Odpowiedz jako specjalista
WsteczProblemy z terapią psychoanalityczną a potrzeby pacjenta z CHAD
Moja przyjaciółka uczęszcza na terapię od roku w nurcie psychoanalitycznym (leczy się na CHAD). Od dłuższego czasu pojawia się wiele niepokojących motywów na terapii np. przyjaciółka ma pracę zmianową i terapia o wczesnej porze jest problemem (z uwagi na leki oraz zmęczenie po 12h pracy), ale terapeuta nie zgadza się na zmianę terminów spotkań (mimo tłumaczeń, że przez to przyjaciółka pomija dawkę leków - inaczej nie byłaby w stanie przyjechać na terapię - leki mocno działają i są nasenne, po nocce przyjmuje je rano zgodnie z zaleceniem lekarza). Inna rzecz, że przyjaciółka usłyszała "ile jeszcze ma pani zamiar chorować na chad?". Czy to naturalne w takim nurcie? Czy tylko ja mam wątpliwości? Przy okazji dodam, że nie powstał żaden kontrakt na pierwszych spotkaniach.
Zaniepokojona
4 miesiące temu
Justyna Bejmert
Dzień dobry,
Pani obawy są całkowicie zrozumiałe – to, co Pani opisuje, rzeczywiście może budzić niepokój. W relacji terapeutycznej, szczególnie gdy dotyczy osoby chorującej na CHAD, bardzo istotne jest uwzględnienie jej stanu zdrowia, przyjmowanych leków i ogólnego samopoczucia.
Brak elastyczności w umawianiu sesji oraz komentarze typu „ile jeszcze będzie Pani chorować” są nie tylko nieprofesjonalne, ale mogą być także raniące i podważać poczucie bezpieczeństwa w terapii. Takie słowa nie powinny paść w przestrzeni, która ma być wspierająca.
Dobrze, że Pani to dostrzega i wspiera przyjaciółkę. Jeśli ona czuje się źle w tej relacji terapeutycznej, warto zachęcić ją do rozmowy z terapeutą o swoich odczuciach lub – jeśli będzie gotowa – rozważyć konsultację z innym specjalistą. W terapii kluczowe są zaufanie, empatia i poczucie bezpieczeństwa.
Serdecznie pozdrawiam,
Justyna Bejmert
Psycholog
4 miesiące temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Anna Haczyk
To, co opisujesz, budzi uzasadnione wątpliwości i warto to potraktować poważnie – niezależnie od nurtu terapeutycznego. Choć podejście psychoanalityczne bywa mniej elastyczne jeśli chodzi o terminy czy ramy pracy, to ignorowanie realnych trudności pacjenta (np. wpływu leków czy pracy zmianowej) nie jest zgodne z etyką zawodu psychoterapeuty.
Brak kontraktu terapeutycznego na początku pracy również jest niepokojący – kontrakt powinien jasno określać zasady współpracy, a jego brak może wskazywać na nieprofesjonalne prowadzenie terapii. Twoje wątpliwości są zrozumiałe i warto, by Twoja przyjaciółka rozważyła konsultację z innym terapeutą – najlepiej takim, który ma doświadczenie w pracy z osobami z CHAD oraz szanuje ograniczenia wynikające z leczenia farmakologicznego i rytmu dobowego.
4 miesiące temu
Marcin Łazarski
Dzień dobry,
Praca analityczna wiąże się niestety z zasadami, istotnym zadaniem terapeuty i pacjenta znalezienie stabilnych ram. Wszystko można przedyskutować, zastanowić się wprowadzić element zrozumienia. Trudno oceniać terapeutę. Warto, jednak zastanowić, co jest priorytetem. Jeżeli jest poczucie przekraczania granic to trzeba to skonfrontować z terapeutą, dowiedzieć co ma na myśli. Jeżeli sytuacja będzie się powtarzać to należy skonsultować się z innym specjalistą. Sama praca zmianowa może być przeciwwskazaniem dla osób z diagnozą CHAD.
Pozdrawiam serdecznie,
Psychoterapeuta
Marcin Łazarski
4 miesiące temu
Martyna Jarosz
Ma Pani bardzo dobre wyczucie. To, co Pani opisuje, może rzeczywiście budzić uzasadnione wątpliwości. W każdej terapii, niezależnie od nurtu, kluczowe są szacunek, empatia i gotowość do uwzględniania indywidualnych potrzeb pacjentki. Brak kontraktu, trudności w dostosowaniu terminów czy komentarze kwestionujące diagnozę mogą świadczyć o braku przestrzeni do bezpiecznej pracy. W takiej sytuacji warto rozważyć konsultację u innego specjalisty - choćby po to, by spojrzeć na terapię z innej perspektywy i zadbać o własny komfort. Dobrze, że Pani towarzyszy swojej przyjaciółce - to bardzo wspierające.
4 miesiące temu
Martyna Werwińska
Dzień dobry,
z tego, co Pani piszę zachowanie terapeuty nie wydaje się być pomocne ani etyczne. Choroba afektywna dwubiegunowa nie jest "czymś o czym decydujemy", a komentarz w stronę klientki bardzo nieprofesjonalny.
Co do terminu wizyt, powinny być one ustalone przed rozpoczęciem terapii, słusznie jak Pani wspomina w kontrakcie. Jeśli brak takich ustaleń, trudno się oprzeć na czymkolwiek. Niektorzy terapeuci mogą nie mieć w zwyczaju zmian terminów wizyt, jednak klient zawsze powinien być informowany i podejmować świadomie decyzje. Jeśli inne zachowania terapeuty budzą niepokój warto skontaktowac się ze stowarzyszeniem, do ktorego terapeuta przynależy.
Pozdrawiam serdecznie,
M. Werwinska
4 miesiące temu
Natalia Kuc
Dzień dobry,
Pani obawy są jak najbadziej uzasadnione.
W leczeniu CHAD bardzo ważna jest relacja i współpraca. Dużą rolę np. w nurcie poznawczo-behawioralnym odgrywa psychoedukacja. Jest ona bardzo ważna w każdym zaburzeniu, ale w tym szczególnie, kiedy istotne jest nauczenie się monitorowania swoich objawów.
Ważne jest również, aby koleżanka czuła się komfortowo w relacji terapeutycznej. Miejsce, pora dnia mogą odgrywać dużą rolę.
Jak najbardziej również nieprofesjonalny jest komentarz, który dostała od swojego psychoterapeuty, ponieważ wykazał się on brakiem szacunku, ale również brakiem podstawowej wiedzy o CHAD (nie da się nagle przestać chorować).
Radziłabym porozmawiać ze swoją przyjaciółką i zachęcić ją do omówienia swoich wątpliwości z terapeutą. Jeśli dalej będzie się czuła źle w relacji terapeutycznej to może rozważenie innego specjalisty.
Sugerowałabym również nurt poznawczo-behawioralny.
Pozdrawiam serdecznie i życzę dużo dobrego,
Natalia Kuc
4 miesiące temu
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry,
1) z jakiego powodu terapeuta nie zgadza się na zmianę godziny?
2) czy terapeuta ma odpowiednie kwalifikacje do wykonywania zawodu? Jest psychologiem/psychoterapeutą/terapeutą?
3) w jakim kontekście było zadane pytanie od terapeuty "ile jeszcze ma pani zamiar chorować na chad?". I czy na pewno w takich słowach zostało zadane to pytanie.
pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
4 miesiące temu
Zobacz podobne
Dzień dobry. Mam na imię Asia i mam 13 lat, rocznikowo 14. Od około tygodnia nie mogę poradzić sobie z tzw. zjawiskiem "earworms".
Dzień dobry. Mam na imię Asia i mam 13 lat, rocznikowo 14. Od około tygodnia nie mogę poradzić sobie z tzw. zjawiskiem "earworms". Wszystko zaczęło się od filmiku. Tydzień temu, w sobotę, zainteresowalo mnie video dotyczące cyrografu. Po około 3 minutach oglądania znudziło mi się to i zajęłam się czymś innym. Później, w nocy, około 3/4 obudziłam się zlana potem, bo ktoś w mojej głowie ciągle powtarzał słowo "cyrograf" bez przerwy, a ja niestety nie miałam wpływu na to czy przestanie, czy nie. To trwało przez 1/2 noce, ale później zostało zastąpione tym, że przed snem słyszałam muzykę a później budziłam się o 3/4. O tyle, o ile udawało mi się jakoś z tym poradzić, jednakże muzyka po około 3/4 dniach grała bezustannie, nie tylko przed snem lub w nocy, a nie raz męczyła mnie cały dzień. Ta cała sytuacja odprowadza mnie do szału, przychodzą mi do głowy myśli samobójcze, ciąży na mnie zmęczenie psychiczne, i również to spowodowane bezsennością. Zaczęłam nawet odczuwać paniczny lęk przed zasypianiem. Od wczorajszej nocy trochę mi się poprawiło, ale odczuwam wielkie zmęczenie i lęk , czasami tę bezustanną muzykę i przede wszystkim cały czas chce mi się płakać, bo czuję, że już nie daje rady. Jestem osobą wierzącą, więc pojawiłam się z tą sprawą w konfesjonale i często modlę się, aby to ustało. Od ponad roku chodzę na psychoterapię, jednak spotkanie mam dopiero w środę, a zżera mnie zbyt wielki lęk, żeby o tym nie napisać tutaj. Powiadomiłam moich bliskich o tym, co się dzieje. Dziękuję za przeczytanie i proszę o szybką pomoc.
Proszę o odpowiedź na nurtujące mnie pytanie. Hipnoterapia a DDA - czy warto próbować?
Dzień dobry, jeśli mam uczucie ciągłego martwienia się, analizowania wszystkiego, gdy słyszę że może wydarzyć się coś, co sprawi ból to już wgl się stresuję, i bardzo poważnie analizuje co za chwilę się wydarzy np: jadę autem, ale zwalniam dużo przed bo tam może ktoś wyskoczyć? Czy to są zaburzenia lękowe? Dodam jeszcze że gdy się stresuję przechodzą mnie drgawki na całym ciele i trochę to trwa zanim ustąpią.
Co zrobić, jeśli byłam u naprawdę wielu psychoterapeutów i nie odczuwam żadnej poprawy?
Witam, co zrobić, jeśli byłam u naprawdę wielu psychoterapeutów i mimo wieku spotkań, szczerego odpowiedzenia o swoich problemach i dużych sum pieniędzy, jakie wydałam na spotkania terapeutyczne, nie odczuwam żadnej poprawy? Rozumiem, że pacjent może nie dogadać się z jednym czy dwoma terapeutami, ale ja byłam u około dziesięciu. Wydaje mi się, że musi stać za tym coś głębszego. Może po prostu jestem osobą, która na nierealistyczne oczekiwania wobec psychoterapii, w związku z czym terapia nie ma prawa być skuteczna? Albo po prostu mam trudną osobowość i nie dogadam się z większością ludzi, w tym także terapeutów? Jest to dla mnie bardzo niezrozumiałe, gdy widzę, że według wszelkich statystyk terapia pomaga znacznej większości, jeśli nie wszystkim osobom, a mnie nie. Chciałabym wiedzieć, jaka jest tego przyczyna - nierealistyczne oczekiwania?
Nieletni a terapia: Czy muszę iść na terapię po rozmowie z psychologiem szkolnym?
Jestem niepełnoletni Udałem się do psychologa szkolnego, który po rozmowie zobaczył, że mam jakiś problem i zaprosił mnie na kolejne spotkanie. Przy drugim spotkaniu przyznałem się do spożywania Marihuany, Pani psycholog uznała, że jest to dla mnie zagrożenie zdrowia lub życia, powiedziała, że MUSZE udać się na terapie zawiadomiła moich rodziców i powiedziała, że jeśli się tam nie udamy, to sprawa zostanie zgłoszona do sądu rodzinnego. Wiem, że może i terapia by mi się przydała, ale w tym momencie mego życia nie chce tego robić, moja mama również bardzo to przeżyła. Czy wystarczy, żebym udał się na jedną wizytę oraz złożył papier w szkole, że udałem się na terapię, czy wtedy psycholog "zapomina" o temacie i pozwala dalej na decydowanie o mnie przez Rodzica, w momencie, gdy z rodzicem udaje się na terapie. Bo nie wiem do końca czy w takim momencie nie jestem już praktycznie zmuszony do terapii (No bo chyba żadne dziecko i rodzic nie chce mieć sprawy w sądzie)
