Nie potrafię podjąć decyzji, czy chcę mieć dziecko

Witam. Mój problem dotyczy macierzyństwa. Nie potrafię podjąć decyzji o posiadaniu dziecka. Od kilkunastu lat jestem w związku i w tym 4 lata po ślubie. Obydwoje mamy 32 lata, jesteśmy jedynakami. Mamy z mężem duży dom po dziadkach którego remont kończymy, mamy stabilną, lekką pracę i w dodatku pracujemy razem, mamy bardzo dobre relacje z rodzicami z obydwu stron i w dodatku moi teściowie mieszkają obok, finansowo czujemy się dobrze. Warunki po prostu idealne dla dziecka, no właśnie tylko że ja nie potrafię podjąć decyzji mimo że mąż jest przekonany że chce mieć dziecko i oczywiście rodzina namawia. Czuję wewnątrz taki lęk że moje dotychczasowe życie się skończy że będę ciągle chodzić zmęczona i nie będę mieć na nic czasu. Jestem typem introwertyka. Dobrze się czuję w samotności lub tylko w towarzystwie męża. Jak zbyt długo przebywam z ludźmi to czuję się wypalona. Mam swoje zamiłowania takie jak sport, podróże, spacery po lesie. Po pracy lubię często sobie odpocząć, poleżeć, włączyć telewizję. Boję się że to się skończy. Dziecko będzie wymagać uwagi. Najbardziej się boję tego okresu jak ono już pójdzie do żłóbka a ja wrócę do pracy. Będę śpieszyła się do pracy a dziecko będzie płakać, nie będzie chciało iść do żłobka. Będę musiała się wyspać do pracy a ono nie będzie chciało spać. Boję się że nerwowo sobie nie poradzę. Ogólnie nie jestem całkiem na nie bo mam takie dni których jest większość że bardzo bym chciała mieć dziecko. Oglądam wtedy filmy o macierzyństwie, przeglądam strony z akcesoriami dla dzieci a znowu też mam takie dni gdzie napada mnie dość spory lęk przed byciem mamą oraz tym że dziecko urodzi się niepełnosprawne. Jest to dla mnie bardzo trudny temat. Z mężem na początku naszego związku rozmawialiśmy o dziecku że fajnie byłoby je mieć. Później temat się urwał. Mieliśmy różne swoje problemy, byliśmy na życiowej krawędzi. Później wszystko zaczęło się układać i temat powoli powrócił jednak ja im jestem starsza tym bardziej jestem na nie. Stwierdziliśmy że podejmiemy ostateczną decyzję jak już skończymy remont czyli na początku następnego roku. Ten czas zbliża się bardzo szybko a ja dalej nie wiem co robić. Wiem że byłabym fajną mamą. Lubię zabawy z dziećmi, spacery, rysowanie. Jestem bardzo kreatywna. Dodam jeszcze że mój mąż powiedział że jak nie będę chciała dziecka to on to zrozumie bo do mnie należy ostateczna decyzja. Będzie mu jednak trochę przykro. Wiem że jest mi wierny ,ale jednak obawy są że będzie chciał w przyszłości mieć to dziecko z inną i że mnie zostawi. Już sama nie wiem co robić.

rodzicielstwo i rodzina

Misia

3 tygodnie temu

Dorota Żelazo

Dzień dobry, Misia.

Słyszę Twoje obawy i jak piszesz nie zrozumie o co chodzi? chodzisz z pytaniem w poszukiwaniu odpowiedzi.

Mimo możliwości masz sporo obaw jak to będzie, wiele scenariuszy. To co słyszę na pierwszym planie to presja, czasu, siebie, otoczenia i różne wizje, scenariusze, to, że ma coś być, coś na co nie wiesz czy jesteś gotowa lub czy wogóle chcesz, piszesz, że dla Ciebie jest to decyzja o macierzyństwie.

Myślę, że warto przyjrzeć się i zaopiekować własnymi potrzebami, tym co na ten moment jest dla Ciebie ważne, piszesz o tym. Często odpowiedzi wtedy przychodzą, te właściwe dla nas. Potrzebny jest czas na odkrywanie siebie, odkrywanie co leży u źródła tych obaw i trudności w podjęciu decyzji.

Z mojego doświadczenia w pracy z rodzicami starającymi się o dziecko, jest to jedna z ważniejszych odpowiedzi, której warto w sobie poszukać, na pytania, które przychodzą.

Pozdrawiam

Dorota Żelazo

psycholog, psychoterapeuta

3 tygodnie temu

Dorota Żelazo

Psycholog, Psychoterapeuta

Aleksandra Bolik

Dzień dobry. Osiąganie gotowości do bycia rodzicem, to dynamiczny proces. Przebiega w bardzo zindywidualizowany sposób. Samo pragnienie bycia rodzicem, to jeszcze nie gotowość. To wspaniale, że jest Pani tak świadomą osobą, próbującą dbać o swoje potrzeby i poczucie bezpieczeństwa. W przypadku macierzyństwa i rodzicielstwa nikt nie jest w stanie dać na nic gwarancji. Dlatego oprócz wspomnianej potrzeby, pragnienia dobrze jest poczuć właśnie gotowość, czyli: "Tak, jestem gotowa i mogę wymienić więcej argumentów za, niż przeciw. Tak, jestem gotowa zmierzyć się z tym doświadczeniem, jestem ciekawa nowej roli i zmotywowana do wypełniania obowiązków z niej wynikających". Dobrze jest mieć świadomość tego, że bycie rodzicem, to nie tylko sielanka. Z drugiej strony dobrze jest dopuścić do siebie myśl, że może to być także piękna i satysfakcjonująca przygoda. Wchodząc w każdą relację jesteśmy obarczeni jakimś ryzykiem. Pytanie, na ile jesteśmy w stanie sobie pozwolić doświadczać i co ewentualnie blokuje nas przed doświadczaniem. Nie każdy z samego pragnienia przechodzi do gotowości bycia mamą czy tatą. Proponuję omówić wątpliwości ze specjalistą.

Pozdrawiam serdecznie i życzę trafnych dla Pani wyborów.

Aleksandra Bolik

Psycholog dzieci, młodzieży, rodziców i dorosłych znajdujących się na drodze do rodzicielstwa

3 tygodnie temu

Aleksandra Bolik

Psycholog

Anita Konarska

Dzień dobry,

Pani obawy odnośnie macierzyństwa są zupełnie naturalne. Posiadanie dziecka kończy pewien etap w małżeństwie, ale rozpoczyna kolejny, który może być dla pary bardzo scalający więzi rodzinne. Dziecko w pierwszych miesiącach życia jest bardzo wymagające, warto więc w pomoc przy nim zaangażować męża a także teściów, którzy mieszkają obok. Dzięki temu zyska pani w ciągu dnia swoją przestrzeń na bycie samą ze sobą (spacer, wędrówkę po lesie czy inną aktywność). Większość kobiet już na etapie ciąży czuje się mocno związana z maluchem, rodzi się między nimi silna więź i instynkt macierzyński (tak działa biologia). Z własnego doświadczenia wiem, że dzieci bardzo często przewartościowują nasze życie i pomimo trudów związanych z macierzyństwem stanowią ogromną siłę napędową do zmian i rozwoju.

Jeśli lęk związany z macierzyństwem nadal będzie pani utrudniał podjęcie decyzji może warto byłoby rozważyć konsultację z psychologiem, który pomoże pani uporać się z trudnymi emocjami.

Pozdrawiam

Anita Konarska

Psycholog i mama 2-jki dzieci

3 tygodnie temu

Anita Konarska

Psycholożka, Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Katarzyna Kania-Bzdyl

Dzień dobry,

proszę dać sobie czas, którego ma Pani bardzo dużo, ponieważ po 1) mąż nie naciska, że dziecko ma być tu i teraz, a dodatkowo sugerował, że zrozumie każdą Pani decyzje, po 2) nie goni Panią zegar biologiczny, nie wkracza Pani za chwilę w okres menopauzy, na zastanowienie się w ostateczności ma Pani jeszcze dobrych parę lat ;)

I tak, ma Pani rację - decyzja o potomstwie to poważna sprawa. Wiele radości i wiele wyrzeczeń. Są małżeństwa, które decydują się na duże potomstwo, są takie, które mają jedno dziecko, a bywają i też takie, które dzieci nie mają. I każdy z tych wariantów jest dobry ;) Jest to kwestia bardzo indywidualna.

Proszę sobie nie określać daty na podjęcie decyzji, bo to powoduje, że im bliżej jest Pani tego terminu, tym czuje się Pani bardziej przytłoczona.

Naciski i sugestie ze strony rodziny oraz bliskich proszę puścić mimo uszu :)

Ściskam!

Katarzyna Kania-Bzdyl

3 tygodnie temu

Katarzyna Kania-Bzdyl

Psycholog

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

Synrom Piotrusia Pana - jak mogę się uwolnić?

Dzień dobry. Chyba jestem jak Piotruś Pan. Potrzebuję porady, jak się zmienić i przełamać w sobie lęk i niechęć do wejścia w dorosłość i do wyjścia z pod skrzydeł rodziny oraz przyjemnego środowiska. Lubię pochlebstwa psychologów itp., ale wiem, że nie mogę ich słuchać. Trzeba się zmienić. Chce jak

Chcę rozstać się z mężem, ale sytuacja jest bardzo wybuchowa, trudna, mąż wymusza na mnie zachowania i słowa.

Chcę rozstać się z mężem. Od lat między nami jest źle, ciągłe nieporozumienia i kłótnie . Oboje zrobiliśmy sobie wiele złego : ja m.in oszukiwałam pisząc z innymi , wdałam się w zdradę emocjonalną. Mąż wiele lat nałogowo pił , wyzywał, był agresywny -aktualnie 1,5 roku po terapii nie pije, ale nasze

Nie chcę kontaktu z rodziną, źle się przy nich czuję. Czy to jest ok?

Czy normalne jest to, że od długiego już czasu unikam własnej rodziny, wolę kontakt/ rozmowę z obcymi ludźmi? Mam z tego większą satysfakcje. Po prostu, gdy myślę o swojej rodzinie, czuje wręcz niechęć, jakby dla mnie ci ludzie nie istnieli. Jest w sumie pewna przyczyna tego. Od kilku lat czuje się

Bardzo chcę założyć rodzinę, jednak mąż nie chce dzieci. Wiedzieliśmy to o sobie już wcześniej.

Mamy z mężem po 30 lat. Jesteśmy razem niemal 12, z tego 2 po ślubie. Tworzymy udany związek, mamy do siebie wzajemnie zaufanie, planujemy budowę domu. Jednak w tym wszystkim jest jedna różnica, której nie możemy rozwiązać. Ja mam bardzo silny instynkt macierzyński, chciałabym w przyszłości mieć dzi

Chcę zakończyć małżeństwo, ale boję się o dzieci i kontakt z nimi.

Witam, przechodzimy z żoną kryzys, a może się już skończył i nic z nas nie zostało. Mianowicie od ponad pół roku jesteśmy sobie obojętni , przeszliśmy wiele rozmów, ale nic one nie wniosły. Problem jest w żonie, a nie we mnie, tak wiem zaraz każdy będzie pisał wina leży po obu stronach, NIE ! Staram

Kamera zamontowana w moim pokoju przez rodzinę, dowiedziałem się niedawno.

Witam, mam takie pytanie, mianowicie co sądzą państwo o nagrywaniu na kamerę małego dziecka w czasie, w którym załatwia ono swoje sprawy fizjologiczne na nocniku, montowaniu kamer wraz z mikrofonami w pokoju dziecka i zbieraniu 24h na dobę przez kilkanaście lat nagrań w celu sam nie wiem jakim. Ten

Partner nie wypełnia obowiązków dorosłego człowieka, rodzica ani partnera. Mam dosyć, zaczęłam pić wino wieczorami.

Witam. Jestem po rozwodzie 7 lat i od tylu lat jestem z partnerem, z którym mam dwójkę dzieci, a z pierwszego małżeństwa też mam dwie córki. Mogę powiedzieć, że córki z pierwszego małżeństwa wychowuje sama odkąd pojawiły się dzieci z partnerem. On też ma dwóch synów z poprzedniego małżeństwa, ten mł

Od dłuższego czasu nie mam dobrego kontaktu z siostrą

Dzień dobry. Od dłuższego czasu nie mam dobrego kontaktu z siostrą. 1,5 roku temu spędzałyśmy ze sobą cały dzień, dużo rozmawiałyśmy oraz łączyły nas wspólne gry i zabawy. Teraz wszystko się zmieniło: rozmawiamy ze sobą bardzo mało, nie spędzamy tak razem czasu, jak kiedyś. Czuję się bardzo samotna

Dziewięć lat temu związałem się z kobietą, która wychowuje dzieci swojej siostry na zasadzie rodziny zastępczej spokrewnionej

Witam. Dziewięć lat temu związałem się z kobietą, która wychowuje dzieci swojej siostry na zasadzie rodziny zastępczej spokrewnionej. W tamtym czasie pod jej opieką znajdowali się Michał 15, Marcin 14, Bartek 8 i Ania 6. Dzieciaki zaakceptowały mnie normalnie i z mojej strony było podobnie. Pod opie

Moja żona trzy tygodnie temu postanowiła wraz z dziećmi wyprowadzić się z domu

Dzień dobry. Moja żona choruje na depresję, jest leczona farmakologicznie, oraz chodzi do psychologa i psychiatry. Trzy tygodnie temu postanowiła wraz z dziećmi wyprowadzić się z domu. Jej argumenty to: nieskończona budowa (dokończenie kilku rzeczy, nad którymi pracuję), brak zainteresowania z mojej

Mój mąż ma bardzo krótką cierpliwość i podczas kłótni bardzo silną potrzebę wygrania jej

Witam. Jesteśmy małżeństwem z moim mężem już prawie 16 lat. Mój mąż jest ogólnie bardzo pozytywną, pomocną osobą. Ludzie go w otoczeniu bardzo lubią. Mamy dwójkę dzieci i zawsze chętnie pomaga w domu etc. Jest człowiekiem, który chętnie pomoże potrzebującym, gdy ktoś poprosi go o pomoc, to nigdy z n

Chłopak twierdzi, że jestem toksykiem, ponieważ się o nią martwię

Dzień dobry moja córka wyjechała do Niemiec z chłopakiem. Nie byłoby to dziwne, bo ma 20 lat, tylko zna go 3 dni. Poza tym leczy się na depresję, stan jest jej bardzo stabilny. Chłopak twierdzi, że jestem toksykioem, ponieważ o nią się martwię i z tym chomiku nie za bardzo mam dobry kontakt czy to m

Od jakiegoś czasu córka pisze z jakimś starszym chłopakiem

Mam problem z córką 15 letnia. Dowiedziałam się od mamy przyjaciółki (Ola) mojej córki, że od jakiegoś czasu córka pisze z jakimś starszym chłopakiem. Przyjaciółka martwi się i nią, ponieważ ten chłopak pisał do niej, żeby przestała zajmować czas mojej córce, bo ona nie ma wtedy czasu dla niego. Po

Jak pomóc dziecku, u którego stwierdzono pogranicze niepełnosprawności intelektualnej?

W badaniu przez ppp stwierdzono u dziecka pogranicze niepełnosprawności intelektualnej. Jak pomóc dziecku? Na co zwrócić uwagę? Ja sama oprócz problemów w nauce nie dostrzegam u dziecka żadnego uposledzenia, dobrze radzi sobie w kontaktach z rówieśnikami, jest samodzielny, rozwazny, rozwija swoje pa

Jak dotrzeć do 4-latka?

Nie potrafię dotrzeć do czterolatka, aby czasami słuchał.

Bardzo trudne relacje z mężem

Dzień dobry. Ja i mój mąż nie mieszkamy razem i nie jesteśmy w stanie dogadać się w kwestii miejsca zamieszkania. Mamy 2 letnią córeczkę, z którą mieszkam i się opiekuję. Mąż mieszka i pracuje 80 km od nas. Jest nauczycielem, po ogromnych przejściach miłosnych - związek z 10 lat starsza kobietą ktor

Młodszy syn włożył starszej siostrze rękę w majtki, gdy spała - bardzo boję się jakie ta sytuacja może mieć konsekwencje

Witam mam 14 letniego syna ,jest osobą bardzo wrażliwa .To co się stało strasznie mnie załamało .Otóż będąc w odwiedzinach u starszej siostry kiedy spala włożył jej rękę do majtek .Nie wiem co dalej zrobić muszę być wsparciem dla córki i dla syna .Boję się bardzo ,ta cała sytuacja mnie przeraziła,ni

Jak poradzić sobie z wyprowadzką z dziećmi od rodziców partnera?

Witam poszukuję wskazówki jak przetrwać trudne chwile związane z rozstaniem rodziców. Syn ma 8 lat a córka 6 lat do tej pory mieszkaliśmy razem z rodzicami narzeczonego mija 9 lat od samego początku jestem tą zła w tym domu partner nie staje za mną wręcz za rodzicami dochodzi do sytuację kiedy dziec

Problem z ułożeniem własnego życia przez wyśmiewanie i ubliżanie rodziców - co robić?

Mieszkam obok rodziców na wsi. Wyprowadzka na razie nie wchodzi w grę. Problem jest taki, że od malego mi ublizali i moja samoocena była na dnie. Kiedy to przerwałam i postawiłam granice, to i tak nie na dużo się to zdaje. Do mojego wnętrza nie idą obelgi, ale rodzice krzyczą na mnie przy sasiadach.