WsteczMam pewien problem. Nie jest to bardzo duża sprawa, ale mimo wszystko trochę mnie męczy.
zw
Odpowiedz jako specjalista
Dorota Żurek
Rozumiem, że jest Pani młodą osobą, która studiuje i musi sama się utrzymać. Proszę przede wszystkim zadbać o siebie i istotne dla Pani sprawy, np. studia. Pracodawca miał świadomość zatrudniając Panią, że jest Pani studentką i będzie potrzebowała wolnych dni. Zmiana pracy może okazać się korzystna w tej sytuacji. Zawsze boimy się zmian i odczuwamy lęk przed nimi, ale czasem warto zaryzykować i spróbować czegoś nowego.
Zachęcam do pracy nad poczuciem własnej wartości, zwiększać wiarę w siebie i uczyć się asertywności, by umieć stawiać granice innym i dbać o ważne dla siebie sprawy. Dzięki temu zyska Pani odwagę i motywację do podejmowania decyzji, które są dla Pani korzystne.
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry!
Jeśli obecna praca staje się dla Pani źródłem ciągłego stresu i niepewności, dodatkowo atmosfera w pracy jest dość trudna a pracodawca mimo wcześniejszej wiedzy, że jest Pani studentką nie umożliwia łączenia pracy ze studiami, a ma Pani możliwość podjęcia pracy w kawiarni, to może to być okazja do rozważenia zmiany :).
Słyszę, że ma Pani obawy związane z nowym miejscem pracy, naturalne jest, że nowe środowisko może wywoływać niepokój bo nie znamy nowego miejsca, ludzi, atmosfery pracy, obowiązków itp. Warto jednak pamiętać, że to, jak będzie Pani traktowana, zależy nie tylko od współpracowników, ale także od tego, jakie zasady są tam przyjęte. Może Pani podjąć rozmowę z właścicielką kawiarni, by dowiedzieć się więcej o atmosferze panującej w zespole, obowiązkach i szczegółach pracy co pomoże złagodzić niepokój i stres.
Najważniejsze, aby Pani praca była zgodna z Pani priorytetami – studiami, zdrowiem psychicznym i poczuciem bezpieczeństwa. Jeśli czuje Pani, że w aktualnej pracy jest Pani pod stałą presją i nie traktowana sprawiedliwie, to zmiana może przynieść ulgę i nową szansę na rozwój :)
Jeśli sytuacja nadal wydaje się Pani trudna, może warto skorzystać ze wsparcia psychologa który pomoże przeanalizować sytuacje. A w dalszych krokach warto rozwijać poczucie własnej wartości, skuteczności a co za tym idzie stawiania granic i podejmowania decyzji.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Małgorzata Korba-Sobczyk
Witaj
Rozumiem, że znalazłaś się w trudnej sytuacji. Czujesz się niesprawiedliwie traktowana przez szefową i współpracowniczkę, a jednocześnie obawiasz się, że podobne problemy mogą pojawić się w nowej pracy.
W Twojej obecnej pracy czujesz ,że nikt nie wziął pod uwagę Twoich potrzeb i planów związanych ze studiami pomimo ,że informowałaś o tym, że jesteś osobą uczącą się. dodatkowo męczą Cię podwójne standardy oraz manipulowanie Twoimi emocjami , aby wzbudzić w Tobie poczucie winy.
Rozsądnym rozwiązaniem wydaję się zmiana pracy. Twoje obawy odnośnie nowej pracy oparte są na doświadczeniach bieżących a nie na faktach. Zastanów się jakie są fakty?
Warto abyś skupiła się na zbudowaniu silnego poczucia własnej wartości , zwiększeniu wiary w siebie oraz umocnieniu poczucia sprawczości ,.
Jeśli potrzebujesz wybierz specjalistę lub psychologa , który pomoże Ci w tej drodze.
pozdrawiam
Małgorzata Korba-Sobczyk
Dominik Kupczyk
Sytuacja, w której się Pani znalazła, może rzeczywiście budzić poczucie presji i niesprawiedliwości, zwłaszcza że przekazała Pani swoją dyspozycyjność wcześniej, a mimo to została zmuszona do zmiany planów. To, że musiała Pani zrezygnować z jednego zjazdu na uczelni, może wywoływać frustrację, szczególnie że wcześniej również spotkała się Pani z brakiem wsparcia ze strony szefostwa, kiedy potrzebowała wolnego.
Z punktu widzenia Pani aktualnej sytuacji, ważne jest, aby jasno określić swoje granice i potrzeby. Studia są istotnym elementem Pani życia, a praca powinna wspierać te priorytety, a nie stać się przeszkodą w ich realizacji. Jeśli czuje Pani, że aktualne miejsce pracy nie traktuje Pani równo, warto zastanowić się, czy dalsza współpraca ma sens, szczególnie że ma Pani możliwość zmiany pracy na bardziej przyjazne środowisko, takie jak kawiarnia u właścicielki mieszkania.
Proszę jednak pamiętać, że obawy związane z nową pracą są naturalne, zwłaszcza po wcześniejszych trudnych doświadczeniach. Może Pani porozmawiać z właścicielką kawiarni o swoich oczekiwaniach i upewnić się, że nowe miejsce pracy będzie bardziej otwarte na Pani potrzeby. Decyzja o zmianie miejsca pracy zależy od tego, co Pani uzna za najważniejsze: komfort pracy, możliwość rozwoju i równowaga między życiem zawodowym a studiami.
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Nie wiem nawet, jak o tym pisać, bo czuję się naprawdę pogubiona po rozstaniu z moim partnerem, z którym byłam 8 lat, planowaliśmy ślub, a on mnie zostawił na młodszej. Ból nie chce mnie opuścić, a samotność, która mnie prześladuje, jest po prostu przytłaczająca.
Moje poczucie własne
Dzień dobry, mam prawie 25 lat, mam fobię społeczną od dziecka, doświadczam epizodów depresyjnych, mam część symptomów agorafobii, od półtora roku zaczęłam doświadczać ataków paniki i stają się one częstsze, częściej się samookaleczam, do tego prawdopodobnie mam zaburzenie osobowości borderline (
Dzień dobry,
Od 10 lat mam ciągle nawracającą się depresję.
Jestem ciągle zmęczona … wszystkim. Mam leki, psychiatrę … już trzeciego. I znowu od 4 miesięcy jest bardzo źle, gorzej niż zwykle, mimo że chodzę na terapię 2 x w miesiącu i biorę leki. Jestem strasznie zmęczon
Witam, mój syn jest w złym stanie psychicznym i fizycznym, ma 17 lat prawie nic nie je, ciągle płacze albo jest zły.
Mówi, że nie chce mu się żyć, że nie ma kolegów, nic go nie interesuje, jest smutny, ale też chamski, wulgarny.
Straszy, że odbierze sobie życie. Nie chce pójść do ps
Dzień dobry, mam ogromny problem z moim starszym bratem. Sytuacja wygląda następująco, od jakiegoś czasu okrada naszą rodzinę, zaczęło się to około rok temu.
Przychodziły chwilówki, pożyczki i inne wezwania do zapłaty w dużych kwotach, dodatkowo zapożyczał się też u znajomych. Gdy ta
Mam od miesiąca 16 lat i mam wrażenie, że jestem ciężarem dla mojej rodziny. Staram się każdemu chyba na siłę pomóc, starszej siostrze, tacie, mamie. Staram się pomóc też w życiu rodzinnym np. robieniu zakupów, sprzątaniu. Staram się być wsparciem (psychologiem) rozumieć innych ich problemy i tru
doświadczyłam czegoś, co strasznie mnie poruszyło - straciłam bliską przyjaciółkę, z którą spędziłam wiele lat.
to było jak nagły cios w serce, opierałam na tej relacji tyle rzeczy w życiu. Staram się zrozumieć, co się właściwie stało i dlaczego nasza przyjaźń się rozsypała.
Witam, mam nadzieję, że uzyskam poradę, co powinnam zrobić i czy coś w ogóle powinnam zrobić.
Otóż jestem w związku małżeńskim od 8 lat, mamy swoje większe i mniejsze problemy, ale to, co się dzieje od kilku lat, mnie przerasta. Zaszłam w ciążę w 2019 r., ale straciliśmy dziecko. Zas
Mąż nie godzi się na rozstanie. Postanowiłam rozstać się z mężem. Nie układało nam się od dawna.
Nasze 8-letnie małżeństwo trwało w dużej mierze w milczeniu. Nie było między nami komunikacji. Rzadko ze sobą szczerze rozmawialiśmy. Pojawił się u mnie ktoś, kto wyznał mi miłość. Mąż ws
Mieszkam od 3 lat w Wiedniu, moja partnerka jest Austriaczką. Poznaliśmy się zaraz po tym, jak się tu przeprowadziłem.
Od dłuższego czasu bardzo tęsknię za Polską i rodziną. Pochodzę z okolic Szczecina, loty są drogie, a podróż pociągiem zajmuje dużo czasu. Rozmawialiśmy już o tym z
Ostatnio widzę, że mój dobry kumpel przechodzi coś, co wygląda na nagły kryzys psychiczny. Zawsze był niesamowicie pełen energii i optymizmu, a teraz jakby nagle wycofał się, stał się apatyczny i widać, że coś go przygniata.
Zauważyłem, że unika kontaktu, często się izoluje i ma prob
Nie mam się komu wygadać, więc muszę się tutaj wygadać. Jestem w ciężkim stanie, mam straszny nerwoból i jest mi ciężko funkcjonować. Muszę zacząć od mojego męża.
Kilka miesięcy temu okazało się, że jest narkomanem i oszukiwał mnie przez cały nasz związek, ale to chyba nawet nie jest
Często łapię się na tym, że moje życie nie rozwija się tak, jak sobie kiedyś wyobrażałam. Coraz częściej myślę o tym, co do tej pory osiągnęłam i czy to wystarcza, wydaje mi się, że nie.
Te myśli mnie przytłaczają. Zaczęłam unikać sytuacji, które kiedyś były dla mnie zwyczajne, bo bo
Pracuję w naprawdę wymagającym środowisku, gdzie tempo jest szalone, a wymagania ciągle rosną. Coraz częściej czuję, jak dopada mnie chyba wypalenie zawodowe.
Codzienny stres związany z obowiązkami i ogromną presją zaczyna mnie przytłaczać.
Zmęczenie, brak motywacji i pr
Pracowałam przez kilka lat w zawodzie medycznym.
Mam 33 lata. Zostałam tak zgnojona przez lekarzy, że popadłam na pół roku w depresje i z uśmiechniętej dziewczyny zrobił się wrak. Lekarze to potwory, narcyze i praca z ich humorami jest męką. Wszystkie osoby, które znam, mają takie sa
Chcę zmienić pracę i iść do biura. Obawiam się, bo czasem bywam rozkojarzona albo ''zamotana" (czasem mi samej przeszkadza, że tak się zachowuje). To wynika z małej ilości doświadczenia w pracy. Mimo wszystko jestem pracowita i chętna do pracy. Czy jest dla mnie szansa na zmianę?
Dlaczego ciągle rezygnuję, wycofuję się i unikam trudności? Cztery razy zmieniałam szkołę średnią, a dwa razy studia. Próbowałam podejmować różne aktywności, na przykład zajęcia sportowe, ale po pierwszym razie szybko rezygnowałam. Chodziłam kiedyś przez kilka miesięcy na terapię, jednak również
Witam,
od dłuższego czasu zmagam się z przytłaczającym mnie problemem, a mianowicie chodzi o naukę.
W tamtym roku studiowałam na 1 roku wymagającego kierunku, natomiast nie zdałam jednego, ostatniego egzaminu.
Warto dodać, że problemy z nauką miałam od długi
Długotrwała choroba i śmierć partnera oraz setka innych problemów. Pięć miesięcy temu zmarł mężczyzna, z którym przez 11 lat byłam w związku. Nie była to śmierć nagła – właśnie mija druga rocznica od dnia, w którym dostał udaru.
Stało się to w mojej obecności i było to dla mnie stras
TW. Samookaleczanie
Mam duży problem.
Miałam pogadać z moją mamą o samookaleczaniu wczoraj i przy tym miała pomoc mi siostra. Niestety jak wróciłam ze szkoły mama dostała wyniki badań, które nie wyszły najlepiej, bo ma podejrzenie szpiczaka.
Nie wiem teraz, czy rzeczywi
Dzień dobry,
mój mąż jest pracoholikiem (na szczęście zdaje sobie z tego sprawę) i osiągnął ostatnio etap wypalenia z tego powodu. Chciałby to pokonać, ma duże chęci, ale nie jest w stanie zrobić pierwszych kroków z powodu wyrzutów sumienia, że robi coś innego niż praca.
Mam myśli samobójcze i one ciągle trwają, nie mijają, co pewien czas wracają. Przyczyną ich są nierozwiązane problemy natury sytuacyjnej. Wszyscy, dosłownie wszyscy piszą, że kryzys to stan przejściowy, który zawsze mija. Dlaczego więc w moim przypadku nie mija? Czy ja w sposób nieświadomy sztucz
Dzień dobry, na zajęciach z jednego przedmiotu u pani dziekan, czuję presję, że muszę jej przedstawić swoją pracę i wszystko co mam. Wtedy czuję blokadę słowną, zaczynam milczeć i czuję pracę swojego serca.
Jak sobie z tym poradzić?
Podobną sytuację miałam w trzecim semestrze
Ludzie mi dokuczają, że nic w życiu nie mam.
To prawda. Wszystko zasługa przemocy w domu, o której nikt nie wie i że nie rozwijałam się prawidłowo. Miałam też wypadek i nie mogłam pracować przez prawie 10 lat.
Czuje się jak zero. Dbam o siebie, robię małe kroki, ale w mo
Czuję, że ten perfekcjonizm zaczął mnie dosłownie przerastać. Odkąd pamiętam, zawsze każdy coś ode mnie chciał.
Wszyscy oczekiwali, żebym był najlepszy, ciągle wysokie wymagania czy to rodzice, czy też w szkole. Później sam zacząłem sobie takie stawiać i stało się to częścią mojego ży
Straciłam pracę, która była jakąś częścią mnie. Zadaję sobie pytanie, kim naprawdę jestem, skoro to, co definiowało mnie przez lata, nagle zniknęło. Boli mnie codzienność, wydaje się bezsensowna..
Pracuję w wysoce konkurencyjnym środowisku, gdzie tempo pracy jest zawrotne, a oczekiwania stale rosną. Ostatnio zacząłem zauważać u siebie objawy wypalenia zawodowego. Codzienny stres związany z obowiązkami zawodowymi i presją osiągania coraz lepszych wyników zaczyna mnie przytłaczać. Często odc
Witam, piszę te pytanie, iż borykam się z wewnętrznym problemem.
Moje wewnętrzne dziecko cierpi, a z nim ja, odnoszę wrażenie, że wszyscy sie ode mnie odsuwają, unikają mnie, ignorują, a jak już sie odzywają, to próbują mi dogadywać, ośmieszyć albo stosować gaslighting, czuję jakby b
Dzień dobry,
mój pracodawca powiedział mi rzeczy, które naruszały moje granice. Mówił wiele rzeczy na temat seksu , które mnie krępowały i drwił z mojego stanu cywilnego.
Moja rodzina jednak obwinia mnie o te sytuacje. Mówi, że to moja wina, bo nie potrafiłam się mu post
Hej, chciałabym porozmawiać z kimś, kto może zmaga lub zmagał się z podobnym problemem.
Aktualnie mam 22 lata, studiuje zaocznie psychologię na 3 roku i bardzo lubię moje studia, wiąże z nimi przyszłość. Marzyłam o studiach dziennych, mieszkaniu w akademiku, życiu studenckim, poznani
Podoba mi się mój szef, jednak jest żonaty. Co mogę zrobić, żeby łatwiej mi się pracowało, jak pozbyć się uczuć? Dystansowanie się nie pomaga zbytnio, bo on ze mną flirtuje od 3 lat, pracy również nie chcę zmieniać. Ostatnio moje stanowisko pracy się nieco zmieniło, a z tym również jego zachowani