Odpowiedz jako specjalista
WsteczProkrastynacja snu. Nie chcę iść spać, żeby dzień się nie skończył. Po pracy jestem nieproduktywna, jestem zmęczona.
Mam trudności z regularnym snem. A dokładniej z kładzeniem się spać o "normalnej" godzinie, bo nie chcę, żeby dzień się kończył i tylko to przeciągam.
Jestem osobą młodą, ale bez dzieci. Pracuję standardowo 7-15. Wracam z pracy i idę z psami na spacer. Po południu nie mam na nic siły ani chęci. Czasami zdarzy mi się popołudniowa drzemka, ale staram się ich unikać, żeby nie zaburzać snu. Natomiast jak nie śpię to i tak nie robię nic konkretnego - zazwyczaj jest to scrollowanie social mediów, bo na nic innego nie mam siły. Książka wymaga skupienia, a siłowni czy innych takich zajęć nie lubię i nie mam sił. Jedynie spacery. Minie kilka godzin aż trochę "odsapnę" i wtedy mam większe chęci i siły. Ogólnie zaczynam prowadzić jakieś życie dopiero po 19. Często zanim skończę (np sprzątać albo coś obejrzeć lub poczytać) to jest godzina 21/22. Wtedy sobie jeszcze muszę odsapnąć. Potem spacer z psami. Zanim zrobie sobie jedzenie do pracy oraz się wykąpię to zazwyczaj jest 23/24. Mimo że wiem, że jest późno i prawdopodobnie się nie wyśpię do pracy to jeszcze scrolluję social media. I ogólnie jest mi szkoda tego czasu tuż po pracy, który nie jest wykorzystany - tak naprawdę ani na odpoczynek, ani na hobby, ani na nic produktywnego w domu. A wieczorem maksymalnie opóźniam to kiedy się położę, bo nie chcę, żeby ten dzień się kończył. I nie chcę znów zaczynać nowego i odhaczać wszystkich obowiązków. Nie wiem jak zapanować nad planem dnia.
Justyna
11 miesięcy temu
Emilia Sokołowska-Malec
Dzień dobry Pani Justyno.
Rozumiem, że czuje się Pani zaniepokojona swoim funkcjonowaniem. Ma Pani chęci i wyobrażenie na temat oczekiwanej aktywności niemniej z jakiegoś powodu nie jest ona możliwa - a powodów może być wiele. W pierwszej kolejności zachęcałabym Panią do wykluczenia czynników medycznych - podwyższony poziom przysadkowego TSH może sugerować nieprawidłową pracę tarczycy, a to z kolei wywoływać zaburzenia nastroju. Jeżeli zostałyby one wykluczone warto byłoby rozważyć wpływ czynników psychologicznych i skorzystać z konsultacji z psychologiem lub psychoterapeutą. Dopiero na jej podstawie, zebranego od Pani wywiadu - w tym również historii i kontekstu objawu można postawić prawidłowe rozpoznanie i zaproponować czy to doraźną pomoc, czy ewentualną psychoterapię.
Na końcu dodam, że zaburzenia nastroju mogą być maskowane pod postacią różnych objawów sugerujących inną chorobę, dlatego tak bardzo ważne jest by zebrać rzetelny wywiad i na jego podstawie postawić właściwe rozpoznanie.
Pozdrawiam Panią i życzę powodzenia.
Emilia Sokołowska-Malec
Psycholog, certyfikowany Psychoterapeuta Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Terapeuta Uzależnień
11 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Aneta Łuba-Łobejko
Dzień dobry Pani Justyno,
z tego, co Pani pisze, wynika, że sen nocny może być zdecydowanie za krótki. Jeśli kończy Pani kąpiel między 23 a 24 to zanim Pani zaśnie, jest pewnie grubo po północy. Zaczynając pracę o 7 rano wstaje Pani pewnie ok 6, czyli mamy niepełne 6 godzin snu na dobę - to trochę mało, przez co może się Pani czuć zmęczona wracając z pracy, co z kolei może przekładać się na brak chęci do aktywności domowych. Przyjrzałabym się dokładniej Pani posiłkom (w jakich godzinach i co Pani jada - szczególnie wieczorem), wynikom badań - przede wszystkim witamina D, wit. B6 i B12, ferrytyna, TSH (niedobór witamin jak i podwyższone TSH może powodować obniżenie nastroju, spadek energii, uczucie zmęczenia), a następnie Pani emocjom wiążącym się z pracą i życiem osobistym, bo z jakiegoś powodu scroluje Pani te social media, co daje szybki zastrzyk dopaminy. Może warto odwiedzić internistę i zrobić gruntowne badania krwi, żeby wykluczyć ewentualne niedobory (lub dobrać odpowiednią suplementację) oraz przemyśleć opcję poszukania wsparcia psychologicznego - osoby, która pomoże Pani znaleźć przyczynę problemu (pozamedyczną) i uporać się z nią.
11 miesięcy temu
Danuta Pakosz
Dzień dobry. Z opisu Pani kłopotu brzmi jakaś frustracja. Z pozoru wygląda na trudności w organizacji czasu wolnego. Jednak coś odbiera energię. Czegoś brakuje. Może potrzeby są nierozpoznane. Nie pisze Pani o relacjach w swoim życiu, a to może być ważne. Wpływ może mieć też to, jak czuje się Pani w pracy, zarówno pod względem samorealizacji, bycia docenianą ale również atmosfery między współpracownikami. Problemy z nastrojem także wpływają zarówno na brak energii, trudności ze skupieniem, niechęć do zainteresowań i obowiązków, a nawet na niechęć do wychodzenia do innych ludzi. Warto omówić te problemy z psychoterapeutą. Pozdrawiam, Danuta Pakosz
mniej niż godzinę temu
Irena Kalużna-Stasik
Dzień dobry Justyno,
To, co opisujesz, może wskazywać, że Twoje trudności z wieczornym rytmem dnia nie wynikają wyłącznie z prokrastynacji snu, ale mogą być reakcją na głębsze źródło napięcia, frustracji lub braku satysfakcji w codziennym życiu. Ja bym sprawdziła u Ciebie głębsze źródła z czego może wynikać twoje problemowe funkcjonowanie. Na przykład jaka jest twoja praca czy ją lubisz? Daje Ci satysfakcje czy wręcz przeciwnie? Jakie są twoje relacje w pracy i w okół? Jeśli praca lub relacje w niej są toksyczne, nadmiernie wymagające, albo czujesz, że nie masz przestrzeni na realizację siebie, wieczorne przeciąganie dnia może być nieświadomym sposobem unikania konfrontacji z tymi emocjami.
Tutaj zachęcałabym udać się na konsultacje do specjalisty aby porozmawiać i sprawdzić, co tak naprawdę Cię frustruję i niepokoi? Czasami wystarczy jedna rozmowa aby się dowiedzieć o głębszym źródle swoich trudności i wypieranych emocji.
Trzymam kciuki abyś znalazła w sobie siły i udała się po pomoc do specjalisty!
Irena Kalużna-Stasik - psycholog
10 miesięcy temu
Grażyna Wójcik
Dzień dobry Justyno,
Pamiętaj, że zaburzenia nastroju są poważną chorobą, ale da się je skutecznie leczyć. Nie bój się szukać pomocy! Stres i lęk mogą nie być przeważającą emocją, a elementem, tłem można zadbać, żeby to nie było wszystko, żeby dać sobie dużo miłych, bezpiecznych rzeczy.
11 miesięcy temu
Mariia Sirizinska
Witam Panią,
Ogólnie ludzie mają czas na produktywną działalność podczas godzin pracy, a po tym można zrelaksować się i odpocząć. Taki system: 8 godzin pracy (robię to co musze, obowiązki), 8 godzin dla siebie (robię to co chcę), 8 godzin snu jest taki idealny dla szeroko wiadomego work-life balance.
Rzeczywiście ideał jest ideałem, żeby do niego dążyć, ale każdy człowiek ze swoim życiem może robić to, czego chce i co jemu/jej najbardziej pasuje dla jego własnego dobrego samopoczucia, jednocześnie nie przekraczając granic innych ludzi i nie szkodząc im.
Z tego co Pani opisuje widać, że Pani jest dość odpowiedzialna i ogólnie ma umiejętności do planowania. Bardziej skupiłabym się na uświadamianiu sobie Pani zachowania.
Pani pisze, że szkoda czasu "który nie jest wykorzystany - tak naprawdę ani na odpoczynek, ani na hobby, ani na nic produktywnego w domu." Pozwolę sobie nie zgodzić się: spacer z psem uważam za świetny odpoczynek, bo to i na świeżym powietrzu i ruch fizyczny, który, jak wiadomo, redukuje stres i poprawia samopoczucie (podczas aktywności wydzielane są hormony szczęścia (endorfiny), nie mówiąc już o tym, że to psy kochają swoich właścicieli i sprawiają dużo pozytywnych emocji dla nich.
Skrolowanie social media też jest jednym z sposobów odpoczynku od obowiązków plus daje coś więcej a mianowicie... dlaczego scrollujemy? Naukowcy i badacze znaleźli na to już odpowiedź. Okazuje się, że nasz mózg potrzebuje dopaminy. To żadne odkrycie. Odkryciem natomiast jest fakt, że ciągłe wyświetlanie nowych postów, treści, krótkich form video czy zdjęć, właśnie ten zastrzyk dopaminy nam daje. I stąd jest to tak wciągające zajęcie, a często nawet uzależniające. Tak skrolując Pani robi coś konkretnego - zaspakaja swoje potrzeby w dopaminie. Dopamina to neuroprzekaźnik zaliczany do grupy katecholamin. Stanowi bezpośredni prekursor noradrenaliny i systemu nagrody w organizmie. Odpowiedzialna jest za dobre samopoczucie oraz energię do życia.
Najważniejsze, że Pani może wybrać sobie różne sposoby dla zaspokajania tej potrzeby. Co podnosi poziom dopaminy? Medytacja oraz inne aktywności, które wymagają skupienia (np. malowanie czy szydełkowanie) i pozwalają tym samym odciążyć układ nerwowy; aktywność fizyczna; dieta bogata w produkty pochodzenia zwierzęcego i białko; probiotyki; zdrowy sen; muzyka instrumentalna; suplementy diety zawierające niacynę, żelazo, kwas foliowy, witaminę B6; miłorząb japoński i kurkumina; słońce.
No właśnie wracając do planowania - motywacja "muszę odpoczywać produktywnie" nie działa.
Motywacja - "chce to zrobić, bo to dla mnie ważne" jest bardziej skuteczna.
Opisując terminami Analizy transakcyjnej - można zobaczyć taki wewnętrzny konflikt: stan ego Rodzic mówi : "musisz odpoczywać idealnie, nie marnując czasu" a "stan ego Dziecko" odpowiada "nie chce". Czasem ten konflikt można uświadomić samemu i przepracować, jednak ze wsparciem specjalisty ten proces może być łatwiejszym.
Z życzeniami ciepła,
Mariia Sirizinska
11 miesięcy temu
Zobacz podobne
Opóźnione fazy snu - jak sobie z nimi poradzić?
Witam, mam zespół opóźnionej fazy snu i mam pytanie jak uregulować ten rytm dobowy. Nie mam problemu ze snem bo śpię dobrze przez 7-8 godzin z tym że zasypiam nie wcześniej niż 4:00 lub 5:00 nad ranem( dla mnie to godzina wieczorna a 10:00 rano to środek nocy). Nie mogę przez to znaleźć pracy i zastanawiam się co mógłbym sam z tym zrobić. Trwa to już około 4 miesięcy od kąd zwolniłem się z pracy i mam bardzo dużo czasu
Od jakiegoś czasu zauważyłam, że zaczęłam odczuwać ogromną presję robienia wielu rzeczy, więcej zajęć, a mniej odpoczynku
Dzień dobry, przychodzę z prośbą o radę, bo czuję się zagubiona w obecnej sytuacji.
Mam 16 lat, z natury jestem bardzo introwertyczną osobą-uwielbiam spędzać czas w domu, na swój własny sposób, najlepiej w samotności. Nie mam żadnych przyjaciół, znajomych, przez to nie wychodzę w przeciwieństwie do moich rówieśników na miasto, ale nie przeszkadza mi to. Uwielbiam i cenię czas spędzony w gronie bliskich, rodziny, czuję się wtedy swobodnie, nie lubię przelotnych znajomości. Od jakiegoś czasu zauważyłam, że zaczęłam odczuwać ogromną presję robienia wielu rzeczy, więcej zajęć, a mniej odpoczynku. Miewałam czasami wrażenie, że tracę czas np. oglądając seriale, ale zawsze to mijało. Teraz jednak ciągle siedzą mi w głowie myśli, że powinnam więcej wychodzić, więcej robić, uczyć się itp, znaleźć sobie zajęcie. W związku z moją osobowością większość moich zainteresowań wiąże się z możliwością wykonywania ich samemu. Mogę czytać książki, oglądać filmy, pisać, słuchać muzyki i kocham te czynności. Szczególnie uciążliwe myśli pojawiają się w chwilach odpoczynku, podczas weekendu czy wolnych od szkoły dni, gdy zwyczajnie czuję, że nie mogę zbyt długo spać, bo tracę czas, nie powinnam przeglądać internetu, czytać, pisać, odpoczywać, bo mogę robić coś bardziej pożytecznego. To tak jakbym zaczynała żyć według schematu, że odpoczynek jest nagrodą za ciężką pracę, której nie wykonuję. Irytują mnie te myśli, bo mam świadomość roli odpoczynku w życiu człowieka, ale zwyczajnie nie umiem sobie z tym poradzić. Obecnie przede mną jeszcze ponad tydzień przerwy związany z maturami, a ja mam wrażenie, że go stracę i później będę tego żałować. Ciąży na mnie ogromne poczucie winy, wstyd, czasem nawet złość do samej siebie. Jak poradzić sobie z moimi emocjami i czy to o czymś świadczy, że je odczuwam?
Jak pokonać nawyki lękowe po stresującej pracy?
Przez ostatnie 5 lat pracowałam w bardzo stresującej pracy.
Tak naprawdę przez 7 dni w tygodniu był nacisk ze strony szefa, również wieczorami, bo to była praca na wyższym stanowisku, pod ogromną presją. Zauważyłam, że wykreowały się u mnie nawyki lękowe. To znaczy, teraz mam inną pracę, z tamtą nie mam kontaktu - de facto nie mam wiele stresu w życiu, a codziennie rano budzę się maksymalnie zestresowana, przebudzam się już od 6 godzinę przed budzikiem i jestem w półśnie, przez co potem jestem wymęczona w ciągu dnia. Mam huśtawki nastroju, ale najczęściej wieczorem pojawia się u mnie jakiś stan niepokoju. Dodam, że na sen popalam zioło przepisane normalnie przez lekarza, które mnie uspokaja z reguły, ale czasami jak pokryje mi się to z napadem myśli stresowych, to nagle mam wysoki puls i dość źle się czuje. Pytanie, jak sobie z tym poradzić?
Trudno mi się cieszyć z życia, gdy czuję, że mój organizm musi się cały czas bać i stresować, co jest nawykiem w pracy, którą skończyłam w wakacje 2024.
Proszę o pomoc
Mam silne zaburzenia snu-nie potrafię spać parę nocy z rzędu, leki psychiatryczne nie dają efektów. Byłem na terapii, jednak nie odczułem poprawy. Najczęściej nie śpię, gdy kolejnego dnia mam wstać wcześniej.
Od kilku lat mam problemy ze snem. Zaczynało się od pojedynczych nieprzespanych nocy, a bywało tak, że nie spałem po 2-3 noce. Brałem leki takie jak: pragabalin, miansec, tritico itp., nie dawały żadnych efektów. Przez pewien okres brałem nasen, żeby jakoś funkcjonować. Aktualnie, zazwyczaj przez połowę tygodnia śpię normalnie, ale najczęściej przed dniem roboczym (przychodzą też takie dni, że po prostu nie mogę spać - nie widzę reguły) muszę wziąć kwetaplex (połówkę 25mg czyli 12.5mg), sam nie wiem czy to nie działa na zasadzie placebo, ale zasypiam. Problemy nasilają się wtedy, kiedy mam świadomość, że na drugi dzień muszę wstać wcześniej, a najbardziej po spożyciu alkoholu. Noc, w którą spożywam prześpię, ale kilka kolejnych jest tragiczne. Aktualnie, ze względu na to nie piję alkoholu od prawie roku. Zaliczyłem terapię CBT, ale nie czułem, że to cokolwiek daje. Często jak się położę to szybciej bije mi serce, jakbym nie mógł się uspokoić, ale bywa też tak, że nie ma fizycznych objawów, a spać nie mogę.. Nie widzę żadnej przyczyny w postaci jakiegoś wydarzenia, traumy itp. O co może chodzić?... Czego jeszcze mogę spróbować?
Ciągłe wracanie do przeszłości z lękiem i zamartwianie się - co zrobić?
Jak się nie dobijać zamartwianiem. Zrobię coś czasem głupiego, a potem się zamartwiam, że mogłam zrobić inaczej. Przez to nie mogę spać, nie mam ochoty jeść i nie mam ochoty wstać. Myśli przychodzi od "zmierzę się z tym" po "po co żyć". Ciągle się katuję. Stresuję się i mam lęk, co będzie dalej.
Depresja poporodowa - objawy, leczenie i wsparcie dla młodych rodziców
Depresja poporodowa to stan, który może pojawić się w okresie po narodzinach dziecka. Gdy trudności emocjonalne utrzymują się dłużej lub są intensywne, odpowiednia pomoc specjalisty i wsparcie bliskich mogą być niezwykle cenne i potrzebne.