Jak sobie radzić z mieszanym stylem przywiązania ?

Dzień dobry,

Radzenie sobie z mieszanym stylem przywiązania, czyli stylem ambiwalentno-lękowym, może być złożonym procesem, ale istnieje wiele strategii, które mogą pomóc w zarządzaniu trudnościami związanymi z tym stylem. Oto kilka zaleceń z perspektywy psychologa:

• - Zrozumienie, jakie zachowania i emocje są z związane z tym stylem, może to pomóc w zarządzaniu nimi
• - Praktyki takie jak medytacja, mindfulness, czy techniki relaksacyjne mogą pomóc w redukcji lęku i stresu
• - Warto nauczyć się również wyrażać swoje potrzeby i emocje w sposób otwarty i bezpieczny. Komunikacja jest kluczem do budowania zaufania i poczucia bezpieczeństwa w relacjach

W razie większych trudności konieczna może okazać się pomoc specjalisty.

Pozdrawiam

Bartłomiej Borys

Dzień dobry,

myślę, że najrozsądniejszym rozwiązaniem będzie przepracować sobie te style przywiązania z terapeutą, aby uświadomić sobie skąd one się wzięły, “co mi one w życiu robiły/robią” a dopiero później skupić się na poradzeniu sobie z nimi. 

Pozdrawiam :)

Dzień dobry,

Styl przywiązania jest jednym z najważniejszych elementów naszego spostrzegania i myślenia o sobie, innych ludziach i o świecie. Jest on utrwalonym latami wzorcem tego, jak bliska nam osoba może nas traktować, a także jak my możemy na ten sposób traktowania reagować. Wykształcony w dzieciństwie styl przywiązania ma znaczący wpływ na nasze dorosłe życie. Poczucie bezpieczeństwa, zaspokajanie potrzeb, odzwierciedlanie dziecka, egzekwowanie zasad i okazywanie mu uczuć decydują o kształcie stylu przywiązania.

Lękowy styl przywiązania charakteryzuje się poczuciem odrzucenia, dużą emocjonalnością i chwiejnością. Z kolei unikający styl przywiązania powoduje brak satysfakcji i zadowolenia z bliskich relacji z innymi, nieufność,  lęk i opór przed zależnością od innych. Mieszany styl przywiązania lękowo- unikający sprawia, że boimy się intymności i zaangażowania a jednocześnie pragniemy ją mieć. Zazwyczaj kryją się za tyn bradzo trudne doświadczenia z dzieciństwa.

Konsekwencjami takich pozabezpiecznych stylów przywiązania są zaburzenia osobowości, problemy w relacjach, zaburzenia więzi, depresja czy zaburzenia lękowe. Kluczową kwestią w poradzeniu sobie z takimi stylami przywiązania i ich konsekwencjami  jest psychoterapia. Bradzo skuteczna w tym przypadku jest terapia w nurcie poznawczo-behawioralnym. Zachęcam do rozważenia skorzystania z pomocy specjalisty.  Również relacja z osobą o bezpiecznym stylu przywiązania pomaga wprowadzić zmianę.

Życzę pozytywnej zmiany i pozdrawiam

Sylwia Olszak

Dzień dobry,

myślę, że najlepszym sposobem jest skorzystanie z pomocy specjalisty - psychologa lub psychoterapeuty. Sam styl przywiązania nie jest czymś z czym trzeba sobie radzić, opieki wymagają trudności, których się doświadcza pod wpływem danego stylu przywiązania. Więc tutaj pojawia się pytania, z jakimi objawami jest trudność?

Pozdrawiam serdecznie,

Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta 

Dzień dobry!

Zdaniem Bowlby’ego sposób, w jaki przywiązujemy się do naszego pierwszego opiekuna, rzutuje na nasze relacje z ludźmi oraz wpływa na opinie o nas samych,  a także silnie oddziałuje na kondycję psychiczną.  W związku z doświadczeniem pozabezpiecznego stylu warto skorzystać z psychoterapii, aby doświadczyć korekty sposobu wchodzenia w relacje w wyniku  wykształcenia przywiązania do „bezpiecznej bazy”, czyli więzi, która zapewnia ochronę. W  relacji z terapeutą można nauczyć się doświadczać siebie, swoich emocji, pragnień, lęków. Wzorce przeżywania ulegną odwzorowaniu w relacji terapeutycznej, dzięki temu można nauczyć się być w bliskim związku. 

Powodzenia

Katarzyna Waszak - psychoterapeuta

Dzień dobry, 

Temat stylów przywiązania pozostaje tematem na tyle szerokim, że nierozsądne byłoby wskazywanie jakichkolwiek pomysłów radzenia sobie z nimi “na ślepo”. Istotne pozostaje bowiem poznanie sytuacji i historii Klienta, przy jednoczesnym przeanalizowaniu trudności. W tym celu sugerowałabym systematyczne sesje u psychologa lub psychoterapeuty. 

Życzę powodzenia, 

Natalia Galus 

Dzień dobry. 

Trudno udzielić konkretnej odpowiedzi w związku z ogólnym charakterem przekazanych informacji. Jednak ważne jest, że podjęła Pani pierwsze kroki i szuka Pani pomocy. W takiej problematyce warto  przyjrzeć się szczegółowo konkretnym sytuacjom, źródłom ich występowania. 

Towarzyszące emocje, które Pani opisała, mogą ulec zmianie, jeśli odpowiednio się nad nimi popracuje. Dlatego warto zastanowić się nad podjęciem psychoterapii. 

Pozdrawiam