry będę wdzięczna za pomoc, choć jestem świadoma, że mogę nie dostać odpowiedzi. Chodzę z mężem na terapię par.
Od trzech poprzednich sesji mam wrażenie, że terapeutka jest stronnicza. Zwróciłam uwagę, że nie czuję się równo traktowana z mężem, że terape
Czy to nie dziwne, że psycholog, który nie jest psychoterapeutą, zawiera kontrakt z pacjentem i nazywa go kontraktem terapeutycznym? Czy nie dziwny jest zapis o pracy jedynie ze zdrowymi psychicznie osobami niemającymi problemów z komunikacją? Myślałam, że psycholog właśnie takim osobom ma pomóc.
Dzień dobry,
ostatnio na terapii moja terapeutka powiedziała mi, że brakuje mi relacji z obiektem i że nie mam go uwewnętrznionego, że będziemy nad tym pracować. Moje ego jest zbyt słabe, ale za to mam dużą nadbudowę.
Co to znaczy, na czym ta praca będzie polegać? <
Dzień dobry, Dlaczego terapeuci, psychologowie i psychiatrzy wymagają od pacjenta powiedzenia, w jakim zawodzie pracuje? "Specjaliści", z którymi miałam do czynienia, mówili, że to bardzo ważna informacja, że bez tego nie da się pomóc pacjentowi, mówili, że jeszcze nie spotkali się z sytuacją, że
Witam,
od miesiąca uczestniczę w terapii na dziennym oddziale leków i nerwów. Omawialiśmy mój problem, który bardzo mnie porusza. Jedna z terapeutek powiedziała, że chce do niego powrócić w kolejnym tygodniu. Kiedy nadszedł ten czas i zaczęliśmy nad nim pracować, druga powiedziała, że ma d
Witam. Czy terapeuta osoby zaburzonej (narcyz ukryty) może mówić, żeby nie czuła się winna za to, co zrobiła swojemu partnerowi i wcześniejszym partnerom, jak i swojemu synowi?
Że stan psychiczny, w jakim on się znajduje, nie może być przyczyną jej zachowań, bo jako osoba dorosła sam
Dzień dobry, Co musiałoby się wydarzyć, co powinnam powiedzieć, jak zachować się, aby terapeuta stwierdził, że moja sesja była bardzo trudna?
Często słyszę od terapeuty, że miał dużo trudnych sesji w tygodniu. Poświęca im dużo czasu, czasami kosztem naszych spotkań. Chciałabym, aby m
Na wstępie przepraszam wszystkich, jeśli ten wpis sprawia wrażenie chaotycznego i zbyt długiego. Potrzebuję pomocy.
Jestem chyba już na 4-tej terapii i ta z kolei trwa już ok. 2 lat i robi się coraz groźniej. Na stronie mojego terapeuty widnieje informacja, że pracuje on w nurcie psy
Dzień dobry, mam taką zagwozdkę co do szczerości mojej psychoterapeutki.
Zacznę po kolei jak to w moim odczuciu zaczęło się "psuć".
1. Na ostatniej wizycie (jak do tej pory) poinformowałem psychoterapeutę, że znalazłem nową pracę i będzie problem, abym uczestniczył w ses
Nie umiem sobie poradzić z toksycznością w mojej rodzinie.
Siostra pije, druga siostra ma tendencję do obgadywania moich życiowych decyzji z mamą, a mama nie rozumie, że mogę chcieć żyć inaczej niż ona.
Nie mieć dzieci, nie mieć obowiązku gotowania codziennie obiadu. Kor
Witam. Zacząłem terapie niedawno (3 sesje), po czym terapeutka poinformowała mnie iż jest w ciąży i tylko do końca miesiąca będzie mnie prowadzić. Prawdopodobnie od początku wiedziała, że przerwie tą terapię i zastanawiam się czy to jest w porządku, że nie poinformowała mnie już na pierwszej wizy