Jak rozmawiać z bliskim z demencją, gdy zapomina kim jesteśmy? Porady dla rodziny
Piotrek

Katarzyna Kania-Bzdyl
Drogi Piotrku,
są rzeczy, na które mamy wpływ i są takie, które musimy zaakceptować. Rozumiem, że jest to dla Ciebie bardzo przykra sytuacja.
Czy konsultowaliście stan zdrowia taty z lekarzem?
Być może ów specjalista będzie mógł Wam pomóc w jakimś stopniu.
Pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl

Dorota Mucha
Dzień dobry Panie Piotrze,
Na pewno jest Panu trudno w tej sytuacji.
Rozmowa z bliską osobą z demencją, która zapomina, kim jesteśmy, jest niezwykle trudna. Przede wszystkim proszę zachować spokój oraz cierpliwość. Tata może być zdezorientowany i przestraszony.
Proszę także mówić powoli i wyraźnie, używać prostych zdań a unikać skomplikowanych słów.
Skup się na emocjach, a nie na faktach: Nawet jeśli Pański tata nie pamięta Pana imienia, może nadal odczuwać emocje. Proszę skupić się na okazywaniu jej miłości i wsparcia.
Pomocne będzie używanie zdjęć i pamiątek, które mogą pomóc bliskiej osobie przypomnieć sobie wspólne chwile.
Nie kłóć się i nie zaprzeczaj: Jeśli bliska osoba mówi coś, co jest niezgodne z prawdą, nie kłóć się z nią. To może ją tylko zdenerwować.
Poszukaj wsparcia: Rozmowa z innymi osobami, które opiekują się bliskimi z demencją, może być bardzo pomocna. Istnieją również grupy wsparcia dla rodzin osób z demencją, warto poszukać takich grup na platformach społecznościowych.
Pozdrawiam serdecznie,
Dorota Mucha

Grażyna Wójcik
Panie Piotrze,
to trudna sytuacja i bolesna.
Jeśli nazywa Pana inaczej lub nie rozpoznaje, proszę, nie poprawiaj go na siłę. Można zapytać: „A kim dla ciebie jestem?” i dostosować rozmowę do jego odczuć. Trzeba w tym wszystkim zadbać o siebie to ogromnie obciążające emocjonalnie, więc proszę nie bać się szukać wsparcia u innych bliskich, grup wsparcia czy specjalistów.
Nie liczy się to, co tracimy w pamięci, ale to, co pozostaje w sercu.
Pozdrawiam gorąco.

Anastazja Zawiślak
Rozumiem, jak trudne i bolesne jest to doświadczenie.
Demencja stopniowo odbiera bliskim wspomnienia, ale nie odbiera emocji – Twój tata może nie zawsze pamiętać, kim jesteś, ale nadal może czuć się przy Tobie bezpiecznie i spokojnie.
Najważniejsze w takich momentach to nie korygować i nie zmuszać do pamiętania. Kiedy zapyta „Kim jesteś?”, nie musisz odpowiadać z rozpaczą „To ja, Twój syn/córka, nie pamiętasz mnie?!”, bo to może tylko wywołać frustrację i lęk.
Możesz zamiast tego, powiedzieć coś bardziej neutralnego, np. „Jestem kimś, kto Cię bardzo kocha” albo „Jestem bliską Ci osobą”. Chodzi o to, by nie budować napięcia wokół tego, czego on już nie kontroluje.
Staraj się podążać za jego emocjami, a nie za pamięcią.
Jeśli zapomina, kim jesteś, ale wciąż czuje się dobrze w Twojej obecności, to właśnie to się liczy. Możesz przywoływać wspomnienia w łagodny sposób, pokazując zdjęcia czy opowiadając historie, ale nie z oczekiwaniem, że coś sobie przypomni – bardziej jako sposób na budowanie chwil bliskości.
To, że tata Cię nie rozpoznaje, nie oznacza, że Cię nie czuje. Relacja między Wami nadal istnieje, tylko przybiera inną formę.
To normalne, że czujesz ból i bezsilność, ale pamiętaj, że Twoja obecność wciąż ma ogromne znaczenie – nawet jeśli on nie zawsze potrafi tego wyrazić. Jesteś dla niego ważny, nawet jeśli jego pamięć zaczyna zanikać. Nie jesteś w tym sam – jeśli czujesz, że trudno Ci to unieść, warto szukać wsparcia, np. w grupach dla rodzin osób z demencją.
Trzymam za Ciebie kciuki i wysyłam dużo siły 💛
Anastazja Zawiślak
Psycholog

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Witam, Chciałabym skonsultować się z psychologiem w sprawie córki 10 lat. Przybliżę sytuacje. Dziecko nie widziało ojca od 5 lat, również brak kontaktu. Prawa zostały odebrane poprzez sąd ojcu. Dzisiaj była sprawa o alimenty i sędzia zaproponowała, aby córka się z nim spotkała. Wsiadaliśmy do aut
Kilka lat temu zaczęłam chorować i pojawiła się u mnie obsesja na punkcie zdrowia, badań medycyny. Teraz mój stan się znacznie poprawił, właściwie poza wszczepionym rozrusznikiem i wadami serca jestem zdrowa. I tu leży problem. Nie cieszy mnie to, wręcz każda dobra wiadomość związana z moim zdrow
W jaki sposób można wspierać dziecko z dysleksją w nauce, aby poczuło się pewniej? Córka coraz bardziej wstydzi się podchodzić np. do tablicy podczas zajęć, ponieważ boi się, że dzieci będą się z niej śmiać, że trochę dłużej zajmuje jej przeczytanie czy rozwiązanie zadania. Bardzo mi jej szkoda,
Dzień Dobry. Poniżej opiszę swoją sytuację, ponieważ bardzo długo się zastanawiałem czy dobrze zrobiłem.
Jestem z żoną 10 lat po ślubie, mamy 5-letniego synka. Jeszcze przed małżeństwem planowaliśmy wspólne życie. Pomysłem moim było na wynajęcie mieszkania i w przyszłości odłożenie n
Partner ciągle pracuje, bez wolnego, jedynie niedziela, o ile nie jest handlowa. Nie potrafi być może i nie chce ustawić z kierownictwem grafiku, tak, by móc mieć wolne max dwa dni dla mnie i naszych dzieci. Dzieci ciągle narzekają, że nigdzie czy nawet w wakacje nie wychodzimy, czy kino, basem i
Dzień dobry,
od 5 dniu biorę Medikinet cr 10 mg.
Od pierwszego dnia poczułem, że szum uszny, którego nabawiłem się 10 lat temu na koncercie, zwiększają swoją intensywność. Zazwyczaj słyszę je tylko w bardzo cichym pomieszczeniu, np. przed snem, ale po leku są trochę głoś
Czy jest sens i będzie to dobre dla 2-letniego dziecka, aby matka, która nie ma kontaktu z dzieckiem, pisała listy?
Czy dziecko w tym wieku rozumie przekaz listowny?
Czy taka forma kontaktu pozytywnie wpłynie na kontakt matki z dzieckiem?
W tym roku skończę 30 lat, mam żonę i synka, bez których nie wyobrażam sobie życia. Żyje nam się dobrze, możemy na sobie polegać i wzajemnie się wspieramy. Problem tkwi w mojej relacji z rodzicami oraz siostrą. Nigdy nie mieliśmy jakiegoś dobrego kontaktu, raczej przeciętny. Moja mama ma bardzo t
Mój tata ma zdiagnozowanego Alzheimera od roku. Na początku były to tylko drobne zapomnienia – klucze, telefon, nazwy miejsc. Teraz coraz częściej gubi się w czasie. Wczoraj zapytał mnie, czy jutro jedziemy na święta, chociaż mamy luty.
Lekarz przepisał mu leki, ale szczerze mówiąc,
Witam. Jestem aktualnie od paru dni w kryzysie emocjonalnym. Siedzę w domu z 9 MSC synem, mąż od zawsze pracował w normalnych godzinach blisko domu. Zawsze mogłam do niego zadzwonić, wieczory i weekendy spędzaliśmy razem.
Od dłuższego czasu miał pewna pasje, którą chciał wykorzystać
W moim życiu niedawno zaistniały nowe dowody i napotkałem trudność, która mnie przerasta, utraciłem rodzinę, dom, i pieniądze to trzecie nie jest dla mnie nic nieznaczące i nie ważne, pracuje, by spłacać kredyty, pracuje, by się czymś zająć, pracuje, by kiedyś coś po mnie zostało, ale napotkałem
Mój dziadek ma Alzheimera od dwóch lat. Na początku był po prostu bardziej zapominalski i zdezorientowany, ale ostatnio coś się zmieniło. Zaczął być podejrzliwy wobec nas, swojej rodziny. Kilka dni temu oskarżył babcię, że schowała mu portfel, chociaż leżał na stole obok niego. Były też momenty,
Cześć, mam pytanie - Jakie są pierwsze objawy FAS u niemowląt i małych dzieci? Mam siostrę, która urodziła synka 6 miesięcy temu. Mały niby zdrowy, ale coś mi nie daje spokoju. On jakoś inaczej patrzy, czasem jakby w ogóle nie reagował na dźwięki, a czasem płacze bez powodu i nie da się go uspoko
Dzień dobry, Jestem studentką pierwszego roku medycyny, mam 19 lat i ADHD (zdiagnozowane od niedawna). Jestem też kinestetykiem i w dużo mniejszym stopniu wzrokowcem.
1. Czy uczelnie medyczne mają jakieś dostosowania dla takich ludzi jak ja? Jak tak, to jakie konkretnie i w czym mogą
Witam, czy osoba z ilorazem inteligencji 60-65, jest w stanie nauczyć się czytać, pisać, liczyć oraz wykonywać obowiązki dnia codziennego?
Witam. Mam 28 lat i według siebie powinienem był zostać odroczony od obowiązku szkolnego, ale nie zostałem. Przeglądając swoje dawne opinie z poradni, to na początku zerówki jak zostałem zbadany, to wypadłem negatywnie ze względu na znacznie obniżoną koncentrację i niedojrzałość emocjonalną, jest
Bezsenność mnie dobija, odkąd zdiagnozowali u mnie Parkinsona. Niby wiem, że to typowe przy tej chorobie, ale no błagam, kto może tak funkcjonować?! Próbowałam medytacji, relaksacji, liczenia owiec, cokolwiek – a efekt? NIC. Budzę się w środku nocy, a potem leżę, patrzę w sufit i wkurzam się, że