Odpowiedz jako specjalista
WsteczAgorafobia a wyjazd na wakacje - jak dać sobie radę?
Dzień dobry, jest jakiś sposób przy przełamać się do podróży za granicę? Mam agorafobię i mimo, że co roku wylatuje na wakacje to teraz mam wrażenie, że nie dam rady… Co zrobić by się przełamać? Nie mogę zostać w domu a wyjeżdżam w tym tygodniu.
Anonimowo
1 rok temu
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
agorafobia to inaczej odczuwanie nieuzasadnionego lęku przed otwartą przestrzenią. Trudność ta zalicza się do złożonych zaburzeń lękowych, której przyczyny są bardzo różne (np. biologiczne, środowiskowe oraz genetyczne). Żeby uporać się z agorafobią najlepiej udać się do psychoterapeuty w celu przepracowania lęku. Rozumiem, że ze względu na wyjazd, nie ma do dyspozycji dużo czasu. To co może chwilowo pomóc to na pewno szczegółowe planowanie i organizowanie wyjazdu - to da poczucie bezpieczeństwa. Warto również skorzystać z technik relaksacyjnych.
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta
mniej niż godzinę temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry,
na wstępie zaznaczę, że przy wsparciu odpowiedniego specjalisty można sobie poradzić z agorafobią, a tym samym podnieść jakość życia :) Przy tym szczególnie skuteczna jest terapia poznawczo-behawioralna. Ponadto pomóc może również psychiatra, który dobierze odpowiednie leki zwalczające reakcje lękowe. Może uda się Pani zarezerwować szybko konsultację u tego specjalisty jeszcze przed wyjazdem?
Rozumiem, że potrzebuje Pan/i doraźnej i szybkiej porady. Z leczeń tzw. domowych zaleca się:
-panowanie nad oddechem, relaksacja, regularna medytacja, np. trening autogenny Schultza, Jacobsena
-zdrowa dieta, odpowiednia ilość snu, odpoczynek, unikanie używek
-stawiać czoła swojemu lękowi poprzez działanie.
Podkreślę jeszcze raz, że agorafobia może zostać w pełni wyleczona przy odpowiednim wsparciu, a to bardzo dobra wiadomość :)
Trzymam kciuki :)
1 rok temu
Irena Kalużna-Stasik
Dzień dobry,
Chciałam zapytać na początek czy może kiedyś byłaś na konsultacji i rozmawiałaś ze specjalistą w jaki sposób możesz sobie radzić z tym schorzeniem? Jeżeli nie, to warto, zachęcam! Specjalista zapozna Cię z technikami i strategiami, które pomogą Ci radzić sobie z lękiem. Słysze, że ta sytuacja jest dla Ciebie bardzo trudna. Co możesz zrobić, ta sytuacja wymaga czasu i cierpliwości a przede wszystkim potrzebujesz nauczyć się stawiać małe kroki. Spróbuj może stopniowo zwiększać swoje wyjścia z domu. Najpierw krótki spacer, potem dłuższe wyjścia do miejsc, które znasz. Znajdź kogoś, kto Cię wesprze emocjonalnie. Może to być bliska osoba, która będzie z Tobą na lotnisku lub podczas samej podróży. Także w niektórych przypadkach, leki przeciwlękowe mogą być pomocne, wtedy trzeba się skonsultować z psychiatrą. A podczas podróży możesz przygotować, jakieś swoje ulubione zajęcia np.: oglądanie filmów, czytanie książek, to co lubisz, co Cie pochłania?
Życzę powodzenia i znalezienie w sobie siły, aby zaopiekować swoją trudnością być może z pomocą specjalisty!
Irena Kalużna-Stasik - psycholog
1 rok temu
Dorota Figarska
Dzień dobry
Jeśli Pan/i czuje, że lęk jest zbyt silny, warto skontaktować się z psychologiem/psychoterapeutą przed podróżą. Nawet jedna sesja może być pomocna w opracowaniu strategii radzenia sobie z lękiem.
Warto przygotować się do podróży pod kątem emocjonalnym - zabrać ze sobą rzeczy, które mogą Pana/Panią uspokoić i zająć w trakcie podróży, takie jak ulubione książki, muzyka, filmy czy gry. Pomocne może być też skorzystanie z aplikacji na telefon do radzenia sobie z atakami paniki - szczególnie polecam te które które opierają się na technikach poznawczo-behawioralnych i Terapii Akceptacji i Zaangażowania.
Warto też zdać sobie sprawę, że chociaż lęk nieraz potrafi sparaliżować, to samo doświadczenie nie niesie za sobą realnych zagrożeń. Być może to, co teraz Pan/Pani czuje to lęk przed lękiem. Odczuwanie lęku nie stanowi zagrożenia. Paradoksalnie, aby zmniejszyć intensywność lęku należy przestać z nim walczyć.
Odczuwanie lęku jest jak wpadnięcie w ruchome piaski – im bardziej się szarpiemy i walczymy, tym głębiej się zapadamy. Jeśli jednak przestaniemy walczyć i zaczniemy działać spokojnie, akceptując lęk (w przypadku ruchomych pasków jest to położenie się, przez co ciężar ciała rozkłada się na większej powierzchni),nie będziemy go sztucznie zwiększać.
Pozdrawiam
psycholog Dorota Figarska
1 rok temu
Joanna Łucka
Dzień dobry,
nie ma uniwersalnego sposobu, który pomoże Pani/Panu/Państwu poradzić sobie z agorafobią w krótkim czasie. Zaburzenia lękowe wymagają oddziaływań psychologicznych, psychoterapeutycznych, a niekiedy także psychiatrycznych w zakresie zapewnienia farmakoterapii - a takowe trwają od kilku do kilkunastu miesięcy do momentu wyleczenia.
Oczywiści może Pan/Pani/Państwo skorzystać z dostępnych pomocy zmniejszających poziom lęku takich jak relaksacje (polecam te u psychologa Mateusza Banaszkiewicza lub ewentualnie te na YouTube “Chodź na słówko”) lub inne techniki mindfullness (np. oddechowe).
Proszę po powrocie z wakacji udać się na konsultację psychologiczną, aby zapewnić sobie komfort życia oraz spokój przed kolejnymi podróżami. Konsultację można odbyć stacjonarnie lub online (na tym portalu) lub na NFZ:
https://czp.org.pl/mapa/
https://pacjent.gov.pl/artykul/psychoterapia
https://swiatprzychodni.pl/specjalnosci/psycholog/
Być może nadzieja na uzyskanie skutecznej pomocy w ramach konsultacji po powrocie pomoże obniżyć poziom lęku i da pewność na ustąpienie objawów przeżywanych trudności.
Życzę wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka
1 rok temu
Arkadiusz Parker
Dzień dobry, potrzebna byłaby psychoterapia, by poradzić sobie z lękiem. Krotkoterminowo może Pan_i skorzystać z wizyty u psychiatry, by złagodzić lęk za pomocą tabletek, jednak proszę pamiętać, że one minimalizują objaw, a nie rozwiązują problem.
Pozdrawiam serdecznie
1 rok temu
Krystian Pasieczny
Dzień dobry, bardzo trudno jest się z tym uporać bez terapii. Pozostaje jedynie podjęcie próby redukcji objawów na czas wyjazdu. Techniki relaksacyjne, leki lub inne indywidualne sposoby radzenia sobie.
Pozdrawiam Krystian Pasieczny
1 rok temu
Izabela Czak-Kunert
Dzień dobry,
w odpowiedzi na Pani/a pytanie pozostaje mi zarekomendować podjęcie kontaktu terapeutycznego, który pomoże skutecznie zredukować opisywane objawy. W trakcie wyjazdu warto skorzystać z ogólnodostępnych technik, które pozwolą skontrolować objawy.
Pozdrawiam
1 rok temu
Zobacz podobne
Zrezygnowałem z pracy, ponieważ cierpię na napady lęku, jak tylko myślę o mnóstwie ludzi, etacie, dojazdach wsród tłumów.
Witam, mam ogromny problem, mianowicie ja nie pracuje od prawie 2 lat, żyje z tego, co udało mi się zarobić wcześniej, bardzo nie lubię przebywać wśród ludzi, jestem całkowicie odizolowany, tak się czuje najlepiej, niestety powoli kończą mi się pieniądze na życie, a ja nie wyobrażam sobie pójścia do pracy. Mam agorafobię na samo to słowo, a także inne takie- CV, szef, dojazdy do pracy z ludźmi autobusem, współpracownicy itp., serce mi wali, a ja wpadam w panikę wobec etatu, który kojarzy mi się z siedzeniem gdzieś z ludźmi, wypełnianiu rozkazów przełożonego i dojeżdżaniu autobusem pełnym ludzi, mam do tego jakaś nadnaturalną niechęć, obrzydzenie i paraliżujący lęk, którego nie umiem pokonać, to jest tak silne, że powiem szczerze w życiu nie czułem czegoś równie silnego, ja się na pewno nie przełamię, ta ohyda, poniżenie, strach i inne bardzo negatywne uczucia sprawiają, że tak jak pisałem, na samo wspomnienie o pracy etacie itp rodzi się we mnie ogromna agresja, napad paniki lub napad ogromnego smutku i złości.
Muszę mieć za co żyć i chcę coś zrobić, ale moje ograniczenia mi na to nie pozwalają, co mam zrobić? czy jest dla mnie jakaś nadzieja?
Ćwiczenia pomocne w sytuacji paniki na zewnątrz, oprócz oddychania.
Dzień dobry, od paru miesięcy mam objawy zaburzeń lękowych. Dopiero niedawno dowiedziałam się, że to OCD i fobia przed otwartymi przestrzeniami, tymi skrajnymi czy wyjściem z domu. O ile pierwsze zaburzenie jakoś specjalnie nie jest oporne w leczeniu to ta fobia już tak. Jednego dnia przy wyjściu z domu rano, gdzieś w trakcie dnia czy nawet wieczorem do sklepu, potrafię cała spanikować, a następnego dnia wyjść do wielu miejsc dla mnie przerażających czy zmienić plany w trakcie dnia albo robić coś spontanicznie, a to potrafi powodować u mnie lęk, bo nie znoszę nagłej zmiany sytuacji i przy tym rutyny. I właśnie od czego zależy taka zmienność? Nie da się tego raz na zawsze opanować? Mimo że na skuteczną terapię chodzę dopiero od niedawna, to nad samym lękiem przed wyjściem pracuję od kiedy się pojawił. Po ciężkim okresie jesienno-zimowym, gdy nie wychodziłam z domu przez prawie miesiąc, staram się to robić codziennie, najdłużej od tego czasu nie wychodziłam tydzień, w styczniu. Chodzę codziennie w te same miejsca, o tych samych godzinach, tą samą trasą i zazwyczaj z kimś zaufanym, więc czemu raz paraliżuje mnie strach i poczucie sztuczności, a raz nie? Bo właśnie z tym poczuciem walczę, niby mam na to trochę ćwiczeń i wiem z czego to się bierze, ale i tak zawsze, gdy już nadchodzi, to nie wiem co robić. Czy to oznacza, że ta fobia nigdy mnie nie opuści? Walczę z nią od tylu miesięcy, czy to nadal za mało? Niedługo zaczynają się wakacje, mam jechać za granicę i bardzo boję się tego, czy nie będę się tak cały czas czuć. Przecież tam jest gorąco, a gdy ostatnio byłam w gorącym miejscu to tak spanikowałam, że całą resztę wyjazdu nie chciałam tam wejść. Najgorsze jest to, że akurat mój terapeuta ma wolne i wróci praktycznie wtedy, kiedy wylatuje, nawet nie wiem czy znajdzie się czas na sesje. Czy są jakieś ćwiczenia, które mogłabym robić na tym wyjeździe, gdy gorzej się poczuję? Z samym momentem wyjścia mam rady co robić, ale co jak poczuję się źle już na zewnątrz? Nie chcę zepsuć wakacji rodzinie, bo i tak już przez te lęki wszystko wszystkim psuję. Także, czy są takie ćwiczenia, pomocne w sytuacji paniki na zewnątrz, oczywiście oprócz oddychania?
Co zrobić by skutecznie wyleczyć agorafobię i derealizację z depersonalizacją?
Dzień dobry, co zrobić by skutecznie wyleczyć agorafobię i derealizację z depersonalizacją? Oprócz tego mam OCD. Od prawie roku się zmagam z tymi pierwszymi 2 zaburzeniami i nie umiem do końca ich opanować. Chodzę na terapię, widzę poprawę, lecz nie jest to nadal stan, gdzie funkcjonuje bez problemu. Mimo że pomocną terapię rozpoczęłam dopiero 2 miesiące temu to od samego początku ćwiczę wychodzenie z domu, od początku tego roku już tym bardziej. Jestem zmęczona tym, że nie mogę się od tego uwolnić, mimo tylu miesięcy. Czy w przypadku, gdy codziennie praktycznie dotyka mnie odrealnienie jest podstawa do udania się też do psychiatry? Potrafię iść do szkoły, do sklepu czy ewentualnie na spacer i się tak czuć dopóki nie wejdę do jakiegoś pomieszczenia, chociaż czasami dopiero w domu dobrze się czuję. Tak samo często jak patrzę na swoje zdjęcia to poznaje, że to ja, ale nieswojo mi się patrzy na siebie, w lustrze czasem też. Bardzo bym chciała już normalnie żyć, chociaż trochę obawiam się ewentualnej wizyty u psychiatry, wystarczy, że często wstyd mi z tym, że chodzę na terapię. Prawie nikt tego nie wie, ale i tak. Nie uważam, że inni powinni się tego wstydzić, ale za to gdy myślę o tym, że to ja tam chodzę to myślę jedynie, że nie umiem sobie sama poradzić z problemem, który przez wielu z mojego otoczenia nie jest nadal brany na poważnie. Czasami ktoś z tego zażartuje, czasami powie, żebym po prostu przestała się bać czy zostawia mnie podczas wyjścia na dwór gdy obiecał, że będzie iść ze mną (to ostatnie zdarza się tylko w szkole ze znajomymi). Zaczynają się wakacje, których bardzo się obawiam, ze względu na wyjazd za granicę (podczas wyjazdów zawsze łapie mnie mocna derealizacja) czy wybicie się z rutyny. Poza tym nie wiem nawet jak zmotywuje się by wchodzić z domu, nie chcę chodzić ze znajomymi, bo mam wrażenie, że od czasu moich lęków tylko im przeszkadzam. Zawsze jak wychodzimy na dwór muszą patrzeć czy ja przypadkiem nie panikuję, a jak już nie wyjdę, bo zbyt się boję to doskonale się bawią, tak samo każda wycieczka szkolna była „niezapomniana i najlepsza” i mimo że zapewniali mi, że ze mną byłoby jeszcze lepiej to ja już zdążyłam przypisać sobie to, że nie będę im psuć wycieczek i na nie jeździć. Czuję się bezradna, wiem co robić z lękiem czy odrealnieniem, więc czemu to działa tylko w wybranych momentach? Czy w tej sytuacji te leki jednak nie są złym pomysłem? Chcę wreszcie odzyskać spokój, ludzi wokół i przede wszystkim całą siebie.
Lęk przed otwartymi przestrzeniami - jak sobie pomóc?
Hej, mam pewien problem.
Od jakiegoś czasu zmagam się z takim lękiem przed przestrzeniami otwartymi, że każda próba wyjścia z domu to dla mnie ogromny stres. Gdy tylko pomyślę, że muszę wyjść na zakupy albo spotkać się z przyjaciółmi w parku, ogarnia mnie panika. Czuję, jakby mój świat się kurczył, zamykając mnie tylko w czterech ścianach. Ten strach zaczyna coraz bardziej kontrolować moje życie i utrudnia normalne funkcjonowanie. Jak najlepiej zacząć ten proces leczenia, żeby stopniowo przełamywać ten lęk? Będę naprawdę wdzięczna za każdą poradę na temat tego, jak zapanować nad lękiem i odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Chciałabym zrozumieć, jak długo może trwać ewentualna terapia i jakie są szanse na trwałe pokonanie tego problemu. Naprawdę potrzebuję wskazówek, które pozwolą mi cieszyć się życiem...
Agorafobia i astrofobia - jak ją pokonać?
Jak mogę mentalnie pokonać agorafobię i astrofobię? Lęk powodują u mnie otwarte przestrzenie oraz patrzenie w bezmiar nieba. Odczuwam irracjonalny lęk przed ogromem kosmosu.
