Jak sobie radzić z przewlekłym stresem?

KF

5 dni temu

Jakub Redo

Dzień dobry!

Stres jest naturalną reakcją organizmu na trudne sytuacje, chociaż rozumiem że w Pana/Pani sytuacji bardziej przeszkadza niż pomaga.

Warto na początku zastanowić się dlaczego w konkretnych sytuacjach się stresuję? Jakie myśli i przekonania pojawiają się w tych momentach? Odpowiedzi na te pytania są często pierwszym krokiem do zmiany.

W krótkoterminowej perspektywie pomocne mogą być techniki oddechowe, jak np. oddychanie pudełkowe. W dłuższym terminie warto rozwijać akceptację. Nie chodzi o to, aby polubić stres, ale raczej zauważyć jego obecność i (paradoksalnie) pozwolić mu być. Z czasem taka postawa może przyczynić się do obniżenia objawów.

Wszystkiego dobrego!
Jakub Redo

przedwczoraj

Jakub Redo

Psycholog

Sylwia Anglart

Dobry wieczór,

to pytanie jest bardzo szerokie. Przede wszystkim warto odpowiedzieć sobie na pytanie czym ten stres jest spowodowany. Co jest najmniejszym krokiem, który pozwoli wyjść ze stanu przewlekłego stresu? Warto zacząć od małych zmian w codzienności (jeżeli jest to możliwe). Sposobów na obniżenie poziomu stresu jest bardzo dużo: aktywność fizyczna, hobby, spędzanie czas z życzliwymi osobami, psychoterapia, grupa wsparcia, praca z ciałem np. joga, medytacja, minduflness i wiele wiele innych. Jeśli samem trudno jest wyjść z błędnego koła stresu warto skorzysta z pomocy specjalisty np. psychologa i zastanowić się co może być pomocne w tym konkretnym przypadku. Trzymam mocno kciuki i serdecznie pozdrawiam.

Z wyrazami szacunku,

Sylwia Anglart

przedwczoraj

Sylwia Anglart

Psychoterapeuta w trakcie szkolenia

Katarzyna Kania-Bzdyl

Cześć,

Radzenie sobie z przewlekłym stresem wymaga świadomego podejścia do zarządzania emocjami, ciałem i umysłem. Oto kilka skutecznych strategii:

1. Techniki relaksacyjne

Oddychanie głębokie: Głębokie, świadome oddychanie (np. technika 4-7-8: wdech przez 4 sekundy, zatrzymanie oddechu na 7 sekund, wydech przez 8 sekund) pomaga uspokoić układ nerwowy.

Medytacja: Regularna praktyka medytacji (np. mindfulness) pomaga wyciszyć umysł i zmniejszyć reakcje na stres.

Progresywna relaksacja mięśni: Polega na napinaniu i rozluźnianiu poszczególnych grup mięśni, co pomaga zredukować napięcie fizyczne.

2. Aktywność fizyczna

Ćwiczenia: Bieganie, spacery, pływanie czy taniec poprawiają nastrój dzięki uwalnianiu endorfin i redukują poziom kortyzolu (hormonu stresu).

3. Zdrowe nawyki żywieniowe

Zbilansowana dieta: Unikaj nadmiaru kofeiny, cukru i przetworzonych produktów, które mogą zwiększać lękliwość i wyczerpanie. Włącz więcej owoców, warzyw, pełnoziarnistych produktów i zdrowych tłuszczów (np. orzechy, awokado).

Regularne posiłki: Stabilny poziom cukru we krwi może zapobiegać gwałtownym wahaniom nastroju i energii.

4. Zarządzanie czasem i priorytetami

Planowanie: Organizacja zadań i codziennego życia pomaga zmniejszyć uczucie przytłoczenia. Zidentyfikuj priorytety i podziel większe zadania na mniejsze, bardziej osiągalne kroki.

Delegowanie: Staraj się nie brać na siebie więcej, niż możesz znieść. Delegowanie obowiązków zmniejsza presję.

5. Wsparcie społeczne

Rozmowy z bliskimi: Dzielenie się swoimi emocjami z przyjaciółmi lub rodziną pomaga lepiej zrozumieć i złagodzić napięcia.

Terapia: Jeśli stres staje się przytłaczający, wsparcie terapeuty może pomóc w radzeniu sobie z emocjami i wypracowaniu strategii zarządzania stresem.

6. Hobby i czas dla siebie

Czas na pasje: Regularne angażowanie się w aktywności, które sprawiają przyjemność (np. rysowanie, gotowanie, czytanie), odwraca uwagę od stresu i daje przestrzeń do odprężenia.

7. Sen

Regularność: Staraj się spać 7-9 godzin dziennie. Sen jest kluczowy dla regeneracji i redukcji stresu.

Rutyna przed snem: Ogranicz korzystanie z urządzeń elektronicznych przed snem, stwórz kojący rytuał wieczorny (np. kąpiel, czytanie książki) i utrzymuj regularne godziny zasypiania.

8. Unikanie stresorów

Ograniczenie ekspozycji na negatywne bodźce: Ogranicz konsumpcję informacji z mediów, zwłaszcza jeśli są one źródłem niepokoju.

9. Perspektywa i akceptacja

Zmiana myślenia: Skup się na tym, co możesz kontrolować, a zaakceptuj to, co leży poza twoją kontrolą. Warto wypracować pozytywną perspektywę, skupiając się na rozwiązaniach, a nie problemach.

Dziennik wdzięczności: Codzienne zapisywanie, za co jesteś wdzięczny, może pomóc zmniejszyć negatywne skutki stresu i poprawić nastrój.

Przewlekły stres jest wyzwaniem, ale wprowadzenie powyższych metod może pomóc w jego zmniejszeniu oraz poprawie ogólnej jakości życia.

Trzymam kciuki!

Katarzyna Kania-Bzdyl

przedwczoraj

Katarzyna Kania-Bzdyl

Psycholog

Patryk Falerowski

Dzień dobry,

Zmaganie się z przewlekłym stresem może być naprawdę wyczerpujące, dlatego ważne jest, aby znaleźć metody, które przyniosą choć trochę ulgi. Jednym z efektywnych sposobów jest regularne praktykowanie technik relaksacyjnych. Medytacja, która pomaga skupić umysł i wyciszyć wewnętrzny dialog, może być świetnym wsparciem w codziennych zmaganiach. Dodatkowo, relaksacja Jacobsona, polegająca na napinaniu i rozluźnianiu poszczególnych grup mięśni, jest sprawdzoną metodą na redukcję napięcia w ciele i przywrócenie wewnętrznego spokoju.

Rozumiem, jak trudno jest funkcjonować w obliczu ciągłego stresu, zwłaszcza gdy nie ma czasu na odpoczynek. Czasem warto spróbować znaleźć chwilę dla siebie, nawet w napiętym grafiku – czy to na krótki spacer, czy moment ciszy z zamkniętymi oczami. Może to pomóc choć na chwilę oderwać się od bieżących trudności i odzyskać odrobinę wewnętrznej równowagi.

Jeśli jednak stres zaczyna zbyt mocno wpływać na Pani codzienne życie, warto skonsultować się z psychologiem, który pomoże dobrać odpowiednie metody radzenia sobie z nim.

Pozdrawiam,

Patryk Falerowski

przedwczoraj

Patryk Falerowski

Psycholog

Aleksandra Juszczyk-Kalina

Dzień dobry!

Technik radzenia sobie ze stresem jest wiele, często jednak ich działanie jest takie jak leku przeciwbólowego - znoszą ból, jednak nie radzą sobie z jego przyczyną. Jeśli czujesz, że stres jest przewlekły warto zastanowić się nad jego przyczyną i to z nią pracować. Dzięki temu można będzie efektywnie zmniejszyć stres na dłużej :).

Można to zrobić samemu lub podczas procesu psychoterapii. Chętnie pomogę w takim temacie.

Trzymam za Ciebie kciuki,

Aleksandra Juszczyk-Kalina

wczoraj

Aleksandra Juszczyk-Kalina

Psycholożka, Psychoterapeutka certyfikowana

Edyta Kwiatkowska

Radzenie sobie z przewlekłym stresem to ważny krok w dbaniu o zdrowie psychiczne. Pierwszym krokiem jest zastanowienie się, co jest źródłem stresu. Czasami jest to związane z pracą, relacjami czy codziennymi obowiązkami, a innym razem może być trudniejsze do uchwycenia, np. długotrwałe napięcie emocjonalne.

Jest wiele sposobów radzenia sobie ze stresem ale nie ma jednego uniwersalnego, który działa na każdą osobę. Warto popróbować i zobaczyć co się sprawdza a co nie.

1. Aktywność fizyczna, która sprawia przyjemność;

2. Techniki relaksacyjne, np. ćwiczenia oddechowe, medytacja czy joga,

3. Odpowiednie zarządzanie czasem, m.in. zorganizowanie dnia i ustalanie priorytetów,

4. Korzystanie z sieci wsparcia i rozmowa z bliskimi,

5. Zadbanie o biologiczne potrzeby, jak jakościowy sen i zdrowa dieta;

6. Konsultacja psychologiczna wtedy, gdy stres jest długotrwały, intensywny i przeszkadza w funkcjonowaniu.

Służę pomocą, Edyta Kwiatkowska

17 godzin temu

Edyta Kwiatkowska

Psycholożka

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

Czy da się jakoś zapomnieć o ważnej, przerwanej znajomości?

Dzień dobry, zwracam się może z dość dziwnym i ciężkim do odpowiedzenia pytaniem, ale nie wiem co robić. Postaram się w miarę szybko przedstawić swoją sytuację.

Około 3 lata temu zawarłam nową znajomość, a w połowie zeszłego roku dość nagle i bez powodu się ona rozpadła. Od tego czas

Nie panuję nad płaczem. Najmniejsza drobnostka i płaczę. Nie otworzę się przed psychologiem.

Witam.

Mam problem z tym, że z byle powodu mam łzy w oczach albo po prostu płaczę. Ja nawet nie potrafię się z kimś pokłócić, bo zaraz ryczę. Byle problem, najmniejsza, najłagodniejsza sytuacja i łzy w oczach. Na ogół jestem wesołą, kontaktową osobą. Zawsze miałam tak, jednak teraz b

Boję się, że partner będzie kłamać u psychiatry. Czy psychiatra jest w stanie to zauważyć?

Dzień dobry, co zrobić w sytuacji, kiedy partner od jakiegoś czasu jest całkowicie bez humoru, ciągle smutny , bez chęci do niczego , nie pomaga w domowych obowiązkach , mamy dziecko nie interesuje się co ma w szkole, co się dzieje u nas. Postanowił mnie zostawić, nie chce podjąć jakiejkolwiek pr

Lęk uogólniony i objawy somatyczne.

Od bardzo dawna mam problemy.

Kiedyś byłam u psycholożki, powiedziała, że mam zespół lęku uogólnionego, ale z jakiegoś powodu przestałam chodzić, w pewnym momencie odechciało mi się. Ale wszystko wróciło i to ze zdwojoną siłą... zaczynam myśleć, że jestem chora, od razu wszystko mnie

Ataki paniki z powodu sytuacji z partnerką. Muszę się z nią zgadzać, przepraszam ją za moje własne zdanie.

Od prawie roku mam ataki paniki. Najczęściej w sytuacjach, gdy partnerka jest na mnie zła/obrażona przez co ja czuję się winna i bojąc się, że ją stracę, zaczynam zmieniać swoje zdanie/zachowanie tak, aby partnerka była dla mnie miła i żeby między nami było dobrze.

Momentami nie rozu

Wielu rzeczy nie robię przez ogromny stres, emocje, odczucia w ciele ze stresu.

Cześć:) Jestem tutaj nowa. Trochę nie wiem od czego zacząć, ponieważ stronię od poradnictwa w mediach społecznościowych, zadawania pytań itd. Jednak zapisałam się do grupy "specjalistycznej" i liczę na Wasze doświadczenie. Myślę, że jestem osobą wysoko wrażliwą, jednak nigdy nie odwiedzałam gabin

Czy jetem na drodze do zaburzenia narcystycznego?

Od miesiąca zacząłem tworzyć automatycznie fałszywe wspomnienia do tego, co mówią moi znajomi i bliscy. Uważam, że mogę być potencjalnie na drodze, by stać się narcyzem (kruche ego, wyidealizowany obraz świata, brak zrozumienia emocji innych i swoich, rodzina z narcyzem, automatyczna projekcja winy

Sprawdzone techniki na radzenie sobie z derealizacją i dusznościami - zaburzenia lękowe.

Dzień dobry, czy są jakieś sprawdzone ćwiczenia, książki, filmik na YouTube itp., które pomagają radzić sobie z derealizacją i dusznościami na tle lękowym? Chodzę na terapię i mam parę ćwiczeń, ale mam wrażenie, że mi to przestaje pomagać a wstyd mi pytać o kolejne, bo przecież to powinno już pewnie

Boję się wracać sama po zmroku do domu

Mam duży lęk, a mianowicie boję się wracać sama po zmroku do domu. Fakt jest taki, że kiedyś pracowałam na dwie zmiany, blisko swojego domu. Kończyłam pracę o 21. Trochę się bałam, ale nie aż tak bardzo jak teraz. Ponieważ trasa z pracy była bardzo krótka było mi trochę łatwiej. Teraz od 2 lat jeste

Psycholog, psychiatra i psychoterapeuta. Kogo wybrać?

Pisałam tutaj jeden post o przygotowaniu do terapii. Zastanawia mnie jedna sprawa. Nie wiem do kogo tak naprawdę się udać. Choruję na padaczkę od dziecka. Neurolog twierdzi, że to ataki mam na tle nerwowym. Też tak myślę. I teraz tak. Jest 3 specjalistów. Psycholog, psychiatra i psychoterapeuta. Kog

Lęki dotyczące przyszłych zdarzeń, paraliżują i utrudniają normalne funkcjonowanie.

Witam, mam 28 lat, od pewnego okresu (nie jestem w stanie sprecyzować jak długo, co najmniej kilka lat) mam problem z różnego rodzaju lękami. Cechą wspólną ww. lęków jest prognozowanie wystąpienia negatywnego zdarzenia, np. często mam myśli, że komuś z moim bliskich stanie coś złego, wyrzucą mnie z

OCD - czy zanik pamięci jest jednym z objawów?

Dzień dobry, czy przy zaburzeniach lękowych (OCD) może występować jakiegoś rodzaju zanik pamięci? Wydarzenia sprzed rozpoczęcia tych problemów pamiętam, chociaż czasami wydają mi się zmyślone, natomiast to co robiłam np. wczoraj wydaje mi się bardzo mało wyraźne, nawet nierealne, jakby wcale się mog

Mam ogromny problem z 4 letnia córka. Nie chce chodzić do przedszkola

Witam. Mam ogromny problem z 4 letnia córka. Nie chce chodzić do przedszkola codziennie rano wstajemy, ale nie chce sie ubrać wyjść z domu. Wpada w histerie krzyczy płacze bije mnie kopie. Mówi ze nie chce iść do przedszkola, bo brakuje jej tam mnie martwi się o mnie i boi się, że coś mi się stanie.

Boję się przerwy w terapii.

Dzień dobry, co mogę zrobić jak odczuwam lęk przed przerwą od terapii? Problem jest taki, że w ciągu następnych dwóch tygodni albo nie mam czasu albo nie ma terminu, który by mi pasował u mojego terapeuty i obawiam się, że dłuższa przerwa coś zmieni w moim procesie, wystąpi lęk sprzed rozpoczęcia pr

Natrętne, silne myśli o zabiciu kogoś. Co się dzieje? OCD po urazie głowy - płata czołowego.

Witam, jestem 29-letnim mężczyzną i mam ogromny problem ze sobą. W 2016 roku byłem pierwszy raz w szpitalu psychiatrycznym, w tamtym okresie odkryłem,że pociągają mnie mężczyźni, a byłem w związku z dziewczyną (w sumie nadal jestem...) czego świadomość pogorszyła mój stan psychiczny i z tego powodu

Mam 27 lat i fobię społeczną. Trudne dzieciństwo. Fobia nasiliła się po urlopie wychowawczym.

Witam, mam 27 lat i fobię społeczną. Od czasów szkoły średniej zaczęłam zamykać się w sobie, bo czułam niechęć ze strony rówieśników, nie chcieli się ze mną kolegować itd. Byłam w toksycznym związku i po jego zakończeniu odżyłam i w tym okresie poznałam męża, lecz mój problem nie zniknął. Wyszłam z

Trwające uczucie do pewnej kobiety. Lęk przed emocjami, przed otwarciem się i rozmową.

10 lat temu poznałam kobietę, 16 lat starszą. Najpierw myślałam, że lubię jej styl, poglądy, jej głos ( to artystka ), ale szybko zorientowałam się, że pociąga mnie też jej fizyczność. Uściski przy spotkaniach, możliwość spojrzenia sobie głęboko w oczy, przypadkowy dotyk. To wszystko sprawiało, że c

Derealizacja - czy poczucie nieistnienia jest tego objawem?

Czy przy zaburzeniach lękowych z derealizacją normalne jest to, że zdarza mi się myśleć, że całe moje obecne dni czy wspomnienia sprzed wielu lat to tylko wytwór mojej wyobraźni, czuję się jakbym miała się obudzić z jakiejś śpiączki czy snu? Chodzę na psychoterapię, ataki paniki, przy których wcześn

Przeżywam straszny ból bycia człowiekiem, funkcjonowania. Czuję, że jestem aspołeczny.

Prawodopodnie pytanie, które tu zadam, będzie głupie. Tak naprawdę nie wiem czy to pytanie. czy po prostu moja potrzeba wyżalenia się komuś. Przechodząc do rzeczy, mam 21 lat i jestem żałosną, niedojrzałą osobą. Nie lubie swojego życia. Męczy mnie wstawanie z łóżka i wychodzenie do ludzi... no właśn