Odpowiedz jako specjalista
WsteczPodoba mi się chłopak, ale boję się, że nie mam u niego szans
Podoba mi się chłopak, ale boję się, że nie mam u niego szans. Jest inteligentny, wygadany, ma dużą wiedzę na każdy temat i pewność siebie. Za to ja mam wrażenie, że nie mam nic do zaoferowania. Nie potrafię rozmawiać z ludźmi, dosłownie nie mam jakichś ambitniejszych tematów do rozmów, a nawet zwykłych historii z życia do opowiadania, zwyczajnie jestem nudna. Każde słowo, które wypowiem, wydaje mi się głupie i odtwarzam to w głowie godzinami.
Czy jest jakaś opcja, żeby to zmienić?
Jak nabyć takiej ogólnej wiedzy, aby swobodnie rozmawiać z ludźmi? Jeśli czytać książki, to od jakich zacząć, żeby najszybciej się rozwinąć w tej kategorii?
Ewa
2 lata temu
Lidia Kotarba
Dzień dobry, oczywiście, że jest szansa, żeby to zmienić! Zastanawiam się skąd u Pani wzięło się przekonanie, że jest Pani nudna? Myślę, że to jak się Pani postrzega, Pani Ewo, może być wynikiem niskiej samooceny, niskim poczuciem własnej wartości. Jak Pani sądzi? Zmienić to można na terapii, odtwarzanie w głowie wciąż tych samych sytuacji musi być dla Pani bardzo męczące i pogłębiać problem.
Pyta Pani od jakich książek zacząć, zdecydowanie takich, które Panią interesują! Będzie mogła Pani pogłębić swoje zainteresowania i przy okazji podzielić się nowymi informacjami z rozmówcami. Nie zawsze tematy do rozmowy muszą być ambitne, zazwyczaj rozmawiamy o tym, co nas i naszego rozmówcę interesuje, czasem są to tematy prozaiczne jak ulubione jedzenie, obejrzany film, pogoda, to też jest ok.
Pozdrawiam,
Lidia Kotarba
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Kaja Tchórzewska
Witaj Ewa,
z tego co napisałaś zrozumiałam, że czujesz się dość niepewnie i nie jesteś przekonana, co do swojej wartości oraz umiejętności rozmawiania z ludźmi. Chciałabym Cię zapewnić, że każda osoba ma coś cennego do zaoferowania, a umiejętności o których piszesz jak najbardziej można rozwijać.
Ważne żebyś pamiętała, że nie ma ludzi doskonałych ale każdy ma swoje unikalne cechy i doświadczenia, którymi może podzielić się z innymi. Nie musisz mieć "ambitniejszych" tematów czy niesamowitych historii z życia. Czasami najbardziej wartościowe rozmowy to te, które dotyczą szczerych uczuć, mniejszych lub większych pasji i zainteresowań, osobistych doświadczeń i przemyśleń. Pomocne jest również pracowanie nad pewnością siebie i akceptacją siebie taką, jaką jesteś. Możesz np. zrobić własną listę swoich pozytywnych cech i wszelkich sukcesów, które osiągnęłaś w przeszłości. Skup się na swoich mocnych stronach i na tym, co sprawia, że jesteś unikalna. Akceptacja siebie pozwoli Ci być bardziej autentyczną w relacjach z innymi i zbuduje silną, pozytywną relację z samą sobą. Taki osobisty rozwój to proces, który wymaga czasu i wiele cierpliwości. Jeśli czujesz się zaniepokojona i ciągle odtwarzasz w głowie swoje wypowiedzi, warto zwrócić uwagę na techniki redukcji stresu, takie jak medytacja, mindfulness czy terapia poznawczo-behawioralna. To narzędzia, które mogą pomóc w obniżeniu poziomu lęku i wzmocnieniu pewności siebie.
Oczywiście jeśli chcesz rozwinąć swoje umiejętności rozmawiania i nabyć ogólną wiedzę, możesz wypróbować czytanie książek, o którym wspomniałaś. Zacznij od takich z interesującymi Cię tematami lub gatunkami literackimi. Możesz również poszukać ciekawych podcastów, wywiadów z inspirującymi osobami, ebooków albo nawet filmów na YouTube, które przyciągną Twoją uwagę. Ważne abyś zagłębiała się w to, co sprawia Ci przyjemność i co Cię fascynuje.
Autentyczność to ogromy walor do zaoferowania w relacjach z innymi ludźmi. Będąc sobą przyciągniesz do siebie ludzi, którzy szczerze widzą w Tobie wartość.
Pozdrawiam Cię i trzymam kciuki!
Kaja
2 lata temu
Zobacz podobne
Jak radzić sobie z lękiem przed wystąpieniami publicznymi i pustką w głowie?
Dzień dobry, mam problem z wystąpieniami publicznymi, lęk przed ogólną ekspozycją, zwłaszcza kiedy mam mówić, mam pustkę w głowie. Do jakiego psychologa najlepiej się zgłosić ?
Bardzo się boję, nie mam motywacji ani siły na nic, dopada mnie mgła mózgowa. Chcę coś robić, ale to jest silniejsze ode mnie.
Witam, co jest ze mną nie tak, co mi dolega?
Nie mam za grosz motywacji, nie mogę nic zacząć nawet, gdy się jakimś cudem zabiorę do czegoś, to się w ułamku sekundy rozpraszam i myślę o innych zajęciach. Tak, że nie mogę zacząć zadania, o ile w ogóle uda mi się zmotywować, często siedzę po prostu i się patrzę w ściany, nie chcę się ruszać i bardzo się boję, często serce mi wali i strasznie się boję nawet nie wiem czego. Gdy przytrafi mi się nawet jakaś drobna porażka, od razu popadam w obłęd, dopada mnie mgła mózgowa i do końca dnia nic nie mogę zrobić, jestem jakby nieczynny i do tego ten ucisk w klatce piersiowej. Nie umiem się zrelaksować, jestem praktycznie cały czas w chronicznym stresie, byle błahostka potrafi mnie unieruchomić na cały dzień, nie wiem co mi jest, ale strasznie cierpię - byłem ambitny, miałem plany, chciałbym je realizować, ale naprawdę nie mogę - to jest dużo silniejsze ode mnie.
Co mi jest? Jak to leczyć? I czy w ogóle da się?
Problem z nerwicą - co robić?
Witam . Mam na imię Joanna mam problem prawdopodobnie z nerwica dzieją się że mną różne rzeczy jak sobie z tym radzić. Pozdrawiam serdecznie Joanna
Jak radzić sobie z lękiem i stresem w pracy kosmetologa estetycznego?
Ostatnio ukończyłam kurs kosmetyczny z kosmetologii estetycznej. Pracuje już w zawodzie długo. Gdy klientka umówi się na usługę, panuję we mnie strach oraz obawa, że zrobię coś złego. Całą noc przed tym dniem nie potrafię spać. Ze stresu czasami potrafię zemdleć. Co powinnam zrobić w tym przypadku. Nie wiem, czy nie powinnam umówić się do psychiatry.
Witam, aktualnie jestem kilka lat po dwudziestce, nie mam praktycznie żadnego doświadczenia z pracą.
Witam, aktualnie jestem kilka lat po dwudziestce, nie mam praktycznie żadnego doświadczenia z pracą. Praktycznie od wejścia w dorosłość cierpię na depresję, stany lękowe i przede wszystkim fobię społeczną (to akurat mam od dzieciaka). Mam dwie lewe ręce do wszystkiego, brak pewności siebie, żadnych umiejętności. Mieszkam w małej miejscowości, gdzie trudno jest znaleźć pracę, nie posiadając doświadczenia. Chciałbym w końcu być niezależny finansowo, zaoszczędzić trochę pieniędzy i przy okazji móc wydawać na potrzebne mi rzeczy, po prostu chciałbym zacząć żyć jak człowiek... nie daję sobie już z tym psychicznie rady, nie mam żadnego wsparcia. Nie wyobrażam sobie pójścia do pracy z grupą ludzi, nowego miejsca, uczenia się wszystkiego, kontaktu z ludźmi. Marzy mi się coś swojego i praca przez internet. Od pewnego czasu chodzę do psychologa, ale nie pomaga mi to w żaden sposób. Sama myśl o tym, że miałbym gdzieś złożyć CV, sprawia, że się stresuję. Nie wiem, co mam ze sobą zrobić, czas ucieka i chciałbym w końcu zacząć żyć jak człowiek. Nie mam kompletnie nic, a przez lata, które uciekły, mogłem mieć wszystko, czego potrzebuję i na pewno bym sporo pieniędzy odłożył, myśl o tym dołuje mnie jeszcze bardziej :(
