Rozstanie w ciąży, utrudnione kontakty z dzieckiem i tęsknota za byłą partnerką
Janusz
Katarzyna Waszak
Dzień dobry!
Pragnienie odbudowania relacji i otoczenie dziecka troską ojcowską to z pewnością Pana zasób. To zrozumiałe, że tęskni Pan za dzieckiem. Córka potrzebuje obojga rodziców. Jednak nie można nikogo do niczego zmusić, decyzja o byciu razem należy do obojga z Was. Być może okazywanie uczuć i dalszej troski, opieki może pomóc w budowaniu relacji z córką. Zachęcam do szczerej rozmowy z partnerką, do ustalenia pewnych zasad, do zbudowania ewentualnej wizji wspólnej, preferowanej przyszłości. Gdybyście razem chcieli odbudować związek, warto skorzystać z pomocy specjalisty i udać się na psychoterapię par. Powodzenia
Katarzyna Waszak - psychoterapeuta
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry,
Rozumiem, że znajduje się Pan w niezwykle trudnej, tęsknota za dzieckiem i świadomość, że nie może Pan być przy nim tak często, jakby Pan chciał, to coś, co bez wątpienia jest bardzo bolesne. Chcę przede wszystkim podkreślić, że to, co Pan teraz czuje – tęsknota, żal i chęć naprawienia relacji – to dowód na Pana zaangażowanie i miłość zarówno do córki, jak i do matki dziecka. To ważny krok, który pokazuje, że chce Pan działać odpowiedzialnie.
Zrozumiałe jest, że matka dziecka może nosić w sobie wiele żalu i trudnych emocji związanych z przeszłością. Rozstanie w czasie ciąży to dla niej na pewno było bardzo bolesne doświadczenie. Może się zdarzyć, że te emocje, nawet mimo upływu czasu, nadal wpływają na jej podejście do Pana i na trudności w nawiązaniu współpracy. To naturalne, że chce Pan odbudować relację z córką i zapewnić jej swoją obecność, ale jednocześnie warto pamiętać, że proces odbudowy zaufania, szczególnie z matką dziecka, może być długotrwały.
Jeśli rozmowy na temat współpracy z matką dziecka wywołują u niej niechęć lub silne emocje, warto podejść do nich z dużą cierpliwością i spokojem. Może Pan spróbować przekazać jej, że rozumie Pan jej żal i poczucie krzywdy, ale chciałby Pan, aby dobro dziecka stało się teraz wspólnym priorytetem. W takich rozmowach istotne jest unikanie obwiniania którejkolwiek strony czy przypominania bolesnych wydarzeń. Może Pan powiedzieć coś w rodzaju: „Rozumiem, że to wszystko było dla Ciebie bardzo trudne i że mogłeś zawieść Twoje zaufanie. Chciałbym jednak, żebyśmy spróbowali porozmawiać o tym, jak wspólnie możemy zadbać o naszą córkę, bo bardzo mi na niej zależy.”
Odnosząc się do Pana uczuć wobec matki dziecka – to zupełnie naturalne, że w takiej sytuacji mogą pojawiać się mieszane emocje - z jednej strony tęsknota za córką, z drugiej wspomnienia związane z matką dziecka mogą wywoływać uczucia, które trudno zinterpretować. Może Pan zastanawiać się, czy to miłość, czy raczej żal za tym, co mogło być. Warto pozwolić sobie na przeżycie tych emocji, ale jednocześnie nie podejmować działań pochopnie. Jeśli czuje Pan, że chciałby spróbować odbudować relację z matką dziecka, można to zakomunikować w sposób spokojny i nie naciskający. Ważne jednak, by była to decyzja oparta na realnych podstawach, a nie tylko na wspomnieniach czy nadziei.
Najważniejsze, by zachował Pan cierpliwość i konsekwencję w swoich działaniach ponieważ pokazywanie, że jest Pan zaangażowany, odpowiedzialny i gotowy współpracować, może z czasem złagodzić napięcia i stworzyć warunki do bardziej konstruktywnych rozmów dla dobra dziecka. Proszę pamiętać, że Pana obecność w życiu córki jest niezwykle wartościowa i ważna dla jej rozwoju a działania podejmowane teraz mogą z czasem przynieść pozytywne efekty.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Psycholog
Joanna Łucka
Dzień dobry,
Panie Januszu, rozumiem, że trudno Panu poradzić sobie z obecną sytuacją. Wyobrażam sobie, że ograniczone kontakty z córką oraz Pana partnerką w tak istotnym czasie, jak niemowlęctwo i połóg, są dla Pana bolesne. Pana odczucia z pewnością są adekwatne do sytuacji.
Z pewnością jakaś forma współpracy powinna między Państwem nastąpić. W końcu oboje Państwo jesteście rodzicami. Jeśli partnerka odmawia chęci współpracy i kontaktu, gdyż - jak rozumiem - ma żal o zostawienie jej w tak trudnym i szczególnie wymagającym czasie, jakim jest ciąża, warto dowiedzieć się, czy obecnie potrzebuje, ale przed wszystkim czy chce Pana wsparcia i obecności. Czy byłaby otwarta na jakąś formę rekompensaty. Jeśli nie - warto omówić w sposób formalny warunki i okoliczności widywania się z dzieckiem. Początkowo mogą Państwo skorzystać z pomocy mediatora, lecz istnieją także rozwiązania prawne w postaci postanowienia sądu dotyczącego podziału opieki nad dzieckiem.
Myślę, że istotną formą wsparcia dla Pana byłaby konsultacja psychoterapeutyczna. Z konsultacji można skorzystać na NFZ szukając tu: https://pacjent.gov.pl/artykul/psychoterapia lub online/stacjonarnie prywatnie wyszukując psychoterapeutę poprzez ten portal.
Życzę Panu wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka
Monika Marszałek
Panie Januszu,
Dziękuję za podzielenie się swoją historią, która jest niezwykle trudna i emocjonalnie obciążająca. W Pańskiej sytuacji przeplatają się różnorodne uczucia: tęsknota za dzieckiem, poczucie winy, żal, a także niegasnące uczucia do matki dziecka. Wszystko to świadczy o tym, jak istotna jest dla Pana relacja zarówno z dzieckiem, jak i z jego matką. Rozstanie w tak newralgicznym momencie, jakim jest ciąża, jest niewątpliwie trudnym doświadczeniem dla obu stron.
To zrozumiałe, że tęsknota i uczucia wobec partnerki mogą wywoływać w Panu mieszane emocje — wspomnienia, żal, ale także nadzieję na przyszłość. Być może nie jest to łatwy moment, aby odbudować zaufanie, ale ważne jest, aby krok po kroku pracować nad otwarciem drogi do rozmowy.
Zachęcam, by skupił się Pan na tym, co można zrobić tu i teraz. Może to oznaczać przygotowanie się do rozmowy z matką dziecka o tym, jak widzi Pan swoją rolę jako ojca i jak chciałby Pan być obecny w życiu dziecka. Ważne jest, aby starać się rozmawiać bez obwiniania, z empatią wobec jej uczuć, ale i jasnym przekazem swoich intencji.
Proszę pamiętać, że każdy ma prawo do refleksji i zmiany, a czas oraz konsekwentne działania mogą przynieść pozytywne efekty. Ważne, aby nie tracić z oczu dobra dziecka i nie rezygnować z budowania z nim relacji, nawet jeśli na ten moment nie wszystko układa się po Pana myśli.
Życzę siły i wytrwałości,
Monika Marszałek
psycholog, coach kryzysowy
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Zauważyłem, że nasze dziecko, które kilka miesięcy temu adoptowaliśmy, ma trudności z wyrażaniem emocji i nawiązywaniem więzi. Rozumiem, że rozwój emocjonalny adoptowanego dziecka to wyzwanie, a ja jako rodzic chcę wspierać jego potrzeby, jak najlepiej potrafię.
Wiem, że ważne jest s
doświadczyłam czegoś, co strasznie mnie poruszyło - straciłam bliską przyjaciółkę, z którą spędziłam wiele lat.
to było jak nagły cios w serce, opierałam na tej relacji tyle rzeczy w życiu. Staram się zrozumieć, co się właściwie stało i dlaczego nasza przyjaźń się rozsypała.
Witam, mam nadzieję, że uzyskam poradę, co powinnam zrobić i czy coś w ogóle powinnam zrobić.
Otóż jestem w związku małżeńskim od 8 lat, mamy swoje większe i mniejsze problemy, ale to, co się dzieje od kilku lat, mnie przerasta. Zaszłam w ciążę w 2019 r., ale straciliśmy dziecko. Zas
Żona powiedziała, gdy zachorowałem i chwilowo nie zarabiałem, że lepiej, żebym zdechł, bo nie ma już ze mnie pożytku i zawsze wszystko robię źle.
Gdy tylko raz się położę, w dzień, to wyzywa mnie od próżniaków, gdy wypije piwo zimne latem, to jestem alkoholikiem, gdy jestem za długo
Witam, mam duży problem, zdradziłem emocjonalnie żonę (pisałem z inną kobietą), nigdy nie miałem zamiaru się z nią spotkać i Żona o tym wie (wysłała mnie na badanie wariografem), stało się tak, bo od samego początku naszego związku istnieje jeden dla mnie ogromny problem (Żona nie okazuje uczuć)
Mąż nie godzi się na rozstanie. Postanowiłam rozstać się z mężem. Nie układało nam się od dawna.
Nasze 8-letnie małżeństwo trwało w dużej mierze w milczeniu. Nie było między nami komunikacji. Rzadko ze sobą szczerze rozmawialiśmy. Pojawił się u mnie ktoś, kto wyznał mi miłość. Mąż ws
Mieszkam od 3 lat w Wiedniu, moja partnerka jest Austriaczką. Poznaliśmy się zaraz po tym, jak się tu przeprowadziłem.
Od dłuższego czasu bardzo tęsknię za Polską i rodziną. Pochodzę z okolic Szczecina, loty są drogie, a podróż pociągiem zajmuje dużo czasu. Rozmawialiśmy już o tym z
Witam. Od jakiegoś czasu słyszę opinie od rodziców, szczególnie matek, że nie dzwonią do swoich pociech w momencie przebywania ich u swoich ojców, bo to wywołuje tęsknotę.
Jak jest naprawdę ?
Dzięki za odp
Pozdrawiam
Mam pewien problem z moim synem, który ma 15 lat.
Widzę, że często jest przygnębiony i zestresowany.
Kiedy z nim rozmawiam, wychodzi na to, że czuje się pod dużą presją ze strony rówieśników i boi się, że nie spełni oczekiwań innych. Z jednej strony chce być akceptowany
Ostatnio widzę, że mój dobry kumpel przechodzi coś, co wygląda na nagły kryzys psychiczny. Zawsze był niesamowicie pełen energii i optymizmu, a teraz jakby nagle wycofał się, stał się apatyczny i widać, że coś go przygniata.
Zauważyłem, że unika kontaktu, często się izoluje i ma prob
Coraz częściej zastanawiam się, skąd te trudności w utrzymywaniu zdrowej relacji z moim partnerem.
On wydaje się całkowicie skupiony na sobie, a rozmowy z nim to jak monologi o jego sukcesach czy problemach.
Czuję, że jestem dla niego przezroczysta, co nie pomaga mi w po
Wiecie co, zauważyłam, jak wielką rolę odgrywa rodzina i bliscy w leczeniu zaburzeń psychotycznych. Moja siostra właśnie dostała taką diagnozę i jako rodzina staramy się ją wspierać najlepiej, jak potrafimy. Rozumiem, że nie chodzi tylko o fizyczną obecność, ale o zrozumienie jej potrzeb i trudno
Nie mam się komu wygadać, więc muszę się tutaj wygadać. Jestem w ciężkim stanie, mam straszny nerwoból i jest mi ciężko funkcjonować. Muszę zacząć od mojego męża.
Kilka miesięcy temu okazało się, że jest narkomanem i oszukiwał mnie przez cały nasz związek, ale to chyba nawet nie jest
Dzień dobry,
zacznę może od początku skąd wg.mnie może brać się problem.... Żona w dzieciństwie była przez ojca bita, zmuszana do pedantycznego sprzątania i rygoru posłuszeństwa, wszystko pod karą bicia. Od ponad dwóch lat, a w ciągu ostatniego półrocza najbardziej, nasilają się u ni
Witam. Moja mama nadużywa alkoholu. Najgorzej jest m.in w różne święta, czy jak jest na zwolnieniu lekarskim.
Gdy jest pijana, to kłóci się z tatą i głównie śpi, przez co nie dotrzymuje słowa. Co robić?
Dzień dobry.
Mam pytanie, odnośnie do zachowania pewnego chłopaka Tomka, a mianowicie mówi mi, że tęskni za mną itd, a za chwilę opowiada mi o jakiś koleżankach, a to, że do niego piszą, a to, że musi się spotkać z jedną z koleżanek i jest tak cały czas.
Przez jego
Dzień dobry,
mój przyjaciel lat 52 (znamy się od szkoły podstawowej) dziwnie się zachowuje. Odwiedza mnie np. w pracy lub w domu, rozmawiamy długo, zawsze mamy temat do rozmów, rozmawia też z moimi współpracownikami, z rodziną. Niby wszystko ok, ale zauważyłem, że ma nastawiony w tel
Mam problem.
Umówiłam się do psychologa, bo już nie radzę sobie z sobą. Rodzina nie akceptuje psychologów dla osób dorosłych.
Rodzina - to mąż, moja mama i tata, z którymi mieszkamy. Uważają, że powinnam sama radzić sobie z problemami, w końcu jestem dorosła i znaleźć po
Dlaczego w obecności osoby, z którą żyjemy, nie mamy ochoty nic robić, wykonywać obowiązków i mamy poczucie zmęczenia, a gdy jej nie ma, to wszystkie obowiązki jesteśmy w stanie wykonywać bez większych kłopotów?
Od pewnego czasu przeżywam trudności w moim związku.
Mój partner ma stwierdzone zaburzenia osobowości, co sprawia, że nasza relacja stała się trochę toksyczna.
Często czuję się manipulowany i obwiniany za sytuacje, na które nie mam wpływu. Z jednej strony bardzo mi na ni
Jak mogę pomóc mojej bliskiej przyjaciółce, u której zauważyłam mocno niepokojące zachowania związane z odżywianiem? Coraz częściej unika wspólnych posiłków, narzeka na swoje ciało i obsesyjnie koncentruje się na kaloriach. Martwię się, że mogą to być oznaki zaburzeń odżywiania, ale nie wiem, jak
Mamy problem, z którym widzę, że boryka się mój syn.
Chyba coraz bardziej unika sytuacji, które kiedyś go nie stresowały. Każde wyjście do szkoły czy spotkanie z rówieśnikami to dla niego spory spadek nastroju i nie do końca wiem, co mogę zrobić, żeby go wesprzeć.
Próbuję być
Hej, mój ojciec bił mamę cały życie, rozwiodła się z nim.
Ojciec ma nową rodzinę i staram się go odwiedzać, lecz za każdym razem jak go widzę, czuje wstręt i nienawiść.
Ojciec chciał się pozbyć młodszej siostry z domu w wieku 12 lat, a teraz jak jest dorosła i wyszła za bogate
Dzień dobry, ponad trzy lata temu zdarzyła mi się trudna historia, której konsekwencje ponoszę do dziś i nie wiem, jak się z tej sytuacji wyzwolić. Poznałam mężczyznę, który jest obcokrajowcem i zakochaliśmy się w sobie.
Najpierw on się bardzo zaangażował, choć widział mnie tylko par
Moje dziecko (2,5 lat) od dwóch miesięcy budzi się 2-3 razy w nocy (od zawsze idzie spać około 19-19,30, budzi o 21,24,2 lub 5) z niekontrolowanym płaczem, krzykiem i histerią nie do opanowania. Nie daje się uspokoić, mimo że próbujemy razem z mężem na różne sposoby, a w trakcie tych epizodów dzi
Mama nie radzi sobie z żałobą - rok temu zmarła babcia, 8 miesięcy po niej odszedł dziadek. Gdy mama płacze, to potem kłóci się z tatą i pije, nic do niej nie dociera.
Co robić?
Dzień dobry,
od jakiego czasu chciałam zacząć chodzić do psychologa, ponieważ problemy w rodzinie mnie przytłaczają, ale mam obawy. Mam 17 lat, mój ojczym ma problemy z narkotykami, ale normalnie pracuje, nie wykazuje żadnej agresji itd.
Zdarzają się jednak sytuacje, w k
Dzień dobry,
jestem po ślubie 2 lata, mamy 8-miesięczne dziecko i odkąd się pojawiło, nie potrafimy się dogadać. Znamy się z mężem 9 lat, mieszkaliśmy razem 3 lata. Od poniedziałku do piątku było super, a na weekend wracaliśmy do domów rodzinnych i pojawiały się problemy. W rodzinie
Mam 23 lata i od zawsze miałam super kontakt z moją mamą, ale od czasu rozwodu rodziców w tym roku wszystko się zmieniło.
Był to trudny rok dla mnie pod wieloma względami - studia, rozwód rodziców, a do tego wszystkiego przeprowadzka do nowego mieszkania, mój ślub i moja mała siostra
Witam serdecznie.
Pisałam nie tak dawno temu do Państwa w sprawie z partnerem, który ciągle opiniuje, komentuje i broni ostro jednej naszej wspólnej znajomej nie biorąc pod uwagę mojej osoby, jak i moich uczuć. Dziś rozmawiam z nim ponownie.
Jeszcze raz przestawiłam mu m
Jestem dorosła, a moi rodzice rozwiedli się 3 miesiące temu.
Czy to normalne, że nie jestem w stanie pogodzić się z tym i zaakceptować, że mama zmusza mnie do spędzania świąt z nowym partnerem, którego ja nawet nie poznałam?
Dzień dobry,
Chciałabym zasięgnąć opinii innych osób, które znają ten temat doskonale. Na początku października zaczęłam spotykać się z chłopakiem, który po około 3tyg powiedział mi, że ma depresję. Do tego momentu codziennie pisał i rozmawialiśmy.
Po wyznaniu tego konta
Mam wstydliwy problem.
Nigdy nie chciałam mieć dzieci, nie żałuję i nie chcę.
Jako nastolatka myślałam schematem, że będę mieć, bo każda to przechodzi itd. Nigdy nikt mnie nie kochał i myślałam, że może kochający mąż rozwiąże problem.
Miałam przez jakiś czas
Nie rozumiem zachowania mojej matki.
Zawsze jak był jakiś spór z ludźmi- matka po paru minutach staje po stronie przeciwnej. Wynajduje argumenty przeciwko nam - dzieciom, mężowi itd. Przyznaje rację, chociaż i ją obrażano.
O co w tym chodzi???
Ma 60 lat, ale
Mama choruje na schizofrenie...
Kilkakrotnie hospitalizowana w szpitalu psychiatrycznym.
Mama nie chce się leczyć, uważa, że jest zdrowa.
Do tej pory mieszkała z tatą i on się nią zajmował. Niestety tata zmarł, a mama została sama w domu. Mama nie chce dać s