WsteczCzy OCD może się zmniejszyć po porodzie? Wpływ hormonów na nasilenie objawów w ciąży
Zmartwiona
Odpowiedz jako specjalista
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Ciąża jest szczególnym doświadczeniem dla kobiety nie tylko pod względem hormonalnym, ale także emocjonalnym. Pojawienie się dziecka jest nowym rozdziałem w życiu człowieka, który rzutuje na wiele sfer naszego życia, zmieniając je niekiedy radykalnie. Niekiedy ten czas działa bardzo wspomagająco dla kobiecej psychiki i pomaga jej przezwyciężyć wcześniejsze dolegliwości czy trudności. Jednakże nie dzieje się to samoistnie. Okoliczności mogą wpierać proces zmiany, którą świadomie podejmuje kobieta. Jej praca nad sobą może zaowocować w zminimalizowanie skutków choroby.
Zaburzenia nerwicowe w tym OCD są wspierane przez lęk, nad którym warto pracować psychoterapeutycznie. Ciąża nie wyklucza terapii, szczególnie gdy ma charakter wspierający pewność siebie, rozumienie własnych emocji i nauczenie się radzenia sobie z napięciami.
Warto by korzystała pani z profesjonalnej pomocy psychologicznej, która pozwoli pani bardziej cieszyć się aktualnym momentem życia, lepiej radzić sobie z natrętnymi myślami czy zachowaniami, przygotowując się na czas narodzin dziecka.
Pozdrawiam
Beata Matys Wasilewska
psycholog
Paweł Cisowski
Dzień dobry
Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie.
W przeglądzie badań możemy spotkać się z wnioskami, iż po porodzie myśli obsesyjne mogą przybierać bardziej agresywny charakter niż w trakcie ciąży lub gdy kobieta cierpiąca na OCD nie jest ani w ciąży, ani po porodzie. Jednocześnie wyniki tej metaanalizy pokazały, że kompulsje związane z myciem/sprzątaniem były rzadsze w okresie poporodowym niż w trakcie ciąży lub gdy kobieta nie jest ani w ciąży, ani po porodzie. Różnice te były istotne, jednakże ogólna częstość różnych obsesji i kompulsji była podobna zarówno w ciąży, jak i w okresie poporodowym. Najczęstsze myśli obsesyjne w okresie poporodowym mogą dotyczyć przypadkowej krzywdy wyrządzonej niemowlęciu, a kompulsje są związane ze sprawdzaniem, samouspokajaniem i szukaniem uspokojenia u innych osób.
Biorąc pod uwagę powyższe, warto rozważyć podjęcie terapii poznawczo-behawioralnej, która jest skuteczną metodą w walce z OCD.
Pozdrawiam serdecznie
Paweł Cisowski
Psycholog | Psychoterapeuta poznawczo-behawioralny w trakcie szkolenia | Terapeuta EMDR
Justyna Karaś
Dzień dobry,
Tak jak Pani zauważyła, wraz z dużymi zmianami hormonalnymi, objawy zaburzeń OCD także często się nasilają. Podobnie jest w okresach, gdy natężenie stresu jest duże. Po porodzie, gdy poziom hormonów zaczyna wracać do normy, część osób rzeczywiście zauważa poprawę, nie jest to jednak regułą.
Zależy to od wielu czynników, takich jak reakcja Pani organizmu na zmiany hormonalne, poziom wcześniej wspomnianego stresu i wsparcie, jakie otrzyma Pani po porodzie, a także to, jak wyglądało wcześniejsze leczenie OCD i jakie są Pani strategie radzenia sobie, wypracowane do tej pory.
Okres połogu jest wymagającym okresem, który może wpłynąć na OCD zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. Niektóre kobiety doświadczają nasilenia objawów lękowych w okresie okołoporodowym, związanych np. z obsesyjnymi myślami dotyczącymi bezpieczeństwa dziecka. Ważne jest, aby zachować uważność wobec tego, co dzieje się w Pani ciele i umyśle.
Jeśli objawy stają się trudne do zniesienia, ważnym jest skonsultowanie się ze specjalistą. To wsparcie, które może zapewnić sobie Pani już teraz, poprzez uczestnictwo w terapii dostosowanej do Pani obecnych potrzeb oraz wsparciu psychiatrycznym, ze szczególną uważnością na Pani obecny stan.
W konkluzji, nie ma możliwości przewidzenia dokładnie, jak okres połogu i późniejszy czas będzie wyglądać właśnie u Pani.
Są działania, które wymieniłam wyżej i które może podjąć Pani już teraz, aby przygotować dla siebie sieć wsparcia, która wspomoże Panią już teraz i która będzie funkcjonować w późniejszym czasie, zgodnie z Pani potrzebami.
Pozdrawiam serdecznie, życząc dużo zdrowia i spokoju.
TwójPsycholog
Dzień dobry!
Ciąża jest szczególnym doświadczeniem, ale też zachwianiem równowagi psychofizycznej organizmu. Zarówno zmiany w stężeniu i uwalnianiu hormonów mogą mieć wpływ na doświadczenia psychiczne, jak i sam lęk, być może towarzyszący Pani w ciąży. Lęk jest jak turbina dla zaburzenia OCD, ponieważ zaburzeniu towarzyszą mniej zdrowe strategie radzenia sobie z niepokojem. Gdy ten osiąga wyższy poziom, próba samopomocy również rośnie w sile, a za tym myśli, emocje i zachowania.
OCD jest też zaburzeniem, które, niezależnie od nasilenia, warto leczyć i otrzymać w nim wsparcie, co może Pani zrobić razem z psychoterapeutą/tką. Nie do przewidzenia jest przyszłość, nawet zaczepiając się o fizjologiczny punkt widzenia, czyli o powrót do równowagi hormonalnej. Po porodzie również mogą zdarzyć się sytuacje, gdzie będzie Pani odczuwać lęk - to też zupełnie naturalne, narodziny dziecka są zupełnie nową codziennością - uruchomią się wtedy kompulsje (nieadaptacyjne zachowania, w odpowiedzi na doświadczanie niepokoju).
Dlatego zachęcam do zaopiekowania się sobą już teraz pod okiem psychoterapeuty/tki :)
Pozdrawiam ciepło
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry,
To, że objawy OCD nasilają się w ciąży, jest dość powszechne, ponieważ wahania hormonalne, stres związany z oczekiwaniem na dziecko i zmiany w życiu codziennym mogą wpływać na nasilenie lęku i obsesyjno-kompulsyjnych myśli. Ciąża sama w sobie jest dużą zmianą w życiu, może powodować różne emocje.
Warto porozmawiać z lekarzem prowadzącym ciążę oraz psychiatrą o nasilających się objawach i ogólnym samopoczuciu. Istnieją bezpieczne opcje leczenia OCD w ciąży, zarówno farmakologiczne, jak i terapeutyczne. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT), szczególnie z elementami ekspozycji i zapobiegania reakcji (ERP), jest bardzo skuteczna w leczeniu OCD, także w ciąży. Ponadto wsparcie bliskich i grupy wsparcia mogą pomóc zmniejszyć poczucie izolacji i lęku.
Zadbaj o siebie już teraz :) i sięgnij po wsparcie specjalistów.
Anastazja Zawiślak
Psycholog
Martyna Jarosz
Dzień dobry,
Objawy OCD mogą się nasilać w czasie ciąży z powodu hormonalnych zmian. Warto pamiętać, że OCD jest zaburzeniem, które można skutecznie leczyć. Wsparcie ze strony specjalisty, takiego jak psycholog, może przynieść znaczną poprawę jakości życia. Terapia poznawczo-behawioralna może pomóc w radzeniu sobie z objawami. Zachęcam do kontaktu z psychologiem, aby uzyskać wsparcie i porady dostosowane do aktualnej sytuacji.
Proszę pamiętać, że nie jest Pani sama, wiele osób z powodzeniem radzi sobie z OCD przy odpowiedniej pomocy.
Życzę Pani spokoju oraz zdrowia w tym wyjątkowym okresie życia.
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Dzień dobry, może to być dość długie ale postaram się szybko opisać problem.
Od roku mierzę się z nasilonymi objawami zaburzeń lękowych i OCD, od około 6 miesięcy skutecznie to leczę. Mimo że teraz praktycznie w ogóle nie widać u mnie tych chorobowych zachowań, to jak się pojawią wszyscy mnie obwiniają i czuję się nonstop winna.
Moim głównym problemem wcześniej były ogromne trudności z wyjściem z domu gdziekolwiek, teraz wychodzę praktycznie codziennie. Problem jest, gdy źle się czuję albo zachoruje, przez to, że chodzę jeszcze do szkoły to w takim wypadku wiadomo, że pójście do niej mi nie pomoże. Zawsze gdy próbuje wtedy zostać w domu by lepiej się poczuć, wszyscy, rodzice i znajomi zarzucają mi tylko, że mnie nie ma, że ich zawiodłam i wszystko wygląda jak rok temu, gdy nie było mnie w szkole tygodniami bez przerwy, teraz zdarza się to naprawdę raz na więcej niż dwa tygodnie.
Czuję się winna, że w takiej sytuacji nie wychodzę, wszyscy chcą by mnie chyba nie było, dla nich przestałam się liczyć z dniem rozpoczęcia moich problemów. Wcześniej idealna przyjaciółka i córka, która zawsze chodzi szczęśliwa i ma dobre oceny, z problemami już jest inną osobą, która tylko robi na złość innym. Nikt nie wierzy w postęp mojej terapii, gdy się na chwilę pogorszy.
Od roku nie czuję, że gdziekolwiek mam swoje miejsce, zawsze dla kogoś nie jestem wystarczająca. Jestem lubiana i kochana tylko, jak jestem zdrowa. Czuje się z tym źle, czasami mam ochotę nawet nie wiem czy umrzeć czy się od wszystkich odciąć. Nonstop jestem w poczuciu winy, wszyscy wiedzą, że jestem osobą bardzo empatyczną, a i tak mówią mi tylko, że robię same problemy i to im się wszystkiego odechciewa. Za każdym razem, gdy mi się pogarsza, nie mogę pójść do terapeuty, bo niby to nie pomaga ,mam tam nie chodzić i marnować czasu na naukę itp.
Mam wrażenie, że nie znam nikogo ani nawet siebie- wszyscy mają w głowie idealną wersję mnie, której nie umiem spełnić. Ja swojej własnej też nie umiem odzyskać. Nie mam siły chodzić do szkoły, męczy mnie ilość bodźców tam, staram się a jak raz się nie uda to jestem najgorsza. Bardzo mi z tym źle, a nie mam jak zwrócić się do terapeuty, więc piszę tutaj licząc na wsparcie.