Odpowiedz jako specjalista
WsteczMam 13 lat i mam zdiagnozowany zespół Aspergera i nie wiem, jak sobie radzić ?
Mam 13 lat i mam zdiagnozowany zespół Aspergera i nie wiem, jak sobie radzić ?
Mateusz
26 dni temu
Urszula Żachowska
Dzień dobry,
najlepiej byłoby poszukać wraz z rodzicami/opiekunami możliwości wsparcia terapeutycznego. Jeśli rodzicom/opiekunom trudno zająć się tym tematem, można zgłosić się do zaufanego nauczyciela/ki, psychologa/żki lub pedagoga/żki w szkole. Szkoła może pomóc znaleźć odpowiednie miejsce i w sytuacji sprzeciwu rodziców zainterweniować. Każde dziecko i osoba nastoletnie ma prawo do opieki psychologicznej i lekarskiej!
Wsparcia można szukać w ramach NFZ. Tu znajduje się wykaz ośrodków świadczących opiekę psychologiczną i psytchiatryczną dla dzieci i młodzieży:
W przypadku diagnozy spektrum autyzmu, tak jak u ciebie, konieczne będzie przygotowanie orzeczenia przez poradnię psychologiczno-pedagoguiczną -> szkoła powinna przekazać dokładne informacje.
Orzeczenie daje zalecenia dla szkoły oraz uruchamia możliwość państwowego finansowania wsparcia - w tym równiez terapii, jeśli nie ma możliwości opieki w ramach NFZ.
Pozdrawiam i życzę powodzenia
Urszula Żachowska
26 dni temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Sylwia Harbacz-Mbengue
Dzień dobry Mateusz,
przede wszystkim chciałam powiedzieć Ci, że od lat pracuję z nastolatkami z podobną diagnozą. Wiem, że każdy może funkcjonować inaczej.
Wielu moich podopiecznych radzi sobie teraz świetnie.
Ważne, abyś miał odpowiednią terapię i/lub zajęcia rewalidacyjne w szkole.
Zajęcia rewalidacyjne są przyznawane na podstawie orzeczenia z Poradni Psychologiczno-Pedagogocznej.
Poproś rodziców o umówienie spotkania w Poradni.
Jeśli będziecie potrzebować wyjaśnienia, spotkajcie się z psychologiem szkolnym lub pedagogiem specjalnym w szkole.
Rodzice mogą również umówić Ci spotkanie z terapeutą poza szkołą.
Dużo dobrego
Sylwia Harbacz-Mbengue
Psycholog
26 dni temu
Gizela Rutkowska
Witam Cię, Mateuszu.
przy zdiagnozowanym zesole Aspergera, przede wszystkim trzeba doprecyzować, w których aspektach życia społecznego funkcjonujesz najsłabiej. Taka pogłębiona wiedza pozwala na skupieniu się na tych właśnie obszarach, bez zbyt szeroko zakrojonych działań, które często mogą zniechęcać do robienia ze sobą czegokolwiek. Moi "Aspergerowcy" zawsze pracują ze mną nad tym, co jest dla nich najważniejsze i co stanowi dla nich i ich otoczenia wartości priorytetowe. Zatem, do pracy, Mateuszu :)
Dr Gizela Rutkowska
Psycholog, terapeuta
25 dni temu
Linnea Rasmusson
Dzień dobry,
Diagnoza w tym spektrum będzie różniła się od osoby do osoby. Ważne, aby była rozmowa razem ze specjalistą psychologiem i rodzicami, gdzie możecie przyjrzeć się Tobie i twoim obszarom trudności, gdzie odczuwasz największą trudność i dyskomfort w życiu codziennym. Osoba, która wykonała diagnozę, powinna też wiedzieć po twoich odpowiedziach z wywiadu, jakie trudności i w których obszarach u Ciebie one przeważają, bo na tej podstawie została postawiona diagnoza. Z tą diagnozą i opinią od diagnosty, możesz dalej pracować z wybranym psychologiem i rodzicami nad konkretnymi sposobami radzenia sobie i podniesienia jakości twojego życia codziennego.
Życzę powodzenia!
Pozdrawiam serdecznie,
Linnea Rasmusson
Psycholog
24 dni temu
Paweł Zamojć
Dzień dobry,
Zacznijmy od tego, żebyś zapamiętał jedną bardzo ważną rzecz w tym obszarze : diagnoza zespołu Aspergera nie zmienia tego, kim jesteś. Nadal jesteś sobą – osobą z własnymi myślami, uczuciami, zainteresowaniami i talentami. To tylko daje pewne wskazówki, które mogą pomóc Ci lepiej zrozumieć siebie i swoje potrzeby.
To, że masz Aspergera, nie przeszkadza w tym, by uczyć się, rozwijać swoje pasje, zawierać przyjaźnie i cieszyć się życiem. Czasem mogą pojawiać się trudności w relacjach czy w codziennych sytuacjach – to normalne, każdy ma swoje wyzwania.
Dobrym krokiem może być poszukanie grup wsparcia dla osób w spektrum autyzmu – nawet online. Możesz tam spotkać ludzi, którzy przeżywają podobne rzeczy, dzielić się doświadczeniami i uczyć nowych sposobów radzenia sobie w różnych sytuacjach.
Najważniejsze to pamiętać: diagnoza nie definiuje całego Ciebie, to tylko jeden element Twojego życia. Jesteś wartościowy/a, wyjątkowy/a i masz prawo być sobą.
Z życzliwością
Paweł Zamojć
23 dni temu
Urszula Małek
To, że masz taką diagnozę, znaczy, że Twój mózg działa trochę inaczej i teraz możesz lepiej rozumieć siebie. Wielu ludzi z zespołem Aspergera ma ogromną wrażliwość, inteligencję i swoje wyjątkowe zainteresowania.
To, co może Ci pomóc, to uczenie się rozpoznawania, czego potrzebujesz w różnych sytuacjach -na przykład więcej ciszy, jasnych zasad, czasu na odpoczynek, przestrzeni na swoje hobby. Warto też mówić zaufanym dorosłym, co jest dla Ciebie trudne i co Ci pomaga. Nie musisz radzić sobie sam.
Jeśli masz psychologa lub kogoś w szkole, kto Cię wspiera, możesz z nim razem odkrywać swoje sposoby na bycie w świecie. A z czasem będziesz coraz lepiej poznawać siebie i swoje mocne strony. To jest proces i możesz iść w nim swoim tempem.
9 dni temu
Zobacz podobne
Mam 21 lat i ogromne zaburzenia z pamięcią, które zaczęły się jakoś 5 lat temu. Jednakże od roku zaburzenia wkroczyły na taki poziom, że mam bardzo duży problem
Witam,
Mam 21 lat i ogromne zaburzenia z pamięcią, które zaczęły się jakoś 5 lat temu. Jednakże od roku zaburzenia wkroczyły na taki poziom, że mam bardzo duzy problem lub nie jestem w stanie przypomnieć sobie co robiłam np wczoraj/ dzisiaj. Problem tyczy się również koncentracji. Muszę czytac coś kilka razy zanim zrozumiem co czytam bo odpływam myślami.
Miałam wykonywane badanie eeg głowy i Pani doktor dając opis badania powiedziała, iż moje fale mózgowe mogą wskazywać na depresję. Porównując moje fale a fale zdrowej osoby, moje były praktycznie w prostej linii.
Od lat mam tez problemy z wypadaniem włosów, okropnie reaguje na stres (strasznie się pocę, serce łupie jak szalone, cała się trzęsę i nie jestem w stanie się uspokoić).
Zastanawiam się czy jest możliwe, aby wszystkie te problemy były wynikiem depresji? Czy możliwe jest abym miała ją tyle lat? Przyznam, ze moje samopoczucie od lat jest na niskim poziomie i myslalam o depresji nie raz. Boje się jednak isc do specjalisty.
Dziekuje za poświęcony czas.
Pozdrawiam
Magda
Czym jest pogranicze niepełnosprawności intelektualnej?
Czym jest pogranicze niepełnosprawności intelektualnej (upośledzenia umysłowego)?
Trudności z nauką czytania i pisania u dziecka: Sprawdzone techniki i metody poprawy pamięci
Mój syn od zawsze miał trudności z zapamiętywaniem i przyswajaniem materiału szkolnego, zwłaszcza przy nauce czytania i pisania. Mimo prób i różnych metod, wciąż walczy z tymi samymi problemami. Czy są jakieś sprawdzone techniki, które mogą mu pomóc?
9 miesięcy temu przeżyłam krwotok wewnętrzny w głowie, od tamtego czasu mam problem z kontaktem z ludźmi
Dzień dobry, 9 miesięcy temu przeżyłam krwotok wewnętrzny w głowie, od tamtego czasu mam problem z kontaktem z ludźmi, unikam ich, unikam kontaktu wzrokowego, żeby nie prowokować rozmowy, jak jestem zmuszona do rozmowy plącze mi się język i nie mam co powiedzieć. Zawsze byłam osobą która uwielbiała towarzystwo, teraz staram się jak najmniej wychodzić z domu, myślałam że to minie ale jest coraz gorzej. Zastanawiam się gdzie z tym problemem się udać - psycholog, psychoterapeuta czy psychiatra?
Przez zaburzenia pamięci nie wyniosę wszystkich słów z psychoterapii. Co robić?
Mam pokusę, żeby nagrywać moje przyszłe spotkania online z psychoterapeutką. Nagrywałabym ekran podczas rozmowy, na własny użytek, bo boję się, że wszystkiego co ona mi powie nie zapamiętam (mam problemy z pamięcią i koncentracją przez depresję), potem gdybym chciała do tego wrócić, to bym sobie na nowo odtwarzała wideo i może dochodziłabym dzięki temu do nowych wniosków. Nie chciałabym tego nigdy nikomu pokazywać. Ale z drugiej strony czuję, że to by nie było fair, to by było coś, co bym przed nią ukrywała, a to mogłoby źle rzutować na naszą relację terapeutyczną, musiałabym chyba być z nią w pełni szczera, żeby psychoterapia była skuteczna. Chyba lepiej byłoby jej po prostu powiedzieć, że przez zaburzenia koncentracji i pamięci na pewno nie dam rady wszystkich jej słów pamiętać. Co zrobić?
