Jak rozmawiać z bliskim z demencją, gdy zapomina kim jesteśmy? Porady dla rodziny

Drogi Piotrku,

są rzeczy, na które mamy wpływ i są takie, które musimy zaakceptować. Rozumiem, że jest to dla Ciebie bardzo przykra sytuacja. 

Czy konsultowaliście stan zdrowia taty z lekarzem? 

Być może ów specjalista będzie mógł Wam pomóc w jakimś stopniu.

Pozdrawiam,

Katarzyna Kania-Bzdyl

Dzień dobry Panie Piotrze, 

Na pewno jest Panu trudno w tej sytuacji.

Rozmowa z bliską osobą z demencją, która zapomina, kim jesteśmy, jest niezwykle trudna. Przede wszystkim proszę zachować spokój oraz cierpliwość. Tata może być zdezorientowany i przestraszony.

Proszę także mówić powoli i wyraźnie, używać prostych zdań a unikać skomplikowanych słów.

Skup się na emocjach, a nie na faktach: Nawet jeśli Pański tata  nie pamięta Pana imienia, może nadal odczuwać emocje. Proszę skupić się na okazywaniu jej miłości i wsparcia.

Pomocne będzie używanie zdjęć i pamiątek, które mogą pomóc bliskiej osobie przypomnieć sobie wspólne chwile.

Nie kłóć się i nie zaprzeczaj: Jeśli bliska osoba mówi coś, co jest niezgodne z prawdą, nie kłóć się z nią. To może ją tylko zdenerwować.

Poszukaj wsparcia: Rozmowa z innymi osobami, które opiekują się bliskimi z demencją, może być bardzo pomocna. Istnieją również grupy wsparcia dla rodzin osób z demencją, warto poszukać takich grup na platformach społecznościowych. 

Pozdrawiam serdecznie, 

Dorota Mucha 

Panie Piotrze,

to trudna sytuacja i bolesna.  

Jeśli nazywa Pana inaczej lub nie rozpoznaje, proszę,  nie poprawiaj go na siłę. Można zapytać: „A kim dla ciebie jestem?” i dostosować rozmowę do jego odczuć. Trzeba w tym wszystkim zadbać o siebie to ogromnie obciążające emocjonalnie, więc proszę nie bać się szukać wsparcia u innych bliskich, grup wsparcia czy specjalistów.

Nie liczy się to, co tracimy w pamięci, ale to, co pozostaje w sercu.

Pozdrawiam gorąco. 

Rozumiem, jak trudne i bolesne jest to doświadczenie. 

Demencja stopniowo odbiera bliskim wspomnienia, ale nie odbiera emocji – Twój tata może nie zawsze pamiętać, kim jesteś, ale nadal może czuć się przy Tobie bezpiecznie i spokojnie.  

Najważniejsze w takich momentach to nie korygować i nie zmuszać do pamiętania. Kiedy zapyta „Kim jesteś?”, nie musisz odpowiadać z rozpaczą „To ja, Twój syn/córka, nie pamiętasz mnie?!”, bo to może tylko wywołać frustrację i lęk. 

Możesz zamiast tego, powiedzieć coś bardziej neutralnego, np. „Jestem kimś, kto Cię bardzo kocha” albo „Jestem bliską Ci osobą”. Chodzi o to, by nie budować napięcia wokół tego, czego on już nie kontroluje.  

Staraj się podążać za jego emocjami, a nie za pamięcią. 

Jeśli zapomina, kim jesteś, ale wciąż czuje się dobrze w Twojej obecności, to właśnie to się liczy. Możesz przywoływać wspomnienia w łagodny sposób, pokazując zdjęcia czy opowiadając historie, ale nie z oczekiwaniem, że coś sobie przypomni – bardziej jako sposób na budowanie chwil bliskości.  

To, że tata Cię nie rozpoznaje, nie oznacza, że Cię nie czuje. Relacja między Wami nadal istnieje, tylko przybiera inną formę. 

To normalne, że czujesz ból i bezsilność, ale pamiętaj, że Twoja obecność wciąż ma ogromne znaczenie – nawet jeśli on nie zawsze potrafi tego wyrazić. Jesteś dla niego ważny, nawet jeśli jego pamięć zaczyna zanikać. Nie jesteś w tym sam – jeśli czujesz, że trudno Ci to unieść, warto szukać wsparcia, np. w grupach dla rodzin osób z demencją. 

Trzymam za Ciebie kciuki i wysyłam dużo siły 💛

Anastazja Zawiślak

Psycholog