WsteczJak radzić sobie z oczekiwaniami taty i stresem w wieku 18 lat?
ON
Odpowiedz jako specjalista
Anna Martyniuk-Białecka
Witaj,
Brzmi, jakbyś była w bardzo trudnej sytuacji – ogromna odpowiedzialność, brak przestrzeni dla siebie i poczucie, że nie masz wyjścia. To bardzo dużo, zwłaszcza gdy ma się 18 lat i świat czeka na odkrycie! Twoje uczucia są w pełni uzasadnione.
Masz prawo do własnego życia, decydowania o wolnym czasie.
Nie powinnaś być traktowana jako opiekunka brata, jesteś jego siostrą, nie mamą
Może spróbuj porozmawiać z mamą? Czy ona wie, jak się czujesz? Jak ta sytuacja na ciebie wpływa? Czy masz jakąś inną zaufaną, dorosłą osobę, do której mogłabyś się zwrócić, zwłaszcza gdy tak bardzo obawiasz się impulsywnej reakcji taty?
Może jest ktoś w rodzinie, kto to rozumie? Może ktoś z nauczycieli, psycholog szkolny, znajomy dorosły? Nie musisz tego dźwigać sama.
Jeśli otwarta rozmowa z rodzicami nie jest teraz możliwa, spróbuj małych, stopniowych kroków. Może zacznij od prośby o jeden wieczór w tygodniu tylko dla siebie? Może weekendowy poranek? Zobacz, jak zareagują na coś mniejszego, zanim poruszysz większą kwestię.
Postaraj się odpocząć, Twój organizm już wysyła Ci sygnały – stres, zmęczenie, trudności ze wstawaniem. To nie jest lenistwo, to sygnał, że Twój umysł i ciało są przeciążone.
Spróbuj pomyśleć o sobie i swojej przyszłości w dłuższej perspektywie, zastanów, jak i co możesz zrobić.
Jeśli teraz nie możesz się wyprowadzić, pomyśl, jak przygotować się na przyszłość. Może oszczędzanie na wyprowadzkę? Znalezienie pracy? Studia w innym mieście?
Pozdrawiam ciepło,
psycholog Anna Martyniuk-Białecka
Emilia Jędryka
Droga Autroko,
To, co Pani opisuje, brzmi naprawdę ciężko – dużo odpowiedzialności, brak przestrzeni dla siebie i presja ze strony taty. To zrozumiałe, że czuje się Pani przytłoczona.
Może warto spróbować porozmawiać z mamą i powiedzieć jej, że potrzebuje Pani więcej swobody? Jeśli rozmowa jest trudna, czasem łatwiej napisać wiadomość. Możesz Pani poszukać też wsparcia u kogoś z rodziny albo znajomych.
Zachęcam również żeby porozmawiać o tym z psychologiem. Taka rozmowa mogłaby pomóc uporządkować myśli, znaleźć sposób na postawienie granic i lepiej poradzić sobie z tym stresem. Nie musi Pani radzić sobie z tym sama.
Pozdrawiam ciepło,
Emilia Jędryka
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Witam, Chciałabym skonsultować się z psychologiem w sprawie córki 10 lat. Przybliżę sytuacje. Dziecko nie widziało ojca od 5 lat, również brak kontaktu. Prawa zostały odebrane poprzez sąd ojcu. Dzisiaj była sprawa o alimenty i sędzia zaproponowała, aby córka się z nim spotkała. Wsiadaliśmy do aut
Kilka lat temu zaczęłam chorować i pojawiła się u mnie obsesja na punkcie zdrowia, badań medycyny. Teraz mój stan się znacznie poprawił, właściwie poza wszczepionym rozrusznikiem i wadami serca jestem zdrowa. I tu leży problem. Nie cieszy mnie to, wręcz każda dobra wiadomość związana z moim zdrow
W jaki sposób można wspierać dziecko z dysleksją w nauce, aby poczuło się pewniej? Córka coraz bardziej wstydzi się podchodzić np. do tablicy podczas zajęć, ponieważ boi się, że dzieci będą się z niej śmiać, że trochę dłużej zajmuje jej przeczytanie czy rozwiązanie zadania. Bardzo mi jej szkoda,
Dzień Dobry. Poniżej opiszę swoją sytuację, ponieważ bardzo długo się zastanawiałem czy dobrze zrobiłem.
Jestem z żoną 10 lat po ślubie, mamy 5-letniego synka. Jeszcze przed małżeństwem planowaliśmy wspólne życie. Pomysłem moim było na wynajęcie mieszkania i w przyszłości odłożenie n
Partner ciągle pracuje, bez wolnego, jedynie niedziela, o ile nie jest handlowa. Nie potrafi być może i nie chce ustawić z kierownictwem grafiku, tak, by móc mieć wolne max dwa dni dla mnie i naszych dzieci. Dzieci ciągle narzekają, że nigdzie czy nawet w wakacje nie wychodzimy, czy kino, basem i
Czy jest sens i będzie to dobre dla 2-letniego dziecka, aby matka, która nie ma kontaktu z dzieckiem, pisała listy?
Czy dziecko w tym wieku rozumie przekaz listowny?
Czy taka forma kontaktu pozytywnie wpłynie na kontakt matki z dzieckiem?
W tym roku skończę 30 lat, mam żonę i synka, bez których nie wyobrażam sobie życia. Żyje nam się dobrze, możemy na sobie polegać i wzajemnie się wspieramy. Problem tkwi w mojej relacji z rodzicami oraz siostrą. Nigdy nie mieliśmy jakiegoś dobrego kontaktu, raczej przeciętny. Moja mama ma bardzo t
Ogólnie to mam prawie 15 lat. Przez długi czas w szkole mnie wyzywali (i dalej to robią) pewnego dnia miałam dosyć tego i chciałam się postawić, ale powiedziałam o słowo za dużo, chociaż nie jest mi przykro z tego powodu, po prostu, gdybym tego nie powiedziała, prawdopodobnie nie zaczęliby mi gro
Mój tata ma zdiagnozowanego Alzheimera od roku. Na początku były to tylko drobne zapomnienia – klucze, telefon, nazwy miejsc. Teraz coraz częściej gubi się w czasie. Wczoraj zapytał mnie, czy jutro jedziemy na święta, chociaż mamy luty.
Lekarz przepisał mu leki, ale szczerze mówiąc,
Witam. Jestem aktualnie od paru dni w kryzysie emocjonalnym. Siedzę w domu z 9 MSC synem, mąż od zawsze pracował w normalnych godzinach blisko domu. Zawsze mogłam do niego zadzwonić, wieczory i weekendy spędzaliśmy razem.
Od dłuższego czasu miał pewna pasje, którą chciał wykorzystać
W moim życiu niedawno zaistniały nowe dowody i napotkałem trudność, która mnie przerasta, utraciłem rodzinę, dom, i pieniądze to trzecie nie jest dla mnie nic nieznaczące i nie ważne, pracuje, by spłacać kredyty, pracuje, by się czymś zająć, pracuje, by kiedyś coś po mnie zostało, ale napotkałem
Witam, syn 12 lat zmaga się z depresją, myślę, że od około roku. Choruje przewlekle na WZJG spadki nastroju prędzej występowały głównie podczas zaostrzenia choroby i dolegliwości bólowych. Dopiero 3 tygodnie temu została rozpoznana depresja i wdrożone leczenie. Prędzej jego zachowanie było tłumac
Cześć, mam pytanie - Jakie są pierwsze objawy FAS u niemowląt i małych dzieci? Mam siostrę, która urodziła synka 6 miesięcy temu. Mały niby zdrowy, ale coś mi nie daje spokoju. On jakoś inaczej patrzy, czasem jakby w ogóle nie reagował na dźwięki, a czasem płacze bez powodu i nie da się go uspoko
Cześć, mam 15 lat i co powiedzieć mamie, żeby wypisała mnie od psychiatry? Nie chce chodzić już do psychiatry, od dwóch tygodni czuje się lepiej i poprawiłam kontakt z rodziną, mam więcej siły i wychodzę z pokoju. Nie wierzy mi, że już jest lepiej.
Kilka dni temu rozmawiałam ze znajo
W październiku tamtego roku, siedziałam z moimi koleżankami na stołówce, gadałyśmy o moim ówczesnym chłopaku, który mi się podobał. Wtedy wszedł tam też on, nazwijmy go Mateusz.
Wszedł ze swoimi kolegami na stołówkę, mieliśmy krótki kontakt wzrokowy, wtedy ja się skuliłam. (Ponieważ,