
Jestem bardzo zestresowana podczas wystąpień w szkole, co utrudnia mi funkcjonowanie. Jak mogę nad tym popracować?
werluc222
Małgorzata Wójcik
Szanowna Pani,
napięcie związane z sytuacjami niecodziennymi (np. publiczna prezentacja) pojawia się dość często i potrafi mieć swoje dobre strony - np. lepsze skupienie czy mobilizację. Problem pojawia się wtedy, kiedy to uczucie jest na tyle przytłaczające, że nie możemy mierzyć się z wyzwaniami a przez to jakość życia znacznie się obniża. W takim momencie warto podjąć konsultację z psychologiem, omówić dokładnie występujące trudności i w zależności od przedstawionej sytuacji podjąć dalsze kroki w celu zniwelowania nieprzyjemnych doznań. W mojej opinii najważniejsze na początek jest umówienie konsultacji z psychologiem.
Życzę wszystkiego co najlepsze i mocno wspieram w drodze do dobrego samopoczucia.
Serdeczności
Małgorzata Wójcik
Psycholog, Psychoterapeuta w trackie szkolenia

Zobacz podobne
Witam, mam ponad 40 lat i być może to kryzys wieku, ale chciałbym poprawić jakość swojego życia. Jestem pod opieką psychiatry, do którego trafiłem z problemami "układu trawienia", gdy badania nic nie wykazały. Leczony jestem pod kątem GAD i bezsenności – pregabalina. Wizyty te sprowadzają się do recept, a z mojej strony pojawiły się sugestie, że to GAD i nie brnijmy dalej. Trochę poświęciłem uwagi tematom psychologii, staram się wprowadzać terapię CBTi na bezsenność itd.
I teraz, w wieku 13 lat miałem poważny wypadek komunikacyjny, po którym jestem osobą ON. Były to lata, w których wsparcie psychologa/psychiatry nie istniało w takich sprawach. Wypadek, w mojej opinii, spowodował, że moja pamięć, wspomnienia zanikły i dzieciństwo jest przeze mnie słabo pamiętane. Natomiast wywodzę się z domu, który wpisuje się w DDD i DDA – nie jakiś hardcore, ale typowa rodzina lat 80/90.
Zastanawiam się, gdybym chciał popracować nad zmianami nastroju, lękiem itd., to który nurt psychologiczny będzie lepszy? Z tego, co wiem, są różne podejścia: pracujące nad problemami tu i teraz lub sięgające do dzieciństwa/traumy wypadku. Psychiatra mówił, że to dobry pomysł i jeśli nie chcę grzebać w historii, to terapia poznawczo-behawioralna, ale czy to dobre podejście w moim przypadku? Tu też mam problem ze zdefiniowaniem konkretnych sytuacji do przepracowania.
