Anonimowo

Aneta Ceglińska
Dzień dobry, tego typu trudności można skutecznie leczyć, np. terapią poznawczo-behawioralną. Leki nie usuwają źródła problemu, natomiast terapia pomaga znaleźć przyczyny i sposoby wyleczenia. Nie mogę Pani dać prostej instrukcji jak sobie samej poradzić, musiałabym poznać szerszy kontekst. Polecam konsultację u psychoterapeuty. Życzę zdrowia
Aneta Ceglińska

Aleksandra Pawlak
W Pani przypadku nie zalecam by walczyła Pani zupełnie sama. Oczywiście Pani zaangażowanie jest niezbędne by poprawa nastąpiła. Zalecam terapię poznawczo behawioralną. Takie problemy z jakimi Pani się boryka są dobrze poznane, a skuteczność metod potwierdzona. Terapeuta nauczy Panią technik, które z powodzeniem będzie Pani mogła stosować także w domu by zapobiegać nawrotom. Pracuję w nurcie poznawczo behawioralnym. Zapraszam na konsultację.

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Od lat zmagam się z ogromnym lękiem przed wymiotowaniem. Zaczęło się to już w dzieciństwie i utrzymuje się do dziś (w tym roku skończyłam 19 lat). Zdarza się, że ten właśnie lęk paraliżuje moje codzienne życie (szukam wokół siebie dostępnych toalet, gdy ktoś ma jakieś zatrucie pokarmowe, odliczam dni od kontaktu z tą osobą, jakoby to miało zapobiec zarażeniu ewentualną chorobą wywołującą wymioty, noszę ze sobą zawsze woreczki jednorazowe, unikam dużych skupisk ludzi i dzieci).
Zastanawiam się, czy to jest etap, kiedy powinnam myśleć o psychoterapii?
Mam 20lat. Boję się czegoś w życiu podjąć, bo nie mam i niestety nigdy nie miałam bezpiecznego ,,zaplecza" w postaci domu i rodziny. Wiem, że gdyby coś mi się nie udało, to zostanę z tym sama, dlatego tak trudno od lat jest mi spróbować w życiu czegoś nowego. Zawsze towarzyszy mi lęk. Czuję, że chciałabym się z tym zwrócić do psychologa, ale zwyczajnie nie mam na to pieniędzy. Niby pracuje, ale u mnie w rodzinie nigdy się nie przelewało i szkoda mi pieniędzy na wszystko.
To jest jakiś dramat. Wybieram jedno, ale sekundę później w głowie już analizuję, co by było, gdybym wybrała inaczej. Ciągle czuję, że robię coś nie tak, że inne opcje były lepsze. To męczące