Rozstanie w ciąży, utrudnione kontakty z dzieckiem i tęsknota za byłą partnerką
Janusz
Katarzyna Waszak
Dzień dobry!
Pragnienie odbudowania relacji i otoczenie dziecka troską ojcowską to z pewnością Pana zasób. To zrozumiałe, że tęskni Pan za dzieckiem. Córka potrzebuje obojga rodziców. Jednak nie można nikogo do niczego zmusić, decyzja o byciu razem należy do obojga z Was. Być może okazywanie uczuć i dalszej troski, opieki może pomóc w budowaniu relacji z córką. Zachęcam do szczerej rozmowy z partnerką, do ustalenia pewnych zasad, do zbudowania ewentualnej wizji wspólnej, preferowanej przyszłości. Gdybyście razem chcieli odbudować związek, warto skorzystać z pomocy specjalisty i udać się na psychoterapię par. Powodzenia
Katarzyna Waszak - psychoterapeuta
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry,
Rozumiem, że znajduje się Pan w niezwykle trudnej, tęsknota za dzieckiem i świadomość, że nie może Pan być przy nim tak często, jakby Pan chciał, to coś, co bez wątpienia jest bardzo bolesne. Chcę przede wszystkim podkreślić, że to, co Pan teraz czuje – tęsknota, żal i chęć naprawienia relacji – to dowód na Pana zaangażowanie i miłość zarówno do córki, jak i do matki dziecka. To ważny krok, który pokazuje, że chce Pan działać odpowiedzialnie.
Zrozumiałe jest, że matka dziecka może nosić w sobie wiele żalu i trudnych emocji związanych z przeszłością. Rozstanie w czasie ciąży to dla niej na pewno było bardzo bolesne doświadczenie. Może się zdarzyć, że te emocje, nawet mimo upływu czasu, nadal wpływają na jej podejście do Pana i na trudności w nawiązaniu współpracy. To naturalne, że chce Pan odbudować relację z córką i zapewnić jej swoją obecność, ale jednocześnie warto pamiętać, że proces odbudowy zaufania, szczególnie z matką dziecka, może być długotrwały.
Jeśli rozmowy na temat współpracy z matką dziecka wywołują u niej niechęć lub silne emocje, warto podejść do nich z dużą cierpliwością i spokojem. Może Pan spróbować przekazać jej, że rozumie Pan jej żal i poczucie krzywdy, ale chciałby Pan, aby dobro dziecka stało się teraz wspólnym priorytetem. W takich rozmowach istotne jest unikanie obwiniania którejkolwiek strony czy przypominania bolesnych wydarzeń. Może Pan powiedzieć coś w rodzaju: „Rozumiem, że to wszystko było dla Ciebie bardzo trudne i że mogłeś zawieść Twoje zaufanie. Chciałbym jednak, żebyśmy spróbowali porozmawiać o tym, jak wspólnie możemy zadbać o naszą córkę, bo bardzo mi na niej zależy.”
Odnosząc się do Pana uczuć wobec matki dziecka – to zupełnie naturalne, że w takiej sytuacji mogą pojawiać się mieszane emocje - z jednej strony tęsknota za córką, z drugiej wspomnienia związane z matką dziecka mogą wywoływać uczucia, które trudno zinterpretować. Może Pan zastanawiać się, czy to miłość, czy raczej żal za tym, co mogło być. Warto pozwolić sobie na przeżycie tych emocji, ale jednocześnie nie podejmować działań pochopnie. Jeśli czuje Pan, że chciałby spróbować odbudować relację z matką dziecka, można to zakomunikować w sposób spokojny i nie naciskający. Ważne jednak, by była to decyzja oparta na realnych podstawach, a nie tylko na wspomnieniach czy nadziei.
Najważniejsze, by zachował Pan cierpliwość i konsekwencję w swoich działaniach ponieważ pokazywanie, że jest Pan zaangażowany, odpowiedzialny i gotowy współpracować, może z czasem złagodzić napięcia i stworzyć warunki do bardziej konstruktywnych rozmów dla dobra dziecka. Proszę pamiętać, że Pana obecność w życiu córki jest niezwykle wartościowa i ważna dla jej rozwoju a działania podejmowane teraz mogą z czasem przynieść pozytywne efekty.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Psycholog
Joanna Łucka
Dzień dobry,
Panie Januszu, rozumiem, że trudno Panu poradzić sobie z obecną sytuacją. Wyobrażam sobie, że ograniczone kontakty z córką oraz Pana partnerką w tak istotnym czasie, jak niemowlęctwo i połóg, są dla Pana bolesne. Pana odczucia z pewnością są adekwatne do sytuacji.
Z pewnością jakaś forma współpracy powinna między Państwem nastąpić. W końcu oboje Państwo jesteście rodzicami. Jeśli partnerka odmawia chęci współpracy i kontaktu, gdyż - jak rozumiem - ma żal o zostawienie jej w tak trudnym i szczególnie wymagającym czasie, jakim jest ciąża, warto dowiedzieć się, czy obecnie potrzebuje, ale przed wszystkim czy chce Pana wsparcia i obecności. Czy byłaby otwarta na jakąś formę rekompensaty. Jeśli nie - warto omówić w sposób formalny warunki i okoliczności widywania się z dzieckiem. Początkowo mogą Państwo skorzystać z pomocy mediatora, lecz istnieją także rozwiązania prawne w postaci postanowienia sądu dotyczącego podziału opieki nad dzieckiem.
Myślę, że istotną formą wsparcia dla Pana byłaby konsultacja psychoterapeutyczna. Z konsultacji można skorzystać na NFZ szukając tu: https://pacjent.gov.pl/artykul/psychoterapia lub online/stacjonarnie prywatnie wyszukując psychoterapeutę poprzez ten portal.
Życzę Panu wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka
Monika Marszałek
Panie Januszu,
Dziękuję za podzielenie się swoją historią, która jest niezwykle trudna i emocjonalnie obciążająca. W Pańskiej sytuacji przeplatają się różnorodne uczucia: tęsknota za dzieckiem, poczucie winy, żal, a także niegasnące uczucia do matki dziecka. Wszystko to świadczy o tym, jak istotna jest dla Pana relacja zarówno z dzieckiem, jak i z jego matką. Rozstanie w tak newralgicznym momencie, jakim jest ciąża, jest niewątpliwie trudnym doświadczeniem dla obu stron.
To zrozumiałe, że tęsknota i uczucia wobec partnerki mogą wywoływać w Panu mieszane emocje — wspomnienia, żal, ale także nadzieję na przyszłość. Być może nie jest to łatwy moment, aby odbudować zaufanie, ale ważne jest, aby krok po kroku pracować nad otwarciem drogi do rozmowy.
Zachęcam, by skupił się Pan na tym, co można zrobić tu i teraz. Może to oznaczać przygotowanie się do rozmowy z matką dziecka o tym, jak widzi Pan swoją rolę jako ojca i jak chciałby Pan być obecny w życiu dziecka. Ważne jest, aby starać się rozmawiać bez obwiniania, z empatią wobec jej uczuć, ale i jasnym przekazem swoich intencji.
Proszę pamiętać, że każdy ma prawo do refleksji i zmiany, a czas oraz konsekwentne działania mogą przynieść pozytywne efekty. Ważne, aby nie tracić z oczu dobra dziecka i nie rezygnować z budowania z nim relacji, nawet jeśli na ten moment nie wszystko układa się po Pana myśli.
Życzę siły i wytrwałości,
Monika Marszałek
psycholog, coach kryzysowy
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Czuję się ostatnio strasznie samotna, mimo że jestem w związku. Zawsze myślałam, że mając partnera, poczuję wsparcie i bliskość. Tymczasem wygląda to tak, jakby między nami zapanowała jakaś emocjonalna pustka. Zastanawiam się teraz, czy to problem ze mną, czy może to wina naszego związku? Czasem
Jestem tatą od 5 miesięcy. Od narodzin mojego dziecka czuję, jakbym nie ogarniał tego wszystkiego, co się dzieje. Myślałem, że jakoś sobie poradzę, że to będzie po prostu nowy etap, ale życie dało mi porządnego kopa. Zamiast radości jest chaos w głowie, emocje jak rollercoaster – przygnębienie, l
Mam trochę nietypową sprawę. Zauważyłam, że moja córka, choć jest jeszcze młoda, zaczyna martwić się tematem aborcji i praw kobiet. Nie wiem, skąd dokładnie wzięły się te obawy, ale widzę, że wpływa to na jej nastrój. Unika rozmów o ciąży, a jak tylko w mediach pojawiają się te tematy, robi się n
Witam, Od dłuższego czasu męczy mnie pewien problem i chciałabym prosić o radę. Chodzi o moich rodziców.
Od zawsze byli nadopiekuńczy i chcieli kontrolować wszystko, co robię. Pomimo to, że mam już prawie 20 lat, to sytuacja nie uległa zmianie. Mój ojciec pozwala mi na większość rzec
Na początek dodam, że posiadam zespół aspergera i piszę coś takiego pierwszy raz. Mam nadzieję, że to pytanie nie jest dziwne. Jestem kobietą i mam 24 lata. Coraz częściej zaczynam się zastanawiać nad swoją orientacją seksualną. Podobają mi się mężczyźni i wiem, że jestem heteroseksualna. Wiem, ż
Myśli samobójcze. Jestem mamą trójki, dzieci, 7, 4 i 3 lata. Jestem mężatką, mąż wyjeżdża do pracy na 3 tygodnie, 2 tygodnie w domu. Relacje z rodzicami sięgają zenitu, już raz próbowałam sie wyprowadzić, ale wróciliśmy, nie stać nas na budowę domu. Mam myśli samobójcze, mam myśli, że zabijam rod
Witam, Jestem mężczyzną.
W małżeństwie jesteśmy z żoną od prawie 15 lat. Ostatnio żona zaczęła pisać wiadomości z innym facetem (poznanym przez grę mobilną). Powiedziała mi, że mają grupę na jednym z komunikatorów i że pisze z jakimś kolegą. Nie przeszkadzało mi to, bo nasz związek o
Witam, mąż ciągle ma do mnie pretensje, że się nim nie zajmuje (nie przytulam, nie inicjuje sexu, nie zajmuje się nim wieczorami). Mamy 3 dzieci, w tym najmłodsze 2-letnie. Jestem w domu, nie pracuje, zajmuje się domem, wszystko jest na mojej głowie.
Mąż wraca z pracy, dostaje obiad
Witam, moim problemem jest fakt, że jestem w depresji, a jedną z jej przyczyn jest samotność, z drugiej strony społeczeństwo mi wytyka (i słusznie), że jestem niedojrzała i mieszkam z rodziną. Nie wiem, jak wybrnąć z tego. Gdy mieszkam sama, od razu wpadam w duży smutek, bo rodzina to jedyne środ
Witam, jesteśmy małżeństwem 20 lat. Zawsze świetnie się układało…do czasu, kiedy żona poznała faceta no i się zaczęło. Narodziła się dziwna relacja oparta na whatssap.
Codzienne pisanie o potrzebach, chęciach, o mnie, jako mężu. Porównaniami i pisanie o seksie. Była chęć, a nawet pro
Witam.
Odnoszę wrażenie, że mama często faworyzuje młodszą siostrę. Gdy siostra na mnie nagaduje, to mama jest po jej stronie, niż po mojej, co mi sprawia przykrość i często jej przyznaje rację, nawet jak siostra jej nie ma.
Co robić?
Dzień dobry, Jestem na rozdrożu.
Związałem się przed 6 laty z kobietą, która ma dziecko, obecnie 10-letnią dziewczynkę. Jesteśmy taką trochę patchworkową rodziną. Ja mam 40 lat, partnerka 35. Mieszkamy razem, kochamy się. Mała ma kontakt z ojcem, mnie traktuje bardzo dobrze. Ponieważ
5-latek przywiązuje się do każdego przedmiotu, nawet śmieci, jak tylko coś mu się przestawi, wpada w szał - płacze, kopie mnie pluje. Spokojna rozmowa nie pomaga, wyznaczanie mocnym, stanowczym głosem, żeby się uspokoił, to porozmawiamy, nie działa. Dochodzi do tego, że nawet dostanie słabego kla
Mam taki problem, że zauważam, jak zazdrość zaczyna psuć mój związek. Każda rozmowa mojej dziewczyny z innymi facetami wprowadza we mnie niepokój i zasiewa wątpliwości co do jej lojalności. Wiem, że to głupie, bo nigdy nie dała mi powodu do braku zaufania, a jednak te myśli mnie prześladują. 
Witam.
Mam pytanie: po ponad 20 latach razem, będę się rozwodziła z mężem. Mąż ma depresję, stwierdzona przez lekarza przed chyba 5laty. Nie leczył się. Tabletki miał od lekarza przepisane, ale brał, jak chciał. Jak wspominałam o terapii, był zaraz na mnie zły, że on nie będzie tego
Od 23 lat jestem w związku, od 20 w małżeństwie.
Mamy 19-letniego syna. Ostatnie 3 lata to rozmowy bardzo często przechodzące w ostre kłótnie moje z synem o szkołę, o nałogi, maturę, zaniedbywanie obowiązków domowych i szkolnych, w końcu o jego stosunek do mnie i żony. W końcu "przel
Jestem w długoletnim związku, niebawem stuknie nam 17 lat. Poznaliśmy się, gdy mieliśmy 21 lata i obłędnie w sobie zakochaliśmy. Dwa lata później byliśmy rodzicami.
Nie jesteśmy w związku małżeńskim. Jak to w relacji bywało różnie, ale nigdy tak źle, jak jest teraz.
W os
Przez ostatnie miesiące walczę z nowym wyzwaniem - wspieraniem mojego dziecka, które ma zdiagnozowane ADHD. Sytuacja jest dla mnie zupełnie nowa i mam wrażenie, że bez wsparcia specjalisty nie dam rady dowiedzieć się, jak najlepiej pomóc mojemu maluchowi radzić sobie z emocjami i trudnościami wyn
Ostatnio przeżyłem coś, co totalnie mnie rozbiło – straciłem bliskiego przyjaciela, który popełnił samobójstwo.
Cały czas jestem w szoku i mam ogromne poczucie winy, że nie zrobiłem więcej, nie powiedziałem czegoś, co mogło mu pomóc. Ciągle wracam do tych myśli, zastanawiając się, cz
Mam 33 lata. Mąż 40. Razem jesteśmy od 15 lat, w małżeństwie 7. Mamy wspólnie jedno dziecko, mąż nie chce słyszeć o drugim, natomiast ja bardzo pragnę mieć dzieciątko.
Kiedyś rozmawialiśmy, że chciałby mieć jeszcze jedno.
Gdyby miał też pewność, że będzie córka tym bardz
Czuję, że coraz częściej dopada mnie smutek przez to, że kogoś lubię, ale to nie działa w dwie strony. Mam wrażenie, że przez to czuję się gorsza, mniej pewna siebie i ciężej mi się skupić, czy to w pracy, czy w relacjach z ludźmi. Jak mogę sobie z tym poradzić? Jak zmienić te negatywne myśli na
Z mężem sex magia, codzienność piękne słówka, czułości - kochanie, skarbie zaczepki z jego strony..
Może przejdę do rzeczy, miał kiedyś bardzo bliskie relacje z koleżanką z pracy, aż miesiąc poza pracą spotykali się w ustronnych miejscach, co o tym nawet nie wiedziałam. Dowiedziałam
Dzień dobry. Niepokoi mnie, a właściwie również męczy zachowanie męża. Mamy własną firmę, mąż bardzo dużo pracuje i jest notorycznie zmęczony. W domu nie robi kompletnie nic. Jak już jest, to telefon nie wychodzi mu z ręki - sporo pracujemy telefonem (prowadzimy firmę transportową) no ale tik tok
Już nie wiem, jak sobie poradzić.
Chodziłam do psychologa, ale miałam wrażenie, że po paru miesiącach było tylko gorzej. A więc rozwodzimy się z Mężem, mamy małą Córeczkę. On cały czas myśli o mnie bzdury i uważa, że nastawiam Córkę przeciwko niemu. A jest odwrotnie, kiedy ona nie ch
Mam problem w domu, z moim tatą szczególnie.
Widzę nierówne traktowanie między mną a bratem.
Brata pyta się, czy gdzieś z nim nie pojedzie, jak po długim czasie przyszedł do kuchni, to powiedział do niego "czekaliśmy na ciebie", podnosi na mnie często głos i się na mnie
Byłam z chłopakiem 2 lata, układało nam się dobrze od jakiegoś czasu. Chłopak przeszedł dużo w życiu, miał problemy w rodzinie. A to bardzo na nim się odbiło, potem my zaczęliśmy się coraz częściej kłócić, ale wiem, że mnie kochał.
Ostatnio zerwał ze mną, bo chciał odpocząć, bo stwie
Świat mi się zawalił dosłownie, nie wiem, jak mam się wziąć w garść, pisząc to łzy mi same lecą z oczu.
Jestem samotną mamą dwóch chłopców, wiele w życiu wycierpiałam i jeszcze teraz ... mój były partner żąda ode mnie spłaty pieniędzy za to, co kupił do mojego domu. Ja nigdy o nic je
Po 4 miesiącach związku dowiedziałam się, że mój partner poznał mnie w trakcie związku z inną kobietą i kontynuował tę relację przez 3 miesiące, kiedy był już ze mną. Był to związek toksyczny, partnerka zastraszała go, że się zabije, niszczyła psychicznie.
Czy dobrze zrobiłam, wybacz
Byłam osoba bita. Nie przemawia do mnie argument od psychologów, że rodzice też byli bici i była taka "kultura".
Gdybym wzięła do ręki pas na swoje dziecko, które popełniłoby ciężkie przewinienie (to nawet nierealne), to poczułabym się zwyrodniale. A moja matka biła mnie skakanka za
Rozstałem się z matką mojego dziecka w 6 miesiącu ciąży.
Od początku życia dziecka mam ustalone kontakty raz na dwa tygodnie przez 4 godziny w hotelu, w obecności matki dziecka. Dziecko ma 6 miesięcy, jest karmione piersią.
Problem polega na tym, że dziecko płacze podczas spot
W mojej rodzinie gdzieś do skończenia 6 lat ojciec pił, a pod wpływem alkoholu wyzywał matkę od dziwek, że go zdradza i ją bił. Później go nie było, gdy siostra się wyprowadziła wszystkie winy spływały na mnie. Za każdym razem byłam obwiniana o wszystko, co zrobiłam to było źle a czego nie zrobił
Mam wrażenie, że stara trauma wciąż kładzie się cieniem na moim życiu. Jak miałem 6 lat (teraz mam 30) byłem świadkiem śmierci mojego taty - zmarł przy mnie na zawał. Wtedy niezbyt to rozumiałem, ale z biegiem lat było to dla mnie coraz cięższe. Parę lat byłem na terapii, ale myślę, że sobie z ty
Coraz częściej zauważam, że moja córka naprawdę boi się chodzić do szkoły, co mnie martwi. Każdego ranka ten lęk wydaje się rosnąć, a próby uspokojenia pomagają tylko na krótko.
Rozmawiałam z dzieckiem o jej uczuciach i obawach, ale często się wycofuje albo mówi, że nie wie dokładnie