Czy terapeutka powinna mówić, że nie stworzę więzi?

Dzień dobry,

Współczuje tak nieprzyjemnego doświadczenia. 

To, co opisujesz, jest niezwykle trudnym doświadczeniem, które mogło mocno wpłynąć na Twoją relację z terapią i zaufanie do procesu terapeutycznego. Uważam, że słowa Twojej terapeutki były niewłaściwe, szczególnie na początkowym etapie terapii. Mogły zostać odebrane jako osądzające i nie wspierały budowy zaufania. Takie podejście, nawet jeśli miało na celu motywację, powinno być dużo bardziej przemyślane i wyrażone w sposób wspierający, a nie raniący. Twoje uczucia i ocena tej sytuacji są całkowicie uzasadnione. Jeśli rozważasz powrót do terapii, zachęcam Cię do znalezienia terapeuty, który od początku będzie budował atmosferę akceptacji i bezpieczeństwa. Dobre relacje terapeutyczne opierają się na wzajemnym zrozumieniu, a odpowiedni terapeuta będzie w stanie to zapewnić.

Życzę siły mentalnej, aby się nie zrażać i poszukać dla siebie odpowiedniego specjalisty. Na pewno pani znajdzie!

Irena Kalużna-Stasik - psycholog

Dzień dobry, 

przykro mi, że trafiła Pani na kogoś, z kim nie udało się zbudować więzi, potrzebnej do odbycia dobrej terapii. Na pewno relacja, którą tworzy specjalista z klientem, jest ogromnie ważna w tym procesie. 

Słowa, które przytacza Pani, jako słowa swojej psychoterapeutki, w tym kontekście, rzeczywiście wydają się przykre.
I jeśli reakcja specjalistki uprzedziła Panią do dalszych konsultacji, to może rzeczywiście nie była najlepiej przeprowadzona. 
Czy słowa są karygodne i nie w porządku? Tego do końca nie wiem, bo nie znam też szerszego kontekstu oraz tonu wypowiedzi. Nie wiem też, czy pracowała Pani w jakimś konkretnym nurcie terapeutycznym, bo może się zdarzyć, że w którymś z nich, generalną rolą psychoterapeuty jest powiedzieć wprost co on myśli na dany temat.  Choć potem powinna, wydaję mi się, istnieć możliwość ich doprecyzowania, tak, aby klient, nie wyszedł skołowany. 

Bez względu jednak na to, czy był to konkretny nurt, czy nie, rozumiem, że mogła Pani poczuć się źle i niezrozumiana.  
Jeśli, zdecydowałaby się Pani do ponownego umówienia na wizytę do psychoterapeuty (zachęcam), to proszę pamiętać, że ma Pani prawo do dopytywania się o to, co specjalista mówi i zgłaszania w razie czego jakichś problemów, jeśli są nie jasności.  

Życzę dużo zdrowia i pozdrawiam serdecznie
Ula Jędrzejczyk

Szanowna Autorko,

Dziękuję, że podzieliła się Pani swoją historią – rozumiem, że te słowa mocno Panią dotknęły i wpłynęły na Pani dalsze doświadczenia z terapią. Już samo to, że Pani o tym pisze, pokazuje, jak istotny i emocjonalny był to dla Pani moment.

To, co powiedziała Pani terapeutka, rzeczywiście nie wydaje się właściwe, szczególnie na początkowym etapie terapii. 

Relacja terapeutyczna opiera się na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa, a słowa, które brzmią jak ocena czy krytyka, mogą to zaufanie naruszyć. Rolą terapeuty nie jest wyrokowanie o zdolnościach klienta do budowania więzi, lecz wspieranie w odkrywaniu, jakie mechanizmy mogą utrudniać relacje, i pomaganie w ich zrozumieniu.

To, że Pani uwierzyła w te słowa i że miały one taki wpływ, pokazuje, jak ważne jest, by terapeuta formułował swoje obserwacje w sposób wspierający, a nie obciążający. 

Pani odczucia są jak najbardziej zrozumiałe – to naturalne, że mogła poczuć się oceniona i zamknąć na dalszą pracę.

Cieszę się jednak, że czas pokazał, iż była Pani w stanie tworzyć więzi z innymi ludźmi – to najlepszy dowód, że tamta opinia nie była prawdziwa. Warto docenić siebie za to, że udało się Pani mimo trudnych doświadczeń otworzyć na relacje i zbudować coś wartościowego.

Jeśli teraz myśli Pani o terapii, dobrze jest szukać terapeuty, z którym od początku poczuje się Pani bezpiecznie. Warto też zaufać swoim odczuciom – jeśli coś w relacji terapeutycznej wydaje się nie w porządku, ma Pani prawo to zauważyć, skonsultować lub nawet poszukać kogoś innego. Pani komfort i dobrostan są tutaj najważniejsze.

Życzę wszystkiego dobrego,