Czy terapeutka powinna mówić, że nie stworzę więzi?
Dzień dobry, Mam pytanie odnośnie do słów, które usłyszałam od terapeutki. Od razu zaznaczam, że nie jest już moją terapeutką i raczej nigdy już nie będzie. Na jednej z początkowych sesji usłyszałam od niej, że jej zdaniem nie będę w stanie stworzyć z nikim żadnej więzi, bo nie chcę tej więzi stworzyć z nią.
Generalnie po tych słowach było mi jeszcze trudniej otworzyć się przed nią i w efekcie zamknęłam się na terapię na wiele lat.
Chyba najgorsze jest dla mnie to, że uwierzyłam w jej słowa... chociaż czas pokazał, że jednak nie miała racji, bo z innymi ludźmi tę więź mimo wszystko stworzyłam.
Moje pytanie: czy waszym zdaniem to, co powiedziała, to było w porządku? Ja uważam, że nie było i że to było karygodne, że nigdy nie powinna mówić takich rzeczy szczególnie na samym początku. Ale ja nie jestem psychoterapeutką i może nie do końca rozumiem, dlaczego tak postąpiła. Bardzo proszę o opinię w tej sprawie - jest to dla mnie bardzo ważne.
Anonima

Irena Kalużna-Stasik
Dzień dobry,
Współczuje tak nieprzyjemnego doświadczenia.
To, co opisujesz, jest niezwykle trudnym doświadczeniem, które mogło mocno wpłynąć na Twoją relację z terapią i zaufanie do procesu terapeutycznego. Uważam, że słowa Twojej terapeutki były niewłaściwe, szczególnie na początkowym etapie terapii. Mogły zostać odebrane jako osądzające i nie wspierały budowy zaufania. Takie podejście, nawet jeśli miało na celu motywację, powinno być dużo bardziej przemyślane i wyrażone w sposób wspierający, a nie raniący. Twoje uczucia i ocena tej sytuacji są całkowicie uzasadnione. Jeśli rozważasz powrót do terapii, zachęcam Cię do znalezienia terapeuty, który od początku będzie budował atmosferę akceptacji i bezpieczeństwa. Dobre relacje terapeutyczne opierają się na wzajemnym zrozumieniu, a odpowiedni terapeuta będzie w stanie to zapewnić.
Życzę siły mentalnej, aby się nie zrażać i poszukać dla siebie odpowiedniego specjalisty. Na pewno pani znajdzie!
Irena Kalużna-Stasik - psycholog

Urszula Jędrzejczyk
Dzień dobry,
przykro mi, że trafiła Pani na kogoś, z kim nie udało się zbudować więzi, potrzebnej do odbycia dobrej terapii. Na pewno relacja, którą tworzy specjalista z klientem, jest ogromnie ważna w tym procesie.
Słowa, które przytacza Pani, jako słowa swojej psychoterapeutki, w tym kontekście, rzeczywiście wydają się przykre.
I jeśli reakcja specjalistki uprzedziła Panią do dalszych konsultacji, to może rzeczywiście nie była najlepiej przeprowadzona.
Czy słowa są karygodne i nie w porządku? Tego do końca nie wiem, bo nie znam też szerszego kontekstu oraz tonu wypowiedzi. Nie wiem też, czy pracowała Pani w jakimś konkretnym nurcie terapeutycznym, bo może się zdarzyć, że w którymś z nich, generalną rolą psychoterapeuty jest powiedzieć wprost co on myśli na dany temat. Choć potem powinna, wydaję mi się, istnieć możliwość ich doprecyzowania, tak, aby klient, nie wyszedł skołowany.
Bez względu jednak na to, czy był to konkretny nurt, czy nie, rozumiem, że mogła Pani poczuć się źle i niezrozumiana.
Jeśli, zdecydowałaby się Pani do ponownego umówienia na wizytę do psychoterapeuty (zachęcam), to proszę pamiętać, że ma Pani prawo do dopytywania się o to, co specjalista mówi i zgłaszania w razie czego jakichś problemów, jeśli są nie jasności.
Życzę dużo zdrowia i pozdrawiam serdecznie
Ula Jędrzejczyk

Emilia Jędryka
Szanowna Autorko,
Dziękuję, że podzieliła się Pani swoją historią – rozumiem, że te słowa mocno Panią dotknęły i wpłynęły na Pani dalsze doświadczenia z terapią. Już samo to, że Pani o tym pisze, pokazuje, jak istotny i emocjonalny był to dla Pani moment.
To, co powiedziała Pani terapeutka, rzeczywiście nie wydaje się właściwe, szczególnie na początkowym etapie terapii.
Relacja terapeutyczna opiera się na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa, a słowa, które brzmią jak ocena czy krytyka, mogą to zaufanie naruszyć. Rolą terapeuty nie jest wyrokowanie o zdolnościach klienta do budowania więzi, lecz wspieranie w odkrywaniu, jakie mechanizmy mogą utrudniać relacje, i pomaganie w ich zrozumieniu.
To, że Pani uwierzyła w te słowa i że miały one taki wpływ, pokazuje, jak ważne jest, by terapeuta formułował swoje obserwacje w sposób wspierający, a nie obciążający.
Pani odczucia są jak najbardziej zrozumiałe – to naturalne, że mogła poczuć się oceniona i zamknąć na dalszą pracę.
Cieszę się jednak, że czas pokazał, iż była Pani w stanie tworzyć więzi z innymi ludźmi – to najlepszy dowód, że tamta opinia nie była prawdziwa. Warto docenić siebie za to, że udało się Pani mimo trudnych doświadczeń otworzyć na relacje i zbudować coś wartościowego.
Jeśli teraz myśli Pani o terapii, dobrze jest szukać terapeuty, z którym od początku poczuje się Pani bezpiecznie. Warto też zaufać swoim odczuciom – jeśli coś w relacji terapeutycznej wydaje się nie w porządku, ma Pani prawo to zauważyć, skonsultować lub nawet poszukać kogoś innego. Pani komfort i dobrostan są tutaj najważniejsze.
Życzę wszystkiego dobrego,

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Szukam psychologa lub psychoterapeuty dla mojego brata, który jest niepełnosprawny umysłowo. Był już u kilku psychologów. Kilka razy już miał zmieniane leki. Żaden ze specjalistów nie jest w stanie określić czy leczyć go pod kątem adhd, czy może autyzmu. Brat ma napady agresji, jest nerwowy, napi
Witam, stopniowo od początku roku przyjmuje Setaloft zwiększając dawkę od 25 mg do 150. Przejście z 100 na 150 nastąpiło 24 lutego i o dziwo zaraz w pierwszym tygodniu poczułem znaczący przypływ energii, lecz trwało to tydzień, po czym od dnia 8 marca do dziś 17.03 czuje drżenie mięśni, poddenerw
Po terapii straciłam przyjaciół, tracę znajomych, nie lubi mnie rodzina. Gdy im przytakiwałam, to byłam ok. A teraz jestem wyzywana za własne zdanie. Ojciec się gotuje, że mogę lubić inną partię polityczną (od razu nazywa mnie debilem), matka całe życie drze się, że ona ma gorzej, ona ma tak samo
Witam serdecznie wszystkich.
Czy nerwica natręctw jest uleczalna, czy jest to schorzenie na całe życie?
Mam córkę chorą i bardzo mi zależy, żeby ją z tego wyciągnąć. Ona nie chce żyć, jest tym wyczerpana. Bierze jakiś Asertin, dużą dawkę. Do tej pory jej partner trochę j
Moje małżeństwo od początku było chwiejące się i z czasem przemoc ze strony męża rozwinęła się na tyle, że z powodu zaburzeń zdrowia, co jakiś czas lądowałam, a to na SOR, a to u psychiatry. Szukałam też pomocy na początku w CIK, gdzie odbyliśmy mediacje, które zaproponował terapeuta. Nic to nie
Dzień dobry, Kilka tygodni temu rozpocząłem sesję spotkań z psychologiem, dotychczas odbyłem trzy takie spotkania i zastanawiam się nad sensem kontynuowania terapii.
Jestem 28-letnim mężczyzną i właściwie od 10 lat (zaczęło się od studiów) miewam zaburzenia nastroju (włącznie z myśla
Witam, syn 12 lat zmaga się z depresją, myślę, że od około roku. Choruje przewlekle na WZJG spadki nastroju prędzej występowały głównie podczas zaostrzenia choroby i dolegliwości bólowych. Dopiero 3 tygodnie temu została rozpoznana depresja i wdrożone leczenie. Prędzej jego zachowanie było tłumac
Od kilku miesięcy uczestniczę w terapii psychodynamicznej, która ma mi pomóc w radzeniu sobie z emocjami. Jednak zaczynam czuć duże zwątpienie w ten proces, mam wrażenie, że go nie rozumiem. Na każdej wizycie płaczę, często nie wiem dlaczego. Po prostu zaczynają płynąć mi łzy. Przez to po każdym
Od lat zmagam się z ogromnym lękiem przed wymiotowaniem. Zaczęło się to już w dzieciństwie i utrzymuje się do dziś (w tym roku skończyłam 19 lat). Zdarza się, że ten właśnie lęk paraliżuje moje codzienne życie (szukam wokół siebie dostępnych toalet, gdy ktoś ma jakieś zatrucie pokarmowe, odlicza
Od paru lat byłam w terapii poznawczo-behawioralnej.
Uważam, że co mogłam, to z niej zaczerpnęłam, natomiast nie czuję się całkiem spełniona w swoim procesie zdrowienia i zapisałam się na terapię psychodynamiczną. Czuje się dziwnie, a na pewno inaczej, może i gorzej, niż w CBT. Zasta
Witam.
Żona ma pierwszą wizytę u psychoterapeuty w dniu, kiedy mam imprezę wieczorem. Ogólnie to jest między nami nie za dobrze.
M. In. w domu nie okazuje uczuć, nawet jej przeszkadzam czasem. Rozmawiałam z nią, że będę czuł się źle, jak pójdę i ją zostawię samą w domu,