WsteczJak radzić sobie z presją i blokadą słowną podczas prezentacji u pani dziekan?
Dzień dobry, na zajęciach z jednego przedmiotu u pani dziekan, czuję presję, że muszę jej przedstawić swoją pracę i wszystko co mam. Wtedy czuję blokadę słowną, zaczynam milczeć i czuję pracę swojego serca.
Jak sobie z tym poradzić?
Podobną sytuację miałam w trzecim semestrze (obecnie jestem na piątym) i w liceum. W liceum podobna sytuacja skończyła się słowami polonistki ,, ja to wszystko wiem z obserwacji,,. Rozmawiałam na ten temat z koleżanką i powiedziała, że jest to normalne i zaproponowała, aby powiedzieć o tym pani dziekan. Chciałabym to zrobić, ale boję się do niej podejść i o tym powiedzieć, bo na samą myśl się trzęsę i wiem, że nic nie powiem.
Weronika
Odpowiedz jako specjalista
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry Pani Weroniko,
To, co Pani opisuje, to bardzo częsta reakcja na sytuacje, które wywołują stres i poczucie oceny. Blokada słowna, szybkie bicie serca czy lęk to objawy reakcji organizmu na stres, szczególnie w kontekście publicznego przedstawiania swoich myśli czy pracy. To zupełnie normalne, choć oczywiście bardzo niekomfortowe.
Aby sobie z tym poradzić, warto spróbować kilku strategii, które mogą pomóc zmniejszyć napięcie:
1. Przygotowanie: Proszę przygotować wcześniej, co chciałaby Pani powiedzieć, np. w formie krótkich punktów lub notatek. Taki plan może dać poczucie kontroli i zmniejszyć stres. Jeśli wie Pani, że będzie pytana, warto przećwiczyć swoją odpowiedź w domu lub przed lustrem.
2. Techniki oddechowe i relaksacyjne: Przed spotkaniem czy rozmową z dziekan warto wykonać kilka głębokich, spokojnych wdechów i wydechów. Skupienie się na oddechu pomaga wyciszyć reakcję ciała na stres i daje chwilę na zebranie myśli.
Jeśli stres w takich sytuacjach jest bardzo nasilony i powtarza się, konsultacja z psychologiem może pomóc. Specjalista nauczy Panią technik radzenia sobie ze stresem i pracy nad pewnością siebie w trudnych momentach.
Proszę pamiętać, że Pani odczucia są normalne, ale warto nad nimi pracować, aby nie ograniczały Pani w nauce czy relacjach z innymi. Nikt nie oczekuje perfekcji – zarówno Pani dziekan, jak i inni wykładowcy rozumieją, że studenci mogą czuć się zestresowani. Każdy ma prawo do swojego tempa radzenia sobie z takimi wyzwaniami.
Trzymam za Panią kciuki! 😊
Anastazja Zawiślak
Psycholog
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry,
Sytuacje konfrontacji z autorytetem są trudną lekcją, którą większość ludzi przepracowuje w życiu.
Warto zdać sobie sprawę, że człowiek po drugiej stronie pomimo pełnionej swojej funkcji zawodowej jest takim samym człowiekiem jak pani. Podlega uczuciom i emocjom, które nie zawsze są dla niego proste. Tym samym cokolwiek Pani odczuwa, nie jest mu obce. W sytuacjach, w których stres nadmiernie rzutuje na nasze działanie, powiedzenie o tym na głos może spowodować jego zahamowanie. Jest w tym pewien paradoks.
Czasem człowiek obawia się, że inni dowiedzą się, że są w nas obawy lub nie rozumiejąc zachowania będzie się źle reagował
(oceniał, ośmieszał, wywyższał się, ignorował, złościł itd).
Kiedy o tych obawach opowiemy na głos, to przestajemy się już ich tak bać. Tym samym cokolwiek teraz się wydarzy, zostało wytłumaczone obawami, więc jest nam łatwiej mierzyć się z zadaniem, bo ewentualna porażka została trochę usprawiedliwiona, a inni nie powinni mieć do nas pretensji, bo uprzedziliśmy ich, że dziś nie jesteśmy w najlepszej formie, bo są w nas obawy. Innymi słowy, lęk przestaje nas ograniczać w takiej skali, gdy o nim powiemy na głos.
Dlatego warto, by powiedziała Pani o swoich odczuciach dziekan.
Powodzenia i odwagi.
Pozdrawiam serdecznie
Beata Matys Wasilewska
Urszula Małek
Dziękuję, że podzieliłaś się tym, co przeżywasz.
Widzę, że takie sytuacje wywołują w Tobie silne emocje i reakcje ciała, jak blokada słowna czy drżenie.
Zachęcam Cię, byś zastanowiła się, jakie myśli i emocje towarzyszą Ci w takich momentach -czy to strach, wstyd, presja? Ważne, by je nazwać i przyjrzeć się im bliżej.
W nurcie Gestalt ważne jest, aby uczyć się rozpoznawania swoich potrzeb i granic oraz próbować wyrażać je w relacjach z innymi. Jeśli obawiasz się bezpośredniej rozmowy, czy mogłabyś wyrazić swoje odczucia w inny sposób, na przykład napisać wiadomość do pani dziekan?
Taki krok może być łatwiejszy, a jednocześnie pozwoli Ci zadbać o siebie.
Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego,
Urszula Małek
Grażyna Wójcik
Dzień dobry,
pracuję ze studentami - czasem widzę, jak trudno jest prezentować i jak w takiej sytuacji można czuć się zestresowanym. To, że doświadczasz takich emocji w podobnych sytuacjach od dłuższego czasu, świadczy o tym, że warto poszukać skutecznych sposobów radzenia sobie z tą trudnością. To, co doradzam studentom to: przeprowadź kilka próbnych prezentacji przed lustrem lub znajomymi. Wyobraź sobie, że prezentacja przebiega pomyślnie.
To może pomóc zmniejszyć lęk.
Pozdrawiam
Grażyna Wójcik - psychoterapeuta
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Mam pewien problem z moim synem, który ma 15 lat.
Widzę, że często jest przygnębiony i zestresowany.
Kiedy z nim rozmawiam, wychodzi na to, że czuje się pod dużą presją ze strony rówieśników i boi się, że nie spełni oczekiwań innych. Z jednej strony chce być akceptowany
Dzień dobry.
Jak rozpoznać czy ktoś ma narcystyczną osobowość, czy może jest to ktoś o unikającym stylu więzi?
Jakie są znaczące różnice i podobieństwa między unikającym stylem więzi a osobowością narcystyczną?
Pozdrawiam
Byłam ostatnio w takiej sytuacji, że niespodziewanie dostałam ataku paniki, i to w naprawdę nieoczekiwanym momencie.
Było to w sklepie, stojąc przy półce, nagle poczułam przerażający lęk, serce zaczęło łomotać, a ręce mi zadrżały.
Miałam wrażenie, że wszystko wokół jest
W ostatnim czasie doszłam do wniosku, że pandemia mocno zwiększyła mój lęk społeczny. Każde wyjście z domu, nawet do sklepu, albo na spacer, stresuje mnie niesamowicie.
Czasem myślę o najgorszym scenariuszu, jakbym przy każdym kontakcie z inną osobą spodziewała się katastrofy. <
Od dłuższego czasu mierzę się z codziennymi wyzwaniami, które przez moje borderline osobowościowe stają się naprawdę skomplikowane. Czuję się jak na emocjonalnej huśtawce – od euforii po totalną rozpacz w kilka sekund.
Każda rozmowa potrafi być jak chodzenie po polu minowym, a moje r
Często łapię się na tym, że moje życie nie rozwija się tak, jak sobie kiedyś wyobrażałam. Coraz częściej myślę o tym, co do tej pory osiągnęłam i czy to wystarcza, wydaje mi się, że nie.
Te myśli mnie przytłaczają. Zaczęłam unikać sytuacji, które kiedyś były dla mnie zwyczajne, bo bo
Mamy problem, z którym widzę, że boryka się mój syn.
Chyba coraz bardziej unika sytuacji, które kiedyś go nie stresowały. Każde wyjście do szkoły czy spotkanie z rówieśnikami to dla niego spory spadek nastroju i nie do końca wiem, co mogę zrobić, żeby go wesprzeć.
Próbuję być
Pracuję w naprawdę wymagającym środowisku, gdzie tempo jest szalone, a wymagania ciągle rosną. Coraz częściej czuję, jak dopada mnie chyba wypalenie zawodowe.
Codzienny stres związany z obowiązkami i ogromną presją zaczyna mnie przytłaczać.
Zmęczenie, brak motywacji i pr
Pracowałam przez kilka lat w zawodzie medycznym.
Mam 33 lata. Zostałam tak zgnojona przez lekarzy, że popadłam na pół roku w depresje i z uśmiechniętej dziewczyny zrobił się wrak. Lekarze to potwory, narcyze i praca z ich humorami jest męką. Wszystkie osoby, które znam, mają takie sa
Dzień dobry,
Mam zaburzenie lękowe, chodzę od 1,5 roku na psychoterapię Gestalt. Jest to pełnopłatna terapia.
Dodatkowo od kilku miesięcy stosuje farmakoterapię.
Moje zaburzenie jest bardzo silne i połączone z objawami somatycznymi. Zauważyłem, że terapia raz w ty
Dzień dobry,
co zrobić przy ogromnym lęku przed braniem leków?
Lekarz psychiatra wypisał mi leki przeciw OCD i lękowi towarzyszącemu temu stanowi (sertralina, a dokładniej Asentra), ale ja bardzo boję się je wziąć, a niestety muszę zacząć od jutra. Nie wyjaśnił mi nawet
Chcę zmienić pracę i iść do biura. Obawiam się, bo czasem bywam rozkojarzona albo ''zamotana" (czasem mi samej przeszkadza, że tak się zachowuje). To wynika z małej ilości doświadczenia w pracy. Mimo wszystko jestem pracowita i chętna do pracy. Czy jest dla mnie szansa na zmianę?
Witam,
od dłuższego czasu zmagam się z przytłaczającym mnie problemem, a mianowicie chodzi o naukę.
W tamtym roku studiowałam na 1 roku wymagającego kierunku, natomiast nie zdałam jednego, ostatniego egzaminu.
Warto dodać, że problemy z nauką miałam od długi
Dzień dobry, czy psychosomatykę przy zaburzeniach lękowych i zespole depersonalizacji-derealizacji (przewlekłe uczucie gorączki, biegunka, wymioty, duszności, bóle mięśni, bóle gardła i ogólnie chroniczne zmęczenie) można wyleczyć całkowicie farmakoterapią?
Są na to jakieś dowody, potw
Dzień dobry,
jak radzić sobie ze stresem i lękiem przed kontaktem z ludźmi? Jestem osobą zamkniętą w sobie i nie potrafię swobodnie rozmawiać z ludźmi. Bardzo się stresuje, gdy mam z kimś porozmawiać paraliżuje mnie lęk. Często jest tak, że mam taką blokadę, że nie wiem co powiedzieć. Czuj
Dzień dobry,
mój mąż jest pracoholikiem (na szczęście zdaje sobie z tego sprawę) i osiągnął ostatnio etap wypalenia z tego powodu. Chciałby to pokonać, ma duże chęci, ale nie jest w stanie zrobić pierwszych kroków z powodu wyrzutów sumienia, że robi coś innego niż praca.
Witam,
mój problem od zawsze i źródło wiecznych sprzeczek z mężem. Pochodzę z rodziny, gdzie ojciec nie miał kolegów, nie wychodził na przysłowiowe piwo. Mama też nie, nie pracowała.
Wyszłam za mąż ponad 10 lat temu. Mąż domator.
Czasami były jakieś wyjścia
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
Dzień dobry,
zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami.
Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os
Witam,
chcę wiedzieć, co mówią te objawy czy to jakieś zaburzenie? Borderline? Depresja?
Nie, że chcę diagnozy, po prostu z ciekawości chcę opinii doświadczonych psychologów itp.
Jak z państwa strony to wygląda?
Objawy z tekstu:
1. Psychi
Witam,
od jakiegoś czasu zmagam się z bardzo intensywnymi, nadmiernymi myślami dotyczącymi mnie, moich uczuć, mojej partnerki oraz moich uczuć w relacji.
Potrafię przez 2 dni zastanawiać się nad swoimi uczuciami i już sobie wkręcić, że się wypalają, a nagle o poranku dnia trze
Od ok. 3 miesięcy zmagam się z takim problemem.
Gdy położę się spać po ok. 2-3 minutach nagle zaczynam odczuwać taki silny lęk, zaczyna drżeć moim ciałem, serce szybko bije, czuje niepokój. Czuję jakbym była w innym świecie, nie wiem co się ze mną dzieje. Czy to mogą być ataki paniki
Czuję, że ten perfekcjonizm zaczął mnie dosłownie przerastać. Odkąd pamiętam, zawsze każdy coś ode mnie chciał.
Wszyscy oczekiwali, żebym był najlepszy, ciągle wysokie wymagania czy to rodzice, czy też w szkole. Później sam zacząłem sobie takie stawiać i stało się to częścią mojego ży
Straciłam pracę, która była jakąś częścią mnie. Zadaję sobie pytanie, kim naprawdę jestem, skoro to, co definiowało mnie przez lata, nagle zniknęło. Boli mnie codzienność, wydaje się bezsensowna..
Pracuję w wysoce konkurencyjnym środowisku, gdzie tempo pracy jest zawrotne, a oczekiwania stale rosną. Ostatnio zacząłem zauważać u siebie objawy wypalenia zawodowego. Codzienny stres związany z obowiązkami zawodowymi i presją osiągania coraz lepszych wyników zaczyna mnie przytłaczać. Często odc
Witam, piszę te pytanie, iż borykam się z wewnętrznym problemem.
Moje wewnętrzne dziecko cierpi, a z nim ja, odnoszę wrażenie, że wszyscy sie ode mnie odsuwają, unikają mnie, ignorują, a jak już sie odzywają, to próbują mi dogadywać, ośmieszyć albo stosować gaslighting, czuję jakby b
Dzień dobry,
mój pracodawca powiedział mi rzeczy, które naruszały moje granice. Mówił wiele rzeczy na temat seksu , które mnie krępowały i drwił z mojego stanu cywilnego.
Moja rodzina jednak obwinia mnie o te sytuacje. Mówi, że to moja wina, bo nie potrafiłam się mu post
Hej, chciałabym porozmawiać z kimś, kto może zmaga lub zmagał się z podobnym problemem.
Aktualnie mam 22 lata, studiuje zaocznie psychologię na 3 roku i bardzo lubię moje studia, wiąże z nimi przyszłość. Marzyłam o studiach dziennych, mieszkaniu w akademiku, życiu studenckim, poznani
Podoba mi się mój szef, jednak jest żonaty. Co mogę zrobić, żeby łatwiej mi się pracowało, jak pozbyć się uczuć? Dystansowanie się nie pomaga zbytnio, bo on ze mną flirtuje od 3 lat, pracy również nie chcę zmieniać. Ostatnio moje stanowisko pracy się nieco zmieniło, a z tym również jego zachowani