Jak radzić sobie z presją samodoskonalenia i unikać wypalenia zawodowego?
hej, od długiego czasu mam poczucie, że muszę się ciągle doskonalić w pracy. czuję, że mam w sobie syndrom Supermana, bo wydaje mi się, że muszę być najlepszy we wszystkim, co robię. nie mogę sobie pozwolić na żadną słabość. to mega stresujące i zaczyna powoli odbijać się na moim życiu zawodowym i prywatnym. często pracuję po godzinach, a nawet w weekendy, bo wydaje mi się, że nie mogę sobie pozwolić na chwilę odpoczynku. chciałbym dowiedzieć się, jak radzić sobie z tą presją i stresem, żeby nie skończyć wypalony zawodowo. czy znacie jakieś techniki, które pomagają to ogarnąć? takie uczucia? słyszałem, że są jakieś techniki relaksacyjne i medytacja, ale nie jestem pewien, czy nadają się dla mnie i nie wiem, co jeszcze warto robić. pozdrawiam serdecznie, piotr
Piotr

Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry Piotrze,
to zastanawiające skąd u Ciebie tak silne dążenie do perfekcji.
Odpoczynek w naszym życiu nie jest stratą czasu, to regeneracja przed dalszą pracą. Ciężko realizować się żyjąc na rozładowanych bateriach.
Nie wiem, czy relaksacja i medytacja będzie dobrą metodą na Twoją trudność. Raczej trzeba zastanowić się, skąd w Twoim umyśle pojawiły się te wszystkie przekonania, o których piszesz. W tym celu zachęcam do konsultacji psychologicznych lub podjęcia terapii, aby odnaleźć źródło problemu a także nad nim zapanować.
pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl

Urszula Jędrzejczyk
Dzień dobry
panie Piotrze, oczywiście są różne techniki relaksacyjne, jak i medytacyjne, które mogą (ale nie muszą) sprawić, że poczuje się obniżenie presji i stresu. Na samym dole zostawiam link do relaksacji Jacobsona (naprzemienne napinanie i rozluźnianie mięśni ciała), link do wizualizacji o nazwie "Medytacja Góry". Istnieje też szereg aplikacji do pobrania na telefonie, które uczą jak prawidłowo medytować.
Jednak jak sam Pan zauważył, trudno może być samemu stwierdzić, czy proponowane techniki obniżenia napięcia będą przydatne. Zachęcam do umówienia się na żywo lub online z psychologiem w celu konkretnego omówienia tego co jest w opisie. Być może spotkanie ze specjalistą mogłoby:
-pomóc zobaczyć się w pracy z innej perspektywy,
-dać szansę i przestrzeń na rozmowę o stresie (co też jest ważne, jeśli chcemy negatywny stres obniżyć),
-doprecyzować cel, co chciałby Pan osiągnąć dokładnie dzięki technikom relaksacyjnym.
Trening Jacobsona:
https://www.youtube.com/watch?v=FZ8HV8pCQPE
Medytacja Góry:
https://www.youtube.com/watch?v=nGRSN92Qq7Y&t=1s
Pozdrawiam serdecznie
Ula Jędrzejczyk

Monika Marszałek
Cześć Piotrze,
Dziękuję za Twoją wiadomość i podzielenie się swoimi odczuciami. Z tego, co opisujesz, widać, że praca odgrywa bardzo ważną rolę w Twoim życiu. Jednocześnie zauważasz, że ma to wpływ na Twoje zdrowie i samopoczucie psychiczne.
To bardzo cenne, że zdajesz sobie z tego sprawę i chcesz coś z tym zrobić.
Techniki relaksacyjne, takie jak medytacja czy sport, mogą być pomocne w obniżaniu poziomu stresu i napięcia.
Niemniej jednak najważniejsze jest zastanowienie się, jakie przekonania kierują Twoim działaniem. Dlaczego czujesz, że musisz być najlepszy we wszystkim, co robisz? Dlaczego nie możesz pozwolić sobie na chwilę słabości?
Praca nad przekonaniami to proces, który można rozpocząć samodzielnie, np. prowadząc dziennik i analizując swoje myśli. Jednak dla osiągnięcia głębszego zrozumienia i trwałych zmian warto rozważyć współpracę z psychologiem.
Specjalista pomoże Ci odkryć źródła tych przekonań i znaleźć skuteczne strategie, które pozwolą zmniejszyć presję i lepiej radzić sobie ze stresem.
Jeśli zdecydujesz się na tę drogę, to krok w stronę większej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym.
Trzymam za Ciebie kciuki!
Pozdrawiam serdecznie,
Monika Marszalek
psycholog, coach kryzysowy

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Od paru miesięcy pracuje na magazynie, dosyć dużym, pracuje tam około 300 osób, są tam 4 działy, jest też restauracja, na której jemy obiady. Jadłem sobie spokojnie i nagle spotkałem się wzrokiem z taką dziewczyną, jak w jakimś filmie.
Kolejnego dnia siedziała w tym samym miejscu ja równie
Dzień dobry, Jestem studentką pierwszego roku medycyny, mam 19 lat i ADHD (zdiagnozowane od niedawna). Jestem też kinestetykiem i w dużo mniejszym stopniu wzrokowcem.
1. Czy uczelnie medyczne mają jakieś dostosowania dla takich ludzi jak ja? Jak tak, to jakie konkretnie i w czym mogą
Mam problem z lękiem przed rozczarowaniem innych.
W codziennym życiu bardzo ciężko mi funkcjonować tak jakbym tego chciał. Nie potrafię się nie przejmować zdaniem innych, jestem bardzo wrażliwy i delikatny. Zawsze staram się zadowalać innych kosztem swojego samopoczucia oraz zdrowia.
Dzień dobry, Od czerwca nie mogę przełamać się i pojechać na konsultacje do pani dziekan. W czerwcu skrytykowała mnie, mówiąc, że źle postąpiłam, pisząc prośbę o pomoc do pełnomocnika ds studentów dodam tylko, ze do niej tez napisałam, opisując mój problem. Niedługo czeka mnie spotkanie z nią, bo
Witam. Mam 28 lat i według siebie powinienem był zostać odroczony od obowiązku szkolnego, ale nie zostałem. Przeglądając swoje dawne opinie z poradni, to na początku zerówki jak zostałem zbadany, to wypadłem negatywnie ze względu na znacznie obniżoną koncentrację i niedojrzałość emocjonalną, jest
Dzień dobry, aktualnie nie mam pracy.
Uczę się niemieckiego od 2,5 roku. Pomyślałam, aby wyjechać do pracy Austria na 2 miesiące. Podszlifuje niemiecki oraz zarobie trochę kasy. Ale męczy mnie to, że muszę zostawić dzieci z tatą. Syn ma 17 lat mieszka w tygodniu w internacie, bo tren
Dzień dobry.
Czy osoba, która przeszła depresję, z punktu widzenia medycznego jest już osobą zdrową psychicznie?
Czy osoba taka ma możliwość służby w policji/wojsku?
Bardzo proszę o wsparcie. Pracuję w czteroosobowym zespole, jestem najmłodsza pod względem stażu i doświadczenia.
Mój szef jest co prawda bardzo miły, ale od jakiegoś czasu czepia się, że za wolno pracuję. Stworzył jakieś tabelki, w których zapisujemy godziny pracy. Jestem dokładna i
Mam wrażenie, że utknęłam w jakimś błędnym kole, bo każda decyzja zawodowa, nawet ta najmniejsza, wywołuje u mnie totalny stres. Serio, wysłanie maila albo zgoda na projekt potrafią być dla mnie jak misja niemożliwa. Boję się, że jedna zła decyzja może rozwalić wszystko – karierę, przyszłość, cał
Presja w pracy, związana z moim perfekcjonizmem, staje się coraz większa. Zawsze miałem wysokie wymagania wobec siebie, ale teraz czuję, że to po prostu mnie zżera. Każdy najmniejszy błąd powoduje, że czuję się jak kompletny nieudacznik i mam wrażenie, że wszyscy wokół mnie, mnie oceniają. To zup
Oszukał mnie zleceniodawca. Jego oszustwo doprowadziło mnie do biedy, załamania nerwowego, myśli samobójczych, konieczności brania leków. Nie wiem, co zrobić, aby wyrównać tę sprawiedliwość, aby załagodzić moje poczucie krzywdy, smutek, ból? On sobie żyje w bogactwie, ja głoduję.
Nie
Jestem 30 latkiem i zawodowo zajmuje się jazdą od 8 lat.
Od roku mam lęki związane z pracą kierowcy.
Odnoszę wrażenie, że zjadę ze swojego pasa, wjadę w głęboki rów i będę mieć kłopoty z tym związane. Dodatkowo mam lęk przed jazdą po wysokich mostach, wiaduktach.
Moi rodzice nigdy nie pozwolili mi się rozwijać. Szkoda było na mnie kasy, nie mogłam uczyć się języka, a też było dużo przemocy i miałam problem ze skupieniem. Mam 39lat i czuję się jak nikt. Nie osiągnęłam nic. Nie mam rodziny. Próbowałam 300 razy coś zrobić i nigdy nie nie wybiłam. Jestem zmęc
Czuję, że coś jest nie tak w tej pracy, naprawdę nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Mam wrażenie, że ludzie mnie tam nie szanują, jakby moje zdanie się w ogóle nie liczyło.
Czasami coś zaproponuję, a oni to olewają, a potem ktoś inny powie to samo i nagle wszyscy są zachwyceni. 
Ostatnio mam wrażenie, że stres dosłownie mnie zjada. Praca, która kiedyś była dla mnie czymś super, teraz wydaje się tylko ciągłym źródłem frustracji, i zaczynam odczuwać lęk przed pójściem tam. Wkręcam sobie, że koledzy z pracy mnie nie lubią i tak w kółko. Nawet kiedy mam wolne, nie umiem się
Hej,
potrzebuję pomocy, bo kompletnie się pogubiłam. W ostatnich miesiącach straciłam pracę, która była dla mnie wszystkim – taką moją główną częścią życia i tego, kim byłam. Teraz czuję się, jakbym straciła siebie, jakby ktoś wyrwał mi coś bardzo ważnego, a ja nie wiem, kim jestem bez tego.
Pasjonuję się meteorologią, amatorsko, ale sprawia mi to ogrom satysfakcji, tylko nikt o tym nie wie.
Pasjonuję się tym już blisko 10 lat, ale to pewnie dlatego, że mam autyzm w stopniu lekkim. Byłbym mega usatysfakcjonowany, gdyby to był mój zarobek. Chciałbym komuś o tym opowiedzieć, ale
Ostatnio coraz częściej czuję duży stres przed wystąpieniami publicznymi w pracy. Już sama myśl o konieczności prezentowania czegokolwiek przed zespołem lub klientami sprawia, że się denerwuję i to wręcz blokuje moje działania.
Mam wrażenie, że ten stres nie pozwala mi w pełni pokaza