Odpowiedz jako specjalista
WsteczZaburzenia lękowo-depresyjne - terapia Gestalt czy poznawczo-behawioralna?
Dzień dobry
Cierpię na zaburzenie lękowe i depresyjne. Poszukuję pomocy i psychoterapii dla siebie. Mój kolega polecił mi terapeutkę, która bardzo mu pomogła. Terapeutka ta ma bardzo dobre opinie w internecie i jej opis osób z którymi pracuje pasuje do mnie. Jest psychologiem i jest w trakcie szkolenia w nurcie Gestalt. Czy terapia w tym nurcie będzie pomocna w zaburzeniach lękowych i depresyjnych? Słyszałem, że najskuteczniejszą formą pomocy w zaburzeniach tych jest terapia poznawczo-behawioralna, ale myślę, że łatwiej byłoby mi podjąć współpracę z terapeutką, która wzbudza moje zaufanie i która jest polecana przez mojego znajomego, pomimo że w nurcie poznawczo behawioralnym nie pracuje. Z drugiej strony chcę skorzystać z najbardziej skutecznej formy terapii... Co zrobić w takiej sytuacji?
Adrian
1 rok temu
Anna Wojcik-Pruszynska
Dzień dobry, nie ma jednoznacznej odpowiedzi na Pana pytanie. W pracy psychoterapeutycznej najważniejsza jest relacja, bez względu na nurt, w jakim pracuje terapeuta. To jak Pan będzie się czuł w kontakcie z terapeutą będzie miało największy wpływ na jej skuteczność. Dlatego zachęcam Pana do spotkania się sprawdzenia samemu jak Pan się czuje z w relacji z wybranym terapeutą, czy to pracującym w nurcie poznawczo-behawioranym czy Gestalt czy innym. To Pan zdecyduje i wybierze, od kogo będzie chciał wziąć wsparcie. Jedno czy dwa spotkania (czasami jest to 5 konsultacji) nie wiążą Pana z danym terapeutą na “wieki”, może się okazać, że to drugi albo trzeci tearapeuta/tka będzie tym/tą, z którym/rą zechce Pan przejść drogę ku zdrowieniu.
1 rok temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Justyna Adamczewska-Nowacka
Witam, uważam że nurt psychologiczny jest pomocny przy szukaniu odpowiedniej dla siebie terapii jednak zdecydowanie ważniejsza jest relacja z psychoterapeutą lub psychologiem. Statystycznie przy zaburzenia lękowych i depresji najlepszym nurtem terapeutycznym jest terapia poznawczo-behawioralna. Jednak w tym nurcie również występują różne założenia, które zmieniają się w czasie. Obecnie mówi się o trzeciej fali tego nurtu terapeutycznego skupiającego się na zaangażowaniu i akceptacji. Osoby doświadczające depresji, stanów lękowych również pracują z psychoterapeutami w nurcie Gestalt i również mają bardzo dobre wyniki. W tym nurcie ważna jest akceptacja tego stanu na tu i teraz i odnalezienie czynników, które ja powodują. Proszę pamiętać również że psychoterapeuci pracujący nawet w tych samych nurtach, korzystają z innych narzędzi i mają swoje indywidualne podejście, które kierowane jest ich dotychczasowym doświadczeniem. Zaufanie, które Pan posiada do psychoterapeutki kolegi jest samo w sobie silnym fundamentem do zbudowania odpowiedniej relacji z terapeutą, która będzie sprzyjała temu że się Pan otworzy, zaufa i zaangażuje w terapię. Proszę również pamiętać że nie obliguje to Pana do pozostania z tym konkretnym terapeutą na zawsze.
1 rok temu
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
najważniejszą rzeczą w terapii nie jest nurt a relacja terapeutyczna. Ważne, aby to Pan czuł się dobrze podczas sesji. Ciężko odpowiedzieć na pytanie, który nurt będzie najlepszy - zależy to od osobistych preferencji i oczekiwań. Mimo wszystko warto wspomnieć, że według badań naukowych to nurt poznawczo-behawioralny ma największą skuteczność, jednak jeżeli to Pan nie będzie czuć się w tym dobrze to taka terapia nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Proponuje spróbować spotkać się z wybranym terapeutą w danym nurcie i zobaczyć, czy jest to to czego Pan oczekiwał.
Trzymam kciuki za wybór właściwego terapeuty!
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta
1 rok temu
Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz
Dzień dobry,
jak rozumiem z Pana opisu szuka Pan odpowiedniej dla siebie formy psychoterapii. Oczywiście rekomendacje znajomego i innych osób są ważne, ale nie gwarantują sytuacji, że będzie to najlepsza pomoc dla Pana. Również nurt poznawczo-behawioralny nie jest gwarantem sukcesu w Pana zaburzeniach. Prawdą jest, że wiele badań wykazuje wysoką skuteczność oddziaływań w tym nurcie, ale inne nurty psychoterapii są równie skuteczne, czasem jedynie metody pomiaru tej skuteczności są mniej precyzyjne.
Sugerowałabym, żeby zwrócił Pan uwagę na to, co dla niego jest najlepsze i czy np. polecony terapeuta spełnia Pana oczekiwania i ma Pan do niego zaufanie.
Pozdrawiam
1 rok temu
Katarzyna Waszak
Dzień dobry!
Dobre rezultaty w pracy z lękiem daje psychoterapia integracyjna, ISTDP, poznawczo - behawioralna. Ważna jest także relacja terapeutyczna, gdyż doświadcza Pan (być może korektywnego) poczucia bezpieczeństwa w spotkaniu z drugim człowiekiem. Istotne jest znalezienie źródła lęku, bodźców wyzwalających, nauczenie się, jak radzić sobie, aby lęk nie rozprzestrzeniał się szybko w organizmie. Zobaczy Pan w trakcie, czy odpowiada Panu sposób pracy psychoterapeuty. Mniej więcej trzy pierwsze spotkania to konsultacje, więc będzie trochę czasu na podjęcie decyzji. Pozdrawiam
Katarzyna Waszak
1 rok temu
Zobacz podobne
Czy są jakieś badania na temat skuteczności spotkań online w fobii społecznej i osobowości unikającej?
Czy leczenie fobii społecznej albo osobowości unikającej u psychoterapeuty w formie wizyt przez kamerkę może być skuteczne? Ja mam jedną z tych przypadłości (psychiatrka jeszcze nie jest pewna diagnozy) i jedyna opcja jaką mam to psychoterapia indywidualna online na NFZ, bo nie mam pieniędzy na cotygodniowe dojazdy. Czy są jakieś badania na temat skuteczności spotkań online w fobii społecznej i osobowości unikającej?
Mam od zawsze wrażenie, że ludzie są na mnie źli, że mnie źle oceniają.
Odkąd pamiętam zawsze miałam w głowie, że wszyscy mnie obgadują lub są na mnie źli. Każde zdanie wypowiadane przez kogokolwiek powoduje, że w mojej głowie zapala się czerwona lampka "co zrobiłam tym razem, że ten ktoś jest na mnie zły" potrafię zadawać tym osobom to pytanie po kilka razy "o co jesteś zły?" " co zrobiłam?" "dlaczego się znowu gniewasz".
Nawet jeśli ta osoba zapewniała mnie, że nic się nie stało.
Skąd to się bierze i jak można sobie z tym poradzić? Nieważne gdzie jestem i z kim jestem mam wrażenie, że wszyscy na mnie patrzą i się, że mnie naśmiewają. Jest to bardzo nieprzyjemne oraz utrudniające życie. Przeważnie nie znam tych ludzi, bo są to po prostu obcy ludzie, których mijam na ulicy, ale mimo wszystko czuję się oceniana i osądzana w najgorszym możliwym sposób nawet, jeśli kontakt wzrokowy z tą osobą trwał zaledwie 2 sekundy lub wcale go nie było. Dlaczego tak jest?
Mam problem ze sobą w związku. Poprzednie 4 związki kończyły się zdradami ze strony partnerów. W obecnym związku nie umiem się odnaleźć
Dzień dobry, mam problem ze sobą w związku. Poprzednie 4 związki kończyły się zdradami ze strony partnerów. W obecnym związku nie umiem się odnaleźć, jestem ciągle zazdrosna, wszystko co mowi biore personalnie do siebie. Nie czuję w sobie wartości żadnej przez przeszłość moja samoocena nie istnieje. Możliwe że moj obecny partner nie zdradzi mnie ale napewno zostawi jeżeli cos nie zrobie ze sobą, ostatnio oglądaliśmy serial gdzie były sceny seksu czy kobiety z gołymi piersiami a ja już miałam dość wszystkiego, wzielam to do siebie ze specjalnie mi to pokazuje mimo ze wie, ze mam problem z takimi tresciami. Nie wiem co robić nie wiem co myśleć nie wiem jak sie zachowywać
Jak radzić sobie ze stresem i lękiem przed rozmowami z innymi ludźmi?
Dzień dobry,
jak radzić sobie ze stresem i lękiem przed kontaktem z ludźmi? Jestem osobą zamkniętą w sobie i nie potrafię swobodnie rozmawiać z ludźmi. Bardzo się stresuje, gdy mam z kimś porozmawiać paraliżuje mnie lęk. Często jest tak, że mam taką blokadę, że nie wiem co powiedzieć. Czuję lęk, że powiem coś nie tak i z reguły tak się dzieje, wtedy przychodzą myśli, że jestem beznadziejna. Myślałam o tym, żeby pójść na terapię, ale wtedy jest dokładnie tak samo, gdy myślę o tym, żeby się zapisać, paraliżuje mnie taki lęk, że nie jestem w stanie nic zrobić i odpuszczam. Jest mi ciężko tak normalnie rozmawiać z ludźmi, a co dopiero rozmawiać o moich problemach.
Nie wiem, co mam robić jak to przezwyciężyć.
Ataki paniki, poczucie odrealnienia. Męczące myśli pełne lęku. Co robić, bym znów normalnie funkcjonowała?
Witam, przychodzę z dosyć męczącym problemem. Od początku października mam znaczne osłabienie, mimo dobrego stanu zdrowia. Wszystko zaczęło się od tego, że praktycznie zemdlałam 1 października i wtedy pojawił się u mnie ogromny lęk. Unikałam wychodzenia z domu, bo bałam się, że wtedy zemdleje. Po jakimś czasie nieco się poprawiło, ale potem znowu wróciło, gdy byłam przeziębiona. Miałam wtedy pierwszy "atak" myśli o tym, że to wszystko jest snem i nie jest prawdziwe, strasznie się wtedy trzęsłam i biło mi serce, więc zakładam, że mógł to być atak paniki. Tydzień po tym wydarzeniu wróciłam w miarę normalnie do codzienności i było okej. Lecz w nocy z 30 na 31 miałam sen z moją zmarłą babcią i potem samoistnie pojawiły mi się myśli na temat śmierci, chorób, odrealnienia itp. na tyle nasilone, że musiałam wrócić wcześniej do domu, bo nie mogłam tego w ogóle opanować. Dodam też, że kiedyś już miałam takie pojedyncze myśli na temat śmierci, bo bardzo się bałam, że umrę (to było jeszcze przed śmiercią mojej babci, więc wtedy to nie miało uzasadnienia bym o tym jakoś myślała). Ogólnie męczą mnie nie raz różne myśli do tego stopnia, że mam wrażenie, że zaraz całkowicie stracę kontrolę. I od czasu tego snu znowu jestem bardzo osłabiona, ciężko mi się myśli i ciągle muszę sprawdzać czy na pewno nie śpię. W sumie sen to teraz jedyny mój odpoczynek, bo nawet w weekend takie stany mnie atakują i przeszkadzają w dosłownie wszystkim. Bardzo liczę na jakąś pomoc, bo chciałabym cieszyć się życiem, które tak uwielbiam. :) Z góry dziękuję za odpowiedź <3
