Jak pomóc dziecku, u którego stwierdzono pogranicze niepełnosprawności intelektualnej?

Witam serdecznie, słyszę, że boi się Pani o dziecko, że czuje Pani strach, który jest paraliżujący. Myślę, że najpierw dobrze by było, gdyby Pani zadbała o siebie, o swoje emocje i samopoczucie, tak jak każdy ratownik, który ma podjąć się akcji ratunkowej najpierw sam musi czuć się dobrze. Wskazane byłoby porozmawianie o wszystkich wątpliwościach w trybie konsultacyjnym z psychologiem lub podjęcie psychoterapii z psychoterapeutą, który poprowadzi Panią w tym trudnym okresie mierzenia się z odmiennością dziecka. Być może dobrym rozwiązaniem dla Państwa rodziny byłaby terapia rodzinna, gdyż cierpienie , jakie Pani odczuwa pozostaje w związku z uwikłaniami w rodzinie. Ponadto uczestnictwo rodziny w procesie leczenia/wspomagania Pani dziecka byłoby korzystne. Pytanie jak pomóc dziecku należałoby zadać osobie która zna /pozna Pani dziecko mocniej, rozpozna jego słabe i silne strony, wspomoże w procesie terapeutycznym, który byłby konieczny przy niepełnosprawności intelektualnej. Rodzaj wsparcia( rodzaj terapii) jakie powinno odebrać Pani dziecko zależy od wieku dziecka i poziomu jego dysharmonii.

Dzień dobry, 

wynik badania wskazuje na obniżone możliwości intelektualne Pani dziecka. Prawdopodobnie nie wszystkie badane funkcje są obniżone w stosunku do norm wiekowych. Pozytywne jest też to, że Pani jako rodzic widzi w dziecku wiele zasobów osobistych. To są jego mocne strony, na których warto bazować . Jeśli chodzi o naukę typowo szkolną, przy obniżonych możliwościach intelektualnych bardzo ważna jest systematyczna nauka, wielokrotne powracanie do treści, które trzeba utrwalić, typu tabliczka mnożenia, części mowy itp. Zalecam, by dziecko korzystało w szkole z zajęć dydaktyczno-wyrównawczych z przedmiotów, z których słabo sobie radzi. Konieczne też są dostosowania wymagań podczas lekcji (pewnie opisane w opinii z PP-P) do obniżonych możliwości dziecka, by mogło osiągać sukcesy na miarę swoich możliwości i nie zniechęciło się do nauki. Choć raczej wiadomo, że nauka nie będzie sprawiała mu przyjemności. Ważne jest też, dalsze rozwijanie zainteresowań, by dziecko zdobywać pozytywne doświadczenia mające wpływ na kształtowanie samooceny i motywacji do podejmowania dalszych aktywności. 

Pozdrawiam serdecznie 

Jolanta Zianowicz-Szulfer, psycholog, psychoterapeuta

Diagnoza pogranicza niepełnosprawności intelektualnej może budzić obawy, zwłaszcza jeśli dziecko radzi sobie dobrze w wielu aspektach życia. Oznacza ona, że dziecko znajduje się na granicy normy intelektualnej, co może wpływać na naukę, ale nie musi prowadzić do poważnych trudności we wszystkich sferach życia.

Jak pomóc dziecku? Warto indywidualizować podejście edukacyjne, okazywać wsparcie emocjonalne, rozwijać umiejętności poznawcze i społeczne, oraz współpracować z psychologiem lub pedagogiem. Skup się na mocnych stronach dziecka, wspieraj jego pasje i pamiętaj, że diagnoza to tylko jedno z narzędzi wspierających rozwój, a nie łatka niszcząca życie. Dobrze jest w zabawie umieszczać elementy stymulujące rozwój psycho-poznawczy, zagadki, łamigłówki etc.
Pozdrawiam,
Kornel Miszk

Dzień dobry.

Przede wszystkim należy pamiętać, że to, co dziecko pokazuję w codziennym funkcjonowaniu, czyli jego samodzielność, rozwaga, rozwój pasji czy też umiejętności komunikacji, to bardzo pozytywne sygnały, które mogą świadczyć o jego potencjale i możliwościach. 

Jest natomiast kilka kwestii, na które należy zwrócić szczególną uwagę. 

Proszę pamiętać, że każde dziecko rozwija się we własnym tempie. Z tego względu warto skonsultować się z psychologiem bądź pedagogiem specjalnym w celu opracowania indywidualnego planu wsparcia edukacyjnego, który uwzględni mocne strony oraz trudności dziecka.

Jeśli dziecko dobrze radzi sobie w kontaktach z rówieśnikami, jest samodzielne i rozwija swoje pasje, to istotne jest dodatkowe wzmacnianie tych obszarów.

Należy również otoczyć dziecko wsparciem emocjonalnym i pomóc mu rozwijać umiejętności społeczne. Warto pamiętać, że graniczna niepełnosprawność intelektualna może wiązać się z trudnościami w rozumieniu bardziej złożonych sytuacji społecznych czy też emocji. Dlatego, ważna jest regularna rozmowa i wspólne rozwiązywanie problemów.

Warto również myśleć długofalowo i w odpowiednim momencie przygotowywać dziecko do dorosłości. 

Kluczowym elementem jest spojrzenie na dziecko w sposób holistyczny, zwracając uwagę nie tylko na trudności, ale również na jego potencjał i indywidualne zdolności. Współpraca z różnego rodzaju specjalistami może znacząco pomóc w znalezieniu najlepszej drogi wsparcia.

Dziękuje za podzielenie się swoimi obawami. Zrozumiałe jest, że diagnoza granicznej niepełnosprawności budzi niepokój. Najważniejsze to otoczyć dziecko miłością, zrozumieniem i wsparciem, co z pewnością pozwoli rozkwitnąć mu w pełni swoich możliwości. Pani troska i zaangażowanie już teraz stanowią dla niego ogromną siłę. 

Pozdrawiam serdecznie

Psycholog Daniel Kampa

Dzień dobry,

dziecko otrzymało już opinię albo orzeczenie? Bo to jest bardzo kluczowe. Proszę się nie martwić, pracuję jako psycholog szkolny i taka informacja z poradni to nic strasznego, tylko tak brzmi przerażająco :) istotne jest to, co będzie napisane w opinii. I proszę nie sugerować się tym, co jest w Internecie. A co do wkroczenia w dorosłość - nie ma to wpływu albo ma znikomy wpływ jeśli chodzi o niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim. Głowa do góry :)

Pozdrawiam

Katarzyna Kania-Bzdyl