Nie chcę kontaktu z rodziną, źle się przy nich czuję. Czy to jest ok?

Czy normalne jest to, że od długiego już czasu unikam własnej rodziny, wolę kontakt/ rozmowę z obcymi ludźmi? Mam z tego większą satysfakcje. Po prostu, gdy myślę o swojej rodzinie, czuje wręcz niechęć, jakby dla mnie ci ludzie nie istnieli. Jest w sumie pewna przyczyna tego. Od kilku lat czuje się odtrącona, nielubiana. Nie chcą ze mną rozmawiać, traktują mnie jak dziwną osobę, jak upośledzoną 5-latkę. Czuje się w ich towarzystwie zawstydzona, gdy spotkam ich, w np. w mieście od razu czuje wstyd, unikam ich, byle nie zamienić nawet tych 5 słów. Jest organizowane niedługo spotkanie wszystkich kobiet z naszej rodziny. Jednak tylko ja nie będę na tym spotkaniu. Nie mam odwagi tam pójść, mimo że to moja rodzina. Udawały, że miło mnie zapraszają, lecz na spotkaniu wszystko by odmieniło się o 180°. Czuje, że byłabym tam skrępowana, cała trzęsła się ze stresu, nikt by się do mnie nawet nie odzywał, mierzył wzrokiem, nic poza tym. Kilka razy się z tym spotkałam. Skończyłam 26 lat, tak naprawdę od 3 lat unikam ich jak ognia. Powiem z góry, że tutaj rozmowa itd z nimi nie pomoże. Czy dla mnie lepiej, jeżeli odetnę się na zawsze od takich osób? O czym to może świadczyć?

rodzicielstwo i rodzina

Anonim

w zeszłym tygodniu

Anna Dudzińska

Wydaje się, że nie ma prostej odpowiedzi na postawione pytania. Czasem w trakcie terapii zdarzają się tego typu problemy i stanowią one podstawę do rozmów o nas, naszych przekonaniach i historii, jaka za soba mamy. Wpływ mamy tylko na siebie, nie na innych. Tak jak piszesz rodzina się nie zmieni, ale zmieniać możemy się my i sprawdzać, w którym kierunku się zmieniać chcemy.

6 dni temu

Anna Dudzińska

Psycholożka, Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Izabela Czak-Kunert

Dzień dobry,

Pani odczucia w stosunku do rodziny nie są nietypowe, zwłaszcza gdy relacje rodzinne od dawna są trudne. Unikanie kontaktu z rodziną może być sposobem na ochronę siebie, a rozmowy z obcymi mogą wydawać się mniej obciążające.

Jednak całkowite odcięcie się od rodziny niekoniecznie rozwiąże problem – może jedynie go odsunąć. Warto zastanowić się, czy próba przepracowania tych emocji z pomocą psychologa nie przyniosłaby ulgi i większej jasności co do dalszych kroków.

Pozdrawiam

6 dni temu

Izabela Czak-Kunert

Psycholożka, Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Joanna Łucka

Dzień dobry,

rozumiem, że czuje się Pani niepewnie w związku ze swoimi odczuciami i zachowaniami (unikaniem) wobec Pani rodziny.

W pierwszej kolejności myślę, że warto pochylić się nad kwestią tego, co oznacza dla Pani "normalne". Czy normalne, to takie, które dotyczy większości osób? Co w sytuacji, jeśli te osoby mają skrajnie odmienne historie - np. jedna pochodzi z troskliwego domu respektującego granice, a druga osoba pochodzi z domu, gdzie regularnie doświadczała przemocy? Czy wówczas niechęć do spotkań rodzinnych będzie normalna u obu tych osób?

Powyższymi pytaniami chciałabym zachęcić Panią do przyjrzenia się swojej historii jako unikatowej i szczególnej wyłącznie dla Pani i Pani doświadczeń. Jeśli odbiera Pani swoją rodzinę jako uprzedzoną do Pani, dostrzega Pani traktowanie, którego sobie nie życzy, doświadcza Pani "mierzenia wzrokiem" i innych przykrości w ich towarzystwie, to czy normalnym byłoby godzenie się na znoszenie tego dyskomfortu? Szczególnie, jeśli - jak Pani zaznacza - rozmowa o trudnościach nie pomoże.
Jako psychologowie czasami posługujemy się takim stwierdzeniem - w nienormalnych sytuacjach, każda reakcja jest normalna. Co oznaczać ma, że nietypowe sytuacje, relacje, wydarzenia nie mają spisanych wytycznych, które moglibyśmy zastosować. Zatem wychodzimy z założenia, że staramy się sobie poradzić najlepiej jak potrafimy w tym danym momencie życia. Zgodnie z tym ile mamy możliwości, zasobów, w jakich warunkach się znajdujemy.

Natomiast mimo wszystko zachęcam Panią do zgłębienia tematu relacji rodzinnych. Odcięcie się, o którym Pani wspomina, może nie być rozwiązaniem dającym oczekiwane rezultaty. Tak jak Pani wspomniała - zdarza się Pani wpaść na członków rodziny na mieście. Zatem oficjalna zmiana statusu Państwa relacji mogłaby być dla Pani źródłem nadmiernego stresu np. podczas wyjść z domu, czy brania udziału w lokalnych wydarzeniach itp.

Proszę rozważyć porozmawianie o swoich doświadczeniach i odczuciach z zaufanym członkiem rodziny lub przyjacielem (szczególnie, jeśli on/ona również zna Pani rodzinę).

Zachęcam także do konsultacji psychologicznej lub psychoterapeutycznej (optymalnie w nurcie systemowym). Odpowiednie osoby może Pani znaleźć na tym portalu w formie prywatnej online lub stacjonarnie. Na NFZ należy szukać tu: https://pacjent.gov.pl/artykul/psychoterapia lub https://czp.org.pl/mapa/

Życzę Pani wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka

w zeszłym tygodniu

Joanna Łucka

Psycholog

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

Synrom Piotrusia Pana - jak mogę się uwolnić?

Dzień dobry. Chyba jestem jak Piotruś Pan. Potrzebuję porady, jak się zmienić i przełamać w sobie lęk i niechęć do wejścia w dorosłość i do wyjścia z pod skrzydeł rodziny oraz przyjemnego środowiska. Lubię pochlebstwa psychologów itp., ale wiem, że nie mogę ich słuchać. Trzeba się zmienić. Chce jak

Chcę rozstać się z mężem, ale sytuacja jest bardzo wybuchowa, trudna, mąż wymusza na mnie zachowania i słowa.

Chcę rozstać się z mężem. Od lat między nami jest źle, ciągłe nieporozumienia i kłótnie . Oboje zrobiliśmy sobie wiele złego : ja m.in oszukiwałam pisząc z innymi , wdałam się w zdradę emocjonalną. Mąż wiele lat nałogowo pił , wyzywał, był agresywny -aktualnie 1,5 roku po terapii nie pije, ale nasze

Bardzo chcę założyć rodzinę, jednak mąż nie chce dzieci. Wiedzieliśmy to o sobie już wcześniej.

Mamy z mężem po 30 lat. Jesteśmy razem niemal 12, z tego 2 po ślubie. Tworzymy udany związek, mamy do siebie wzajemnie zaufanie, planujemy budowę domu. Jednak w tym wszystkim jest jedna różnica, której nie możemy rozwiązać. Ja mam bardzo silny instynkt macierzyński, chciałabym w przyszłości mieć dzi

Chcę zakończyć małżeństwo, ale boję się o dzieci i kontakt z nimi.

Witam, przechodzimy z żoną kryzys, a może się już skończył i nic z nas nie zostało. Mianowicie od ponad pół roku jesteśmy sobie obojętni , przeszliśmy wiele rozmów, ale nic one nie wniosły. Problem jest w żonie, a nie we mnie, tak wiem zaraz każdy będzie pisał wina leży po obu stronach, NIE ! Staram

Kamera zamontowana w moim pokoju przez rodzinę, dowiedziałem się niedawno.

Witam, mam takie pytanie, mianowicie co sądzą państwo o nagrywaniu na kamerę małego dziecka w czasie, w którym załatwia ono swoje sprawy fizjologiczne na nocniku, montowaniu kamer wraz z mikrofonami w pokoju dziecka i zbieraniu 24h na dobę przez kilkanaście lat nagrań w celu sam nie wiem jakim. Ten

Partner nie wypełnia obowiązków dorosłego człowieka, rodzica ani partnera. Mam dosyć, zaczęłam pić wino wieczorami.

Witam. Jestem po rozwodzie 7 lat i od tylu lat jestem z partnerem, z którym mam dwójkę dzieci, a z pierwszego małżeństwa też mam dwie córki. Mogę powiedzieć, że córki z pierwszego małżeństwa wychowuje sama odkąd pojawiły się dzieci z partnerem. On też ma dwóch synów z poprzedniego małżeństwa, ten mł

Od dłuższego czasu nie mam dobrego kontaktu z siostrą

Dzień dobry. Od dłuższego czasu nie mam dobrego kontaktu z siostrą. 1,5 roku temu spędzałyśmy ze sobą cały dzień, dużo rozmawiałyśmy oraz łączyły nas wspólne gry i zabawy. Teraz wszystko się zmieniło: rozmawiamy ze sobą bardzo mało, nie spędzamy tak razem czasu, jak kiedyś. Czuję się bardzo samotna

Dziewięć lat temu związałem się z kobietą, która wychowuje dzieci swojej siostry na zasadzie rodziny zastępczej spokrewnionej

Witam. Dziewięć lat temu związałem się z kobietą, która wychowuje dzieci swojej siostry na zasadzie rodziny zastępczej spokrewnionej. W tamtym czasie pod jej opieką znajdowali się Michał 15, Marcin 14, Bartek 8 i Ania 6. Dzieciaki zaakceptowały mnie normalnie i z mojej strony było podobnie. Pod opie

Moja żona trzy tygodnie temu postanowiła wraz z dziećmi wyprowadzić się z domu

Dzień dobry. Moja żona choruje na depresję, jest leczona farmakologicznie, oraz chodzi do psychologa i psychiatry. Trzy tygodnie temu postanowiła wraz z dziećmi wyprowadzić się z domu. Jej argumenty to: nieskończona budowa (dokończenie kilku rzeczy, nad którymi pracuję), brak zainteresowania z mojej

Mój mąż ma bardzo krótką cierpliwość i podczas kłótni bardzo silną potrzebę wygrania jej

Witam. Jesteśmy małżeństwem z moim mężem już prawie 16 lat. Mój mąż jest ogólnie bardzo pozytywną, pomocną osobą. Ludzie go w otoczeniu bardzo lubią. Mamy dwójkę dzieci i zawsze chętnie pomaga w domu etc. Jest człowiekiem, który chętnie pomoże potrzebującym, gdy ktoś poprosi go o pomoc, to nigdy z n

Chłopak twierdzi, że jestem toksykiem, ponieważ się o nią martwię

Dzień dobry moja córka wyjechała do Niemiec z chłopakiem. Nie byłoby to dziwne, bo ma 20 lat, tylko zna go 3 dni. Poza tym leczy się na depresję, stan jest jej bardzo stabilny. Chłopak twierdzi, że jestem toksykioem, ponieważ o nią się martwię i z tym chomiku nie za bardzo mam dobry kontakt czy to m

Od jakiegoś czasu córka pisze z jakimś starszym chłopakiem

Mam problem z córką 15 letnia. Dowiedziałam się od mamy przyjaciółki (Ola) mojej córki, że od jakiegoś czasu córka pisze z jakimś starszym chłopakiem. Przyjaciółka martwi się i nią, ponieważ ten chłopak pisał do niej, żeby przestała zajmować czas mojej córce, bo ona nie ma wtedy czasu dla niego. Po

Jak pomóc dziecku, u którego stwierdzono pogranicze niepełnosprawności intelektualnej?

W badaniu przez ppp stwierdzono u dziecka pogranicze niepełnosprawności intelektualnej. Jak pomóc dziecku? Na co zwrócić uwagę? Ja sama oprócz problemów w nauce nie dostrzegam u dziecka żadnego uposledzenia, dobrze radzi sobie w kontaktach z rówieśnikami, jest samodzielny, rozwazny, rozwija swoje pa

Nie potrafię podjąć decyzji, czy chcę mieć dziecko

Witam. Mój problem dotyczy macierzyństwa. Nie potrafię podjąć decyzji o posiadaniu dziecka. Od kilkunastu lat jestem w związku i w tym 4 lata po ślubie. Obydwoje mamy 32 lata, jesteśmy jedynakami. Mamy z mężem duży dom po dziadkach którego remont kończymy, mamy stabilną, lekką pracę i w dodatku prac

Jak dotrzeć do 4-latka?

Nie potrafię dotrzeć do czterolatka, aby czasami słuchał.

Bardzo trudne relacje z mężem

Dzień dobry. Ja i mój mąż nie mieszkamy razem i nie jesteśmy w stanie dogadać się w kwestii miejsca zamieszkania. Mamy 2 letnią córeczkę, z którą mieszkam i się opiekuję. Mąż mieszka i pracuje 80 km od nas. Jest nauczycielem, po ogromnych przejściach miłosnych - związek z 10 lat starsza kobietą ktor

Młodszy syn włożył starszej siostrze rękę w majtki, gdy spała - bardzo boję się jakie ta sytuacja może mieć konsekwencje

Witam mam 14 letniego syna ,jest osobą bardzo wrażliwa .To co się stało strasznie mnie załamało .Otóż będąc w odwiedzinach u starszej siostry kiedy spala włożył jej rękę do majtek .Nie wiem co dalej zrobić muszę być wsparciem dla córki i dla syna .Boję się bardzo ,ta cała sytuacja mnie przeraziła,ni

Jak poradzić sobie z wyprowadzką z dziećmi od rodziców partnera?

Witam poszukuję wskazówki jak przetrwać trudne chwile związane z rozstaniem rodziców. Syn ma 8 lat a córka 6 lat do tej pory mieszkaliśmy razem z rodzicami narzeczonego mija 9 lat od samego początku jestem tą zła w tym domu partner nie staje za mną wręcz za rodzicami dochodzi do sytuację kiedy dziec

Problem z ułożeniem własnego życia przez wyśmiewanie i ubliżanie rodziców - co robić?

Mieszkam obok rodziców na wsi. Wyprowadzka na razie nie wchodzi w grę. Problem jest taki, że od malego mi ublizali i moja samoocena była na dnie. Kiedy to przerwałam i postawiłam granice, to i tak nie na dużo się to zdaje. Do mojego wnętrza nie idą obelgi, ale rodzice krzyczą na mnie przy sasiadach.