Left ArrowWstecz

Czy powtarzanie historii i zapominanie codziennych czynności u 65-latki to objawy demencji?

Mama , lat 65 zaczęła opowiadać tę samą historię trzy razy w ciągu jednego spotkania, jakby za każdym razem była dla niej nowa. Jeszcze gorzej było, kiedy zaczęła zapominać ważne rzeczy – czy brała leki, czy już jadła obiad. Czy to zwykłe roztargnienie, czy coś poważniejszego? Gdzie jest ta granica? Martwię się, że to oznaki demencji
User Forum

Wiola

2 miesiące temu
Ewelina Lewandowska

Ewelina Lewandowska

Bardzo proszę zrobić mamie badania na poziom sodu, potasu, magnezu, wit. z grupy B i D oraz wszelkie podstawowe badania typu morfologia, mocz....

Jeżeli w wynikach wszystko będzie dobrze, proponuję diagnostykę psychologiczno - psychiatryczna pod kątem demencji.

2 miesiące temu
Grażyna Wójcik

Grażyna Wójcik

Droga Wiolu,

Rozumiem, że to musi być dla Pani trudne i niepokojące. 💛 

Twoje zmartwienie jest jak najbardziej uzasadnione – zmiany w pamięci, o których piszesz, zasługują na ważność. To, co bym zrobiła to: wizyta u lekarza rodzinnego - ocena stanu zdrowia, niedobory witamin (np. B12), problemy z tarczycą czy infekcje mogą dawać podobne objawy. Obserwacja innych zmian – czy ma Pani trudności z orientacją w czasie lub przestrzeni? Jak zmienia się nastrój lub zachowanie? Warto zacząć zapisywać sytuacje, w których pojawiają się niepokojące objawy. To pomoże w rozmowie z lekarzem.

Proszę pamiętać, że nie wszystkie zmiany w pamięci od razu oznaczają coś poważnego.

 

Powodzenia 

2 miesiące temu
Katarzyna Rosenbajger

Katarzyna Rosenbajger

Witam,

Tutaj ważna jest wizyta u lekarza. Najpierw proszę się wybrać do lekarza rodzinnego / pierwszego kontaktu, który ewentualnie skieruje mamę do neurologa Lub psychiatry. Aby zdiagnozować damencję, potrzebny jest szereg badan (CT, analiza krwi, szeroki wywiad oraz inny szereg badań). 
Najważniejsze, aby mama uzyskała profesjonalną pomoc, której potrzebuje. 

K Rosenbajger

Psycholog

2 miesiące temu
Dorota Mucha

Dorota Mucha

Dzień dobry, 

takie problemy mogą być początkiem demencji lub innych problemów zdrowotnych. Wspomniane są trudności w życiu codziennym, więc tym bardziej trzeba to sprawdzić. 

Myślę, że warto udać się z mamą do lekarza rodzinnego, opisać sytuację. Lekarz powinien skierować na badania do specjalistów, można także udać się z mamą na konsultację do psychologa, omówić trudności. Najlepiej byłoby, aby podczas tych wizyt mama miała wsparcie. 

 

Życzę powodzenia, 
Pozdrawiam serdecznie, 

Dorota Mucha

2 miesiące temu
Anastazja Zawiślak

Anastazja Zawiślak

Twoje zaniepokojenie jest całkowicie zrozumiałe. Wraz z wiekiem pewne zapominanie jest normalne, ale gdy zaczyna dotyczyć codziennych, powtarzalnych czynności (jak przyjmowanie leków, jedzenie) i gdy dana osoba nie zauważa, że powtarza tę samą historię, warto się temu bliżej przyjrzeć.

Granica między zwykłym roztargnieniem a czymś poważniejszym tkwi w częstotliwości i wpływie na codzienne funkcjonowanie danej osoby. Jeśli mama zapomina drobne rzeczy, ale nadal prowadzi swoje życie bez większych problemów, może to być wynik stresu, zmęczenia lub naturalnych zmian poznawczych. Jeśli jednak problemy z pamięcią się nasilają, wpływają na jej samodzielność, czyli nie funkcjonuje już tak jak do tej pory, a do tego dochodzą trudności z orientacją, planowaniem czy wysławianiem się, może to być wczesny sygnał demencji, podkreślam może, ale nie musi, dlatego warto sprawdzić.   

Warto skonsultować się z lekarzem, najlepiej geriatrą lub neurologiem, który może wykonać podstawowe testy sprawdzające pamięć i funkcje poznawcze. Wczesna diagnoza pozwala na wdrożenie strategii wspierających pamięć i – jeśli to konieczne – leczenie, które może spowolnić rozwój choroby.  

Dobrze, że to zauważasz – to pierwszy krok do tego, by pomóc mamie w razie potrzeby. 

 

Trzymam kciuki, by wszystko było w porządku! 💛

Anastazja Zawiślak

Psycholog

2 miesiące temu
Martyna Jarosz

Martyna Jarosz

Warto skonsultować się z geriatrą lub neurologiem, którzy przeprowadzą odpowiednie badania i ocenią stan zdrowia mamy. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie mogą znacząco poprawić jakość życia.

w zeszłym miesiącu
Aleksandra Kaźmierowska

Aleksandra Kaźmierowska

Dzień dobry,

w opisywanej przez Panią sytuacji niezbędna i kluczowa jest szczegółowa diagnostyka. Lekarz pierwszego kontaktu czy lekarz geriatra, do którego można się udać już od 60 roku życia, mogą przeprowadzić szczegółowy wywiad, zlecić niezbędne badania i dopiero na tej podstawie  zrobić rozpoznanie.  

Przed wizytą warto przygotować dla lekarza informacje o przyjmowanych przez mamę lekach, dawkach i czasie ich przyjmowania. 

 

Serdeczności,

Aleksandra Kaźmierowska 

w zeszłym miesiącu

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Dobierz psychologaArrowRight

Zobacz podobne

Mam 21 lat i ogromne zaburzenia z pamięcią, które zaczęły się jakoś 5 lat temu. Jednakże od roku zaburzenia wkroczyły na taki poziom, że mam bardzo duży problem
Witam, Mam 21 lat i ogromne zaburzenia z pamięcią, które zaczęły się jakoś 5 lat temu. Jednakże od roku zaburzenia wkroczyły na taki poziom, że mam bardzo duzy problem lub nie jestem w stanie przypomnieć sobie co robiłam np wczoraj/ dzisiaj. Problem tyczy się również koncentracji. Muszę czytac coś kilka razy zanim zrozumiem co czytam bo odpływam myślami. Miałam wykonywane badanie eeg głowy i Pani doktor dając opis badania powiedziała, iż moje fale mózgowe mogą wskazywać na depresję. Porównując moje fale a fale zdrowej osoby, moje były praktycznie w prostej linii. Od lat mam tez problemy z wypadaniem włosów, okropnie reaguje na stres (strasznie się pocę, serce łupie jak szalone, cała się trzęsę i nie jestem w stanie się uspokoić). Zastanawiam się czy jest możliwe, aby wszystkie te problemy były wynikiem depresji? Czy możliwe jest abym miała ją tyle lat? Przyznam, ze moje samopoczucie od lat jest na niskim poziomie i myslalam o depresji nie raz. Boje się jednak isc do specjalisty. Dziekuje za poświęcony czas. Pozdrawiam Magda
Problemy z pamięcią i brak myśli w głowie
Mam taki problem od kilku lat z pamięcią. Od gimnazjum a mam teraz 36 lat. Nie potrafię skupić się na tym co ktoś do mnie mówi, słyszę tę osobę ale nie potrafię zapamiętać tego co mówi . Nie mam w ogóle myśli, nie potrafię nic sobie wyobrazić, skupić się nad czymś coś jakby mgła mózgowa. Czasami mam wrażenie że robię jak automat, lub czuję jakbym nie wybudziła się ze snu, jeśli chodzi o umysł. Chodzę jak lunatyk. Nie wiem co się dzieje, czasami zapominam co ktoś powiedział i robię nie tak jak trzeba. Np. Mama poprosiła bym kupiła to a ja co innego kupiłam, a przed chwilą mówiła. Jestem jakaś roztargniona i nie wiem gdzie co daje. U lekarza jak chcę coś powiedzieć to zapominam często co miałam powiedzieć . Nie mam żadnych objawów depresji, a ni zadnych chorób psychicznych, żadnych głosów nie słyszę. Biorę ginkofar intense ale nie pomaga za wiele. Żyję jak we śnie. Wiecznie zmęczona i senna. Badania ok. W normie. Gdzie się udać? Do jakiego lekarza? Spacery na powietrzu mam codziennie z psem, więc ruch jest. Ciężko mi się uczyć np. Języków obcych bo wszystko ucieka z tej pamieci?
Jak rozpoznać początki Alzheimera?
Jak rozpoznać początki Alzheimera? Czy to jest choroba dziedziczna ? Jak z nią walczyć? Co mam myśleć, jeśli łapię się w ciągu dnia bardzo często na tym, że zapominam . Nieważne, gdzie jestem, co robię, po prostu zapominam .
Zapominanie w wieku 36 lat
Czy zapominanie w tym wieku czyli 36 lat mam to normalna sprawa?
Problem z pamięcią krótkotrwałą - nie pamiętam co robiłam przed chwilą
Dzień dobry. Mam taki problem z pamięcią krótkotrwałą . Odczuwam to jakby mój mózg był we śnie. Jestem w pełni przytomna wiem co się dzieje ale mój mózg tego nie rejestruje. Czytam książkę, oglądam tv ale nie wiem o czym jest ta książka i film. Rozmawiam z kimś ale nie wiem co ta osoba do mnie mówi. Słyszę ją ale nie rozumiem nic. Czasami odpowiem nie na temat z automatu . Jestem u lekarza , mówi do mnie a po minucie czy kilku minutach nie pamiętam nawet że byłam u lekarza. Po kilku godzinach przypominam sobie urywki rozmowy i coś mi tam świta ale nie wszystko. Wszystko muszę zapisywać i pamiętnik prowadzić bo gdyby nie to to nic bym nie pamiętała. Czuję się trochę tak jakbym miała amnezje. Mój mózg nic nie rejestruje. Żadnych innych objawów tylko ta mgła mózgu. Psycholog z którą rozmawiałam wykluczyła depresję i lęki. Wyniki z krwi w normie. Mam już tak kilka lat. Ale dokładnie jak długo nie pamiętam. Zdrowo się odzywiam. Spacery też mam, piję dużo wody ale to nic. Ćwiczenia na poprawę pamięci i nic nie pomaga. Ostatnio dziewczyna mówi do mnie część i mówi pewnej pani że znamy się bo na jednej ulicy mieszkamy ale nie wiem kim ona jest a głupio mi zapytać. Wydaje mi się znajoma ale nie wiem kim ona jest. Jutro mam neurologa. Czy to Alzheimer? Mam 37 lat. Śpię dobrze. Ale co to może być?
Czy techniki reminiscencji działają przy chorobie Azlheimera?

Oglądam, jak ktoś mi bliski zmaga się z Alzheimerem, i to naprawdę niszczy mnie od środka. Widzę, jak jego pamięć zanika, jak co chwilę się gubi, a ja nie wiem, czy cokolwiek mogę zrobić. 

Zaczyna zapominać, kim jest.

Czy mogę mu jakoś pomóc? Czytałam coś o technikach reminiscencji, ale nie wiem, czy to nie fake. Czy to rzeczywiście działa?

Bardzo mi zależy, aby do nas chociaż trochę ,,wrócił'' :((

Jak spowolnić rozwój Alzheimera?

Mój tata ma zdiagnozowanego Alzheimera od roku. Na początku były to tylko drobne zapomnienia – klucze, telefon, nazwy miejsc. Teraz coraz częściej gubi się w czasie. Wczoraj zapytał mnie, czy jutro jedziemy na święta, chociaż mamy luty. 

Lekarz przepisał mu leki, ale szczerze mówiąc, nie widzę dużej poprawy. Staramy się robić ćwiczenia pamięciowe, rozwiązywać krzyżówki, nawet zaczęliśmy słuchać razem audiobooków, żeby stymulować mózg. Czy istnieją naprawdę skuteczne metody, które mogą spowolnić rozwój choroby?

Jak radzić sobie z postępującą demencją?
Kiedy usłyszeliśmy diagnozę, pierwszą reakcją było niedowierzanie. "To na pewno jakaś pomyłka." Ale lekarz nie miał wątpliwości. Demencja. Postępująca. Pierwsze, co zrobiłam, to zaczęłam czytać. Szukałam czegokolwiek, co mogłoby pomóc. Ćwiczenia umysłowe, zdrowa dieta, aktywność fizyczna – wszędzie powtarzano to samo. Więc zaczęliśmy: krzyżówki, spacery, wspólne gotowanie. Z początku było dobrze. Mama się śmiała, cieszyła się, kiedy udało jej się coś zapamiętać. Ale potem… potem przyszły dni, kiedy nie chciała nic robić. Patrzyła w okno, zmęczona, zrezygnowana. Czy to wszystko wystarczy? Czy naprawdę można coś zrobić, czy tylko oszukujemy się, że mamy kontrolę nad czymś, co i tak się wydarzy?
Jak rozmawiać z bliskim z demencją, gdy zapomina kim jesteśmy? Porady dla rodziny
Jak rozmawiać z bliską osobą z demencją, kiedy zaczyna zapominać, kim jesteśmy? Jest to strasznie przykra sytuacja, gdy mój własny tata zapomina kim jestem, mimo, że zawsze traktowaliśmy się jak najlepsi przyjaciele... to tak boli, a nikt nie jest w stanie pomóc